Ik ben niet iemand die over anderen heen loopt en kan niet goed verkennen wat er dan gebeurt. Ik kan wel zeggen, voor mij voelt de omschrijving 'ego vs werkelijke zelf' in deze afstandelijk. Het gaat erom te voelen hoeveel ruimte je inneemt en waarom. Hoe je omgaat met je eigen ruimte en met de ruimten van andere mensen. En hoe je andere mensen laat omgaan met jouw ruimte. Daarin kan je je pijn tegenkomen, ontdekken dat je deze niet bent en waar jouw ruimte wel ligt. Door te ervaren, op te merken wat je voelt, doet, zegt en denkt.
Dat is niet hetzelfde als ruimte die naar mijn ego gaat. Op het moment dat ik uit verdriet mijn cirkeltje heel klein maak en mezelf nauwelijks ruimte geef, geef ik wel veel ruimte aan mijn ego (wanneer je het verdriet in deze gelijk schaalt aan het ego). Ik bedoel met ruimte de ruimte die 'ik' inneem. Met alles wat ik ben en bij me draag. De ruimte die ik mezelf geef om aanwezig te zijn. Alles wat ik aan mezelf geef (en niet van anderen verlang). En ja, daarin ontmoet je ego. Maar het woord ego is voor mij in deze theorie en schept afstand van wat er werkelijk gebeurt.
Hier kun je niet over discussiëren, je kunt het alleen ervaren en zelf onderzoeken.
|