Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het 'zijnde' en het 'wordende' kan niet gevonden worden middels gedachtenonderzoek.

Zijn en worden komen in gedachtenonderzoek aan bod als gedachte, het zijn heeft daar een speciale betekenis omdat het steeds meer duidelijk wordt dat zijn vertegenwoordigd 'wat' je bent. Het worden is niet interessant omdat worden toebehoort aan het bestaan dat aan veranderlijkheid onderhevig is.

Gedachtenonderzoek zie ik als een niet ter zake doende bezigheid. Binnen gedachten heeft iedereen gelijk.

Dat is wel duidelijk. Je vormt alsmaar nieuwe gedachten en geeft ze betekenis, ik ben met het omgekeerde bezig.

Dorje heeft gelijk, Laurens heeft gelijk, Bassie heeft gelijk. Ieder mens krijgt de zelfkennis die hem of haar toekomt. (Oorzaak en gevolg). De mens welke onwetend is van oorzaak en gevolg zal zijn gedachten laten beïnvloeden door zijn persoonlijk gemoed.

In het relatieve is dat zo, maar daar kun je niet in blijven hangen als je op weg wilt naar het absolute. Ik denk echter dat het relatieve je belangstelling heeft en het absolute je minder boeit.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dorje (en jij dus ook) ziet dingen die er niet zijn (waren). Dorje zag 'gehakketak', in werkelijkheid was ik gisteren in mijzelf aan het schrijven. Laurens had een snipperdag en Guido deed het ook rustig aan.

Maya heet dit verschijnsel. Dorje heeft een wereldbeeld wat niet conform de werkelijkheid is. Een paar weken terug zag hij ook al 'frustratie' bij Bassie.

Het is een publiek geheim dat alleen 'liefde' de dingen ziet zoals ze zijn.......

Zien of meekijken is hier behulpzaamheid.
Als het na onderzoek blijkt onjuist te zijn wat er gezien is kun je het naast je neerleggen.

Dorje:
Wat Dorje betreft valt mij op dat hij soms qua zien weer terug valt in het relatieve. Naar mijn mening zoekt hij te graag de verbinding en om geen dissonantie te krijgen probeert hij het ego zoveel mogelijk te ontzien.

Liefde:
Dan moet je eerst gaan onderzoeken wat liefde is want zo is het een boude bewering. Liefde heeft voor vrijwel iedereen een andere betekenis. Het meest gebruikt is sex (de liefde bedrijven).

Wist je dat Liefde (ik schrijf het met een hoofdletter omdat de bedoelde Liefde niet persoon gerelateerd is) weer uitwisselbaar is met Waarheid en Bewustzijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Verschijnselen zijn enorm belangrijk in het zelfonderzoek. (Het woord 'gedegen' laat ik aan jou....)

Ik zeg je alleen maar dat in gedegen zelfonderzoek de verschijnselen geen verder onderzoek vragen. Dat is alleen maar hoopvol want het barst er van. Het gedegen zelfonderzoek zou nooit af te ronden zijn als er geen terreinen waren die je ongemoeid kunt kunt laten.

Mijn gemoed (jaloezie, afgunst, haat, frustratie enz) zijn verschijnselen welke zich voordoen. Uiteraard heb ik dit tientallen jaren terug al onderzocht, maar het geeft geen pas om als 'niet-boeiend' af te doen. Dat jij dit als onbelangrijk afdoet zegt dan ook veel over je onderzoek.

Wanneer iets al tientallen jaren is vastgezet als een feit krijg je daar doorgaans met geen mogelijkheid meer beweging in. De gedachten hebben dan al vaste vormen aangenomen, ze liggen vast. Dat is wat ik in alsmaar zie gebeuren het negeren van andere mogelijkheden. Niet loslaten.
Gedegen zelfonderzoek wijst uit dat er niks is wat je 'mijn' kunt noemen. Wellicht heb je niet zozeer veel ego maar is er een temparamentvol karakter maar ook dat is niet van jou.

Ik vind ego juist een heel interessant onderwerp en een onnoemelijk belangrijke factor in het kader van gedegen zelfonderzoek. Het verhindert dat namelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat wat nooit van streek zal zijn (de stille getuige) heeft geen enkele mening over 'gehakketak'. De stille getuige ziet voor wat het is, de stille getuige laat 'de wereld zijn'.

Dat is ook weer hetgeen 'wat' je bent, Bewustzijn, de stille aanwezigheid. Maar altijd verplaats je je weer in een 'ik' die dat overkomt of waarin iets werkzaam is. Het gedegen zelfonderzoek gaat over de afwezigheid van 'ik'.

Dit stukje kan gewoon in praktijk gebracht worden. Het ego tot stilte manen of tot kalmte brengen heeft geen enkele zin. Juist het contrast (de stille getuige vs het ego) laat de mens zien wat 'stil is' en wat niet....

Natuurlijk kan dat, je kunt je 'ik' tijdelijk opzij zetten en in de Bewustzijn modus gaan, maar dat maakt niet dat je doordrongen geraakt dat Bewustzijn te zijn. Je kunt evengoed ook je ego modus tijdelijk uitzetten totdat die weer begint op te spelen. Blijven doet zo'n inspanning echter niet.

Vergeet gedachtenonderzoek. Dat doen alleen beginnelingen. Een kind kan nog wel bedenken dat gedachten geestelijke producties zijn. Je gaat 's-nachts toch ook je dromen niet op waarheid onderzoeken? Dat doen alleen zwevers.

Als je een 'ik' wilt zijn en voorbij wilt gaan aan wat de invloed van 'ik' in je leven is en waardoor je wordt beheerst in relatie met anderen door te blijven geloven in zijn bestaan doe dan vooral geen gedachten onderzoek. Dat behoeft van mijn kant geen enkele aansporing want je wilt niet koste wat het kost weten 'wat' je bent, dus zul je er niet aan beginnen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Waar ik mee bezig ben noem ik zelf nuanceren.
Ik specificeer betekenissen nader waar dat niet dezelfde lading heeft, vandaar Bewustzijn en bewustzijn. Tegenwoordigheid is een zelfstandig naamwoord net als Bewustzijn. Waar er geen persoon aan is gekoppeld kan tegenwoordigheid net als Bewustzijn niet bewust zijn. Je kunt zo'n samenstelling mogelijk maken wanneer je het aan de persoon koppelt, ik ben mij bewust dat ik een zelfbeeld heb, ik ben gewaar dat er een wereld om mij heen is.

In mijn begrip is er in 'tegenwoordigheid' geen persoon gekoppeld omdat de persoon in de tijd leeft.

Tegenwoordigheid kan per definitie niet in de tijd bestaan, anders hebben we het niet over hetzelfde. Het is tegenwoordigheid wat bewust is van 'dat' wat zich in de tijd voordoet zonder dat er antipathie of sympathie voor het waargenomene is (stoïcisme) . En daarmee wordt tegenwoordigheid ook zichzelf gewaar.

Vandaar dat tegenwoordigheid geen enkel oordeel heeft over het vermeende gehakketak. Een oordeel kan alleen afkomstig zijn van de persoon (ego).

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zijn en worden komen in gedachtenonderzoek aan bod als gedachte, ......*STOP*

Worden kan gedacht worden, maar 'zijn' kan niet gedacht worden.
Laat dat duidelijk zijn. (Niet de eerste keer dat ik dit schrijf).

Zelfs het 'zijn' in het voorstellingsvermogen brengen is al tricky.
(Indien men er bekend mee is)

Zijn als denkbeeld is volstrekte flauwekul. Dan denkt men de eigen persoon als 'zijn'. En dat is geen 'zijn' , maar een van de vele zijnden.

Zijn en zijnden zijn volstrekt verschillende begrippen.
Zijn is enkelvoudig, zijnden is meervoudig.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zien of meekijken is hier behulpzaamheid.
Als het na onderzoek blijkt onjuist te zijn wat er gezien is kun je het naast je neerleggen.

Dorje:
Wat Dorje betreft valt mij dat hij soms qua zien weer terug valt in het relatieve. Naar mijn mening zoekt hij te graag de verbinding en om geen dissonantie te krijgen probeert hij het ego zoveel mogelijk te ontzien.

Dorje is behept met boeddhisme, wat mijn inziens een dwaalleer is omdat men 'de persoon' tot stilte wilt krijgen, wat een onmogelijke opgave is. Dat uit zich idd in een afkeer van dualiteit. (Geen dissonantie willen krijgen).

Mijn insteek is diametraal aan het boeddhisme. Laat de persoon maar ruziën of andere onhebbelijkheden vertonen. Ik zit daar niet mee omdat ik andere personen niet oordeel. (Lees: ik reflecteer toch niet op Dorje.)

Liefde:
Dan moet je eerst gaan onderzoeken wat liefde is want zo is het een boude bewering. Liefde heeft voor vrijwel iedereen een andere betekenis. Het meest gebruikt is sex (de liefde bedrijven).

Wist je dat Liefde (ik schrijf het met een hoofdletter omdat de bedoelde Liefde niet persoon gerelateerd is) weer uitwisselbaar is met Waarheid en Bewustzijn.

Er is relationele liefde, dat is liefde vóór iets of iemand. Tenzij het ontspoorde liefde is, is daar doorgaans niks mis mee. Ik voel liefde voor mijn kinderen (relationele liefde). Punt.

En er is absolute liefde, dat is liefde welke nergens op gericht is.
Dat is synoniem aan Waarheid, maar niet aan bewustzijn.
Bewustzijn is bewust 'zijn van iets anders.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In mijn begrip is er in 'tegenwoordigheid' geen persoon gekoppeld omdat de persoon in de tijd leeft.

Je geeft een nadere omschrijving van tegenwoordigheid waar ik me wel kan vinden.
Maar wat moet je nou met jou als persoon die in de tijd leeft?

Tegenwoordigheid kan per definitie niet in de tijd bestaan, anders hebben we het niet over hetzelfde.

Bewustzijn is ook niet tijd gerelateerd.

Het is tegenwoordigheid wat bewust is van 'dat' wat zich in de tijd voordoet zonder dat er antipathie of sympathie voor het waargenomene is (stoïcisme) . En daarmee wordt tegenwoordigheid ook zichzelf gewaar.

Dat kunstje 'zichzelf bewust zijn' kan Bewustzijn niet dus daarin verschilt jouw gewaarzijn van mijn Bewustzijn.
Bewustzijn heeft de mens nodig, al is hier God beter te gebruiken, voor het ervaren.

Vandaar dat tegenwoordigheid geen enkel oordeel heeft over het vermeende gehakketak. Een oordeel kan alleen afkomstig zijn van de persoon (ego).

Ik zie hierin geen enkele relevantie dat dit gegeven zou kunnen staven.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik zeg je alleen maar dat in gedegen zelfonderzoek de verschijnselen geen verder onderzoek vragen. Dat is alleen maar hoopvol want het barst er van. Het gedegen zelfonderzoek zou nooit af te ronden zijn als er geen terreinen waren die je ongemoeid kunt kunt laten.

Wanneer iets al tientallen jaren is vastgezet als een feit krijg je daar doorgaans met geen mogelijkheid meer beweging in. De gedachten hebben dan al vaste vormen aangenomen, ze liggen vast. Dat is wat ik in alsmaar zie gebeuren het negeren van andere mogelijkheden. Niet loslaten.
Gedegen zelfonderzoek wijst uit dat er niks is wat je 'mijn' kunt noemen. Wellicht heb je niet zozeer veel ego maar is er een temparamentvol karakter maar ook dat is niet van jou.

Ik vind ego juist een heel interessant onderwerp en een onnoemelijk belangrijke factor in het kader van gedegen zelfonderzoek. Het verhindert dat namelijk.

Het is mij bekend dat gedachten zich vastzetten. (Het scriptje van Aart)
Dat is bij mij (Bassie) nog steeds zo. Zo werkt het conceptuele denken nu eenmaal en dat is maar goed ook.

Stel je voor zeg, dat ik ieder verkeersbord op waarheid zou moeten onderzoeken.
Ik kan alleen autorijden omdat gedachten gewend zijn een bepaald 'weggetje' te nemen. Zo werkt het conceptuele denken nu eenmaal. Niks bijzonders, dat is bij iedereen zo. Gewoon volautomatisch reageren op externe impulsen. Ik ben blij dat dat er is, dan hoef ik daar niet meer op te letten!

Pas als je jezelf leeg houdt van iedere betrekking op de buitenwereld kun je jezelf gewaar worden! Laat die automatische piloot maar het werk doen, gewaarzijn kan pas oplichten als er geen bemoeienis is met de buitenwereld.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dorje:
Naar mijn mening zoekt hij te graag de verbinding en om geen dissonantie te krijgen probeert hij het ego zoveel mogelijk te ontzien.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zo heeft iedereen toch wel zijn dada. Voor jou is dat wat je "in essentie" bent, voor Laurens het "gedegen" zelfonderzoek, voor Guido is dit blijkbaar nu het verschil tussen verwijzen en duiden, Bassie die ziet altijd maar verwijzingen naar dat anderen er nog lang niet zijn en voor Marie is het altijd dat gecorrumpeerde verstand geweest, hoewel het de laatste tijd meer lijkt te gaan over "moeder waarom leven wij?". En niet te vergeten ikzelf met "ervaring, maar geen werkelijkheid op zich". Zo draaien we allemaal onze riedeltjes af, never ending story.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dorje:
Wat Dorje betreft valt mij op dat hij soms qua zien weer terug valt in het relatieve.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Niet echt. Ik schrijf ook gewoon in de ik-vorm. Dat "ik" moet er niet uit, het moet enkel gezien worden voor wat het is, niet voor "wat ik ben".

Als gezien is dat het steeds dat "ik" is dat die categoriëen nodig heeft, raakt dit draaien er rond en prat gaan op waarmee het draait vanzelf zijn belang kwijt. Zolang dat niet gezien is, blijft het er maar rond draaien.

Ego moet niet ontzien te worden. Het moet gezien worden. In dit zien vervalt niet alleen de behoefte aan verbinding, maar ook het belang er nog in te mengen. Het relatieve en wat zich daar allemaal afspeelt blijft desalnietemin gezien, om zien gaat het, niet om ont-zien.