Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Nochtans zat het enige tijd geleden vrij snor met die compartitie tussen Bassie schaduw en Laurens schaduw. Tot één of andere uitspraak van Laurens schaduw in het verkeerde keelgat schoot en er een heus schaduwgevecht op gang kwam en in stand blijft door het voortdurend blijven voeden er van. Waarop Guido schaduw maar al te graag op aansluit, elke schaduw die zich maar opwerpt tegen Laurens schaduw, was het nu de schaduw van ons krols katertje, of van de twee dames die elkaar rauw lustten, of van Dorje, of van Bassie... alle schaduwen zijn goed als ze maar van pas komen voor het dan heersende schaduwgevecht.

De nadruk komt hier volledig mee te liggen op de schaduwen en om het gevecht over de kwaliteit van die schaduwen: egoloos, zelf-loos, onderweg of aangekomen, met talent of zonder talent, met of zonder zelfbeeld. Er worden hier nogal wat woorden in geïnvesteerd terwijl gezien blijft dat geen enkele schaduw beter, egolozer, zelflozer, talentvoller is dan de andere, maar gewoon is wat het is: maar een schaduw, niet waard om er om te vechten, enkel te bezien voor wat het maar is.

Het is mij toch wat. Zo af en toe zit er eens een pareltje tussen, zoals "het willen hulpverlenen schept de hulpvrager", maar door een voorbij gaan aan het zien van dat het gehakketak de schaduwen schept, raakt zoiets steeds weer overschaduwd.

Chapeau voor jou Dorje deze kunst om te verwoorden wat zo zichtbaar is.

[Guido]

Er is niks aan de hand, Dorje..
Dat lijkt maar zo te zijn.
Eigenlijk 'voed je waar je gehakketak meent te bespeuren.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Nochtans zat het enige tijd geleden vrij snor met die compartitie tussen Bassie schaduw en Laurens schaduw. Tot één of andere uitspraak van Laurens schaduw in het verkeerde keelgat schoot en er een heus schaduwgevecht op gang kwam en in stand blijft door het voortdurend blijven voeden er van. Waarop Guido schaduw maar al te graag op aansluit, elke schaduw die zich maar opwerpt tegen Laurens schaduw, was het nu de schaduw van ons krols katertje, of van de twee dames die elkaar rauw lustten, of van Dorje, of van Bassie... alle schaduwen zijn goed als ze maar van pas komen voor het dan heersende schaduwgevecht.

De nadruk komt hier volledig mee te liggen op de schaduwen en om het gevecht over de kwaliteit van die schaduwen: egoloos, zelf-loos, onderweg of aangekomen, met talent of zonder talent, met of zonder zelfbeeld. Er worden hier nogal wat woorden in geïnvesteerd terwijl gezien blijft dat geen enkele schaduw beter, egolozer, zelflozer, talentvoller is dan de andere, maar gewoon is wat het is: maar een schaduw, niet waard om er om te vechten, enkel te bezien voor wat het maar is.

Het is mij toch wat. Zo af en toe zit er eens een pareltje tussen, zoals "het willen hulpverlenen schept de hulpvrager", maar door een voorbij gaan aan het zien van dat het gehakketak de schaduwen schept, raakt zoiets steeds weer overschaduwd.

In de grot is altijd wat te doen, en ik doe mee.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is niks aan de hand, Dorje..
Dat lijkt maar zo te zijn.
Eigenlijk 'voed je waar je gehakketak meent te bespeuren.

Dat wat onveranderlijk is bezit niet de eigenschap om te veranderen.
Ik begrijp ook niet zo goed waar Dorje zich druk om maakt.
Anderzijds is het weer een leuke steen in de vijver waar we wat mee kunnen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

1. Alles wat vorm heeft heeft een plaats in ruimte tijd.

2. Tegenwoordigheid heeft geen enkele plaats of tijd.

Dat wat 1 en 2 met elkaar verbindt is 'bewustzijn'. 2. is bewust van 1.

Ad Een en ad twee is evident. Ik zie de relevantie niet van het benaderen van bestaan met bewustzijn anders dan alles doet zich voor in Bewustzijn.

In de zelf-illusie is men 'het lichaam', het ego of whatever. (1)
In de werkelijkheid is men tegenwoordigheid. (2)
De constatering van 2 kan niet verlopen middels bewustzijn, maar alleen door het 'gewaar' te zijn.

Ik zie je hiermee pogingen doen ons beider standpunt te integreren in één vorm die je zou kunnen gaan publiceren. Echter ik zie hierin geen enkel nut, de zaak heeft een intrinsieke eenvoud. Ik zou aan zo'n publicatie ook geen medewerking verlenen. Het leidt de aandacht af van waar het om gaat.

Wat ik daadwerkelijk ben is 2. (Het zijnde). Maar om te kunnen te existeren moet ik me bewegen middels 1. (Het wordende)

Dat 'zijnde' en 'wordende' was een onderverdeling die me aanvankelijk wel aansprak. Echter ik zie ook hier weer de relevantie niet van om op weg te gaan middels gedachtenonderzoek naar hetgeen je bent.

1 en 2 kunnen niet eens zonder elkaar 'bestaan'. 1 en 2 doen zich ook voor in ieder mens, geen twijfel over mogelijk. 1 is het ego en 2 is egoloos. Maar die egoloosheid dient je dan toch wel 'in persoon' vast te stellen.

Ik kan alleen maar zeggen 'leuk hoe je dat op alternatieve wijze verwoord'.

Ik vind geen buskruit opnieuw uit: ik schrijf hoe de 'universele mens' functioneert. Vanuit die zelfkennis weet ik dan ook dat de meeste mensen in de zelf-illusie verkeren omdat zij het 'wordende' als het 'zijnde' beschouwen. De meeste mensen zeggen: "ik ben mijn lichaam". De werkelijkheid is dat je 'gewaarzijn' bént.

Omdat het qua verschijnselen allemaal zo evident is wat je zegt zou ik zelf daar helemaal geen woord meer aan vuil maken. Verschijnselen zijn helemaal niet boeiend in het gedegen zelfonderzoek. Ik zie het als nutteloze tijdsbesteding je daarmee bezig te houden. Wat brengt het je om de universele mens in kaart te brengen?

Je bent dus geen bewustzijn of Bewustzijn en al helemaal geen God.

Ik kan alleen maar zeggen dat je zo ver nog niet gekomen bent, je hebt je al verloren in de verschijnselen.

Als 2. neem ik déél aan bewustzijn. Andere mensen die ook 2. hebben gerealiseerd nemen net zoals ik ook déél aan bewustzijn. In 2. is ieder mens op dezelfde wijze een 'ik'. In 1. is ieder mens op verschillende wijze een 'ik'.

Dat is dan weer niet wat ik zei. Er is geen voorwaarde verbonden aan het deel zijn aan Bewustzijn, iedereen is simpelweg Bewustzijn. Er is alleen sprake van zoiets als 'vergeten zijn' dat je Bewustzijn bent en dat komt vanwege de manifestatie van het 'ik', dat is de sluier over Bewustzijn.

Daarom is het ego ook noodzakelijk. Het is raar om te beweren dat je geen lichaam hebt. Als dat zo zou zijn, dan komen we elkaar niet zien.

Je bouwt je betoog op naar een conclusie dat evenwel absoluut niet door dat betoog kan worden gedragen. Ego is noodzakelijk voor je handhaving in de wereld en dat is alleen maar zo omdat er andere ego's zijn. Bij egoloosheid van iedereen hoefde je niet zo op je hoede te zijn. Van 'beweren' van geen lichaam te hebben is geen enkele sprake wanneer je dat zelf hebt onderzocht.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Tegenwoordigheid neemt geen besluiten. Dat doet het conceptuele denken (Middels het voorstellend vermogen) waarvan ik me bedien als ego in deze wereld. Tegenwoordigheid is altijd 'in het moment'.

Dat tegenwoordigheid geen besluiten neemt is inderdaad zo. Bedoelt was te benadrukken dat het 'ik' de besluiten niet neemt maar 'iets' anders, dat iets anders had ik beter maar in het midden gelaten om zo'n reactie te vermijden. Ik heb het ook wel eens de voorzienigheid genoemd die de besluiten neemt. Maar dat is even krakkemikkig.

Daarom wordt tegenwoordigheid ook niet opgemerkt: het is het receptief vermogen van de mens. Het is 'dat' wat ontvankelijk is. Het is 'dat' wat de voorstellingen ziet. Als ik naar een auto kijk, dan merk ik de auto op en niet dat wat de auto opmerkt.

Heb ik de auto eenmaal opgemerkt dan kan het conceptuele denken middels het voorstellingsvermogen de auto begeren. Dan gaat het ego 'in act': het maakt zich een voorstelling van zichzelf als bezitter van de auto.

Hoe zoiets in zijn werk gaat is wel leuk en interessant om uit te zoeken, relevantie met onderzoek naar 'wat' je bent heeft het niet omdat het maar om verschijnselen blijft gaan. De verschijnselen ben je niet dus dat maakt onderzoek hiernaar dan ook overbodig. De laatste zin heeft wel relevantie 'Als ik naar een auto kijk, dan merk ik de auto op en niet 'dat' wat de auto opmerkt.', dat wat de auto opmerkt is 'wat' je bent, en dat noem je al snel 'ik' maar dat is 'ik' niet.

Tegenwoordigheid gaat nóóit in act. Tegenwoordigheid is ook niet onderhevig aan oorzaak en gevolg. Ik -Bassie- weet die dingen. In mijn voorstellingsvermogen schep ik geen begeerte naar een auto of iets anders wat zich in ruimtetijd bevindt. Omdat ik weet dat tegenwoordigheid geheel zonder verwachtingen is.

Wat je zegt met tegenwoordigheid lijkt op dat wat ik Bewustzijn noem wat overal vrij van is. Maar wat je dan doet dat klopt weer niet, je integreert Bewustzijn in je dagelijks bestaan waar bewustzijn aan zet is. Met een redenatie rond kennis dragen van Bewustzijn schept je geen werkelijkheid.

Daarom maakt tegenwoordigheid ook geen plannen voor de toekomst.
Over de toekomst kun je (zowel negatieve als positieve) verwachtingen hebben.
Daarom is tegenwoordigheid ook universeel. De individualiteit blijft behouden, maar de uitvoering is bij iedereen hetzelfde.

Dat is een werkelijkheid scheppen op grond van een theoretische benadering, dat overigens heel goed kan werken omdat je alles kunt scheppen wat je maar wilt.

De entiteit die ik ben (het ego, degene die 'ik' zegt) maakt natuurlijk wel bepaalde plannen voor de toekomst. Anders kan ik niet eens besluiten om morgen naar de supermarkt te gaan.....

Feitelijk besluit een 'ik' dat niet. Dat schijn je te kunnen onderzoeken door niet te handelen naar je gedachten maar door in afwachting te blijven wat je zult gaan doen als je honger krijgt.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ik heb herinneringen aan hoe 'ik 'mijzelf zag, ik heb geen beeld van hoe ik 'mijzelf zie..
Overdag is dat beeld geloof, en 's nachts is het een droom.. zeer vluchtig allemaal, ik blijf er niet meer voor op.

Waar duiding overgaat in een verwijzing en andersom, daar kunnen al gauw mystieke kronkels de vertaalslag grotesk maken.
Jij hebt ook zo van die momenten..

Nou, nee.
Het is handen en voeten geven aan een duiding, en spat zuiver to the point wat mij betreft. Je moet er wel een beetje talent voor hebben.

Oké allemaal, het is feitelijk ook niet iets om uitgebreid op door te gaan.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gewaarzijn is beeldloos. Alleen vanuit het beeldloze kun je de wereld begrijpen. Alleen vanuit het beeldloze kun je begrijpen dat je een zelfbeeld hebt geVORMd aan de hand van de wereld.

Dan kun je niet stellen dat 'de wereld' vermeend is. Want dan begrijp je niet hoe je zelf dat beeld hebt geschapen. Wie zoals Jezus zegt 'vast ten aanzien van de wereld' die mens vast met reflecteren op 'de wereld'.

Je moet geen wegen gaan bedenken naar een door anderen gevonden resultaat Bassie. Als je wilt weten wat ik onder 'vermeend' versta blijft het noodzakelijk tot dezelfde bevindingen te komen als ik middels gedegen zelfonderzoek.. Beelden scheppen in tegenstelling tot ont'dekken zijn totaal verschillende handelingen met vervolgens ook verschillende resultaten. Vasten in deze betekenis is niet meer dan 'niet meer doen' of 'niet meer deelnemen aan'. Je kunt je aan de wereld gaan onttrekken, extreem zelfs zoals vele monniken doen maar dan leef je doorgaans solitair want een medemens is deel van de wereld, nochtans blijf je in de vermeende wereld leven.

Dat is een moeizame, jarenlange klus welke het 'zelf' uitvoert. Waarom is het moeizaam? Omdat het 'zelf' resultaten wil zien, die wil de snelste weg naar verlichting vinden. Vandaar dat het 'zelf' zichzelf geen verwachtingen mag opleggen over welk onderzoek dan ook.

Dat is wat ego wil, dus aanschouw het ego zijn willen. Het ego voorkomt ook dat het 'ik' aan belang in de wereld verliest. Dus ook met vasten krijg je problemen met ego.

Dat is je 'zelf' begrijpen. Het 'zelf' vangt een klus aan om resultaat te zien. Niemand begint een huis te bouwen zonder de verwachting dat het ooit af is.
Met zelfkennis werkt dat niet.......

Dat is ego kennis die je je heel goed eigen kunt maken, let op z'n hebberigheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het sluit ook aan bij een gezegde van Epictetus: 'Niet de dingen zelf maken de mensen van streek, maar hun denkbeelden erover.'

Wederom kom ik daar uit op 'het gemoed'. Niet onze denkbeelden zijn het probleem, wat zij veroorzaken is het probleem. Wie Epictetus zegt, zegt stoïcisme, onbewogenheid. Stoïcisme is feitelijk niks anders dan 'schouwen'. Ook het schouwen van het gemoed wat voortkomt uit de denkbeelden.

Schouwen is keuzeloosheid, oordeelloosheid. Het hart kan niet eerder gaan spreken als dat de lippen gesloten zijn (innerlijke stilte). Want het is een publiek geheim dat zelfkennis niet anders kan verlopen dan middels het hart. Het hart is de tempel waar de mens werkt. Deze ruimte kan ontruimd worden.

Sommigen denken dat je je gemoed (je emoties) moet wantrouwen, een voormalig user van dit forum had het altijd maar over 'geraaktheid'. Zonder oordeel zijn is ook zonder wantrouwen zijn, dus ook zonder wantrouwen tegenover je gemoed wat voortkomt uit de persoon die je bent. (Meent te zijn)

Jij als onderzoeker kunt immers niet weten of een gemoedstoestand uit de persoon voortkomt of uit de leegte voortkomt.

Wat Epictetus zegt zou je kunnen zien als de voorloper van gedachteonderzoek. Het wordt alsmaar duidelijker dat we helemaal niet in conflict zijn of zelfs maar kunnen komen, je bent hoofdzakelijk bezig met de menselijke wederwaardigheden en zoekt oorzaken en oplossingen voor de ongemakken en ongemakkelijkheden die je als mens kunt ondervinden.
De oplossingen die je daarvoor bedenkt zijn zelfs heel aandoenlijk. Alleen op het terrein van resultaten van gedegen zelfonderzoek sla je de plank nog wel regelmatig mis.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Worden jullie dat eindeloze gehakketak nooit eens beu?

Waar zie je gehakketak?