Shankara

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik heb de weg bewandeld van het 'onbewuste' onderzoek. Jarenlang had ik geen enkele notie er van dat ik überhaupt aan het onderzoeken was.

Mijn uitgangspunt in dat 'onbewuste' onderzoek was dan ook mijn eigen persoon en niet 'nergens'. Het niet-reflecteren (van mijn persoon) op andere personen leverde mij direct voordeel op. En deed mij bovendien afstand nemen van de persoon welke ik zelf was (het niet-doen).

Vandaar mijn stelling (maar ik spreek natuurlijk in mijn eigen straatje) dat er allereerst voor gezorgd moet worden dat men enigszins uit de macht van de eigen persoon komt.

Bij een vooropgezet onderzoek worden er allerlei doelen uitgezet. Zo werkt de menselijke geest nu eenmaal. Het onderzoeken van de eigen persoon levert direct resultaten op, verstilling van de eigen geest is een weldaad voor de mens. Dan kan betiteld worden als 'belang hebben' , maar die onverkwikkelijke jacht op 'ego' welke ik hier zie, daarvan had ik gelukkig tientallen jaren geen enkele notie.

Net zoals ik dankzij het 'onbewuste' onderzoek ook ben ontsnapt aan de valkuil van meditatie.

Oké.

Valkuil.. zou geduid kunnen worden als 'zuigende werking'.

(Alleen 'iets kan ergens in vallen, of worden weg/opgezogen. Niets/leegte ontkomt aan effecten van het relateren. Dat is zowel theoretisch alswel praktisch zo.)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Oké.

Valkuil.. zou geduid kunnen worden als 'zuigende werking'.

(Alleen 'iets kan ergens in vallen, of worden weg/opgezogen. Niets/leegte ontkomt aan effecten van het relateren. Dat is zowel theoretisch alswel praktisch zo.)

Niets trekt meer aan en is een grotere zuignap dan juist dat niets...
Het relateren, relativeren komt erna en kan ongestraft en tot in het oneindige zijn weg gaan...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je legt dat 'zien zonder iemand die ziet' verkeerd uit. Er is altijd zien maar het 'zonder iemand' zijn betekent dat de lading uit degene die ziet is verdwenen

Verkeerd binnen jouw dwingend mentaal framework.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

en dus projecteert dat zien (van die entiteit) zijn lading niet meer mee.

Er bestaat geen entiteit die ziet. Er hoeft dan ook niet van uitgegaan te worden, dat is een enorme omweg. Het 'diegene' die ziet is iets dat opkomt, en ook weer wegvalt. Als het opkomt, kan het behept zijn met een lading (ego) of niet, maar het blijft iets dat opkomt. Het vasthouden aan iets dat opkomt, is het vasthouden aan een subjectief construct.

Dat wat opkomt kan zijn eigen subjectiviteit niet onderkennen, het kan het alleen maar bekrachtigen, door te wanen dat te zijn wat ziet. Er is alleen maar zien, en als er een subjectief standpunt opkomt dat het zien gaat toe-eigenen, dan kan dit gewoon gezien worden als onbestaand, iets dat zich voordoet en geen bekrachtiging behoeft, nergens moet geraken, nergens moet zijn, niets moet afronden. Het zien ziet, en in het zien zelf is er nooit een subjectief standpunt, en nooit ego. Het subjectief standpunt is iets dat opkomt (en dus ook weer wegvalt) dat de schijn heeft van continu te zijn en zo zijn continuïteit gaat bekrachtigen. Het is echter altijd een nieuw subjectief standpunt, geen 'diegene' die zich ontdaan heeft of ontdaan moet van zijn lading. Het wegvallen van de lading is maar het opzetstukje naar het zien dat er niemand werkelijk is die een lading kan hebben, het is geen eindpunt, geen afronding.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er bestaat geen 'zien zelf' want dat is het absolute (Bewustzijn, Zijn, Waarheid) dat zich niets gelegen laat (liggen) zijn aan wat er zich op zijn toneel afspeelt.

Juist ja, het Zien zelf, maar zonder iemand die ziet, is synoniem aan het absolute (Bewustzijn, Zijn, Waarheid). Het is het Zien dat er eigenlijk geen toneel is. Dat het toneel een ervaring is die samen met het opkomen van de toneelspeler opkomt.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Puur in het absolute vertoeven past slechts het zwijgen.

Dit komt voort uit het 'uitgangspunt' dat er iemand/iets/subject is dat in het absolute kan vertoeven, dus die in en uit het absolute gaat. Dat is de verwarring, die/dat is er niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Kennelijk vind je iemand of iedereen) het nodig je (zich) te uiten en begeef je je (iemand, iedereen zich) in het relatieve. In het relatieve verkondigd eenieder zijn eigen waarheid. Daar is dualiteit, wordt onderscheid gemaakt en valt te constateren of iemand in zijn onderzoek dwaalt, ego vertoont of meent in een verheven toestand te verkeren. Daar zijn eveneens de meer gevorderde zoekers op basis van eigen gedegen zelfonderzoek in staat te constateren of iemand in dat onderzoek vorderingen heeft gemaakt.

Wat er gebeurt is dat er een gevoel, een ervaring iemand te zijn die iets deelt opkomt, en zich begeeft in een relatieve wereld, in dualiteit. Vanuit het standpunt van zo iemand is dit een uit het absolute treden, het relatieve in, dat standpunt kan echter Gezien worden als iets dat opkomt en dus ook weer wegvalt, geen Werkelijkheid heeft op zich. Het is niet iets/iemand die dit zien, het is het Zien zelf waarin er die uiteenrafeling tussen absolute en relatieve niet Werkelijk plaats vindt. De dualistische verwarring treedt in bij dat het standpunt dat opgekomen is zichzelf voor Werkelijk gaat houden, zichzelf als continu en onveranderlijk gaat houden. Dat heet het versubjectiveren van het Absolute. Daar begint alle verwarring. De verwarring een persoon (ego) te zijn, komt daar gewoon nog eens bovenop.

Zie je waar de verwarring intreedt:

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het absolute (Bewustzijn) 'ben je' daarvoor hoef je helemaal niks te doen en daar doe je ook niks (voor). Daar is dus evenmin de drang tot het uiten/verkondigen van je/een boodschap. Om dat weer te kunnen doen begeef je je van het absolute terug in het relatieve.

Het blijft een subject bekrachtigen dat zogezegd van het absolute terug naar het relatieve gaat en een beetje later weer andersom. Het mist het radicale Zien dat er helemaal niets is dat in en uit het absolute gaat. Deze bekrachtiging moet nog aan het wankelen geraken en dat vindt het subject niet zo leuk. Het zal er alles aan doen om dit te voorkomen, zelfs door alles wat er te onderzoeken valt afgerond te stellen. De beste bewapening tegen dat net beetje verder onderzoeken.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het gaat alleen maar om 'lading'. Er is een ik met lading en er is een ik zonder lading. Als zodanig is er ook een zien met lading en een zien zonder lading. Logischerwijs zal de 'ik' met lading zijn eigen perceptie mee projecteren de wereld in (onzuiver zien).

Zo is dat binnen jouw mentaal framework.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is een verkeerd uitgangspunt. Er is een zien behept met ego en er is een zien zonder ego. Ego eigent zich nou eenmaal alles toe. Het is dat ego dat onderzoek behoeft.

Niet alleen dat ego.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hanteert het gelijkheidsbeginsel, dat is lief van je maar zo werkt dat niet. Een hoogleraar in de kwantumfysica heeft zich daarin bekwaamt en hij heeft de kwaliteit studenten daarin te onderrichten. Hij is hier de autoriteit en de anderen luisteren minzaam. Dit beeld moet je enorm frustreren vanwege de ongelijke verhoudingen maar dat is de praktijk van alle dag.

Dit beeld is zoals je het zegt een beeld. Het heeft zijn betekenis binnen de wereld van verschijnselen, niet om de onwerkelijkheid van de verschijnselen en van het subject in zicht te krijgen. In Werkelijkheid is er geen enkel ik dat zich kan bekwamen uit dat ik te zijn. Het ik dat denkt uit het ik te zijn, is nog steeds een ik. Alleen vooraf aan ik, in het Dircte Zien, dat geen ik/autoriteit nodig heeft, kan dit ik ontkracht worden. Geen enkel ik kan zich daarin bekwamen, elk ik, of elke entiteit waar nog vanuit gegaan wordt staat dit gewoon in de weg. Wordt het niet ontkracht, dan gaat het zich gewoon maar wat autoritair voordoen en daarmee blijft het hangen in de schijnbare wereld van verschijnselen.

Frustratie is je eigen invulling. Ik verlies mijn geduld niet. Als er geduld verliezen is, is het duidelijk dat er nog iemand/iets is die/dat iets wil bereiken, voor zichzelf of voor een ander. Die iemand/iets is nog niet aan het wankelen. Nog werk aan de winkel.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is iets wat je niet in staat bent te kunnen beoordelen. Er zijn er die zien zonder subjectieve invulling omdat de lading verdwenen is.

Dit kan zich voordoen, de verwarring zit in dat je die bent. Daar zit het subjectieve knelpunt.
Het is best nodig dat de lading verdwijnt om het subjectieve er achter in zicht te kunnen krijgen, maar dan moet dat wel nog gebeuren, in plaats van dat er een nieuwe identiteit gaat onstaan die/dat zich vrij waant van subjectieve invulling.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zien voor wat het is kun je niet op een forum, alles draait hier om gedachten. Je kunt elkaars gedachten beoordelen met je zien maar je moet zonder lading zijn om te kunnen herkennen of er sprake is van een subjectieve invulling.

Juist, "jij" kan dit niet "jij" kan alleen maar gedachten beoordelen, dit heb je gedaan, afgerond zeg je, prima, en nu nog het primaire subject aan een nog net iets radicaler, niets ontziend onderzoek onderwerpen, dat gaat niet meer met gedachten onderzoeken, dat laatste kan maar zo ver geraken dan dat het de 'gedachte' "ik besta werkelijk", kan zien als maar een gedachte, maar daarmee is de subjectieve houvast nog niet weg, daarvoor is iets radicaler nodig dan gedachten onderzoeken.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik ben bekend met ego na een uitgebreid gedegen zelfonderzoek dus het komt niet zomaar uit de lucht vallen. De intentie is ook niet om jou te 'raken' maar om je behulpzaam te zijn bij jouw zien. Daarbij zie ik vervolgens geen meekijken van je maar een vorm van verweer (dat is wat ego doet).

Ja, hoor, daar ben je bekend mee.
Je bent er nog niet bekend mee dat het verweer zich voordoet naar de aanmaning net dat beetje dieper te kijken, nog dieper dan het ego, gedachten .

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is makkelijk en goedkoop om gedegen zelfonderzoek weg te zetten als mentaal framework, maar je doet maar. Ik memoreer alleen maar even dat het een praktisch en degelijk onderzoek is geweest en dat ik met kennis van zaken spreek nu ik dat heb afgerond.

Helemaal correct. 'Jij' bent de hoogleraar in gedegen zelfonderzoek, de expert ter zake. Maar 'jij', net als die hoogleraar quantumfyscia, is nog niet af van zichzelf een subject te wanen die/dat iets bereikt heeft. Pas als die waan aan het wankelen geraakt, kan er verwezen worden naar waar het Wezenlijk om gaat, en dat kan een bandwerker die die waan is kwijtgeraakt even goed dan die hoogleraar, tenminste als .

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ga die gedachten die je hierboven ventileert nou eens onderzoeken op waarheid in plaats van allemaal nieuwe gedachten te spinnen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Verkeerd binnen jouw dwingend mentaal framework.

Zo is dat binnen jouw mentale framework.

Er bestaat geen entiteit die ziet. Er hoeft dan ook niet van uitgegaan te worden, dat is een enorme omweg. Het 'diegene' die ziet is iets dat opkomt, en ook weer wegvalt. Als het opkomt, kan het behept zijn met een lading (ego) of niet, maar het blijft iets dat opkomt. Het vasthouden aan iets dat opkomt, is het vasthouden aan een subjectief construct.

Zo is dat binnen jouw mentale framework.

Dat wat opkomt kan zijn eigen subjectiviteit niet onderkennen, het kan het alleen maar bekrachtigen, door te wanen dat te zijn wat ziet. Er is alleen maar zien, en als er een subjectief standpunt opkomt dat het zien gaat toe-eigenen, dan kan dit gewoon gezien worden als onbestaand, iets dat zich voordoet en geen bekrachtiging behoeft, nergens moet geraken, nergens moet zijn, niets moet afronden. Het zien ziet, en in het zien zelf is er nooit een subjectief standpunt, en nooit ego. Het subjectief standpunt is iets dat opkomt (en dus ook weer wegvalt) dat de schijn heeft van continu te zijn en zo zijn continuïteit gaat bekrachtigen. Het is echter altijd een nieuw subjectief standpunt, geen 'diegene' die zich ontdaan heeft of ontdaan moet van zijn lading. Het wegvallen van de lading is maar het opzetstukje naar het zien dat er niemand werkelijk is die een lading kan hebben, het is geen eindpunt, geen afronding.

Zo is dat binnen jouw mentale framework.

Juist ja, het Zien zelf, maar zonder iemand die ziet, is synoniem aan het absolute (Bewustzijn, Zijn, Waarheid). Het is het Zien dat er eigenlijk geen toneel is. Dat het toneel een ervaring is die samen met het opkomen van de toneelspeler opkomt.

Alles is vermeend, dat zou voldoende moeten zijn. Het hier besproken zien bestaat ook weer uit gedachten. Halen we dat zien niet aan dan is er niks om over uit te weiden. Maar je vond het nodig het zien er uit te lichten en dat gaat zich voordoen in het relatieve, dus ga ik daarin mee. Vervolgens ga je het gebruik van praktische voorbeelden weer onderuit halen door het vanuit het absolute te benaderen, dus dat er eigenlijk geen toneel is. Je hinkelt alsmaar tussen twee werelden en hoedanigheden en ontkent die vervolgens weer. Je bent een onmogelijke gesprekspartner.

Dit komt voort uit het 'uitgangspunt' dat er iemand/iets/subject is dat in het absolute kan vertoeven, dus die in en uit het absolute gaat. Dat is de verwarring, die/dat is er niet.

Alles vertoeft in Bewustzijn omdat alles Bewustzijn is. Je gaat er niet in en je komt er niet uit. Er is daarover geen enkele verwarring, je creëert alleen maar verwarring door jouw eigen in en uitstappen uit je mentale framework dat de ene keer over het absolute en dan weer over het relatieve gaat.

Wat er gebeurt is dat er een gevoel, een ervaring iemand te zijn die iets deelt opkomt, en zich begeeft in een relatieve wereld, in dualiteit.

Ja zoiets had ik al geschreven, het schrijven schept het 'ik' en het terugschrijven schept een 'jij'. Maar de rest doet evengoed opgeld maar memoreer je niet als niet in de kraam te pas komend.

Vanuit het standpunt van zo iemand is dit een uit het absolute treden, het relatieve in, dat standpunt kan echter Gezien worden als iets dat opkomt en dus ook weer wegvalt, geen Werkelijkheid heeft op zich.

Zo heeft zich dat vastgezet in jouw mentale framework. Echter de iemand bestaat niet, die is vermeend, dan ben je daar al direct klaar mee. Doe gedegen zelfonderzoek en ont'dek het zelf. Dan is al dat geleuter onnodig. Ik ga gewoon niet mee in je gedachten constructies die ongehinderd over en weer de grenzen van het absolute en het relatieve passeren. Je bent nergens ander dan in het relatieve schreef ik je eerder al.

Die uiteenrafeling tussen absolute en relatieve niet Werkelijk plaats vindt.

Jij bent ermee doende, dat kan niet anders dan fictief, in en uit het relatieve te treden met verklaringen daarvan zoals die vanuit het absoluut opgeld zouden kunnen doen.

De dualistische verwarring treedt in bij dat het standpunt dat opgekomen is zichzelf voor Werkelijk gaat houden, zichzelf als continu en onveranderlijk gaat houden. Dat heet het versubjectiveren van het Absolute. Daar begint alle verwarring. De verwarring een persoon (ego) te zijn, komt daar gewoon nog eens bovenop.

Er is geen enkele verwarring, nogmaals, die wordt slechts door jou geschapen. Er is niet iemand die zich voor continu en onveranderlijk gaat houden, dat verzin je maar om je punt te kunnen maken dat er een versubjectivering van het Absolute heeft plaats gevonden. De omstandigheid dat je in essentie Bewustzijn bent betekend niet automatisch dat je dan ook kenmerken als onveranderlijk bezit.

Zie je waar de verwarring intreedt:

Nee die zie ik niet. Die schep je zelf.

Het blijft een subject bekrachtigen dat zogezegd van het absolute terug naar het relatieve gaat en een beetje later weer andersom. Het mist het radicale Zien dat er helemaal niets is dat in en uit het absolute gaat. Deze bekrachtiging moet nog aan het wankelen geraken en dat vindt het subject niet zo leuk. Het zal er alles aan doen om dit te voorkomen, zelfs door alles wat er te onderzoeken valt afgerond te stellen. De beste bewapening tegen dat net beetje verder onderzoeken.

Ik heb het over je gemarchandeer met het relatieve en het absolute en is slechts het gedrag dat je tentoon spreid. Maar je moet er weer zo nodig je eigen punt van maken met idiote constructies als nu weer dat 'radicaal zien'. Je maakt alles moeilijk en complex terwijl gedegen zelfonderzoek je alle ingrediënten levert die je maar nodig hebt waarna je compleet stilvalt en niet een noodzaak gevoeld iedereen te willen bekeren tot jouw standpunt. Gedegen zelfonderzoek en de daarover te geven uitleg is de versimpeling zelf. Wat het complex maakt is het weerleggen van vastgeroeste ideeën en gedachten daarover, daar gaat al dit gesoebat hier telkens over.

Het ik dat denkt uit het ik te zijn, is nog steeds een ik. Alleen vooraf aan ik, in het Dircte Zien, dat geen ik/autoriteit nodig heeft, kan dit ik ontkracht worden. Geen enkel ik kan zich daarin bekwamen, elk ik, of elke entiteit waar nog vanuit gegaan wordt staat dit gewoon in de weg. Wordt het niet ontkracht, dan gaat het zich gewoon maar wat autoritair voordoen en daarmee blijft het hangen in de schijnbare wereld van verschijnselen.

Je maakt overal weer je eigen verhaaltjes van, hersenspinsels. Ik haal voorbeelden aan uit de praktijk hoe het werkt en jij verabsoluteerd dat weer om de ondeugdelijkheid ervan aan te tonen.

Frustratie is je eigen invulling. Ik verlies mijn geduld niet. Als er geduld verliezen is, is het duidelijk dat er nog iemand/iets is die/dat iets wil bereiken, voor zichzelf of voor een ander. Die iemand/iets is nog niet aan het wankelen. Nog werk aan de winkel.

Ja opa.

Dit kan zich voordoen, de verwarring zit in dat je die bent. Daar zit het subjectieve knelpunt.
Het is best nodig dat de lading verdwijnt om het subjectieve er achter in zicht te kunnen krijgen, maar dan moet dat wel nog gebeuren, in plaats van dat er een nieuwe identiteit gaat onstaan die/dat zich vrij waant van subjectieve invulling.

Zo is dat binnen jouw mentale framework.

Juist, "jij" kan dit niet "jij" kan alleen maar gedachten beoordelen, dit heb je gedaan, afgerond zeg je, prima, en nu nog het primaire subject aan een nog net iets radicaler, niets ontziend onderzoek onderwerpen, dat gaat niet meer met gedachten onderzoeken, dat laatste kan maar zo ver geraken dan dat het de 'gedachte' "ik besta werkelijk", kan zien als maar een gedachte, maar daarmee is de subjectieve houvast nog niet weg, daarvoor is iets radicaler nodig dan gedachten onderzoeken.

Waar werkelijk alles uit gedachten bestaat is gedegen zelfonderzoek de weg. Ook je 'ik' bestaat uit gedachten en is in de hoedanigheid van dat onderzoek gedegen onderzocht. Ik probeer je te laten inzien dat er geen subjectief houvast in de weg zit, zelfs kan zitten, maar tevergeefs. Gedegen zelfonderzoek doe je niet dus blijven we in lengte van dagen daarover soebatten.

Helemaal correct. 'Jij' bent de hoogleraar in gedegen zelfonderzoek, de expert ter zake. Maar 'jij', net als die hoogleraar quantumfyscia, is nog niet af van zichzelf een subject te wanen die/dat iets bereikt heeft. Pas als die waan aan het wankelen geraakt, kan er verwezen worden naar waar het Wezenlijk om gaat, en dat kan een bandwerker die die waan is kwijtgeraakt even goed dan die hoogleraar, tenminste als .

Zo is dat binnen jouw mentale framework en past niet in de door mij gekende werkelijkheid. Het gaat er uit praktische overwegingen om dat iemand met kennis van zaken normaliter aanhoort wordt en niet tegengesproken met allerhande niet terzake doende gedachtenspinsel en hypothesen.

[Bassie]

En wederom gaat het niet verder dan 'je gedachten onderzoeken op waarheid'.
Want alles is 'vermeend'. Daarmee is 'je gedachten onderzoeken op waarheid' ook al weer 'vermeend'....

Sjucht..

[Bassie]

Ik zit dus op een vermeend forum tegen vermeende users te schrijven dat alles vermeend is. En dat ze in een vermeend onderzoek vermeend-gedegen moeten onderzoeken.

Zodat je na een -vemeende uiteraard- afronding tegen je mede-vermeenden kunt zeggen dat alles vermeend is. Niks is werkelijk behalve het Absolute.

Zelfkennis verdwazing zei de dwaas.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ga die gedachten die je hierboven ventileert nou eens onderzoeken op waarheid in plaats van allemaal nieuwe gedachten te spinnen.

Ik zou zweren dat er hier nog iets onder stond, een reactie op Marie hetgeen evengoed als reactie op jou kan dienen, om aan te geven dat ik geen waarheid toebedeel aan wat ik schrijf, dat het gaat om iets aan het wankelen te brengen. Ik zet het even terug, anders lijkt het alsof ik lach met het gedachten onderzoeken op zich:

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Onderzoek de wezenlijkheid van dit "ik" gewoon. Het is geen waarheid op zich, enkel een verwijzing om verder te zien dan een idee dat zijn iets nodig heeft: "Het zijn heeft echt geen ik nodig om te zijn", neem dit niet aan, onderzoek de wezenlijheid van dit "ik" en het wordt vanzelf helder waar zulke woorden naar verwijzen. Het is geen waarheid, het is geen nieuwe idee, het is een verwijzing verder dan het idee waar een "ik" zich aan vasthoudt om zijn bestaan te bekrachtigen. Ontkracht het en onderzoek gewoon of het idee wel waar is, vervang het niet door mijn idee dat het niet waar is, ook mijn idee is niet waar... stel gewoon vast dat geen enkel idee waar is. Ga verder...



Precies!
Alles wat ik zeg is ook maar een verhaaltje.
Op een forum kunnen we niet om verhaaltjes heen.
Het ene verhaaltje bekrachtigd de verhalenverteller, het ander brengt de verhalenverteller aan het wankelen, zodat het onderzocht kan worden. Daar gaat het om, niet om een nieuw verhaaltje aan te nemen. Mijn verhalen zijn even onwaar als de jouwe ("Zoals ik het Zijn nodig heb om te zijn; heeft eveneens het Zijn de 'ikken' nodig om te Zijn... Zonder 'ikken' geen Zijn...").

Het idee dat er geen ik is, is ook nog steeds een idee. Het gaat niet om het idee, het gaat om wat het in vraag stelt, mag het?

[Guido]

Op gegeven moment is het niet langer van node om te conformeren aan beschrijving, duiding en verwijzing. Dat alles is slechts tot 'daar aan toe wat relatief zich nog leent te kunnen worden beschreven en/of de een of andere duiding kan wezen.
Het 'subject is eenvoudig leeg, punt. Zo gauw het zich bekrachtigt/accentueert middels reflectie tot wat het onbewogen en puur ontvankelijk registreert, dan levert het die lege werkelijkheid in om binnen die bekrachtiging/accentuering te 'getuigen' van wat dus feitelijk niet
Waar is.. de bekrachtiging en accentuering.
Die getuige beleving is dus iets van het relatieve en kan nooit Waar zijn.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Op gegeven moment is het niet langer van node om te conformeren aan beschrijving, duiding en verwijzing. Dat alles is slechts tot 'daar aan toe wat relatief zich nog leent te kunnen worden beschreven en/of de een of andere duiding kan wezen.
Het 'subject is eenvoudig leeg, punt. Zo gauw het zich bekrachtigt/accentueert middels reflectie tot wat het onbewogen en puur ontvankelijk registreert, dan levert het die lege werkelijkheid in om binnen die bekrachtiging/accentuering te 'getuigen' van wat dus feitelijk niet
Waar is.. de bekrachtiging en accentuering.
Die getuige beleving is dus iets van het relatieve en kan nooit Waar zijn.

Zo is dat!

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het gaat er uit praktische overwegingen om dat iemand met kennis van zaken normaliter aanhoort wordt en niet tegengesproken met allerhande niet terzake doende gedachtenspinsel en hypothesen.

De iemand die wil aanhoort worden en niet tegengesproken worden is leeg. De kennis die die heeft en verkondigd en wat gehoord wil worden en niet tegengesproken wil worden is niet Waar. Zoiets moet dan ook helemaal niet bekrachtigd worden, toch niet als het gaat over Waarheid. Op een forum over quantumfysica kunnen mensen met interesse in het verschijnsel daar meer kennis over opdoen bij de hoogleraar. Maar als de hoogleraar het over Waarheid wil hebben, dan kan dit niet vanuit één of andere positie of verworvenheid gebeuren. Zulk een positie staat Waarheid enkel in de weg. En moet dus achtergelaten of doorbroken worden.

Het in stand houden van zo een positie is de verwarring. Ik zou maar wat blij zijn dat zulk een verwarring er niet is. Zolang die er is zal ik het tegenspreken, U tegenspreken. Als dat niet meer aan de orde is, is er daar ook geen reden meer toe. Dan hoeft jouw waardevolle ervaring met het ter dege onderzoeken van gedachten, de ontkrachting van de ervaring iemand of iets te zijn dat iets moet bereiken, niet meer uit te sluiten.