Bewust Zijn in het moment *
 

Bewust leven in het moment, is het cruciale aspect van Bewustwording,
niets meer niets minder.

Dat maakt dat ander Begin van leven in al zijn facetten, gelijk een diamant die schitteringen laat Zien, van zijn optreden in het licht.

Alles wat Is en niet Is verschijnt gelijktijdig in dat Bewuste moment ervan.

Wie anderszins ervaart leeft enkel in de gedachten daarover en zal zichzelf
herkennen in het filosoferen erover wat Bewustzijn is.

Ego is nodig, om dit alles te realiseren, het enige wat van zichzelf bewust is in herkenning daarvan.

Ervaren is zonder aanwezigheid van entiteit en onmogelijk te omschrijven, ik heb nog nooit iemand terug zien keren uit de dood, enkel als metafoor.

Die metafoor maakt het dat er verschuiving plaats vind, vanuit denken naar Bewustzijn in het moment te leven.

Wat mooi kan het leven zijn, sneeuw zo wit als kristal in de achtertuin, kleinkinderen die sneeuwpop maken, een iglo in het verschiet.
Bewustwording in dat moment is van een ongekende schoonheid.

Donkere wolken vallen het luchtruim binnen, pijn en kwelling maakt deel uit van die schoonheid in dat licht, ongelooflijke chaos als weerspiegeling in mij ,wat zegt de wereld is.

Beiden samenvallend onder de noemer het bestaan, gegeven zichzelf Bewust te Zijn van zijn bestaan, gelijktijdig een gegeven in tijdsaanduidingen, zo wisselend als de seizoenen, zichzelf te herontdekken en daarmee de schoonheid van het geheel te mogen aanschouwen zolang het leven in de vorm aanwezig mag zijn.

Leef!

Ik lees bovenstaande terug en denk heb ik dat geschreven?
Ongelooflijk, waar komt dat vandaan?
Geen idee ik was er niet bij.

Een van de grote siddhi's, pluri-presence.

Komt ook spontaan voor; ik werd vanmiddag gesignaleerd in Istanbul, terwijl ik gewoon thuis was.

Het kan verkeren:...zei Bredero

Ik prefereer ónbewust in het moment zijn: ik die niet in de ik aanwezig is en zich daar niet bewust van is. Aándacht, zién.

Uiteraard was ik ook in Istanboel, maar omdat ik het mij onbewust was weet ik er niks meer van.

En weet ik ook niet meer hoe ik Istanboel correct spel. Constantinopel dan maar. Byzantum?

Ik ben mij iig totaal Bewust van het moment, 'doodzonde' dat niet te zijn.

Welk kunstje je hierin gebruikt is mij totaal onbekend.

Aandacht in het moment, IS Aandacht.
Totaal en ondefinieerbaar.

Inhoudsloos bewustzijn.

Bewustzijn IS gelijktijdig leeg en vol, inhoud(s)loos.

Bewustzijn opzich, IS ondefinieerbaar.
Zien is, in de vorm als totaal van licht in Bewustzijn.

Beide kanten van dezelfde medaille.
Enkel hier en nu gekend.

Inhoudsloos bewustzijn is het gewaar worden van het zijn.
Ik die niet in de ik aanwezig is. Het kan niet tot het weten doordringen: het is het subject wat zichzelf waarneemt. Waar de scheiding tussen subject en object vervalt. Of nog duizend andere benamingen. Geen van allen is juist.

Zuiver gewaarzijn brengt de geest in intuïtieve staat. Niet-wetende staat.
Een staat waar geen hunkering of afkeer aanwezig is.

Puur.... Zijn zonder voorwaarden... In-tens aan-wezig...
Voorbij het land van goed en kwaad, voorbij belang...

Daar zijn donkere wolken ook niet meer donker..... Ze zijn simpel-weg....

Al denk ik te begrijpen wat je bedoelt Moi, maar doodszonde? Impliceert dat niet juist een soort van vast willen houden aan ego-eigen be-leving?

Genieten van je kleinkinderen in de sneeuw, met donkere wolken in het achterhoofd, is dat al niet een definitie?
Overigens wel mooi zoals je het hebt beschreven en ook een soort van herkenbaar.

Soms is er nog wat voorwaardelijkheid in mij. Dan keert het moment terug. Moment met de dreinende kleuter die hunkert of die zich afkeert.

Maar eenmaal het pure zijn 'gezien? in het niet-zijn, kan dat nooit meer niet gezien worden. En komt de stromende , intuïtieve geest toch weer terug.

Mens?

Eenmaal gevonden, altijd 'ge-weten' aanwezig, al-dan-niet-bewust...

... Overigens is ook dat zo herkenbaar, "willen dat het anders is" ....
Toch denk ik, dat het ook beter is ook dat te kunnen accepteren... Verzet tegen verzet is ook zin-loos... Is ook dat niet juist deel van het wei-wu-wei?

Zo is het. De geest wordt vanzelf rustig en intuïtief. Willen het niet-willen is ook willen.

Het is niet een kwestie van vasthouden, maar het inzien van het totaal,
De schittering vanuit het licht, geen ontsnappen aan en geen uitzondering mogelijk.
Je laat uitzonderingen zien enkel over het ondefinieerbare te spreken, het onwetende, onbesprokene , wat enkel gekend kan zijn in het besproken woord via de vorm, wat opzich alles beleefd zoals de momenten van beleven vanuit het grote geheel van waaruit ontsnappen al onmogelijk is.

Zoals bovenstaande een definitie van woorden is, van een beleven in het moment van dat totaal dat het plaats vond, een mens kan enkel maar definiëren en is duaal.
De facetten/vorm, van een diamant/ongedefinieerd Bewustzijn.

Als je alles onderzocht hebt wat het niet is dan is het moment gekomen om te kijken wat het wel is.

Ik is totaal aanwezig, vanuit het grote geheel , zolang er vorm is, hoe had je anders de letters hier neer kunnen zetten heb je daar geen vorm voor nodig?
Ook al ben je die vorm niet.
Het ontkennen daarvan is het ontkennen van Bewustzijn.
Namelijk zonder vorm kan je Bewustzijn niet Zien.
De vorm is de afspiegeling van Bewustzijn.
Ik Ben.