Nadjes stekkie

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Een gedicht wat Niets ooit heeft geplaatst van een Sufi omschrijft het treffender dan dat ik met mijn woorden kan:

http://www.zelfkennisforum.nl/showpo...85&postcount=3

Het is te bezien als een proeve voor een nieuwe wereldorde maar het blijft een romantische (lees onhaalbare) visie als de angel van het ego niet is verwijderd.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ja ik snap de nuance. En ik vermoed dat de meeste mensen die wijzen naar zichzelf terug daar in de meeste gevallen nog min of meer een (eigen)belang bij hebben. Als je dat kunt doorzien zou het al een stap verder in de zuivere richting zijn.

Inderdaad doe zelfonderzoek en leer de aard van ego kennen.
Het is dan altijd evident wiens belang er in de gedane aanbevelingen wordt gediend en hoef je ook nooit meer op je hoede te zijn voor valkuilen of 'valse' profeten die het zogenaamd goed met jou voorhebben maar eigenlijk bezig zijn hun eigen belang te dienen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat roept hier de vraag op hoe jij jezelf dan ziet in relatie tot de wereld.

Nadje/mensheid, de vraag m.b.t. hoe de mens zichzelf ziet in relatie tot de wereld is in basis enkel ontstaan vanuit de tijd van eigenbehoefte.

Het kleine kind wat niet voor zichzelf zorgen kon en dus letterlijk afhankelijk was van het 'in relatie zijn'.

Na beeindiging van onze eigen leer/bewustwordingsprocessen zul je absoluut niet meer bezig zijn met die buitenwereld en je je bv afvragen wat je relatie tot die wereld is.

M.a.w. wat is het in jou wat nog bezig is met die buitenwereld, wat is het in jou wat nog afhankelijk is van die buitenwereld, wat is het in jou wat nog denkt in die buitenwereld iets te kunnen halen.

Afsluiten voor die buitenwereld heeft geen nut, zo krijg je geen zicht op wat er in je binnenwereld nog speelt.

De buitenwereld is enkel die spiegel waarin je zien kunt wat er nog in jou niet doorzien is.

Natuurlijk wil het nietgeziene zichzelf niet onder ogen komen en vlucht in mooie kreten als bv; eenheid, andere mensen helpen en weet ik wat nog niet meer MAAR het draait enkel om de eigen binnenwereld.

Als die doorzien/doorleefd is dan aanschouw je de mensenwereld zoals tie is en je zou ook nog de mens van alles kunnen gunnen (wat ook een loze kreet/zogenaamd gevoel is) MAAR niet meer vanuit EIGENbehoefte/ondoorzienheid.

En NEEN, liefde en hart is ook de grootste flauwekul.

Allemaal nog eigenbelang, verpakt in hapklare emotionele brokjes.

Maar ja hapt zo heerlijk weg vanuit behoeftigheid of te wel dat zogenaamde hart.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat ik net bij Renoir schreef, ik snap zijn nuance. Iemand die leeft voor vrede in de wereld is zeker ook gebaat bij de eigen onvrede daarachter te (door)zien. Vanuit daar kun je veel helderder werken.

Bij een voorvechter voor de vrede sluipt altijd oorlog en geweld via een achterdeur naar binnen, het heet niet voor niks vechten voor de vrede.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

En als mens zijn we allemaal feilbaar en hebben we belangen en willen daar voor 'strijden'. Jezelf (lees het ego) daarin doorzien is ook de eerste stap. Voor mij betekent dat mijn gevoelens en emoties onderzoeken: waarom ervaar ik onvrede? Waarom ervaar ik afgescheidenheid?

De vraag waarom je jouw verhaal geloofd brengt je heel effici?nt en direct naar je oorsprong terug. Dan hoef je niet eerst door gemeenplaatsen zoals 'als mens zijn we allemaal feilbaar'. Dat zijn feitelijk toch alleen maar loze kreten met de bedoeling om eerst goodwill bij de toehoorder te kweken alvorens tot de kwintessens te komen. Als je Waarheid hebt hoef je ego niet eerst te ontzien alvorens te kunnen toetreden. Waarheid heeft de intrinsieke kracht om door ego heen te breken en buigt nergens voor.

Strijd/onvrede is een ego-ding, dat is het WIE dat zich afgescheiden heeft/voelt van de wereld. Dat WAT je bent is Vrede en kan zonder oordelen naar het ego-ding strijd/onvrede kijken. Als het ego het Zelf ervaart en daarin op kan gaan lost de innerlijke strijd/onvrede op: thuis komen bij je (het) Zelf. Dan is er aanvaarding en is er toch geen werken meer nodig? Dan is het zo binnen, zo buiten.

Dat wat je bent is niet duaal en is dus noch vrede, noch onvrede. Het doet intrinsiek al niks voorwaardelijks zoals oordelen.
Wat ik er mee wil zeggen is dat je van dat 'wat' weer een persoon, een 'wie' hebt gemaakt, hetgeen 'wat' niet is. Ook het Zelf maak je hier ondergeschikt aan ego door te zeggen 'als het ego het Zelf ervaart'. Ego kent Zelf niet omdat het datzelfde Zelf in de weg zit. Feitelijk is het zo dat het Zelf er is wanneer ego afwezig is. Je komt dus niet thuis bij het Zelf want de 'je' (staande voor ego) is er dan uit verdwenen. Je kunt wel thuis komen bij je zelf maar niet bij het Zelf. Dat is bepaald niet hetzelfde en luistert dus nogal precies.

Dan is er gewoon "zijn". Dan is er compassie zonder oordelen en dat voelt vredig. Maar het is een gevoel/zien wat moeilijk uit te leggen valt met woorden vind ik. Er zijn er al zoveel geweest, die het geprobeerd hebben om uit te leggen zodanig dat anderen het ook begrijpen, dat ik niet de illusie heb dat het mij wel lukt.

Nee zoals je de begrippen door elkaar haalt gaat je dat zeker niet lukken en wanneer je niet kritisch naar de nuanceverschillen kijkt zul je het ook niet kunnen begrijpen en kraai je maar wat na wat anderen zeggen wanneer je je daar goed bij voelt.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Bij een voorvechter voor de vrede sluipt altijd oorlog en geweld via een achterdeur naar binnen, het heet niet voor niks vechten voor de vrede.

Ja.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Exact.
Alhoewel iedereen in gelijke mate me dierbaar is en zou wensen dat mijn vrede en geluk hen deelachtig worden mede of ondanks de kennelijke ervaringsbehoefte.

Dat dierbare mag je breed zien. Ik hou ook van mijn buurman of iemand die ik niet ken kan ik daar ook ergens middenin komen te zitten als ik zie dat hem onrecht wordt aangedaan. Denk alleen dat ik bij mijn buurman of mijn kind toch emotioneler nog meer betrokken ben en dat is dan toch vooral eigenbelang. Hoe basic ook.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Inderdaad doe zelfonderzoek en leer de aard van ego kennen.
Het is dan altijd evident wiens belang er in de gedane aanbevelingen wordt gediend en hoef je ook nooit meer op je hoede te zijn voor valkuilen of 'valse' profeten die het zogenaamd goed met jou voorhebben maar eigenlijk bezig zijn hun eigen belang te dienen.

Iedereen dient gewoon zijn eigenbelang en op zich hoeft daar niets mis mee te zijn als het maar gezien wordt en daarmee gestopt daar waar het schade aanricht oftewel beperking geeft naar het onderzoek in de eigen ware aard. Gedachten en middelen zijn in te ruilen voor dat wat beter aanvoelt en dan bedonder je jezelf nog. En help je mee bedonderen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Iedereen dient gewoon zijn eigenbelang en op zich hoeft daar niets mis mee te zijn als het maar gezien wordt en daarmee gestopt daar waar het schade aanricht oftewel beperking geeft naar het onderzoek in iemand eigen ware aard.

Je kunt alleen van jou zelf uitgaan, ik ken het niet. En er is, de wereld in ogenschouw nemende, wel degelijk wat mis met het dienen van eigen belang. Er van uitgaan dat er niets mis mee is is tolerantie tav jouw eigen handelswijze, het dienen van jouw belang. Het accepteren van hebbelijkheden, c.q. onhebbelijkheden in casu dienen van eigen belang, van ego laat wel degelijk steken vallen in het voorgenomen gedegen zelfonderzoek.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

M.a.w. wat is het in jou wat nog bezig is met die buitenwereld, wat is het in jou wat nog afhankelijk is van die buitenwereld, wat is het in jou wat nog denkt in die buitenwereld iets te kunnen halen.

Ik moet je het antwoord schuldig blijven, maar ik zal het zeker eens nader onderzoeken. Dank.

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Afsluiten voor die buitenwereld heeft geen nut, zo krijg je geen zicht op wat er in je binnenwereld nog speelt.

De buitenwereld is enkel die spiegel waarin je zien kunt wat er nog in jou niet doorzien is.

Soms kan het juist goed zijn om je af te sluiten voor de buitenwereld, omdat je weet dat de blik naar binnen gericht dient te worden. Zo ervaar ik het momenteel althans.