Stelling van de dag

[Darsho]

Zoals ik eerder al schreef is de metafoor van de Boeddha die zijn leer vergeleek met een vlot dat wordt gebruikt om een rivier over te steken en daarna achter te laten het meest sprekend voor mij.

Zo heb ik ook Ramesh Balsekar en al de andere achter gelaten.

Nu al 64 jarige die op zijn 30ste als een emotioneel wrak bij de beste helder-ziende van Vlaanderen terecht kwam, dewelke te vergelijken is met Neem Karoli Baba van Ramm Dass, heb ik realisatie bereikt zoals mijn François - waarmee ik bevriend werd op mijn 40ste - een 15 jaar geleden voorspeld had.

Dat is niet om te stoefen dat ik schrijf realsatie bereikt te hebben.

Concepten zijn overbodig geworden voor mij, ik leef in de de directe werkelijkheid, zonder de tussenkomst van mentale constructies of symbolen.
Ik heb ontdekt wat Advaita en andere spirituele tradities proberen over te brengen en dat is niet iets is dat je kunt begrijpen door middel van concepten, maar iets dat je direct ervaart zodra je het denkproces overstijgt.

In mijn staat is er geen behoefte meer om woorden te gebruiken om de werkelijkheid te beschrijven of te duiden. Het is eenvoudigweg "wat is" – de onbenoembare ervaring van aanwezigheid, de stilte die altijd al aanwezig was.
De concepten van Advaita en boeddhisme hebben dus geen nut meer voor mij. De ervaring van non-dualiteit is geen concept, maar een levende realiteit die voorbij de begrippen ligt.
In plaats van te zoeken naar antwoorden in modellen of filosofieën heb ik mezelf gerealiseerd in dat wat altijd al aanwezig was, zelfs vóór de concepten.
Dit is de essentie van de non-duale ervaring: dat je alles al bent, dat je geen conceptuele uitleg nodig hebt, en dat het besef van "zijn" het enige is dat echt is.

't is maar dat je 't weet.
Groetjes.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Dat is niet om te stoefen dat ik schrijf realsatie bereikt te hebben.

Concepten zijn overbodig geworden voor mij, ik leef in de de directe werkelijkheid, zonder de tussenkomst van mentale constructies of symbolen.
Ik heb ontdekt wat Advaita en andere spirituele tradities proberen over te brengen en dat is niet iets is dat je kunt begrijpen door middel van concepten, maar iets dat je direct ervaart zodra je het denkproces overstijgt.

In mijn staat is er geen behoefte meer om woorden te gebruiken om de werkelijkheid te beschrijven of te duiden. Het is eenvoudigweg "wat is" – de onbenoembare ervaring van aanwezigheid, de stilte die altijd al aanwezig was.
De concepten van Advaita en boeddhisme hebben dus geen nut meer voor mij. De ervaring van non-dualiteit is geen concept, maar een levende realiteit die voorbij de begrippen ligt.
In plaats van te zoeken naar antwoorden in modellen of filosofieën heb ik mezelf gerealiseerd in dat wat altijd al aanwezig was, zelfs vóór de concepten.
Dit is de essentie van de non-duale ervaring: dat je alles al bent, dat je geen conceptuele uitleg nodig hebt, en dat het besef van "zijn" het enige is dat echt is.

't is maar dat je 't weet.
Groetjes.

Mooi.
Tijd om afscheid te nemen.
Het heeft geen zin anderen met jouw verworvenheden te bestoken.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho/ervaringsdeskundige

Vanuit boeddhistisch perspectief wordt het "ik" gezien als een illusie, dan kan het in wezen ook geen obstakel zijn voor volledige bevrijding.

Dat is de gevolgtrekking en het gevolg van neo-advaita. Hypothese op hypothese. Geen onderzoek gedaan en dus niet bekend met de feitelijke omstandigheid.

Als Steve het zo bedoeld, dan heeft hij daarin volkomen gelijk.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje/Steve

De illusie uit de illusie te zijn is een obstakel, hoewel een illusie. Want het houdt een illusie in stand. Zien dat “ik” een illusie is, doorbreekt de illusie uit de illusie te zijn niet. Integendeel het kan de illusie uit de illusie te zijn voorgoed in stand houden als het niet gepaard gaat met de cruciale stap dat de neigingen die het ondanks dit inzicht in stand houden worden weggewerkt.

Zonder dat laatste is er geen Boeddhistische bevrijding, misschien wel (neo)-Advaita bevrijding, maar geen Boeddhistische. Dus hoewel het vechten tegen de bierkaai is, en de illusie uit de illusie te zijn, juist door de blindheid voor wat zich nog voordoet, niet te doorbreken is, en dat dus ook niet mijn betrachting is, zal ik tegenwicht blijven bieden voor als dit hardnekkig toch gelijkend aan Boeddhisme wordt gebracht. Gewoon omdat het niet juist is en contraproductief te lezen op een forum die gaat over Boeddhistische bevrijding. Daarom, alleen daarom.

Bron

Het 'wegwerken' en 'doorbreken' is wat makkelijk gezegd want hoe doorbreek je de illusie. Hier is dat gedegen zelfonderzoek doen maar Boeddhistisch? Moet je je dan jarenlang bekwamen en door al die richtlijnen van Boeddha heen werken? Kan dan alleen het thuis zijn in de materie van het boeddhisme een Boeddhistische bevrijding opleveren. Is dat niet een sectarisch voorbehouden exceptionele positie, alleen voor Boeddhisten weggelegd. Als realisatie het doel is en weggelegd voor iedereen waarom dan niet over de schutting kijken hoe ver anderen daarin gevorderd zijn. Kijken in hoeverre we daarmee de hele mensheid kunnen 'dienen'. Dienen zonder aanzien des persoons.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Hiermee sluit ik aan bij de kern van veel mystieke tradities: zodra de illusie van een afgescheiden "ik" volledig doorzien wordt, verdwijnt de vraag of het "ik" gered moet worden of überhaupt gered kan worden. Het hele idee van redding verliest zijn betekenis omdat er simpelweg geen entiteit is die gered hoeft te worden.

Wat een heerlijke neo-advaita-logica.

Waarom zoeken naar bewijs in de mystieke tradities?
Wel omdat het een hypothetische veronderstelling betreft die alsmaar onderbouwing behoeft. Net als denken te bestaan vraagt dat continu bewijs.

Wat overblijft, is een directe ervaring van de werkelijkheid zoals die is—zonder concepten, zonder dualiteit, zonder scheiding. Vanuit deze staat wordt duidelijk dat het idee van een "ik" dat iets mist of moet bereiken, altijd al een constructie was. De bevrijding is dan niet iets dat bereikt wordt, maar een herkennen van wat altijd al zo was.

Alles wat je van internet haalt is namelijk hypothese. En doende met de hypothese is het nog maar een klein stapje om jezelf ook als zijnde gerealiseerd te kunnen hypnotiseren. Zoals alsmaar verkondigd 'is alles een illusie' maar is dat jouw ervaring of opnieuw weer een hypothese. Uiteindelijk leven we allemaal de illusie maar er is verschil iets dergelijks te 'weten' of die omstandigheid te 'geloven'. Sta met beide benen op de grond en doe gedegen zelfonderzoek and find out.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Gouden middenweg & de wilde natuur

Ik zie wel dat wanneer je deelneemt aan een boeddhaforum en je probeert je vast te houden aan regels zoals bv. juist spreken, waarheidsgetrouwheid, oprechtheid, dat dit een mens transformeert.
Dat voert naar helderheid, dat voert naar de werkelijkheid, dat voert naar loslaten.


Bron

Stelling van de dag.

Al blijft het allemaal persoonsgebonden en het zelf verrijken.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Hetgeen ik schrijf gaat over dat Boeddhisme wel degelijk een weg toont naar het opheffen van die neigingen tot “ik ben dat”, dat de volledige beëindiging daarvan maar het bevrijden is van de toedekking van wat altijd al bevrijdt is maar toegedekt blijft met een voortdurende cyclus van bedekkingen, dat deze volledige bevrijding van dit toedekken geen mythe is, dat het een mythe is dat dat wat geboren is bevrijdt kan worden van zijn neigingen/reflexen, het kan hoogstens meer rust vinden in het bevrijdt geraken van bepaalde neigingen die het kiezen voor een pad van uitdoven van de cyclus tot neigingen “ik ben dat” toegangkelijker kan maken, maar die rust vinden zelf niet als werkelijk bevrijdend ziet, en ook niet het inzicht in dat alles al bevrijdt is en het “ik ben dat” en de neigingen die DIT in stand houden ongemoeid kunnen gelaten worden. Dat, gewoon dat..

Opheffing van neigingen 'ik ben dat'? Is dat een 'neiging of gewoon een aangeleerd proces omdat je simpelweg niet beter weet dan dat dit de gang van zaken is. Een normale gang van zaken die je om die reden dan ook niet voornemens bent te gaan betwijfelen, betwisten of in diskrediet brengen. Of je zou er op moeten worden gewezen dat het 'menen iets te zijn' een zeer ongewenste omstandigheid is. En het gaat je niet lukken iemand dat (of wat dan ook) wijs te maken.

En dan... deze neiging (te menen iets te zijn) opheffen via een weg daar naar toe? Afgezien daarvan dat er onder normale omstandigheden geen reden voor is een kennelijk toch niet zo fatale neiging op te heffen (je ervaart immers geen last van de omstandigheid te menen iets te zijn), het is niet een gebruikelijke neiging als te veel te eten of het naar binnen trekken van nicotine, hoe moet zo'n weg er dan uitzien? Een ontwenningskuur komt in mijn gedachten.

Ik vind dit alles maar een mistige benaderingswijze, waar het woordje 'menen' notabene al is gevallen en dat dus het gebruikelijke aangrijpingspunt zou moeten zijn. Oftewel onderzoek doen naar het waarheidsgehalte van deze gedachte, dit menen. Ligt dat niet gewoon voor de hand?

Je kunt overal zeeën van meningen op een zienswijze loslaten, ai, een Boeddha of een Balsekar, een Tolle voor het voetlicht halen om je zienswijze kracht bij te zetten, het blijven nochtans allemaal maar meningen, zienswijzen, gedachten die al veranderlijk zijn en niet op Waarheid kunnen berusten.

[Laurens]

Dit streven impliceert dat er iets fundamenteel mis is met wie je nu bent, wat volgens Tolle voortkomt uit een onjuiste identificatie met het ego.

Is er een juiste, dan wel onjuiste identificatie met het ego?
Is dat de benaderwijze van Tolle, bezien in het licht dat het 'ik' niet werkelijk bestaat? Gaan we dan sleutelen aan de identificatie met het ego?
De rem van je fiets doet het niet dus gaan we het stuur anders zetten.

Wat Eckhart Tolle aangeeft is geen gefilosofeer hoor.

Echt wel.

Als je een andere kijk op de dingen of een andere attitude ten aanzien van het leven wilt kom je bij Tolle tot veranderde inzichten. Wil je daarbij ook nog leren zien wat verstarde inzichten met je doen, doe dan liever the work van Byron Katie.
Wil je weten wat je bent ga dan gedegen zelfonderzoek doen.

[Laurens]

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Wat Steve & I'm a loser op dit Boeddhaforum schrijven en ook jaren op Laurens' "waarheidvinding" schreven is inderdaad prietpraat over een concept als "Zelf-realisatie" terwijl geen van hen wat dan ook gerealiseerd heeft.
Evenmin Laurens himself. Laurens is de naïviteit zelve wat hij keer op keer bewijst en bewezen heeft met zijn "ik herken Waarheid in jou" om dan een (lange) tijd later daar weer op terug te komen. Had hij zich toch blijkbaar weer voor de zoveelste keer vergist... ::)

Nogmaals het gaat hier niet over het aanwijzen van wie denkt zich gerealiseerd te hebben, maar om een individuele zoektocht waarbij geen enkele externe factor er toe doet. Ook niet of iemand zegt zichzelf gerealiseerd te hebben. Daarentegen, voor ego's moet vaak de kundigheid om zelfs maar behulpzaam te kunnen zijn worden bewezen en wordt er iets gezegd als 'het gedegen zelfonderzoek te hebben afgerond' oftewel met andere woorden let op 'ik weet waarover ik het heb'.

Veelvuldig gaat het hier over 'Waarheid herkennen'. Dus niet aangevuld met 'in jou'. Het gaat dan om datgene wat iemand schrijft. Waarheid is niet aan veranderlijkheid onderhevig, maar de vertolker en de ontvanger wel. In het onderhavige geval ging het om een forumlid die op een andere wijze dan middels gedegen zelfonderzoek tot uitspraken kwam die gekenmerkt werden door Waarheid. Tot dat bleek dat hij helemaal geen weg had gevonden maar anderen vakkundig na kraaide.

Waarheid blijft dat onder alle omstandigheden, dus van het herkennen kan niks worden teruggenomen, maar wel kan de vertolker in een ander daglicht worden bezien.

Zulke kenmerken worden overal gevonden, onder anderen in uitspraken van Jezus. Maar voor mij die z'n halve leven lang bezig is geweest met het zoeken van een 'begaanbare' weg en alleen 'gedegen zelfonderzoek' had gevonden was het een openbaring dat er ook een andere bleek te zijn. Ik heb deze persoon dan ook met meer dan de gebruikelijke belangstelling enige tijd gevolgd.

Om dezelfde reden heb ik Darsho gevolgd die middels psychedelica tot kenmerkende bevindingen was gekomen. Ik volg zijn weg nog steeds met belangstelling, zei het met een grote portie scepsis. Want waarom (bij voorbeeld) heb je het nodig jezelf middels een ander te verheffen?

En daarbij waarom blijf je zo bezig overal bevestiging vandaan te halen als je weet wat je bent. Dat is maar moeilijk te rijmen met een gerealiseerde staat. Maar zoals vaker gezegd, het hebben van een ego is moeilijk te verdonkeremanen. Vroeger of later komt de aap toch wel uit de mouw.

Kortom tot op heden kan ik alleen nog maar het doen van gedegen zelfonderzoek aanbevelen.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Eckharh Tolle resoneert helemaal niet voor mij, en ook daar is AI het mee eens. Dus ja, het is het ideale instrument om je te bevestigen in de ideeën die je al hebt:

Kortom winstbejag en populisme zijn de kenmerken van ego. Er is een heel simpele, ontzettend oude, indiaanse regel, iemand die een eigen agenda heeft (geld verdienen) is er niet op uit om jouw belang te dienen. Versimpeling is uit op populisme (een groot bereik) en de daarbij behorende aanhang is macht voor dat individu de toon te kunnen zetten en daarmee aanzien te verwerven. Waaraan AI in grote mate al aan bijdraagt of gaat bijdragen. Al die grote namen wat doen ze er nou toe?

Dus laat je niks wijs maken. Het is hard werken om te weten te komen wat je bent, daar draagt een beetje filosoferen op een forum ook al niet aan bij.
En inderdaad als de wegwijzer uitgediend is blijf hem dan niet met je meezeulen.

Wil je individuele transformatie ga dan bij het boeddhisme te rade en lees dan vooral het werk van Tolle. Gedegen zelfonderzoek houdt zich niet bezig met ethische kwesties is niet zoals Tolle en het boeddhisme uit op individuele transformatie, het van belang zijn voor de gemeenschap.

Gedegen zelfonderzoek is uit op 'weten wat je bent' en iemand die weet wat hij is weet intrinsiek wel hoe het zich te verhouden heeft tot de wereld. Dat hoeft niet bij voorbaat al uitgesplitst.