We zijn nu definitief gesloten
 

Voor mij bestaat de illusie in het leven in de zintuigelijke wereld eerder uit de waan dat het wij denken dat het wijzelf zijn, dat het 'ik'zelf is die het leven leidt en dat wij niet inzien, niet willen inzien dat wij ergens geleefd worden...
In feite hebben wij in werkelijkheid enkel de keuze om mee te werken of om tegen te werken...

Ik schreef nochtans "tot er niets meer overblijft çdanç dat ik" en niet "tot er niets meer overblijft çvanç dat ik". Ik raad niemand aan te geloven dat er niets meer overblijft. Dat is wat het onderzoek al dan niet kan uitwijzen. Geloof is daar uit den boze.

Ik begrijp, met je passie voor kennis vergaren over het zelf, het ook uit den boze is dat dat dat zelf als een construct zou vastgesteld kunnen worden, dan blijft er niemand over die kennis kan vergaren over zichzelf.

Ik begrijp ook meer en meer dat het zowat onmogelijk is dat geloof in een zelf te doorbreken. Dat er geen zelf is, is geen geloof dat je als alternatief voor wel een zelf kunt inwisselen. Elk geloof moet er aan, ook het geloof dat er geen zelf is. Maar dat ligt klaarblijkelijk niet zo eenvoudig. Eens je het geloof kwijt bent kan je er niet meer bij dat er nog geloof in is.

Dat 'ik' wat daar niet meer bij kan is wat zich hier nu even voordoet, en best niet ontkend wordt zich voor te doen, het wordt alleen niet meer geloofd Werkelijk te zijn en ook niet geloofd zich nu en dan niet mee voor te doen. Geloven of niet geloven is dan gewoon niet meer aan de orde.

Maar dat gaat allemaal niets veranderen aan het geloven, noch aan het niet geloven van een zelf. Daarom kan dat ik wat zich hier nu even voordoet er beter verder over zwijgen. Er is al genoeg gezegd dat het niet om vergaren gaat, het vergaren en herkauwen van kennis gaat echter onverminderd voort...

Dat is zo dichtbij.
Is het zo onmogelijk net dat beetje verder te zien, nl. dat het "ik" als een veranderlijk proces leeft, en dat dat niet is wat je bent? Dus je leeft het inderdaad niet.

M.a.w. het is niet zozeer dat jij geleefd wordt, maar eerder dat wat geleefd wordt is niet wat je bent, het is een proces in dat leven.

Het komt perfect op hetzelfde neer als wat je hierboven schrijft. Het leven gaat vanzelf, ikken komen en gaan vanzelf. Geen enkele van die ikken is wat je bent. Als er toch geloof is dat te zijn, dat is het tegenwerken tegen wat is. Zoals je schreef "wat is is, en dat heeft geen ik."


Elk geloof loslaten is niet meewerken maar laten zijn wat is. Laten zijn wat is, is bevrijding, realisatie.

Geloof het niet, maar geef het onderzoek naar de Werkelijkheid van dat ik gewoon een kans. Ont-dek wat je bent zonder geloof in een ik te zijn.

Alles wat gezegd wordt kan vertaald worden als kennis, geloof, verhaaltjes, ideeën,... Zelfs al zou hier iemand de klare waarheid en niets dan de waarheid zeggen dan ga jij nog altijd vertalen dat hij een verhaaltje, een geloof, een idee verkondigt. Zelfs al zou hij zeggen dat niets is...
Dus jij hebt nog een hele tijd nodig om te blijven zitten bij de verhaaltjes de.... of beter gezegd te blijven steken in jouw geloof in jouw overtuiging dat het alweer maar om het zoveelste verhaaltje gaat, nog veel tijd nodig om dat zogezegde inzicht achter je te laten en eindelijk de waarheid te vinden...

En dan weer en nogmaals; het is niet het 'ik' dat fout zit maar het verkeerd gebruik dat wij ervan maken, dat wij eraan geven...
Je 'ik' uitschakelen is het grootste geschenk dat het leven je gegeven heeft gewoon weggooien... is kiezen om langer te leven in de duisternis terwijl het licht zo nabij was...
En nogmaals het 'ik' is niet het licht...; het is een enorm hulpmiddel op de weg ernaar...

Dat hangt er van af. Als iemand verkondigd dat het waar is dat hij een man is, dan ga ik dat niet wegzetten als onwaar. Betrekkelijk is dat waar. Het is echter geen Waarheid, Waarheid is niet betrekkelijk, het is geen man, geen vrouw, geen mens, geen ding t.o.v. iets anders. In die zin is alles wat gezegd kan worden geen Waarheid, enkel betrekkelijk waar. Dus Waarheid kan niet gezegd worden, niet door de klaarsten, niet door de Boeddha, niet door Advaita meesters. Waarheid kan enkel ont-dekt worden, ontdaan worden van het betrekkelijke, de verhaaltjes, de woorden, begrippen, ... . Waarheid kan niet gezegd worden er kan alleen gezegd worden niet op te geven, in geen betrekkelijke waarheden te blijven hangen tot Waarheid ont-dekt is.

Maar dat jij een vrouw bent, dat ga ik als betrekkelijke waarheid niet betwisten. Het is en blijft wel een verhaal.

Zelfs dan, zelfs al zou hij zeggen: niks.

Juist niet, verhaaltjes over Waarheid mogen gewoon rechtstreeks de vuilbak in. Daar hoef je dan juist helemaal niet meer bij of in te blijven zitten. Dat alles, maar dan ook alles wat gezegd kan worden verhaal is, is geen overtuiging, maar het ont-daan zijn van elke overtuiging. Inzicht komt niet in taal die gezegd kan zijn. Aansporen om al die overtuigingen te ont-doen is eigenlijk het enige dat gezegd kan worden, maar niemand wil het horen.

Het gaat ook niet om uitschakelen, maar zien voor wat het Werkelijk is.

Het is te moeilijk om te zien.
Ik laat het los.

Dus jij gelooft dat de Waarheid niet gezegd kan worden???
Dat de Waarheid onzegbaar is???
En zelfs als ik zou kunnen aannemen dat dat waar zou kunnen zijn; dan weet ik wel dat er naar de Waarheid kan verwezen worden... maar deze mogelijkheid, gezien jouw geloof dat de Waarheid onzegbaar is gooi jij dan meer mee de vuilbak in... Zoals jouw vaste overtuiging, jouw geloof, dat het 'ik' er alleen is om zichzelf in stand te houden en daarbij de mens belet om waarheid te zien, jij dat 'ik' zoveel mogelijk wil buiten spel zetten bij het zoeken naar Waarheid...

Iets aannemen vraag ik niet van jou. Verwijzen is mogelijk, ja.

Netjes geformuleerd.