|
We ervaren afgescheidenheid maar zijn 1 Zo is dat bedoeld te zijn maar is niet wat we zijn. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie | Weergave |
18 March 2012, 09:04 | #11 |
Asprirant lid
Geregistreerd: 11 February 2012
Berichten: 0
|
Zwaar getafeld?.. deugniet!... zwaar gezopen zal je bedoelen!
Wel daar is toch geen mysterie... je lichaam gaat door met functioneren terwijl je ligt te slapen. Je vermogen om met je omgeving om te gaan is op de achtergrond gezet. |
18 March 2012, 18:48 | #12 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 30 September 2011
Berichten: 11
|
Citaat:
En natuurlijk is het een mysterie als in diepe droomloze slaap jij[/I] er ineens niet meer bent om een geprojecteerde film niet alleen te laten verschijnen, maar ook nog dat elke vereenzelviging ermee onmogelijk is. Niettemin word je 's morgens al dan niet fris als een hoentje wakker en de film wordt pijlsnel aangezet om een wereld te laten verschijnen. Waarin wij natuurlijk de hoofdrol spelen... Is een lichaam volgens jou in staat te functioneren z'nder Bewustzijn?
__________________
Alles gaat voorbij |
|
19 March 2012, 19:34 | #13 | |
Sterrestof
Geregistreerd: 15 February 2012
Berichten: 216
|
Citaat:
In de nauwe spelonk zag ik boven mij reeds het daglicht. Met uiterste krachtinspanning greep ik de stalen sporten beet, die in de zwartglimmende rotswand bevestigd waren. Met precisie zette ik mijn voeten neer, opdat ik niet wegglipte op het vochtige metaal, en in de eindeloze diepte zou vallen. Maar het vreemde was dat de stalen sporten onder mijn voeten steeds zachter werden, gelijk sponzen. En dat gaandeweg mijn handen dwars door het staal gingen, als was ik een geest. Mijn vrouw had inmiddels het licht aangedaan en vroeg zich af wat haar in bed staande en trappelende man in godsnaam aan het doen was. |
|
19 March 2012, 22:18 | #14 |
Sterrestof
Geregistreerd: 15 February 2012
Berichten: 216
|
|
19 March 2012, 22:38 | #15 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 11 February 2012
Berichten: 0
|
Citaat:
Bewustzijn is de interactie van dat lichaam met de wereld om hem heen. Als je ligt te slapen is er geen behoefte aan handelen. Het wordt de vegetatieve toestand genooemd. Het vermogen om te reageren op prikkels is latent aanwezig: door een por of een hard geluid word je wakker en kunt weer reageren op wat je gestoord heeft bvb. Het geheugen en de andere mentale vermogens worden niet gewist of vernietigd terwijl je ligt te slapen. Moest dat gebeuren zou je elke morgen weer als een pasgeboren baby zijn die weer alles opnieuw moet leren. De slaap is voor een groot deel een mysterie voor de onderzoekers! |
|
20 March 2012, 00:44 | #16 | |
Actuaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 513
|
Citaat:
- bewustzijn - het vermogen om te reageren op prikkels - het geheugen en - andere mentale vermogens zich tot elkaar? |
|
20 March 2012, 05:49 | #17 | |
Asprirant lid
Geregistreerd: 11 February 2012
Berichten: 0
|
Citaat:
Bewustzijn is een woord voor het resultaat van het totale proces. In de slaap bvb. wordt de informatie uit de omgeving op de een of andere manier geblokkeerd zodat er niet op gereageerd hoeft te worden. Er wordt voor de slaap meestal ook een plaats gekozen die relatief veilig is en waar de prikkels van buitenaf tot een minimum beperkt worden. Het is bvb donker en stil. Tijdens de slaap is het lichaam op cellulair niveau zeer actief, maar op motorisch niveau niet. De energie die in het motorische gestoken wordt overdag komt vrij voor allerlei processen die het lichaam herstellen en vernieuwen. Zeer frappant is ook dat EEG grafieken aantonen dat het brein tijdens bepaalde fasen van de diepe slaap veel actiever is dan tijdens het waakbewustzijn. |
|
20 March 2012, 06:20 | #18 |
Asprirant lid
Geregistreerd: 11 February 2012
Berichten: 0
|
Maar goed... hoe werkt het?
Je ontvangt informatie uit je omgeving. Daar liggen op tafel een appel en een citroen. Tijdens je opgroeien heb je die dingen leren herkennen en dank zij de informatie van je opvoeders leren benoemen als 'tafel', 'appel' en 'citroen'. Als al je zintuigen werken herken je de vorm, weet hoe ze aanvoelen, weet hoe ze ruiken, weet hoe ze smaken. En dan denk en handel je. Je constateert gewoon: "Daar liggen een appel en een citroen" loopt weg en gaat iets leuk doen zoals het toilet reinigen. Of je zegt: "Ha een appel, daar heb ik nou eens een keer trek in!" en je neemt hem en eet hem op. Of je denkt: "Ik maak appelmoes bij de bloedworst deze middag en die citroen gebruik ik voor de dressing van het slaatje vooraf." Onmiddellijk gevold door de gedachte: "Wat wil die Rob eigenlijk?" en "wat kan die Renoir zichzelf voor de gek houden!" Wijziging aangebracht door Frederiki op 20 March 2012 om 06:57. |
20 March 2012, 08:30 | #19 | |
Actuaris
Geregistreerd: 27 April 2010
Berichten: 513
|
Citaat:
Het antwoord is redelijke eenvoudig. Ik ben gefascineerd door het natuurverschijnsel: de psyche van de mens. Vooral de inconsequentie tussen theorie en praktijk, weten en doen, denken en handelen. Kort gezegd: dat wat we onszelf wijs maken. Gisteren nog een alleraardigst gesprek met een medewerker die zich komt beklagen over haar leidinggevende. Als je niet verder zou kijken, dan zou je de indruk kunnen krijgen dat de leidingegevende volledig ongeschikt is voor wat ze doet. Bij wat doorpraten is het vooral de 'moeite met autoriteit' van de medewerker die steeds prominenter op de voorgrond komt. Zelfreflectie, de eigen overtuigingen nog eens onder loupe nemen, iets verder durven gaan kijken dan voorheen, dat is wat mij fascineert. Dat is zelfonderzoek in het klein. En in het verlengde daarvan kan ruimte ontstaan voor zelfonderzoek van een maatje groter: het opgeven van de identificatie met wat men meent te zijn. Er gaat, in het klein en in het groot, een bevrijdende werking van uit. Alleen de interesse daarvoor is niet zo groot. We klampen ons liever vast aan een reddingsboei, dan te gaan zwemmen in zee. |
|
20 March 2012, 08:55 | #20 |
Asprirant lid
Geregistreerd: 11 February 2012
Berichten: 0
|
Ja... maar dat gaat heel wat verder dan het herkennen van een appel of een peer.
Dat gaat over hoe je omgaat met mensen. Inzicht in wat mij drijft is beperkt... dat besef ik maar al te goed. Een heleboel processen gebeuren automatisch en hebben een invloed waar ik geen vat op heb. Waarom kan ik niet genieten van mijn leven? Waarom is mijn omgaan met praktische problemen zo ineffici?nt? Maar één ding is zeker: Er is een drang om hoe dan ook te overleven in een wereld die ik niet al te best aankan. Als alle manieren die ik daarvoor gebruik falen, volgt noodgedwongen de depressie, de apathie en de dood. Dit staat los van een discussie over het feit dat de these: bewustzijn=brein fout is. |