Ik ken dit soort moppen ook bij de vleet.
Heb zo vaak van die jonge gasten in huis gehad. Dit is nog kinderspel..
Ik word er niet meer heet of koud van Keen.
Wat zegt dit volgens jou?

Dat je lauw bent.

Ik word er tegenwoordig onpasselijk van. Ik heb er ook vaak om gelachen en voor mij persoonlijk maakt het verder niet zo veel uit. Maar je zult maar jood zijn en je hele familie hebben verloren tijdens de 2de wereldoorlog? Hoe leuk is dan zo'n mop nog over het verschil tussen een pizza en een jood? Ik krijg nu last van een soort plaatsvervangende pijn van die ander. De jood in dit geval. Het is onnodig kwetsend en daar zie ik tegenwoordig de lol niet meer van in.
Maar het is ook een manier van omgaan met lastige thema's. En daar dealt ieder op zijn eigen manier mee.

Dit is zo'n stel-dat gevalletje hoor.
Bij bepaalde situaties houden zelfs pubertjes zich nog wel eens in.
W.b.t. "lastige thema's", ik hoor dergelijke gevalletjes nooit op zo'n manier in een praatgroep.
Black humor is zo absurd en toont ook de betrekkelijkheid van alles..

Dat is ook zeker zo. Maar ik snap ook dat niet iedereen dat zo ziet/kan zien. Moet je daar dan dus maar rekening mee houden? That's up to you. De ene keer misschien wel, de andere keer niet. Maar ik vind ze gewoon niet zo leuk meer. Zoals gezegd ik vind ze eerder stuitend nu. En ja natuurlijk zijn er pubers die zich inhouden. En moppen tappen doe je aan de bar, niet in een praatgroep.

We dwalen een beetje af met hypothetische verhaaltjes..
Het is evenmin mijn genre maar kan me er niet over opwinden.
Temeer daar Keen duidelijk stelt dat hij niemand wil kwetsen.

Beide is eigenlijk ook niet relevant, iemand niet willen kwetsen of je persoonlijk er niet over opwinden. Het is meer rekening houden met gevoelens van mensen, voor wie hier een gevoelige snar geraakt kan worden en al dan niet met veel pijn en moeite een situatie boven zijn gekomen. Of ook niet.

Kan me voorstellen dat deze mensen dan niet te zitten wachten op dat soort moppen. Gewoon omdat het (nog) pijn doet als er op die manier de draak mee gestoken wordt. Dat moet je toch niet eens niet willen? Er is ook nog zoiets dan verschil tussen grapjes maken i.v.m. spanning loslaten ( zoals naar begrafenissen of in moeilijke situaties ) of moppen vertellen vanuit een soort van oppervlakkig leedvermaak op kosten van mensen die (nog) pijn ervaren of hebben ervaren.

Verder snap ik je insteek natuurlijk wel, hoe je het bedoelt.

Sorry Ulla, ik vertelde die moppen niet.
Vertel dit maar aan Keen..

Pratende dieren

Een buiksprekende, Nederlandse toerist wandelt door een stadje in de woestijn en ziet een lokale bewoner zitten.

Nederlander:
"Ha, een leuke hond heb je daar. Mag ik er even mee praten?"

Lokale bewoner:
"Hond niet spreken."

Nederlander:
"Hallo hond, hoe gaat het?"

Hond:
"Gaat goed, en met jou?"

Lokale bewoner:
(stomverbaasd)

Nederlander:
"Is dit je baas?"

Hond:
"Yep!"

Nederlander:
"Hoe behandelt hij je?"

Hond:
"Heel goed, ik krijg goed eten, hij gaat met me wandelen en neemt me elke week mee naar de oase om te spelen."

Lokale bewoner:
(verbijsterd)

Nederlander:
"Mag ik even tegen je paard spreken?"

Lokale bewoner:
"Paard niet spreken."

Nederlander:
"Hallo paard, hoe gaat het?"

Paard:
"Goedendag Nederlander, met mij is alles okay en met jou?"

Lokale bewoner:
(bijna in shock)

Nederlander:
"Is dit je eigenaar?"

Paard:
"Yep!"

Nederlander:
"Hoe behandelt hij je?"

Paard:
"Zeer goed, hij gaat dagelijks met me rijden en ik krijg de beste haver."

Lokale bewoner:
(gezicht vertrokken van ongeloof)

Nederlander:
"Mag ik even met je schaap spreken?"

Lokale bewoner:
"Schaap liegt!"

Trouw aan haar geloof

Maria, een Italiaanse vrouw, was buitengewoon devoot. Nadat ze trouwde, weigerde ze elke vorm van voorbehoedsmiddel, trouw aan haar geloof. Ze kreeg 17 kinderen. Haar man werd echter ziek en overleed.

De tijd verstreek en Maria huwde een andere man. En weer weigerde ze elke vorm van voorbehoedsmiddel. Zij kregen 15 nakomelingen. Haar tweede man werd eveneens getroffen door een ziekte en overleed. Kort na zijn heengaan werd ook Maria erg ziek en stierf.

Op het kerkhof, tijdens de begrafenisplechtigheid, keek de priester neer op de kist, wierp daarna zijn blik op de hemel en sprak met uitgestrekte geheven armen:
"Eindelijk zijn ze tesamen!"
Dit bracht een mannelijk familielid duidelijk in verwarring en na de dienst vroeg hij de priester om uitleg.
"Mijnheer pastoor, zei hij, tijdens de plechtigheid zei u: Eindelijk zijn ze tesamen! Bedoelde u Maria en haar eerste echtgenoot of Maria en haar tweede echtgenoot?"
De priester keek geruime tijd verbaasd naar de man en sprak:
"Ik bedoelde haar benen!"