Charlatan 1

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Alles komt op en verdwijnt weer. Het punt is dat tijd een relatief begrip is. Als je bezig bent met dingen die je leuk vindt, vliegt de tijd. Narigheid lijkt altijd langer te duren.
Maar de vraag is: is dat zo?

Voorbeeld: Van de week schrijf ik nog hoe goed het leven is en vandaag ben ik verdrietig. Ik kan daar ook tig oorzaken voor bedenken, maar daar gaat het nu even niet om. Waar het mi.i. om gaat is is dat ik mezelf op enig moment heb wijs gemaakt dat je goed voelen beter is dan je verdrietig voelen. (of lees hiervoor: boos, jaloers etc.) Maar als ik goed kijk, dan zie ik de schoonheid van verdrietig zijn. Die doet niet onder voor die van goedheid. Dat lijkt maar zo. En beiden komen op en verdwijnen weer.

Dat is duidelijk, wat je schrijft maar op die manier schommelt toch behoorlijk je emotionele thermometer.
Het boeddhisme gelooft dat de Boeddha daar vrij van was, van die schommelingen. Innerlijke vrede, stilte noemen ze dat of de staat van nirvana.