Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Belichaamde tegenwoordigheid schept een aanvullende betekenis aan het hier altijd gehanteerde begrip 'bewustzijn' in wat je steeds noemde 'gewaarzijn'. Echter heb ik nooit enige reden gezien het lichaam ergens bij te betrekken. Nu pas kan ik, vanwege dat lichaam je opmerkingen over 'ruimte' en 'tijd' plaatsen. Dat zijn benodigdheden voor een lichaam. Niettemin vind ik je conclusie ten aanzien van ego maar gezocht. Zelfs als ik daarvoor gewoon 'ik' invul zie ik niet wat de relevantie zou moeten zijn van het op verschillende plaatsen opduiken van een 'ik'.

Je bewering, alleen vanuit tegenwoordigheid zelfkennis te kunnen begrijpen, is nergens op gestoeld. Je geeft daarvoor geen enkel onderbouwing.
Ik zie evenmin de relevantie voor het hebben van een andere geschiedenis, dat lijkt me allemaal evident genoeg om er geen woorden meer aan vuil te maken.

Wat is hiervan nou de relevantie?

Dat noemen we hier gewoon Bewustzijn, dat is 'wat' je bent, daarin is eenieder vertegenwoordigd. Wij allen zijn Bewustzijn. Wat betreft de 'wie' we zijn verschillen we. Whats the big deal?

Dat is toch allemaal niks meer dan een beschrijving van wat er is. Het lijkt wel of je het buskruit op nieuw weer wilt uitvinden, danwel een encyclopedie wilt uitgeven voor alledaagse menselijke kenmerken, gedragingen en eigenschappen ten behoeve van aliens.

Dat er over Bewustzijn (niet) iets valt uit te wisselen daarover was er al consensus. Hij moet in zijn 'ik' hoedanigheid om te kunnen relateren, ook niks nieuws.

Wij beiden zijn vermeend en leven bij de gratie van geloof in elkaars bestaan is hetgeen valt te ontdekken. Na realisatie is het als vanouds weer water dragen, oftewel we interacteren met elkaar middels het 'ik' aan welk bestaan geloof wordt gehecht.

Dezelfde onmogelijkheid als van Bewustzijn vandaar de identiciteit.

Als belichaamd tegenwoordigheid, heb je maar te interacteren met je omgeving, een andere optie is er niet. Daarachter schuilt een andere werkelijkheid dat middels gedegen zelfonderzoek kan worden ontsloten. Daar is waar ik op wijs.

Het directe zien duidt op onmiddellijkheid dus (zonder gedegen zelfonderzoek) weten dat dit alles (de verschijnselen) niet de werkelijkheid vertegenwoordigd. Het staat ook voor het onmiddellijk doorzien van het niet werkelijk bestaan van alles, waaronder het 'ik' en het 'lichaam'. Hier wordt het directe zien ook wel gebruikt voor het vrije onbezoedeld zien dat niet wordt gekleurd door ego.

1. Alles wat vorm heeft heeft een plaats in ruimte tijd.

2. Tegenwoordigheid heeft geen enkele plaats of tijd.

Dat wat 1 en 2 met elkaar verbindt is 'bewustzijn'. 2. is bewust van 1.

In de zelf-illusie is men 'het lichaam', het ego of whatever. (1)
In de werkelijkheid is men tegenwoordigheid. (2)
De constatering van 2 kan niet verlopen middels bewustzijn, maar alleen door het 'gewaar' te zijn.

Wat ik daadwerkelijk ben is 2. (Het zijnde). Maar om te kunnen te existeren moet ik me bewegen middels 1. (Het wordende)

1 en 2 kunnen niet eens zonder elkaar 'bestaan'. 1 en 2 doen zich ook voor in ieder mens, geen twijfel over mogelijk. 1 is het ego en 2 is egoloos. Maar die egoloosheid dient je dan toch wel 'in persoon' vast te stellen.


Ik vind geen buskruit opnieuw uit: ik schrijf hoe de 'universele mens' functioneert. Vanuit die zelfkennis weet ik dan ook dat de meeste mensen in de zelf-illusie verkeren omdat zij het 'wordende' als het 'zijnde' beschouwen. De meeste mensen zeggen: "ik ben mijn lichaam". De werkelijkheid is dat je 'gewaarzijn' bént.

Je bent dus geen bewustzijn of Bewustzijn en al helemaal geen God.

Als 2. neem ik déél aan bewustzijn. Andere mensen die ook 2. hebben gerealiseerd nemen net zoals ik ook déél aan bewustzijn. In 2. is ieder mens op dezelfde wijze een 'ik'. In 1. is ieder mens op verschillende wijze een 'ik'.

Daarom is het ego ook noodzakelijk. Het is raar om te beweren dat je geen lichaam hebt. Als dat zo zou zijn, dan komen we elkaar niet zien.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat 'tegenwoordigheid' moet het besluit wel hebben genomen want het 'ik' bestaat helemaal niet. Wie neemt er bij afwezigheid van een 'ik anders de besluiten?' Je denkt (maar) dat jij aan het roer zit maar dat is helemaal niet zo. Dat valt te ont'dekken.


Waar het voorgaande mank gaat is er dus geen 'dus'. Zelfkennis is gewoon kennis omtrent een aangenomen entiteit 'ik' dat een 'ego' heeft dat er over waakt. Dat is dus kennis over iets dat feitelijk niet bestaat en dat is de 'wie' kennis, waar we het eerder over hadden. Wil je doorgronden 'wat' je werkelijk bent moet er een diepgaand onderzoek volgen.


Tja hetzelfde verhaal, dat 'meen' je te besluiten maar dat doe je in de hoedanigheid van een 'ik' niet. Vandaar dan ook dat we hier spreken over een 'vermeende' wereld.


Afgezien of dat werkelijk zo is, kan een 'ik' waarin geloofd wordt van alles doen of laten, maar dat is dan wel gebonden aan oorzaak en gevolg.
Iets achterwege laten dat niet spontaan of natuurlijk gebeurt wreekt zich. Je ziet het aan het opleggen van een moraal door de staat en de kerk, er komt niets van terecht.


Daarmee ben je dan erg verguld, nou als je niet wilt ont'dekken laat je dat zo.

Tegenwoordigheid neemt geen besluiten. Dat doet het conceptuele denken (Middels het voorstellend vermogen) waarvan ik me bedien als ego in deze wereld. Tegenwoordigheid is altijd 'in het moment'.

Daarom wordt tegenwoordigheid ook niet opgemerkt: het is het receptief vermogen van de mens. Het is 'dat' wat ontvankelijk is. Het is 'dat' wat de voorstellingen ziet. Als ik naar een auto kijk, dan merk ik de auto op en niet dat wat de auto opmerkt.

Heb ik de auto eenmaal opgemerkt dan kan het conceptuele denken middels het voorstellingsvermogen de auto begeren. Dan gaat het ego 'in act': het maakt zich een voorstelling van zichzelf als bezitter van de auto.

Tegenwoordigheid gaat nóóit in act. Tegenwoordigheid is ook niet onderhevig aan oorzaak en gevolg. Ik -Bassie- weet die dingen. In mijn voorstellingsvermogen schep ik geen begeerte naar een auto of iets anders wat zich in ruimtetijd bevindt. Omdat ik weet dat tegenwoordigheid geheel zonder verwachtingen is.

Daarom maakt tegenwoordigheid ook geen plannen voor de toekomst.
Over de toekomst kun je (zowel negatieve als positieve) verwachtingen hebben.
Daarom is tegenwoordigheid ook universeel. De individualiteit blijft behouden, maar de uitvoering is bij iedereen hetzelfde.

De entiteit die ik ben (het ego, degene die 'ik' zegt) maakt natuurlijk wel bepaalde plannen voor de toekomst. Anders kan ik niet eens besluiten om morgen naar de supermarkt te gaan.....

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik heb een beeld van hoe ik mijzelf zie en kan daarvan een beschrijving geven en van alles daarover zeggen, wat mij betreft is dat een zelfbeeld.
Een ego daarbij noch ten gevolge daarvan is er, hier althans, niet te vinden.

Ik heb herinneringen aan hoe 'ik 'mijzelf zag, ik heb geen beeld van hoe ik 'mijzelf zie..
Overdag is dat beeld geloof, en 's nachts is het een droom.. zeer vluchtig allemaal, ik blijf er niet meer voor op.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat zou je mystieke taalgebruik van een jaar geleden en soms nog opduikende kunnen verklaren.

Waar duiding overgaat in een verwijzing en andersom, daar kunnen al gauw mystieke kronkels de vertaalslag grotesk maken.
Jij hebt ook zo van die momenten..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het heeft wel wat van een filosofische beschouwing toch?

Nou, nee.
Het is handen en voeten geven aan een duiding, en spat zuiver to the point wat mij betreft. Je moet er wel een beetje talent voor hebben.

[Bassie]

Gewaarzijn is beeldloos. Alleen vanuit het beeldloze kun je de wereld begrijpen. Alleen vanuit het beeldloze kun je begrijpen dat je een zelfbeeld hebt geVORMd aan de hand van de wereld.

Dan kun je niet stellen dat 'de wereld' vermeend is. Want dan begrijp je niet hoe je zelf dat beeld hebt geschapen. Wie zoals Jezus zegt 'vast ten aanzien van de wereld' die mens vast met reflecteren op 'de wereld'.

Dat is een moeizame, jarenlange klus welke het 'zelf' uitvoert. Waarom is het moeizaam? Omdat het 'zelf' resultaten wil zien, die wil de snelste weg naar verlichting vinden. Vandaar dat het 'zelf' zichzelf geen verwachtingen mag opleggen over welk onderzoek dan ook.

Dat is je 'zelf' begrijpen. Het 'zelf' vangt een klus aan om resultaat te zien. Niemand begint een huis te bouwen zonder de verwachting dat het ooit af is.
Met zelfkennis werkt dat niet.......

[Bassie]

Het sluit ook aan bij een gezegde van Epictetus: 'Niet de dingen zelf maken de mensen van streek, maar hun denkbeelden erover.'

Wederom kom ik daar uit op 'het gemoed'. Niet onze denkbeelden zijn het probleem, wat zij veroorzaken is het probleem. Wie Epictetus zegt, zegt stoïcisme, onbewogenheid. Stoïcisme is feitelijk niks anders dan 'schouwen'. Ook het schouwen van het gemoed wat voortkomt uit de denkbeelden.

Schouwen is keuzeloosheid, oordeelloosheid. Het hart kan niet eerder gaan spreken als dat de lippen gesloten zijn (innerlijke stilte). Want het is een publiek geheim dat zelfkennis niet anders kan verlopen dan middels het hart. Het hart is de tempel waar de mens werkt. Deze ruimte kan ontruimd worden.

Sommigen denken dat je je gemoed (je emoties) moet wantrouwen, een voormalig user van dit forum had het altijd maar over 'geraaktheid'. Zonder oordeel zijn is ook zonder wantrouwen zijn, dus ook zonder wantrouwen tegenover je gemoed wat voortkomt uit de persoon die je bent. (Meent te zijn)

Jij als onderzoeker kunt immers niet weten of een gemoedstoestand uit de persoon voortkomt of uit de leegte voortkomt.

[Guido]

Het zit wel goed met jou Bassie.. ik 'zie prima wat je niet zegt noch zeggen kunt.
Ik zou zeggen, leef je 'uit.. dan is dat vasten ook niet meer nodig.

[Bassie]

Het vasten is alleen noodzakelijk zolang men nog 'onderweg' is.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het vasten is alleen noodzakelijk zolang men nog 'onderweg' is.

Zolang het onderweg zijn nog niet afgerond is, misschien?

Worden jullie dat eindeloze gehakketak nooit eens beu?

Het is mij toch allemaal wat dat opgaan in en uitleven van al dat betrekkelijk gedoe met of tegen elkaar.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zolang het onderweg zijn nog niet afgerond is, misschien?

Worden jullie dat eindeloze gehakketak nooit eens beu?

Het is mij toch allemaal wat dat opgaan in en uitleven van al dat betrekkelijk gedoe met of tegen elkaar.

Comparitie kent men nu eenmaal niet op een forum waar men behept is met ego....

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Comparitie kent men nu eenmaal niet op een forum waar men behept is met ego....

Nochtans zat het enige tijd geleden vrij snor met die compartitie tussen Bassie schaduw en Laurens schaduw. Tot één of andere uitspraak van Laurens schaduw in het verkeerde keelgat schoot en er een heus schaduwgevecht op gang kwam en in stand blijft door het voortdurend blijven voeden er van. Waarop Guido schaduw maar al te graag op aansluit, elke schaduw die zich maar opwerpt tegen Laurens schaduw, was het nu de schaduw van ons krols katertje, of van de twee dames die elkaar rauw lustten, of van Dorje, of van Bassie... alle schaduwen zijn goed als ze maar van pas komen voor het dan heersende schaduwgevecht.

De nadruk komt hier volledig mee te liggen op de schaduwen en om het gevecht over de kwaliteit van die schaduwen: egoloos, zelf-loos, onderweg of aangekomen, met talent of zonder talent, met of zonder zelfbeeld. Er worden hier nogal wat woorden in geïnvesteerd terwijl gezien blijft dat geen enkele schaduw beter, egolozer, zelflozer, talentvoller is dan de andere, maar gewoon is wat het is: maar een schaduw, niet waard om er om te vechten, enkel te bezien voor wat het maar is.

Het is mij toch wat. Zo af en toe zit er eens een pareltje tussen, zoals "het willen hulpverlenen schept de hulpvrager", maar door een voorbij gaan aan het zien van dat het gehakketak de schaduwen schept, raakt zoiets steeds weer overschaduwd.