Stelling van de dag

[Laurens]

De schriftgeleerden eutelen ondertussen onverstoorbaar voort..




Wat mahayanisten wel of niet geloven...
Of het sravakayana nou wel of niet leidt tot arahantschap en het bodhisattvayana nou wel of niet tot het boeddhaschap.
Of je Gampopa, de timmerman wel of niet hebt zien hameren op het combineren van de twee vleugels van methode (bodhicitta in actie, de paramita's ontwikkelen in de praktijk brengen) en wijsheid.
Of je nou wel of niet geloofd dat dit niet anders is dan in de Pali Canon.
Of de Pali Canon nou wel of niet van de theravadisten is.
Of Mahayana nou wel of niet in conflict is met Theravada.

Oorspronkelijk geplaatst door Jezus

God, mijn god, waarom hebt u mij verlaten.

[Laurens]

Ik geloof toch ook dat het gewoon niet vol te houden is dat als mensen aankomen aan de top van de berg en dezelfde lucht van bevrijding opsnuiven, ze zulke verschillende mens- en wereldbeelden kunnen presenteren. Ik geloof er niks van dat dit kan.

Toch jammer dat er hier niet wordt gelezen.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De top staat hier kennelijk voor gerealiseerd en de vraag is delen we gerealiseerd zijnde dezelfde ideeën. Dat is in het kader van gedegen zelfonderzoek natuurlijk een belachelijke vraag, wetende dat ideeën veranderlijk zijn en dientengevolge niet waar. Evenzo gaat dat met ervaringen want het blijven, gerealiseerd of niet, toch subjectieve belevingen. De discrepantie zit dan ook alleen maar in het veranderlijke waarvan het kenmerk is dat we ze geloven. Weten wat je bent betekent niet dat je dan ook geen onware ideeën meer kunt hebben, het enige verschil zal zijn dat je ze niet meer uitkraamt met een stelligheid als zou het waarheid bevatten, anders dan de subjectief beleefde.

Het is wel zo dat de belangstelling voor al dat veranderlijke verdwijnt maar je kunt een door jou als schitterend beleefde zonsondergang nog steeds wel delen. Echter wanneer het op Waarheid aankomt herken je die onmiddellijk en zal er geen wederwoord op verschijnen.

☺

[Laurens]

Ik lees de sutta's zo dat Boeddha het idee, de zienswijze,de visie en het geloof afwijst in het bestaan van een God als de Schepper, Beschikker, Vader van alle wezens, een Almachtige, Alwetende.
Trouwens ook de verering van een God als de Schepper, Vader wordt een lage bezigheid genoemd. Monniken mogen er zich niet mee bezighouden.

De kern van godsdienst is toch dat je in zon soort wezen gelooft? Dat er een Schepper is, die jou wilde, die je heeft geschapen, die almachtig is, etc? Jij getuigt toch ook van dit geloof?
God heeft je gewild zoals je bent. Dat soort ideeen heb jij. Dat zegt toch dat jij geloof in God als je Schepper?

Was het geloof van Jezus dan zo anders dan dat hij ook geloofde in God als schepper, als vader, almachtig, beschikker, etc?
Net als zoveel mensen doen over de hele wereld?

Hier staat een idee, zienswijze of visie (waarvan het kenmerk veranderlijkheid is) van Boeddha ter discussie. Wat is daar nou zo belangrijk aan? Zeer waarschijnlijk dat Boeddha daar in een latere fase van z'n leven weer anders over dacht. Misschien daarvoor al kwam te overlijden zodat hij zijn idee niet meer heeft kunnen rectificeren. Nu zitten die boeddhisten 2.500 jaar later over een idee van Boeddha, zijnde een vroegtijdige nalatenschap, nog te twisten.

Mensen hebben de neiging te personifiëren vanuit hun eigen beperkte perceptie en visie als zijnde een mens. Dat Boeddha niet toestaat God als de schepper te vereren, kan gelegen zijn in deze personificatie, want God is geen persoon maar iets abstracts (existing in thought or as an idea but not having a physical or concrete existence) zoals Bewustzijn of Liefde.

Behalve in het geloof als een 'ik' te bestaan is er verder niets de moeite waard verder te onderzoeken. 'Geloof' is de tegenhanger van 'weten', dus determineer je geloof en kom uit bij 'weten'.

Wanneer wordt er nou eens ingezien dat het allemaal maar veranderlijke ideeën en gedachten zijn. Ik geloof in het martelaarschap van een koe, so what? Ik geef de monniken de raad zich niet met dat idee bezig te houden want je bezig houden met een idee van mij is volstrekt zinloos.

☺

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ik heb de identificatie met de ik-gedachten en verlangens volledig losgelaten hoor.
Er is hier gewoonweg geen vaststaand afzonderlijk zelf meer.
Niemand hier.

Wat kun je toch ontzettend 'hangen' aan je broodheer, i.c. het Boeddhisme. Dat alles alleen maar kan worden bezien in het teken van de leer dat is toch gewoon een wijze van oogkleppen opzetten. Kennelijk lopen er mensen rond die nog nooit van 'dienen' hebben gehoord. Het woord moet dienstbaar zijn aan het vlees, dwz je inzichten, het is niet een vasthouden aan. Woorden in de spirituele context zijn als krukken, bedoeld om tijdelijk gebruik van te maken. Zo ook heeft advaita mij gediend als een wegwijzer (geen leer) waar ik tijdelijk op kon leunen. Maar als je op eigen benen kunt staan blijf je toch niet langer op krukken lopen. Die hang je aan de wilgen.

Ik vraag me toch in gemoede af wat de intentie van Boeddha zal zijn geweest. Is dat om alles en eenieder te eerbiedigen en neigingen te onderdrukken om geen lijden te ervaren of te veroorzaken. Kennen we deze verkramping niet die zo bekend is vanuit menige religie en kennen we de gevolgen dan niet meer van deze onderdrukking. Was de verlichting van Boeddha alleen verlichting van pijn? Een nobel streven hoor daar niet van, maar het is geen verlichting in de zin van advaita.




Dorje heeft, vanuit het boeddhisme, een uitstapje gemaakt, is komen proeven van wat advaita heeft te bieden. Mixt nu de daarin weergegeven weg naar het absolute met zijn weg die zich blijft roeren in het relatieve. Gumt van de advaita leer datgene weg wat niet te pas komt in het boeddhisme.

Wat er met Dorje aan de hand is moet zijn gelegen in de gedane investering die hij gedaan heeft in het onder de knie krijgen van de leer van het Boedhisme. Feitelijk gaat het om dezelfde investering die Darsho gedaan heeft in het onder de knie krijgen van 'de leer' van advaita. Je wilt als ego zijnde altijd een gedane investering te gelde maken. Dat kan ook gelegen zijn in de omstandigheid aanzien te verwerven door voor deskundig te worden aangezien. Er is geen kijken meer met open blik.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Vrienden, ik zou wel is een nog levend, waarlijk verlicht en bevrijdt iemand willen ontmoeten.
Kunnen jullie me zo iemand aanbevelen volgens jullie maatstaven van verlichting en bevrijding?

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ik heb de identificatie met de ik-gedachten en verlangens volledig losgelaten hoor.
Er is hier gewoonweg geen vaststaand afzonderlijk zelf meer.
Niemand hier.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve

ChatGPT kan en zal altijd fragmenten vinden die beter passen bij waar je al overtuigd van was. Het speelt mee verstoppertje. Het is erg goed in bevestigen, daarom zo geliefd bij sommigen. En dikwijls is het niet eens de inhoud zelf die bevestigt, maar vooral die wat het interpreteert die er zich toch altijd maar weer bevestigd en verrukt door blijft "voelen". Dat "gevoel", daar gaat het om... dat blijft maar voortduren als de neigingen ertoe niet beëindigd worden (lees ongemoeid worden gelaten vanuit het inzicht/begrip dat er niemand werkelijk is die het voelt).

Bron

Hoe anders is dan het Waarheid herkennen, dat niet het gevoel bevestigd het bij het rechte eind te hebben. Waar dat 'ik' die deze ervaring ondergaat niet bij betrokken is, nergens te vinden is.

Neen, er is geen reeds bevrijdde Steve. Met Steve wordt dat aangeduid dat geboren is en dus ook gaat sterven. Steve kan niet bevrijdt worden, kan en moet geen Boeddha zijn.

Het bevrijdde is reeds, was al altijd en zal altijd bevrijd zijn, maar heeft niets te maken met Steve. Deze bevrijding is onafhankelijk van iets dat geboren is en is er dus voor, tijdens en na de dood van dat wat geboren is. Alleen: een steeds terugkerend gevoel "ik ben dat wat geboren is" blijft deze bevrijding toedekken.

Het gaat er om dat de bewustzijnstroom en de neigingen bevrijding toe te dekken maar door blijft gaan, nu eens Steve genoemd, zoals een bepaalde stroom water de Maas genoemd wordt, maar waar er niets in die stroom is dat kan aangeduid worden als dat is nu de Maas, of dat is nu Steve.

Deze blijft doorgaan zolang de neigingen tot voortgaan niet weggenomen zijn die de wedergeboorte van een ik in die stroom gaande houden en dus lijden niet doorbreken. Die wedergeboorte mag je dus gerust zien als telkens weer het gevoel ik te zijn, die na elk wegvallen van dit gevoel steeds weer blijft terugkomen. Of er nu een dood van Steve komt of niet, maakt dan niet meer uit. Het gaat om de neigingen uitdoven die maken dat er steeds weer voor blijft zorgen voor een nieuw gevoel van ik. Aansluitende daarbij gaat het er om dat Boeddhisme niet erkend dat dit gevoel dit ik te zijn zomaar te doorbreken is door de opgedane ervaring van het wegvallen van dit ik en/of het inzicht in de niet werkelijkheid van dit ik, maar dat dit maar werkelijk kan doorbroken worden als alle neigingen tot het in stand houden van dat gevoel komen te beeindigen, in plaats van ze ongemoeid te laten.

Het is te doorbreken en dat is gewoon geen mythe, alleen is het niet Steve die dit bereikt, "dat" is een mythe. Daarom vanuit dat "Steve/GoudenMiddenweg" perspectief is er geen volledige bevrijding mogelijk en lijkt volledige bevrijding, het voorgoed doorbreken van dit gevoel dit ik te zijn, dus wel een mythe, maar dat is het maar voor dat perspectief van Steve die meent zichzelf te bevrijden, of dat GoudenMiddenweg perspectief dat meent dat Steve dat bedoelt met volledige bevrijding. Dat is helemaal niet het perspectief waar volledige bevrijding op slaat.

Wanneer de cyclus van wedergeboorte van dat gevoel dat ik te zijn volledig is doorbroken en dat kan maar als alle neigingen weggenomen zijn om die wedergeboorte terug uit te lokken, pas dan is er sprake van volledige bevrijding, niet als er louter geproefd is van de illusie van dit ik. Zolang deze neigingen niet uitgedoofd zijn, zal dit gevoel terug verschijnen. In de pali sutras wordt dit wel degelijk beschreven als niet alleen het doorbreken van het gevoel Ik te zijn als Steve, maar dat deze bewuststoom zodanig doorbroken is dat er ook geen cyclus van wedergeboorte onder een andere vorm meer doorgaat. Dat hoef je voor mij niet letterlijk te nemen, als je ziet dat elk gevoel dit ik te zijn doorbroken moet worden, dan slaat al dat gedoe van wedergeboorte in nieuwe lichamen met nieuwe namen er helemaal niet toe. Dan is duidelijk dat dit nu ook al niet doorbroken is en er dus geen volledige bevrijding is, ook niet als er ervaring is of inzicht/begrip is in het wegvallen van dat ik. Het gevoel dit ik te zijn blijft doorgaan, blijft zich aangevallen voelen veroorzaken, bevestiging zoeken veroorzaken en ja ook het zat zijn daarvan veroorzaken, ondanks het mooie inzicht in het "niet-ik" of het "alles is ik". Doordat de neigingen niet uitgedoofd zijn blijft dit gevoel maar door gaan. Dit gevoel kan niet zomaar getranscendeerd worden door ervaring van of inzicht in de illusie van dit ik.

Kunnen deze neigingen volledig uitdoven terwijl er een lichaam dat blijft ziek worden en dood zal gaan door blijft gaan? Tuurlijk wel, dat is wat Boeddhisme volledige bevrijding noemt, de cyclus van wedergeboorte is dan doorbroken, een lichaam, met welke naam er dan ook naar verwezen wordt, blijft dan doorgaan tot het sterft, maar geen enkel gevoel “dat ben ik” wordt dan nog er mee voortgezet. Dat is volledige bevrijding dat Boeddhisme aanwijst, geen mythe, enkel een mythe gezien door de bril van dat wat zich ik voelt en dit nooit of te nooit kan bereiken.

Ondanks deze volledige bevrijding doen er zich geboortes voor en lijden voor, dat is daar niet mee opgelost. Geloof jij dat dit volledig opgelost kan zijn? Dat zal altijd blijven doorgaan. Het gevoel “dat ben ik” kan maar doorbroken worden, dat is wat Boeddhisme aanwijst als bevrijding, niet het uitdoven van het leven.

Jij spreekt over waar je in verder leeft. Dat is een mooie manier van beschrijven, maar waar in het Boeddhisme vind je nu eigenlijk dat het daar om gaat? Ik verwerp het niet, maar vind het gewoon niet terug in het Boeddhisme. Daarom vind ik het belangrijk het perspectief dat wel terug te vinden is in het boeddhisme er naast te zetten, en dit niet te laten reduceren tot een mythe. Volledige bevrijding verwoord als het uitdoven van de cyclus van wedergeboorte door de neigingen die dit in stand houden weg te nemen, wordt wel degelijk als dusdanig beschreven in het Boeddhisme en mag hier dus echt wel de ruimte krijgen en niet afgedaan als mythisch. Het is alleen maar mythe dat wat geboren is ooit werkelijk bevrijdt kan zijn van lijden, maar dat wordt er niet met volledige bevrijding bedoeld.

Wat dan wel? Het "volledig" doorbreken van dit gevoel “dat ben ik”, niet lichtjes en tijdelijk met ervaring en/of inzicht/begrip, maar blijvend, door alle neigingen die dit gevoel laten terugkomen met alle aangevallen voelen, jezelf als dom weggezet voelen, bevestiging zoeken, het zat zijn ... van doen, uit te doven, in plaats van die neigingen ongemoeid te laten in de waan dat dit gevoel zich niet meer voordoet doordat de illusie er van is gezien. Dat is verstoppertje spelen en kan misschien wel leiden tot een bepaalde mate van transcendentie van lijden, maar vroeg of laat is deze transcendentie niet meer vol te houden, het is een tijdelijke vorm van bevrijding, met geen enkele garantie dat het zal blijven voortduren, vandaar geen volledige bevrijding. Boeddhisme maakt dit duidelijk. Dat is alles.

Je kan ellenlange verhalen schrijven het gaat per saldo altijd alleen maar weer om het uitblijven van de neiging tot claimen door een 'ik'. De uitdaging aangesproken te worden op het zijn van een 'ik' zal nooit nalaten zich te manifesteren. Ook de bijbel gaat over deze beproevingen doorstaan.

Gisteren (eindelijk maar eens) naar 'wild, wild country' gekeken' waar te zien is dat dat gebeurde bij zo'n legende als Osho. De vraag is wat geloofd deze man nou feitelijk? Zou hij niet grandioos door de mand moeten zijn gevallen bij zijn volgelingen met zijn door woede verstrakte gezicht en zijn strijd om te winnen van Sheela. Om met al zijn gemanipuleer vervolgens aan het kortste eind te trekken. Winnaar is degene die zich van zijn last ontdoet en lichtelijk gestraft. Kan trouwens het hele circus in Oregon niet getypeerd worden met slechts een enkel gezegde 'wie een kuil graaft voor een ander valt daar zelf in'? Allemaal kleinmenselijkheid, een gerenommeerde Guru onwaardig.

Maar waar Steve alsmaar in verstrikt raakt is de zelf begoocheling die hij meent te zien. Menen het Zelf te zijn maar zo'n kwalificatie niet kunnen waarmaken, waardoor zijn conclusie is dat ze zichzelf alleen maar voor de gek houden. Steve is van de inquisitie die deze misstanden aan de kaak stelt. Steve heeft niet in de gaten dat realisatie niet om anderen maar om hem zelf gaat.

[Laurens]

Wat is nou die mystische Boedhistische bevrijding die zo anders wil zijn dan de advaitische realisatie?

Het "volledig" doorbreken van dit gevoel “dat ben ik”, niet lichtjes en tijdelijk met ervaring en/of inzicht/begrip, maar blijvend, door alle neigingen die dit gevoel laten terugkomen met alle aangevallen voelen, jezelf als dom weggezet voelen, bevestiging zoeken, het zat zijn ... van doen, uit te doven, in plaats van die neigingen ongemoeid te laten in de waan dat dit gevoel zich niet meer voordoet doordat de illusie er van is gezien."

Advaitisch bezien begint 'dat ben ik' al met een grammaticale fout. Je kunt zeggen het altijd tegenwoordige te zijn, oftewel 'dat'. Je kunt het typeren als 'zijn' zonder enige toevoeging, Maar de grootste fout die je advaitisch kunt maken is daarbij 'ik' te benoemen in relatie tot zijn.

Dat je door de terminologie 'ik ben dat' vervolgens gaat veronderstellen dat het 'ik' niet daadwerkelijk is verdwenen is begrijpelijk, de constructie spreekt immers van een 'ik' dat iets zou zijn.

Het spreekt vanzelf dat een gerealiseerde staat geen staat is van een op en afgaan. Realisatie is advaitische bezien eenmalig, en dan ook niet een langzame ontwikkeling, maar een gevolg van 'direct zien'. Direct zien is niet een constatering maar een ingrijpend intrinsiek gebeuren.

Laat je dit weg dan heb je neo-advaita: "er valt niets te doen, want er is geen doener, alle neigingen die zich nog voor blijven doen mogen zich voor blijven doen, het is voldoende te begrijpen dat die wat ze blijft uitleven een illusie is". Neen, dat is geen Boeddhistische bevrijding, maar het tegenovergestelde. Boeddhisme erkent de versimpeling ervan niet, erkent niet dat de smaak van chocolade de chocolade zou zijn, het erkent niet dat dit ik-gevoel zomaar verdwijnt door ervaring van het wegvallen van ik, of inzicht en begrip in het illusoire van het ik. Het erkent niet dat dit ik-voelen hiermee zomaar verdwijnt en vanuit dit voelen het blijven lijden van wat dit ik-gevoel allemaal gaat voelen, zoals het verdedigen van dat het er niet meer is, en bevestiging zoeken voor de manier waarop het bevrijdt zou zijn.

Afgezien daarvan is het voorbestemd zijn om iets wel of niet te kunnen overkomen (o.a. realisatie) zoals verondersteld door neo advaita representant Balsekar, vanuit het absolute geredeneerd een begrijpelijke veronderstelling maar absurd dit te plaatsen in de gekende realiteit.



Voorts, neigingen kunnen voorkomen uit de aard van een wezen.
Wat zich niet meer zou moeten voordoen zijn de ego-neigingen, zoals een hang naar macht bijvoorbeeld of naamsbekendheid. Maar die zijn, eenmaal daarmee bekend, makkelijk te doorzien. Je hoeft daarvoor geen inquisitie in het leven te roepen.

Het boeddhisme voegt aan je éne zinnetje toe dat zolang de cyclus van dit steeds opnieuw subtiel als "dat ben ik”-voelen, niet volledig doorbroken is, door de neigingen ertoe met wortel en al uit te trekken, dat dat gevoel zich maar voort blijft zetten, ondanks het ervaren/begrijpen/inzicht in de illusie ervan, en dat er zo dus geen enkele sprake is van volledige bevrijding, boeddhistisch gezien.

Duidelijk nu?

Bron

Neigingen er met wortel en tak uittrekken is niet wat advaita beoogd te doen. Hier onderzoeken wij de aannames, waaruit ook het hiervoor gequote in belangrijke mate bestaat. Ook zijn wij niet elkaars hoeders, ieder onderzoekt hier op eigen gelegenheid zichzelf. Wat een ander doet heeft niks met dat eigen onderzoek te maken. Al bespreken we hier forumgewijs wel de ego-neigingen, omdat deze de belangrijkste reden vormen waarom er niet aan dat zelfonderzoek wordt begonnen.

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Afgezien daarvan is het voorbestemd zijn om iets wel of niet te kunnen overkomen (o.a. realisatie) zoals verondersteld door neo advaita representant Balsekar, vanuit het absolute geredeneerd een begrijpelijke veronderstelling maar absurd dit te plaatsen in de gekende realiteit.

Ik heb net zoals mijn rebirthing leraar heel veel gehad aan Ramesh Balsekar, wiens zijn adres hij me gegeven had. Van advaita had ik voorheen nooit gehoord en Ramesh Balsekar's duidingen waren mindblowing voor mij.

Pas tien jaar later zou ik op Laurens' "Waarheidvinding" forum ontdekken dat Ramesh Balsekar een bekend figuur is die in verband wordt gebracht met "Neo-Advaita" waar ik nooit eerder van gehoord had. Enkele andere bekende figuren die vaak in verband worden gebracht met Neo-Advaita zijn:

- Nisargadatta Maharaj: Hoewel hij niet expliciet als Neo-Advaita leraar wordt beschouwd, wordt hij vaak gezien als een belangrijke inspiratiebron voor de beweging.
- Ramana Maharshi: Net als Nisargadatta, wordt ook Ramana Maharshi gezien als een belangrijke voorloper van Neo-Advaita.
- Mooji: Een van de bekendste hedendaagse leraren in de Neo-Advaita traditie.
- Eckhart Tolle: Hoewel hij niet altijd expliciet als Neo-Advaita leraar wordt bestempeld, zijn er duidelijke parallellen tussen zijn werk en de kernprincipes van Neo-Advaita.

En dan zijn er nog Karl Renz, Tony Parsons & Jeff Foster etc.

Voor mij is heel dat onderscheid maken tussen "echte" versus "neo" advaita je reinste flauwekul en ego-gezever maar wel heel vermakelijk.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ik heb net zoals mijn rebirthing leraar heel veel gehad aan Ramesh Balsekar, wiens zijn adres hij me gegeven had.
Van advaita had ik voorheen nooit gehoord en Ramesh Balsekar's duidingen waren mindblowing voor mij.

Pas tien jaar later zou ik op Laurens' "Waarheidvinding" forum ontdekken dat Ramesh Balsekar een bekend figuur is die in verband wordt gebracht met "Neo-Advaita" waar ik nooit eerder van gehoord had.
Enkele andere bekende figuren die vaak in verband worden gebracht met Neo-Advaita zijn:

- Nisargadatta Maharaj: Hoewel hij niet expliciet als Neo-Advaita leraar wordt beschouwd, wordt hij vaak gezien als een belangrijke inspiratiebron voor de beweging.
- Ramana Maharshi: Net als Nisargadatta, wordt ook Ramana Maharshi gezien als een belangrijke voorloper van Neo-Advaita.
- Mooji: Een van de bekendste hedendaagse leraren in de Neo-Advaita traditie.
- Eckhart Tolle: Hoewel hij niet altijd expliciet als Neo-Advaita leraar wordt bestempeld, zijn er duidelijke parallellen tussen zijn werk en de kernprincipes van Neo-Advaita.

En dan zijn er nog Karl Renz, Tony Parsons & Jeff Foster etc.

Voor mij is heel dat onderscheid maken tussen "echte" versus "neo" advaita je reinste flauwekul en ego-gezever maar wel heel vermakelijk.

Het is tekenend voor je dat je neo advaita wilt laten voorkomen als de 'nieuwe toonaangevende' advaita. Dat het oude advaita daarmee feitelijk achterhaald is. Het komt jou beter van pas omdat je een adept bent van Balsekar. De naam doet er niet zo veel toe ware het niet dat het begrip 'neo-advaita' staat voor 'zelf niet onderzocht hebben'. Dat wil je niet onder je naam hebben, dus ego ingegeven verklaar je dat natuurlijk allemaal als reinste flauwekul en ego-gezever.

Je doet me trouwens denken aan de sanyasins van Osho in de film 'wild, wild country', allemaal (blind voor de omstandigheden) koste wat het kost toegewijd aan de meester blijven

Neo advaitisten hebben zelf geen onderzoek gedaan en kraaien 'verstandelijk' diegenen na die dat onderzoek wel gedaan hebben. Het onderzoek werkelijk zelf doen maakt een wezenlijk verschil uit hoe je manifestatie in de wereld is en ook door anderen wordt gezien.

Balsekar is daar een toonbeeld van en jij zelf ook. Je loopt te pochen op een forum en dat is niet eens om je woorden kracht bij te zetten. Je vertoont alles wat een egomanifestatie normaliter laat zien. Het slaat wild om zich heen en komt met argumentatie die onjuist is of er helemaal niet toe doet als het in het nauw wordt gedreven. Degenen die zelfonderzoek doen gaan niet te rade bij diegenen die juist jij zo toonaangevend vindt. Waarom zou je ook met de aanbeveling niks te hoeven doen.

Is deze oneliner als boodschap soms niet duidelijk genoeg. Kan er nog meer uit de boodschap 'niks te hoeven doen' worden gemolken? Waarom dan nog diens boeken lezen of aan diens voeten zitten? Je raadpleegt kunstmatige intelligentsia om te weten of jouw mening daarmee overeenkomt. Maar AI zit er veelvuldig naast. Dat kan ook niet anders want een machine doet geen zelfonderzoek.

Maar goed. Ook advaita heeft van oorsprong geen ander pad opgeleverd dan de leer te onderwijzen. Gerealiseerden zal dat niet hebben opgeleverd omdat het tot voor kort helemaal niet gebruikelijk was om het zelfonderzoek te betrekken op het kleine zelf. Met ego behept kan ik me gerealiseerd niet voorstellen. Zelfs nu doen nog weinig stromingen, die onder de noemer advaita vedanta opereren, dat onderzoek naar het kleine zelf. De status quo van ego wordt zelden in diskrediet gebracht en dat kan ook niet anders want ego gaat niet vrijwillig aan z'n ondergang meewerken.

Het non dualisme mag zich dan weer wel in een bredere belangstelling verheugen en inmiddels ervaren velen al een andere kijk op de werkelijkheid. Ze lezen gretig de neo advaitisten zoal Parsons en Tolle hoe het ook anders kan. Op bewustwording is dan ook helemaal niks tegen. Ik kan het alleen maar toejuichen. Waar het niets mee te maken heeft echter is realisatie. Dat gaat véél verder.

Ik verdedig advaita niet, ik heb het al lang als hulpmiddel achter me gelaten. Gebleken is dat het gaan van deze weg evenmin noodzakelijk is. Mij hoor je dan ook niet dwepen met grote roergangers zoals daar zijn Nisargadatta, Alexander Smit, Wolter Keers en dergelijken.

Maar ook voor jou heeft het geen zin te blijven rondzeulen met idolen zoals je François en Balsekar. Waarom zou je aan heldenverering doen als je dat alles immers bent. Advaita is ook niet echt een begaanbare weg. Wat er als enige is overgebleven van al het verdiepen in de leer is de aanbeveling tot het doen van zelfonderzoek waaraan ik 'gedegen' heb toegevoegd. Meer hoef je niet te weten.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje/Steve

Dus, zoals ik al zei, have fun ermee, maar portreteer het alleen niet als hetzelfde als boeddhistische bevrijding, dan hoor je mij niet meer.

Ook wat mij betreft have fun ermee maar realisatie is het niet.