Inhoudsloos bewustzijn is het gewaar worden van het zijn.
Ik die niet in de ik aanwezig is. Het kan niet tot het weten doordringen: het is het subject wat zichzelf waarneemt. Waar de scheiding tussen subject en object vervalt. Of nog duizend andere benamingen. Geen van allen is juist.

Zuiver gewaarzijn brengt de geest in intuïtieve staat. Niet-wetende staat.
Een staat waar geen hunkering of afkeer aanwezig is.

Puur.... Zijn zonder voorwaarden... In-tens aan-wezig...
Voorbij het land van goed en kwaad, voorbij belang...

Daar zijn donkere wolken ook niet meer donker..... Ze zijn simpel-weg....

Al denk ik te begrijpen wat je bedoelt Moi, maar doodszonde? Impliceert dat niet juist een soort van vast willen houden aan ego-eigen be-leving?

Genieten van je kleinkinderen in de sneeuw, met donkere wolken in het achterhoofd, is dat al niet een definitie?
Overigens wel mooi zoals je het hebt beschreven en ook een soort van herkenbaar.

Soms is er nog wat voorwaardelijkheid in mij. Dan keert het moment terug. Moment met de dreinende kleuter die hunkert of die zich afkeert.

Maar eenmaal het pure zijn 'gezien? in het niet-zijn, kan dat nooit meer niet gezien worden. En komt de stromende , intuïtieve geest toch weer terug.

Mens?

Eenmaal gevonden, altijd 'ge-weten' aanwezig, al-dan-niet-bewust...

... Overigens is ook dat zo herkenbaar, "willen dat het anders is" ....
Toch denk ik, dat het ook beter is ook dat te kunnen accepteren... Verzet tegen verzet is ook zin-loos... Is ook dat niet juist deel van het wei-wu-wei?

Zo is het. De geest wordt vanzelf rustig en intuïtief. Willen het niet-willen is ook willen.

Het is niet een kwestie van vasthouden, maar het inzien van het totaal,
De schittering vanuit het licht, geen ontsnappen aan en geen uitzondering mogelijk.
Je laat uitzonderingen zien enkel over het ondefinieerbare te spreken, het onwetende, onbesprokene , wat enkel gekend kan zijn in het besproken woord via de vorm, wat opzich alles beleefd zoals de momenten van beleven vanuit het grote geheel van waaruit ontsnappen al onmogelijk is.

Zoals bovenstaande een definitie van woorden is, van een beleven in het moment van dat totaal dat het plaats vond, een mens kan enkel maar definiëren en is duaal.
De facetten/vorm, van een diamant/ongedefinieerd Bewustzijn.

Als je alles onderzocht hebt wat het niet is dan is het moment gekomen om te kijken wat het wel is.

Ik is totaal aanwezig, vanuit het grote geheel , zolang er vorm is, hoe had je anders de letters hier neer kunnen zetten heb je daar geen vorm voor nodig?
Ook al ben je die vorm niet.
Het ontkennen daarvan is het ontkennen van Bewustzijn.
Namelijk zonder vorm kan je Bewustzijn niet Zien.
De vorm is de afspiegeling van Bewustzijn.
Ik Ben.