Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Renoir
Wat heb je er aan om te weten, want het is alleen maar kennisoverdracht, hoe het er daar uitziet ?
Natuurlijk kan er over gepraat worden, kan begrepen worden wat het is, is het niet mysterieus alsof het hier een besloten clubje zou betreffen. Gedragen wij ons hier zo dan ?
Verlichting is helemaal geen gevoel of een weten dat er niemand bestaat en dat alles spontaan en perfect gebeurt. Het kan je soms stevig tegenzitten en dat is geen punt want je bent niet degene die het overkomt, je bent hetgeen dat dat alles waarneemt.
Het is helemaal niet zo simpel en klaarblijkelijk dat we er overheen kijken. Dat is helemaal niet waar, het feit dat we ingenomen zijn met wat we willen zien voorkomt dat we het zien. We zien al niet eens wat er is, het is de perceptie waar we tegenaan kijken. Er moet wat gebeuren in de duale sfeer, wegnemen wat ons het helder zicht belemmerd.
Zo'n verhaal als dit spoort aan om in infantiliteit weg te zakken want het is zo simpel dat alleen een achterlijke moron het kan zien, dus doe lekker achterlijk en simpel en kom tot zien.
Jezus zei als gij niet wordt als de kinderen zult gij het koninkrijk niet binnengaan, dat zou kunnen betekenen het niet in hoogverheven idealen te zoeken maar het eenvoudig en verklaarbaar te houden. Je hoeft gelukkig het licht niet onder de korenmaat te stellen en infantiele prietpraat te bezigen.
|
Goeiemiddag u allen, jongens wat zit het me weer tegen, moet ik weer zo`n mooie tekst lezen, tis me allemaal wat zeg.
Renoir, wat doe ik toch steeds maar fout, meen ik echt.
Het zit mij al tijden niet meer tegen, heus.
Okay, ik zou wel grote borsten willen hebben om de hele dag mee te spelen maar dan wel zonder borsthaar.
Even wat serieuser, er zou eerst een definitie van verlichting gemaakt moeten worden.
Er is ook een verschil tussen; ontwaken en verlichting.
Als ik zo om me heen kijk lijken er ook verschillende stadia m.b.t. verlichting te zijn.
Mijn definitie van verlichting zou kunnen zijn; dat er geen wrijving meer met het leven ervaren wordt omdat er niet een ego/vernauwing/grens/controle/voorkeur/beschermingslaag/? meer aanwezig is die de oorzaak van wrijving is.
Wat ik bij mezelf gemerkt heb en ook bij anderen dat er fases zijn m.b.t. de mate van wrijving en ook het verschil tussen het verstandelijk inzien en de praktijk.
Wat ik werkelijke verlichting zou noemen is dat er in de praktijk geen enkele wrijving met het leven is, ook geen kriebeltje in de onderbuik die niet meer tot praktische gevolgen leidt.
Dat is niet iets waar naar gestreeft hoeft en kan worden maar dat is gewoon de weg terug naar huis. Gewoon een werkzaamheid. Hetzelfde als we van kruipen naar lopen gaan.
De pest alleen is dat dat natuurlijke proces 'verstoort' kan worden door het willen ontwijken van wat aanvoelt als pijnlijke/angstige leerprocessen/ervaringen en zo ontstaat een verstandelijk mechanisme wat zegt; je bent niet diegene die het overkomt, je bent diegene die het waarneemt.
Daar zit wel een bepaalde waarheid in maar het mag geen excuse worden om maar niet verder te kijken waarom dingen je overkomen en ze maar af te doen als bv; dat hoort erbij, dat ben ik niet, ik kijk ernaar, dat is menselijk, etc.
Renoir, zou jou definitie van verlichting er mogelijk zo uit zien; verlichting betekent dat je je constant beseft dat je enkel de waarnemer bent van wat er in je leven geschied en het maakt niet uitmaakt wat je doet en waarom je iets doet, je bent al datgene toch niet, je bent enkel de waarnemer van je doen en laten.
Mijn vriendin Blikje zou er nog aan toevoegen; jij bent niet diegene die iets doet of laat.
Ach misschien is verlichting wel enkel het waarnemen van het witte vlak en lekker gaan scrabbelen met de letters.
