Oorzaak van alle ANGSTgevoelens. - Pagina 3

Mihaela · 24 December 2011, 15:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Zonder spanningsveld zou de behoefte aan harmonie zich niet voor doen.

tja, dat wist ik uiteraard. maar even delen kan ook mensen dichterbij brengen, en de harmonie ontstaat er of niet..

Naadje · 24 December 2011, 17:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Wrijving met het leven wil enkel zeggen dat je de HEELHEID nog niet ontdekt hebt.

Wrijving met het leven wil enkel zeggen dat je even vergeten bent dat je al HEEL bent. En op het moment dat je dat beseft, wordt de wrijving niet meer als wrijving ervaren.

Mike · 26 December 2011, 12:49

Volgens mij is de grootste angst die men kan hebben..
de angst om niet te bestaan

En wat betreft dat volgen van anderen..
Ik denk dat je zelf toch echt de zoektocht moet maken ;)
Kan alleen maar jij ^^

Aart · 26 December 2011, 17:19

Ik krijg kriebels van onvrede/angst in mijn buik als iemand iets over mij schrijft wat niet waar is.

Ook schrijf ik wel eens dingen niet omdat ik bang ben dat dat niet goed valt, niet goed begrepen wordt.

Lijkt mij toch dat dat niet voortkomt uit dat hulpeloze wezentje.

Dat moet echt op het NU gebaseerd zijn.

Want dat hulpeloze wezentje kan niet lezen of schrijven, toch?

Tine · 26 December 2011, 17:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Want dat hulpeloze wezentje kan niet lezen of schrijven, toch?

... maar wel (aan)VOELEN (bewust zijn van datgene) wat strookt met de aard van zijn wezen en wat niet...

Vagebond · 26 December 2011, 19:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik krijg kriebels van onvrede/angst in mijn buik als iemand iets over mij schrijft wat niet waar is.

Ook schrijf ik wel eens dingen niet omdat ik bang ben dat dat niet goed valt, niet goed begrepen wordt.

Lijkt mij toch dat dat niet voortkomt uit dat hulpeloze wezentje.

Dat moet echt op het NU gebaseerd zijn.

Want dat hulpeloze wezentje kan niet lezen of schrijven, toch?

Thanks voor dit schrijven want bovenstaande is op mij zeker van toepassing. Ik wil daar echter verder niks meer over kwijt dan het aangeven dat ik last heb en er voor mezelf mee bezig ben, genoeg gelegenheid op dit forum zou ik denken.

Het komt voor mij voort uit dat kleine hulpeloze wezentje waar je het over hebt. Ik ben slechts een spreekbuis voor dat hulpeloze wezentje dat zich duidelijk laat voelen, kan er ook niks aan doen.

Vagebond · 26 December 2011, 20:12

Aanvullend: Wanneer ik niet toegeef aan die angst en gewoon schrijf wat ik te schrijven heb komt die angst vanuit de buitenwereld naar me toe in de één of andere vorm.

Er valt altijd wel wat te beschermen door de één of de ander.

Wonderlijk

Mara · 26 December 2011, 23:27

Ik heb het hier al in verschillende draadjes gehad over het onder ogen zien van doodsangst.

Toen ik achttien was - dat was '72: ik ben een ouwe zak met enorme zakken onder mijn ogen zoals ge op mijn foto kunt zien - kocht ik een boek van Krishnamurti.
Daarin zei hij: "Als je niet bereid bent om van moment tot moment te sterven, alles los te laten, zul je nooit de psychische conflicten in je geest kunnen oplossen."

Dat greep me geweldig aan... waarschijnlijk als gevolg van de infantiele doodsangst die ik beleefd heb omdat mijn vader een gewelddadige man was. En ook ben ik twee keer nipt aan de verdrinkingsdood ontsnapt, toen ik acht en dertien was.

Het heeft mij veertig jaar bezig gehouden.

Een eerste uiterste dramatische gebeurtenis was, te moeten meemaken dat een van mijn broers - die hoogbegaafd was en een uitzonderlijk hoog intelligentiequoti?nt had (maar dat heeft hem niet geholpen) - zijn geest vernietigde met LSD en heroéne en tenslotte op 24-jarige leeftijd, uit wanhoop, zelfmoord pleegde door ophanging.

Je moet dat allemaal verwerken...

En eind verleden jaar was er de dood van mijn zus, die een jaar jonger was dan ik.
Zij was als kind slachtoffer van seksueel misbruik.
Zij leerde in de tweede helft van haar leven de "trancendente-meditatie-techniek" van de Maharishi kennen.
Zij moest vier uur per dag mediteren om het leven aan te kunnen.
Toen het uiteindelijk beter ging - ze was trots op de twee intelligente kinderen uit haar tweede huwelijk en haar administratieve topfunctie in een ziekenhuis - kreeg ze, totaal onverwacht, de diagnose dat ze een ongeneeslijke kanker had en was binnen de drie maanden dood.

Toen ben ik de "donkerste nacht van mij ziel" binnengegaan en ik had al een paar zware depressies - één zelfs met opname - achter de rug. Maar ik ben er uit gekomen en het heeft me veranderd!

Ik ben niet meer bang voor de dood en klamp me niet meer vast aan het vergankelijke.

sagnaar · 26 December 2011, 23:39

Dan blijft er nog eentje voor je over om mee af te rekenen.....
Niet meer bang zijn om te ....bestaan!.

Mara · 26 December 2011, 23:59

Ik ben niet bang om te bestaan mijn beste Caine...

Dat wil zeggen... nu niet meer...

Je opmerking is perfect juist!
Ik heb het leven veertig jaar voor me uitgeschoven omdat ik er bang voor was en nooit ten volle heb durven leven.
"De wereld is een uitvinding van de duivel" was een van mijn geliefde opmerkingen.

Waarom word ik aangetrokken door dit forum en gelijkaardige in het verleden....

Omdat mijn gelijken hier rondwaren... min of meer bang voor de realiteit!

26 December 2011, 20:12	#27
Vagebond Kasuaris Geregistreerd: 8 November 2011 Berichten: 915	Aanvullend: Wanneer ik niet toegeef aan die angst en gewoon schrijf wat ik te schrijven heb komt die angst vanuit de buitenwereld naar me toe in de één of andere vorm. Er valt altijd wel wat te beschermen door de één of de ander. Wonderlijk Wijziging aangebracht door Vagebond op 27 December 2011 om 02:44. Reden: Wat zaken verwijderd waarvan ik zeker weet dat dat niet goed zou hebben gevallen.

26 December 2011, 23:27	#28
Mara Asprirant lid Geregistreerd: 30 November 2011 Berichten: 0	Ik heb het hier al in verschillende draadjes gehad over het onder ogen zien van doodsangst. Toen ik achttien was - dat was '72: ik ben een ouwe zak met enorme zakken onder mijn ogen zoals ge op mijn foto kunt zien - kocht ik een boek van Krishnamurti. Daarin zei hij: "Als je niet bereid bent om van moment tot moment te sterven, alles los te laten, zul je nooit de psychische conflicten in je geest kunnen oplossen." Dat greep me geweldig aan... waarschijnlijk als gevolg van de infantiele doodsangst die ik beleefd heb omdat mijn vader een gewelddadige man was. En ook ben ik twee keer nipt aan de verdrinkingsdood ontsnapt, toen ik acht en dertien was. Het heeft mij veertig jaar bezig gehouden. Een eerste uiterste dramatische gebeurtenis was, te moeten meemaken dat een van mijn broers - die hoogbegaafd was en een uitzonderlijk hoog intelligentiequoti?nt had (maar dat heeft hem niet geholpen) - zijn geest vernietigde met LSD en heroéne en tenslotte op 24-jarige leeftijd, uit wanhoop, zelfmoord pleegde door ophanging. Je moet dat allemaal verwerken... En eind verleden jaar was er de dood van mijn zus, die een jaar jonger was dan ik. Zij was als kind slachtoffer van seksueel misbruik. Zij leerde in de tweede helft van haar leven de "trancendente-meditatie-techniek" van de Maharishi kennen. Zij moest vier uur per dag mediteren om het leven aan te kunnen. Toen het uiteindelijk beter ging - ze was trots op de twee intelligente kinderen uit haar tweede huwelijk en haar administratieve topfunctie in een ziekenhuis - kreeg ze, totaal onverwacht, de diagnose dat ze een ongeneeslijke kanker had en was binnen de drie maanden dood. Toen ben ik de "donkerste nacht van mij ziel" binnengegaan en ik had al een paar zware depressies - één zelfs met opname - achter de rug. Maar ik ben er uit gekomen en het heeft me veranderd! Ik ben niet meer bang voor de dood en klamp me niet meer vast aan het vergankelijke. __________________ AdMajoremDeiGloriam

26 December 2011, 23:59	#30
Mara Asprirant lid Geregistreerd: 30 November 2011 Berichten: 0	Ik ben niet bang om te bestaan mijn beste Caine... Dat wil zeggen... nu niet meer... Je opmerking is perfect juist! Ik heb het leven veertig jaar voor me uitgeschoven omdat ik er bang voor was en nooit ten volle heb durven leven. "De wereld is een uitvinding van de duivel" was een van mijn geliefde opmerkingen. Waarom word ik aangetrokken door dit forum en gelijkaardige in het verleden.... Omdat mijn gelijken hier rondwaren... min of meer bang voor de realiteit! __________________ AdMajoremDeiGloriam Wijziging aangebracht door Mara op 27 December 2011 om 00:18.

26 December 2011, 12:49	#23
Mike Asprirant lid Geregistreerd: 11 December 2011 Berichten: 0	Volgens mij is de grootste angst die men kan hebben.. de angst om niet te bestaan En wat betreft dat volgen van anderen.. Ik denk dat je zelf toch echt de zoektocht moet maken ;) Kan alleen maar jij ^^

26 December 2011, 17:19	#24
Aart Jubilaris Geregistreerd: 6 August 2011 Berichten: 282	Ik krijg kriebels van onvrede/angst in mijn buik als iemand iets over mij schrijft wat niet waar is. Ook schrijf ik wel eens dingen niet omdat ik bang ben dat dat niet goed valt, niet goed begrepen wordt. Lijkt mij toch dat dat niet voortkomt uit dat hulpeloze wezentje. Dat moet echt op het NU gebaseerd zijn. Want dat hulpeloze wezentje kan niet lezen of schrijven, toch?

26 December 2011, 23:39	#29
sagnaar Jubilaris Geregistreerd: 1 September 2010 Berichten: 191	Dan blijft er nog eentje voor je over om mee af te rekenen..... Niet meer bang zijn om te ....bestaan!.