Dorje en Nisargadatta

[Dorje]

Laurens, ik ben dat touwgetrek ook even beu als jij, ik ga het dan ook verder laten. Ik bied mijn excuses gewoon aan. Mea culpa.

Ik wil wel gewoon nog mijn poging tot verduidelijking ook even naast die van Bassie leggen, waarbij ik wel dichter bij de quote zelf probeer te blijven. Gewoon voor wat het waard is. Er zijn zoveel mogelijke manieren om woorden te gebruiken, het gaat daarbij niet of de woorden wel juist gebruikt zijn, maar te achterhalen wat er mee gepoogd werd over te brengen. Nisargadatta heeft die woorden heus niet gebracht in die zin zoals Bassie ze, vanuit zijn manier van verwoorden misschien zelfs terecht, verwerpt. Je kan ze ook anders lezen, dichter bij wat de auteur nu werkelijk wou overbrengen, want dat was wel de bedoeling, het was niet bedoeld als onzin. Je doet er maar mee wat je wil, of je doet er niets mee. Als het niet bijdraagt tot een verduidelijking van de quote zelf, geen enkel probleem. Mijn naam is dan haas.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik ben van de praktijk en niet van de theorie. Dus wanneer iemand dat mij aan de hand van praktische voorbeelden duidelijk kan maken kan ik wellicht begrijpen waarom het hier gaat.

Overigens blijft het zo dat deze quote van Nisargadatta, noch de betekenis vanuit de veda's iets uitstaande heeft met het doen van gedegen zelfonderzoek.

Ok, voor dat laatste.
Voor wat dat eerste betreft, wil ik ter verduidelijking even inpikken op wat je elders schreef:

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Een subject blijft ten allen tijde nodig om wat dan ook maar te kunnen verwerken. Je kunt het subject niet uitgummen. Wat je wel kunt doen is onderzoeken waarom het subject beperkt is in zijn functioneren en dan met name in zijn onvermogen tot zien. Dan kom je nogal wat factoren tegen waarvan de meest in het oog springende het ego is en daar kan onderzoek naar worden gedaan.

Dat is waar. En het subject dat nodig is om te kunnen verwerken, om het praktisch te begrijpen, is het gewaarzijn dat reflecteert in bewustzijn. In deze context (niet in alle contexten) kan je gerust het reflecteren vervangen door verwerken.

Concreet kan er geen enkele zin gelezen worden en geen enkele zin geschreven worden zonder een verwerken in bewustzijn.

Het pure gewaarzijn voorbij bewustzijn is geen reflecterend gewaarzijn, geen verwerkend gewaarzijn. Het is niet echt voor te stellen, want voorstellen is al een verwerking in bewustzijn, maar je kan er naar verwijzen als dat wat aan verwerking vooraf gaat. Je zou praktisch kunnen zeggen dat vóór er verwerken is er al gewaarzijn is, maar dan 'gewaarzijn op zich' zonder het verwerken, of je zou het de mogelijkheid, de potentie tot verwerken kunnen noemen, maar zonder dat deze mogelijkheid al tot ontstaan is gekomen, of puur gewaarzijn, puur in de zin van niet aan het verwerken.

Misschien is het praktisch voor te stellen als de lucht. De lucht zorgt zelf niet voor het in en uitademen, maar het maakt het in en uitademen wel mogelijk. Zonder lucht geen ademhaling, maar het is niet de lucht die ademhaalt. De ademhaling gebruikt de lucht die in potentie aanwezig is. De ingeademde lucht, hoewel nog steeds lucht, is nu beperkt, afgescheiden en dient opeens een doel, terwijl de lucht in zijn pure toestand geen enkel doel dient, het is er gewoon. De ademhaling verwerkt de lucht tot iets dat ademhalen mogelijk maakt.

In diezelfde zin zou je kunnen voorstellen dat gewaarzijn is als de lucht. Het is zelf niet gewaar en van niets gewaar, maar het maakt het gewaarzijn van iets mogelijk. Zonder puur gewaarzijn geen gewaarzijn van iets mogelijk, maar het is niet dat pure gewaarzijn dat gewaar is van iets. Het bewust-zijn van iets gebruikt, verwerkt gewaarzijn dat in potentie aanwezig is tot het bewust kunnen zijn van iets. Dit gewaarzijn dat aan het verwerken is geslagen, hoewel nog steeds gewaarzijn, is nu beperkt, afgescheiden, dient opeens een doel, terwijl gewaarzijn in zijn pure toestand geen enkel doel dient, het is gewoon beschikbaar. Het Bewustzijn verwerkt gewaarzijn tot het gewaar kunnen zijn van iets.

Zoals de lucht voorbij is aan de ademhaling, zo ook is puur gewaarzijn voorbij aan bewustzijn.
Of
Zoals de lucht vooraf is aan de ademhaling, zo ook is puur gewaarzijn vooraf aan bewustzijn.

Het voorbij in de quote van Nisargadatta benadrukt dat er meer is dan bewustzijn, maar iets dat niet met dat bewustzijn kan gevat worden. Terug naar de vergelijking van de lucht. Het ademhalen op zich kan nooit de pure lucht vatten, het kan alleen maar een klein stukje ervan afsnijden en verwerken. Pure lucht is in die zin niet te vatten met de ademhaling, om pure lucht te vinden, moet je voorbij aan de ademhaling. En net zo is puur gewaarzijn in die zin niet te vatten met b/Bewustzijn, met verwerkend gewaarzijn, om puur gewaarzijn te vinden moet je voorbij aan Bewustzijn.

Maar dat is ook nog allemaal theoretisch neem ik aan, theorie zo toegankelijk mogelijk gebracht. Ik neem aan dat je met praktisch bedoelt: wat ben je hier nu mee in de praktijk.

Welnu om pure lucht te vinden moet je voorbij aan de ademhaling, de ademhaling zelf kan hier niet aan voorbij. Om puur gewaarzijn te vinden moet je voorbij aan het verwerkend gewaarzijn, aan bewustzijn, want dit verwerken, dit bewustzijn zelf kan daar niet aan voorbij. Met bewustzijn, geschreven met kleine of hoofdletter, kan je maar geraken aan het stil getuige zijn van wat er in en aan bewustzijn verschijnt. Terwijl alles wat aan dit bewustzijn verschijnt steeds verandert, blijft verwerkend gewaarzijn wel hetzelfde, het kan gewaar zijn van zeer verschillende toestanden, maar dat wat gewaar is van dit alles, verandert niet mee met al die toestanden en het is er ook niet door beïnvloed, tot dit kan men komen middels dit verwerken, met bewustzijn, maar verder niet.

Om verder te gaan moet het verwerkende gewaarzijn ook losgelaten worden, moet bewustzijn overstegen worden, moet elke vorm van identificatie met verwerkend gewaarzijn, bewustzijn, Bewustzijn te zijn opgeheven worden. Maar dit kan bewustzijn zelf niet doen, daarom kan het maar gebeuren in het loslaten van 'Bewustzijn te zijn' en dus gewoon dit 'te zijn' te laten wegvallen in puur gewaarzijn, waarin er geen verwerken is, geen bewustzijn is van iets, waarin er geen, ik durf het haast niet te zeggen, subject is, gewoon terugvallen in de potentie tot bewustzijn. Dat kan gebeuren als alle houvast losgelaten wordt, en als dat gebeurt, dan is dat nog van geen enkele waarde.

De Waarde zit er in dat om te functioneren er niet in dit wegvallen kan blijven gehangen worden. Er kan daar niets verwerkt worden, er kan daar niets ervaren worden dus er kan van daaruit ook niet over geschreven en gedeeld worden, je kan er geen brood mee gaan kopen, de belasting niet mee betalen, dus het functioneren moet hier niet buiten gesloten worden, het verwerken moet niet gegumd worden, het kan allemaal terug op gang komen, maar eens dit pure gewaarzijn ont-dekt is als de ware natuur van jou, van iedereen, en van alles, dan kan die jou, die iedereen, die alles gewoon weer op gang komen, maar zonder dat het nog voor Werkelijk wordt gehouden. Het verwerken, gedachten, verhalen, eten, belasting betalen, op fora schrijven, komt dan gewoon weer op gang, maar zonder te vergeten dat wat verwerkt wordt en dit alles mogelijk maakt zelf geen Werkelijkheid is, Werkelijk blijft dat pure niet-verwerkende gewaarzijn, niet-twee-igheid, waarin er geen ik en geen jij is, geen brood en geen lichaam om te voeden, geen belasting om te betalen, maar in zijn verwerkte vorm doet het zich voor als ervaring, ervaring die niet buiten gesloten of ontkent kan worden, die aangenaam of onaangenaam blijft, die eigenlijk alleen maar onaangenamer kan worden als het ontkent wordt. Daarom gaat het niet om het ontkennen van die verwerkte ervaring, maar om het, ondanks het ervaren (verwerken) ervan, weten dat het niet Werkelijk is, zelfs niet dat volledig onveranderlijke, onbetrokkene, stille getuige aspect ervan, ook dat is dan als nog steeds verwerkend gewaarzijn, niet puur gewaarzijn geweten. Enkel dat pure gewaarzijn is dan het Werkelijke, al de rest wordt niet gegumd, maar verliest gewoon dat te voor werkelijk te houden. Het gat tussen het gewaarzijn dat reflecteert in bewustzijn en puur gewaarzijn voorbij bewustzijn is dan gedicht. En dat heeft toch wel een erg praktisch nut op vlak van Waarheid vinden.