Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is ook weer hetgeen 'wat' je bent, Bewustzijn, de stille aanwezigheid. Maar altijd verplaats je je weer in een 'ik' die dat overkomt of waarin iets werkzaam is. Het gedegen zelfonderzoek gaat over de afwezigheid van 'ik'.

Bewustzijn is geen aanwezigheid, het is bewust zijn van een of ander verschijnsel. Aanwezigheid (presentie) kan men pas gewaar worden als men de betrekkingen met de verschijnselen laat voor wat ze zijn.

Als je een 'ik' wilt zijn en voorbij wilt gaan aan wat de invloed van 'ik' in je leven is en waardoor je wordt beheerst in relatie met anderen door te blijven geloven in zijn bestaan doe dan vooral geen gedachten onderzoek. Dat behoeft van mijn kant geen enkele aansporing want je wilt niet koste wat het kost weten 'wat' je bent, dus zul je er niet aan beginnen.

Het leven leeft zichzelf, dat is wat gezien kan worden. Al mijn wensen/willen ten aanzien van de wereld heeft geen invloed. Daarom vast ik ten aanzien van de wereld. Ik laat 'de wereld zijn', wat niet wegneemt dat ik gewoon een mening kan hebben over wat er zich in de wereld voor doet. (Putin is een oorlogsmisdadiger)

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je geeft een nadere omschrijving van tegenwoordigheid waar ik me wel kan vinden.
Maar wat moet je nou met jou als persoon die in de tijd leeft?

Niks. Tegenwoordigheid 'ziet' door de ogen van de persoon Bassie.
Zelfs de subjectieve beleving van de persoon Bassie daar hoeft niks mee gedaan.
Pas als die subjectieve beleving tot wensen leiden welke in toekomst of verleden liggen komt de persoon Bassie tot 'doen'.

Bewustzijn is ook niet tijd gerelateerd.

Klopt. Het bewust 'zijn van het subject van welk object/verschijnsel dan ook is onmiddellijk. Waarmee ik dan ook het directe zien benoem. Wat altijd een tweeheid is: het ziende subject en het geziene object/verschijnsel. (Dat laatste is 'de wereld' dus)

Dat kunstje 'zichzelf bewust zijn' kan Bewustzijn niet dus daarin verschilt jouw gewaarzijn van mijn Bewustzijn.
Bewustzijn heeft de mens nodig, al is hier God beter te gebruiken, voor het ervaren.

Bewustzijn kan zichzelf ook niet bewust zijn, bewustzijn kan zich alleen van iets anders bewust zijn. (Het oog wat zichzelf niet kan zien)


Daarom spreek ik ook consequent over gewaar zijn. Tijdens het waarnemen van 'dat 'wat waarneemt kan gewaarzijn zichzelf gewaar zijn. (Niet de persoon gewaar zijn uiteraard)

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dorje (en jij dus ook) ziet dingen die er niet zijn (waren). Dorje zag 'gehakketak', in werkelijkheid was ik gisteren in mijzelf aan het schrijven. Laurens had een snipperdag en Guido deed het ook rustig aan.

Maya heet dit verschijnsel. Dorje heeft een wereldbeeld wat niet conform de werkelijkheid is. Een paar weken terug zag hij ook al 'frustratie' bij Bassie.

Het is een publiek geheim dat alleen 'liefde' de dingen ziet zoals ze zijn.......

No comment.

[Bassie]

Ten overvloede: met gewaarzijn bedoel ik het 'zijn' gewaar zijn.
Het 'oog' wat zichzelf gewaar wordt terwijl het 'de wereld' ziet.
In dat gewaarzijn is het duidelijk dat het 'zijn' tegenover het 'worden' staat.
Lees: het 'zijn' neemt al het wordende (veranderlijke) waar.

Als persoon kan ik nooit het 'zijn' gewaar zijn, omdat de persoon 'wordend' van aard is. Waarmee er een scherpe afbakening is van 'zijn' en 'worden'.

De persoon wandelt gewoon rond van 0-80 jaar en is in zijn geheel een tijdelijk verschijnsel. Wat er gerealiseerd kan worden is dat je de persoon niet bent.
Dat kan alleen door het 'zijn' gewaar te zijn, terwijl je gewoon de wereld blijft (aan)schouwen.

De persoon behoort tot 'de wereld' , vasten aan de wereld is dus ook vasten aan 'de persoon' die je zelf meent te zijn. In werkelijkheid is de persoon een van de vele zijnden. (Beter gezegd: wordenden.)

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Natuurlijk kan dat, je kunt je 'ik' tijdelijk opzij zetten en in de Bewustzijn modus gaan, maar dat maakt niet dat je doordrongen geraakt dat Bewustzijn te zijn. Je kunt evengoed ook je ego modus tijdelijk uitzetten totdat die weer begint op te spelen. Blijven doet zo'n inspanning echter niet.

Er is geen 'ik, 'mijn, etc meer, wat tot invullen geroepen wordt..
Er is gewoon invullen wat manieren van expressie zoekt/gebruikt, naar aanleiding waartoe het zich geroepen weet.. en dat kan dus letterlijk van de hak op de tak van alles en nog wat zijn.
Er is eenvoudig geen 'beladenheid meer wat zich moet/hoeft te conformeren. Perspectieven van informatie/kennis is al wat blijft om zich wel of niet inschikkelijk te tonen.

Er is geen 'fantoom' meer wat alle indrukken/registraties opeist, de psychische (ego) en de subjectieve (ik) lading is weg.. temparament en gegevens van karakter daarentegen blijven de expressie kleuren.


(Bassie, ik zie wat jij met 'ego bedoeld, en dat is ook juist om de term ego voor te gebruiken, weliswaar binnen een geheel ander soort bevinding.)

[Bassie]

Ja. Ego is 'de persoon' welke per definitie dient te verschijnen.
Zijn subjectiviteit is er ook, maar er hoeft niks mee gedaan te worden.
Omdat gezien is dat die subjectiviteit voortkomt uit het lokale aanschouwen van de wereld.

Gewaarzijn bevindt zich in de leegte en wordt bewogen door diezelfde leegte.
Gewaarzijn an sich heeft alleen een verhouding met zichzelf, zodat gewaarzijn niks behoeft te doen met subjectiviteit.

Het enige belang van subjectiviteit is het verhaal gaande houden. (relativiteit)
Het zijn eigenlijk twee werkelijkheden welke door en naast elkaar bestaan.
De absolute werkelijkheid en de relatieve werkelijkheid.
Daarom volstaat verwijzingen naar Waarheid of het Absolute niet.
Ook het relatieve is er. (Het wordende)

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ten overvloede: met gewaarzijn bedoel ik het 'zijn' gewaar zijn.
Het 'oog' wat zichzelf gewaar wordt terwijl het 'de wereld' ziet.
In dat gewaarzijn is het duidelijk dat het 'zijn' tegenover het 'worden' staat.
Lees: het 'zijn' neemt al het wordende (veranderlijke) waar.

Als persoon kan ik nooit het 'zijn' gewaar zijn, omdat de persoon 'wordend' van aard is. Waarmee er een scherpe afbakening is van 'zijn' en 'worden'.

De persoon wandelt gewoon rond van 0-80 jaar en is in zijn geheel een tijdelijk verschijnsel. Wat er gerealiseerd kan worden is dat je de persoon niet bent.
Dat kan alleen door het 'zijn' gewaar te zijn, terwijl je gewoon de wereld blijft (aan)schouwen.

De persoon behoort tot 'de wereld' , vasten aan de wereld is dus ook vasten aan 'de persoon' die je zelf meent te zijn. In werkelijkheid is de persoon een van de vele zijnden. (Beter gezegd: wordenden.)

Als persoon/zijnde bepaal ik mijzelf aan de andere zijnden.
Als persoon ben ik een niet-Anna, een niet-Dorje, een niet-Laurens.
Als persoon ken ik mijzelf een geschiedenis en een toekomst toe.
Ook omdat ik steeds andere zijnden geboren zie worden en sterven.

Als persoon ben ik persoon tussen de andere personen. En al die personen bevinden zich in de wereld. We zien hier het principe van het "met een maat meten". Omdat ik onbewust de andere personen meet bepaal ik mijzelf als een niet-jij.

Daadwerkelijk zijn echter is niet persoonsgebonden.
Het 'zijn' wat de mens gewaar kan worden terwijl men de wereld aanschouwt (en daarmee dus ook zichzelf aanschouwt als persoon) is volstrekt egoloos omdat dit 'zijn' zichzelf niet aan de wereld af meet. Gewaar 'zijn' bepaalt zich zelf louter aan zichzelf. Dat is de betekenis van "geen maat meten".

Het 'meten' gebeurd altijd in de tijd. Het zichzelf-bepalen (gewaarzijn) bevindt zich op tijd noch plaats. Het 'meten' gebeurd middels het denken. Ga maar na, je kunt 'tegenwoordigheid' niet denken. Denken doe je over het verleden of de toekomst. Daarom is denken op zich niet goed of fout, maar je moet wel bedenken dat denken je altijd uit 'het moment' haalt.

Maar ook 'gewaar' zijn en Waarheid zijn niet synoniem. Wel kennen zij beiden 'verborgenheid'. Zij moeten naar mijn opinie een zelfde oorspronkelijkheid bezitten. Dat wat in de tijd gebeurd (de wereld) is onverborgen voor ons. Het openbaart zich iedere dag en we maken er als persoon deel van uit.

Waarheid is 'verborgen', het kan zich alleen openbaren aan ons als we het onverborgene verlaten. Je kunt het dus niet 'doen', want juist 'doen' doe je in dat wat geopenbaard aan je is (de wereld).

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als persoon/zijnde bepaal ik mijzelf aan de andere zijnden.
Als persoon ben ik een niet-Anna, een niet-Dorje, een niet-Laurens.
Als persoon ken ik mijzelf een geschiedenis en een toekomst toe.
Ook omdat ik steeds andere zijnden geboren zie worden en sterven.

Als persoon ben ik persoon tussen de andere personen. En al die personen bevinden zich in de wereld. We zien hier het principe van het "met een maat meten". Omdat ik onbewust de andere personen meet bepaal ik mijzelf als een niet-jij.

Daadwerkelijk zijn echter is niet persoonsgebonden.
Het 'zijn' wat de mens gewaar kan worden terwijl men de wereld aanschouwt (en daarmee dus ook zichzelf aanschouwt als persoon) is volstrekt egoloos omdat dit 'zijn' zichzelf niet aan de wereld af meet. Gewaar 'zijn' bepaalt zich zelf louter aan zichzelf. Dat is de betekenis van "geen maat meten".

Het 'meten' gebeurd altijd in de tijd. Het zichzelf-bepalen (gewaarzijn) bevindt zich op tijd noch plaats. Het 'meten' gebeurd middels het denken. Ga maar na, je kunt 'tegenwoordigheid' niet denken. Denken doe je over het verleden of de toekomst. Daarom is denken op zich niet goed of fout, maar je moet wel bedenken dat denken je altijd uit 'het moment' haalt.

Maar ook 'gewaar' zijn en Waarheid zijn niet synoniem. Wel kennen zij beiden 'verborgenheid'. Zij moeten naar mijn opinie een zelfde oorspronkelijkheid bezitten. Dat wat in de tijd gebeurd (de wereld) is onverborgen voor ons. Het openbaart zich iedere dag en we maken er als persoon deel van uit.

Waarheid is 'verborgen', het kan zich alleen openbaren aan ons als we het onverborgene verlaten. Je kunt het dus niet 'doen', want juist 'doen' doe je in dat wat geopenbaard aan je is (de wereld).

Mooi hoe je hier al schrijvende helderheid probeert te krijgen voor jezelf. Helder verwoord!

Als ik even mag? ga ik er even op verder. Dat is wat er in het openbare, het relatieve kan gebeuren: helderheid vinden. Een persoon, een mens die helderheid krijgt over zijn eigen manier van bestaan, raakt ontdaan van het kleverig in relatie blijven staan met die wereld (niet-ik) die verschijnt aan dit op zichzelf reeds afgezonderd geraakt stukje perspectief (ik, niet-iets-anders, niet-iemand-anders). Het relatieve doet zich inderdaad zo voor, dat het zich voordoet wordt best niet ontkend. De vraag is: welk nut heeft het? Helderheid krijgen over de wereld van verschijnen en manieren waarop het dat doet, of helder te zien dat het verschijnt en dus ook weer verdwijnt?

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als persoon/zijnde bepaal ik mijzelf aan de andere zijnden.
Als persoon ben ik een niet-Anna, een niet-Dorje, een niet-Laurens.
Als persoon ken ik mijzelf een geschiedenis en een toekomst toe.
Ook omdat ik steeds andere zijnden geboren zie worden en sterven.

Als persoon ben ik persoon tussen de andere personen. En al die personen bevinden zich in de wereld. We zien hier het principe van het "met een maat meten". Omdat ik onbewust de andere personen meet bepaal ik mijzelf als een niet-jij.

Daadwerkelijk zijn echter is niet persoonsgebonden.
Het 'zijn' wat de mens gewaar kan worden terwijl men de wereld aanschouwt (en daarmee dus ook zichzelf aanschouwt als persoon) is volstrekt egoloos omdat dit 'zijn' zichzelf niet aan de wereld af meet. Gewaar 'zijn' bepaalt zich zelf louter aan zichzelf. Dat is de betekenis van "geen maat meten".

Het 'meten' gebeurd altijd in de tijd. Het zichzelf-bepalen (gewaarzijn) bevindt zich op tijd noch plaats. Het 'meten' gebeurd middels het denken. Ga maar na, je kunt 'tegenwoordigheid' niet denken. Denken doe je over het verleden of de toekomst. Daarom is denken op zich niet goed of fout, maar je moet wel bedenken dat denken je altijd uit 'het moment' haalt.

Maar ook 'gewaar' zijn en Waarheid zijn niet synoniem. Wel kennen zij beiden 'verborgenheid'. Zij moeten naar mijn opinie een zelfde oorspronkelijkheid bezitten. Dat wat in de tijd gebeurd (de wereld) is onverborgen voor ons. Het openbaart zich iedere dag en we maken er als persoon deel van uit.

Waarheid is 'verborgen', het kan zich alleen openbaren aan ons als we het onverborgene verlaten. Je kunt het dus niet 'doen', want juist 'doen' doe je in dat wat geopenbaard aan je is (de wereld).

Je voert duidelijk niet hetzelfde onderzoek uit als wat ik gedaan heb en de forumleden aanbeveel te doen. Ik onderscheid dat wat jij doet door dat het 'wie- onderzoek' (oftewel binnen het relatieve) en wat ik doe het 'wat- onderzoek' (op weg naar het absolute) te noemen. Deze onderzoeken zitten op geen enkele wijze in elkaars vaarwater is mijn uiteindelijke conclusie.

Met het door je uitgevoerde 'wie' onderzoek in je recentelijke quotes doet geen enkele rectificatie behoefte zich gevoelen. Anders is dat wanneer jij of ik in elkaars werk de link gaan leggen met Bewustzijn, Waarheid, God, Liefde (wat mij betreft allemaal met een hoofdletter) en dergelijken want dan verstaan wij daaronder totaal iets anders. Ik heb me, zie ik na met je in conclaaf te zijn geweest, vergist jouw werk te relateren aan mijn 'gedegen zelfonderzoek' maatstaven.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is geen 'ik, 'mijn, etc meer, wat tot invullen geroepen wordt..

Dat is er wel.
Je praat hier weer eens vanuit een 'absolute' hoedanigheid over hetgeen voorkomt in het 'relatieve'. Daarmee ben je pas bekend als je 'weet' wat je bent maar zover ben je niet. Uitgaande van je status quo is er geloof in je bestaan en dat geloof komt tot zijn recht door schepping en invulling.

Er is gewoon invullen wat manieren van expressie zoekt/gebruikt, naar aanleiding waartoe het zich geroepen weet.. en dat kan dus letterlijk van de hak op de tak van alles en nog wat zijn.

Er is eenvoudig geen 'beladenheid meer wat zich moet/hoeft te conformeren. Perspectieven van informatie/kennis is al wat blijft om zich wel of niet inschikkelijk te tonen.

Er is geen 'fantoom' meer wat alle indrukken/registraties opeist, de psychische (ego) en de subjectieve (ik) lading is weg.. temparament en gegevens van karakter daarentegen blijven de expressie kleuren.

Wanneer je 'weet wat je bent' is dat geen issue meer.
Vanuit de hoedanigheid van 'niet weten' heeft het geen enkele zin daarover te spreken. Een verklaring behoeft het niet en dus kun je gevoeglijk hieraan voorbij gaan, oftewel er geen tijd aan besteden.