De herberg
 

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase??.

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.


(Rumi)

Het is fijn om een herberg te zijn van al die gevoelens. Gevoelens zijn misschien wel het mooiste wat het bewustzijn kan ervaren. Als je gevoelens benadert als een gast die jou bezoekt ga je anders tegen je gevoelens aankijken. Ze zijn minder "eng". Wat zeg ik? Ze zijn totaal niet eng. Je gaat van je gasten houden, ja ook van die menigte verdriet die soms je leven kort en klein komt stampen.

Wat is verdriet eigenlijk? Een hartverscheurend gevoel omdat je ego nog geen zin had om afscheid te nemen van iemand waar je van houdt. Je persoonlijke liefde wordt niet meer bevredigt?.

Als je deze waarheid ooit ontdekt, ontdek je dat verdriet "slechts" voortkomt uit rouw om je persoonlijke liefde. De universele liefde die erachter verborgen ligt die is er echter nog! En dan ontdek je dat Liefde nooit verloren kan gaan, die zat al immers in jou.

Ver voorbij het pad van goed en fout, meningen en oordelen,
bevindt zich een open plek: daar ontmoet ik je graag.


(ook van: Rumi)

3 Letters, beginnend met een warme drank.

Rum in, rum uit.
Sterk spul, die strohrum

Ver. En dichterbij dan je polsslag.

..... in het hart van de liefde.....

Als je stil bent, heel stil?


..dan komt de sprakeloze maan op.

God, soms ben ik echt verliefd op de maan.

Het zijn idd onze emoties die ons wegwijs maken in ons "eigen huis"....

Dit gedicht van Rumi blijft de heelheid, authenticiteit van onszelf, illustreren.

Het is een oudje, maar hij doet het nog heel goed.


(ik had al weer wat wijsgerigs geschreven, maar waarom zou ik de meester willen overtreffen?)

Het is voor mij een helend/helpend gedicht. Wijsheid is van alle tijden en te vinden in ons (mij) Zelf. In de stille verwelkoming ontmoeten we de pijn in ons "eigen" huis .....
Mensen als Rumi helpen bij bewust-zijn, het vinden van de weg naar binnen....

Trust...

Slaap lekker, Sterre. De maan waakt over u.

Fijne dagen en éen Mooie Jaarwisseling iedereen....
Vooral beseffen dat degene die men steeds tracht buiten te sluiten, ER deel van maken..
Er is Geen binnen, ER is Geen buiten, het is Geen raadsel, het is zoals het is...
Hopelijk tot de volgende jaar Sterre en KweetNiets..

De herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase??.

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.


(Rumi)

Nou schatje, je weet toch wat Rob en de anderen daarvan vinden.
zie
en zie los bericht (link) van Renoir over Sterre en kweetniets ondersteund door Ben / Guido en professor pastoor Lo T. Nowee, maar de bijdrage van de laatste 2 waarheidskoningen vind ik niet zo gauw terug.

Ik ben van gedachte verandert Miha.
Ik las daarstraks enkele posts van 2,5 geleden van Theo en lag te giechelen.
Zie...
Dat waren toch geestige discussies. The good old day's. BiGeRgRiN
Dat Theo / Kweetniet zijn geliefde Sterre ook maar weer meebrengt.

Het zijn allemaal vrienden.....