Valt er nou wel iets, of niets te doen ?

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Nu dat ik jouw reactie lees, moet ik eerlijk zeggen dat ik twijfel. Zou ik me er zo in vergist kunnen hebben?

Ik zat net in de tuin, en verwonderde me erover hoe ik in verschillende situaties dingen waarneem en hier mijn vertaling aan geef. Wat is waar, en wat niet? Wat maakt het in mijn beleving anders dan het voor jullie is?

Jullie interactie kwam op mij over als een discussie waarin Renoir zijn ergernis naar jou toe uitte, en jij van jouw kant, oude koeien uit de sloot haalde van Renoir, zoals de ban die hem ooit is opgelegd en de gelijkenis die jij maakte tussen Renoir en Ramon. Voor mij zag het eruit als een machtsspel waar bij jij het manipuleren vakkundig uitvoerde.
Jij haalde werkelijk alles uit de kast waarbij je Renoir op zijn zwakke plekken pakte. Alleen zijn schuldbekentenis kon de rust tussen jullie terugbrengen.

Nu als ik je antwoord lees, heb ik echt geen flauw idee hoe het in werkelijkheid zit, dat moet ik je verbaasd bekennen. Achteraf bekeken kan ik het geheel ook zien als een onschuldig potje stoeien.

Heb heerlijk in de tuin gezeten, en me een tijd lang verwonderd over de onverwachte draaiing; ik glimlachte om mezelf. De wending was gewoon grappig.

Mijn tuin is prachtig trouwens, heb een paar omhulsels van libellen in de tuin bij de vijver gevonden. Naast een omhulsel zit een levensgrote libelle. Ik heb haar zo'n beetje de hele dag bekeken. Ze zit op een blaadje. Ik denk dat ze nog niet volgroeid is (ook al is het een hele grote libelle). Echt mooi!

Wat een mooie reactie Mihaela, vooral het dikgedrukte gedeelte. De verwondering dat er ook op een andere manier naar gekeken kan worden en dan het glimlachen om jezelf. Het is op zich natuurlijk ook verwonderlijk dat daar waar twee mensen geen enkel probleem hebben met hoe de discussie gevoerd werd, jij daar wel een probleem van zou maken. Zoals Renoir ook al zei, is de vorm van ondergeschikt belang, hetgeen betekent dat je je ook niet druk hoeft te maken over eventuele geraaktheden en gewoon kunt zeggen wat er opkomt. Het gaat om de boodschap. De rest is bijzaak.

En dat kan op die manier natuurlijk niet met iedereen, dat zou onnodig kwetsend kunnen zijn. Daar staat tegenover dat bij mensen die pretenderen niet meer geraakt of gekwetst te kunnen worden omdat ze dat stadium voorbij zijn, (voor de helderheid hiermee bedoel ik niet het geraakt worden in positieve zin), het gewoon leuk is om te testen of dat daadwerkelijk zo is, waarbij er voor mij een heleboel door de mand vallen. Dus in die zin is dat wel een handige manier om te checken of het klopt wat men beweert.

Als je weet wat je (waard) bent , is dat (of die waarde) nergens meer van afhankelijk. En daarmee wordt iedere interpretatie van buitenaf, het "probleem" van die ander. Het kan "jou" dan niet (meer) raken. Ook hier is echter sprake van een paradox, omdat de geraaktheid anderzijds juist toeneemt, daar waar deze betrekking heeft, op het zien van het leed van je medemens, omdat gezien is, hoe het zo gemakkelijk anders zou kunnen, gekoppeld aan een gevoel van machteloosheid in het besef dat iedereen zijn eigen weg nu eenmaal dient te gaan en zijn eigen (levens)les te leren heeft.

By the way wat een prachtige foto. Jammer genoeg is het (hier) vandaag geen weer om lekker buiten te zitten. Het regent hier pijpenstelen.