Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hans
In hoeverre vraag je erom, om geraakt te worden, gekwetst, genegeerd, uitgescholden,....
Nog even niet te zware voorbeelden,...die komen vast vanzelf!
Bij mijzelf ben ik erachter gekomen dat mijn zelfbeeld ook(LEES OOK!!!, niet alleen) invloed heeft hoe er met mij omgegaan word.
De ene leraar word wel gepest en dezelfde klas is als een lammetje bij een andere leraar die daar schijnbaar weinig moeite voor doet,...
Natuurlijk overwicht? of misschien wel onnatuurlijke disbalans?
Dit is alleen mogelijk te zien als je ook je zelfbeeld duidelijk hebt, met alle minnen daaraan, niet weg gestopt, maar de naakte waarheid.
Want heb je een laag zelfbeeld, maar nog niet voldoende onderkend dan zal je dit verhaal snel als aangevallen aanvoelen, en vragen als "stellingen" aannemen.
Als je het kan zien als "gevolg" van je lage zelfbeeld, en niet als "schuld" dan kan je er echt mee aan de slag.
Je kan je verzonnen waarheid van jezelf beetje voor beetje ontmaskeren en tegelijkertijd merken dat alles lichter word.
Omdat je het niet meer of minder aantrekt, of je het niet meer zo opvat,....maakt niet uit.
|
Wat een zieke benaming is dat zeg: erom vragen. Mensen die kwetsbaarder dan andere zijn, zijn gemakkelijke prooien voor gewelddadige mensen. Alsnog zullen er ook mensen zijn die met geweld mee te maken hebben gehad, maar zich niet als slachtoffers blijven opstellen in het leven, en dan zijn ze weerbaarder en laten ook veel minder snel geweld toe.
Volgens mij is de gedachten die bij de mensen leeft, en niet dat er een vraag naar geweld en kwetsuren is.
Houd toch een keer op met in gedachten spitten, en vraag je je zelf af wat je werkelijk bent. Want je bent zeker je pijn niet, en ook niet je gekwetst zijn!!