Nadjes stekkie

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik vond mezelf best redelijk helder vanavond. Mijn reacties toch zoveel mogelijk ontdaan van enige lading. Ik ben open en vragend geweest. En uiteraard heb ik 'mezelf" in al mijn reacties meegenomen.

En ik laat mezelf niet zomaar opzij schuiven. En al helemaal niet zonder overtuigend argument. Ik durf best kleur te bekennen, eieren voor mijn geld te kiezen, of met de staart tussen de benen af te druipen. Ik hang daar allemaal niks (meer) aan op. Mihaela zal me wel weer in de nek springen, maar ik vind mezelf, en mijn wereld en mijn leven gewoon best heel ok. Schijnt niet te mogen. Dat laat onverlet dat ik mijn angsten en onzekerheden heb. Ik ben mens. Voor mij is dat geen illusie. Dat is waar ik het hier en nu mee moet doen. Dit is het. En ik doe het er maar mee en probeer er ook nog zoveel mogelijk van te genieten. Ik snap niet waarom dat mij (of wie dan ook) niet gegund is/mag zijn.

Als ik niet zwelg in narigheid, dan doe ik blijkbaar iets verkeerd. Dacht het niet.

Volkomen mis uiteraard, want echt eerlijk Nadje, ik denk niet meer in termen van een goed of een slecht leven.
Als ik kan kiezen heb ik liever een fijn leven, die ik ook al heb, dus daarin gun ik het je dat jij ook een goed leven hebt, als dat jouw wens is.

Als ik met iemand in gesprek ben, die een leven heeft die men miserabel noemt, of iemand die een geweldige overvloedige leven heeft en ervaart, is voor mij bijzaak, wat voor mij toedoet in een gesprek is als ik dichterbij het antwoord/bewustwording kom op de enige vraag wat mij interesseert op dit punt in mijn leven,
en dat is: 'wat ben ik?'.