Meister Eckhart - Pagina 9

Aart · 15 January 2012, 09:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Ga je ervanuit dat je nooit ergens meer een weerstand ervaart?

Neen maar ik merk wel naarmate er meer bewustheid is, de weerstand verdwijnt.

Rob · 15 January 2012, 12:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Als het kindmechanisme er niet was geweest dan was er geen kwaad worden (of verdriet, etc). Er is in het NU geen reden tot kwaad worden/zijn.

Er is wat er is en pas als het geheugen daar iets mee doet dan ontstaat er zoiets als kwaad worden. Als iemand je vrouw iets aandoet dan is dat geen reden tot kwaad worden, dat kwaad worden ontstaat uit eigenbelang. Wat je wel met een glimlach zou kunnen doen is te door bepaalde handelingen te zorgen dat die iemand je vrouw op dat moment niets meer kan aandoen. Dat zou met een schreeuw kunnen maar is waarschijnlijk vanuit een andere beleving (openheid/helderheid) en niet vanuit een eigen stukje (ik hoop niet dat dit vb verwarrend is).

Ik kan ook boos worden als jij je vrouw iets aandoet.
Zelfs als je vrouw jou iets zou aandoen.

Wat is dan het eigen stukje / eigen belang?

Aart · 15 January 2012, 20:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan ook boos worden als jij je vrouw iets aandoet.
Zelfs als je vrouw jou iets zou aandoen.

Wat is dan het eigen stukje / eigen belang?

Rob, het kinderfeestje is voorbij.

Naadje · 15 January 2012, 21:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Rob, het kinderfeestje is voorbij.

Zo is dat! En ik ga hem ook niet uit de droom helpen. Hij mag nog even lekker zweten, wat jij? De sukkel.

Rob · 15 January 2012, 22:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Rob, het kinderfeestje is voorbij.

Wel thuis!

Rennie · 25 September 2012, 00:24

God is naamloos, want niets van Hem kan worden gezegd of begrepen. Het denken, dat het uiterste wil vatten, moet zelf nog door het begrip God heendringen.

Want God is een wezen dat boven alles zweeft, een niets, dat boven alles is. Om God te bevroeden, moeten wij vreemd genoeg leeg worden van God. Als je God liefheb, zoals hij God is, en Geest, en Persoon, en Beeld, - dan moet dat alles weg.

Heb Hem lief zoals Hij is: een Nietgod, een Nietgeest, een Nietbeeld; méér nog: als een totaal, zuiver en puur Een, afgescheiden van alle Tweeheid.

In dit Eén verzinken we eeuwig, van Niets tot Niets. Dit is de uiterste grens van de afscheiding. Het hoogste en het eerste, waar de mens zich van kan losmaken, is God om wille van God.

Rennie · 25 September 2012, 00:26

Te midden van de diepste stilte spreekt God tot ons zijn Woord. En wel in het reinste en edelste dat de ziel te bieden heeft, in haar wezen. Daar heerst de diepste stilte: schepsel noch beeld vindt er ooit toegang.

Al haar werkzaamheden verricht de ziel door middel van haar krachten; wat zij kent, kent zij door het verstand; wat zij bemint, bemint zij door de wil. En de gevolgen van haar werkzaamheden treden naar buiten door de zintuigen, zoals bijvoorbeeld het zien door de ogen.

In het wezen van de ziel vindt echter geen handeling plaats. Weliswaar ontspringen de werkzaamheden uit de grond van de ziel, maar de grond zelf is het diepste zwijgen. Hier is slechts ruimte en rust voor Gods woord.

Niemand of niets vermag aan de grond van de ziel te raken dan God alleen. Komen de zielekrachten met de schepselen in contact, dan vormen zij zich daarvan een beeld en gelijkenis, en nemen dit in zich op. Daardoor kennen zij de schepselen.

Dieper kan het schepsel niet tot de ziel doordringen. En anderzijds is de ziel slechts op deze wijze in staat zich met de dingen te verenigen. De ziel zelf kan zich van haar wezen geen beeld vormen. Daarom is de ziel niets zo onbekend als zichzelf.

Inwendig is zij vrij van elke bemiddeling en alle beelden, en dat is ook de reden waarom God zich zonder meer met de ziel verenigen kan. Dat is de geboorte van Gods Zoon. Op volkomen dezelfde en geen andere wijze baart Hij Zijn Zoon in het wezen van de ziel, spreekt Hij, zonder beeld of gelijkenis, tot ons zijn Woord.

Wat wordt vereist van de mens om dit Woord van God in zich op te nemen? Heeft hij zich enige voorstelling van God te maken of aan Hem te denken? Of kan hij beter stil zijn, in rust en zwijgen wachten op Gods spreken en doen? Ik zeg: dit spreken en doen van God worden slechts zij deelachtig die zich zo volkomen het wezen van de deugd hebben eigengemaakt, dat deze zonder hun toedoen uit hen opbloeit.

En met name moeten zij een afspiegeling zijn van Christus, die in hen leeft. Zij zullen ervaren dat het beste en heerlijkste waartoe een mens tijdens zijn aards bestaan kan komen, is te zwijgen en God in zich te laten spreken en doen.

Rennie · 25 September 2012, 00:28

Alle dingen zijn louter niets.

Ik zeg niet dat zij nietig zijn of dat zij iets zijn, maar dat zij slechts niets zijn.

Niets staat de kennis van God zozeer in de weg als tijd en ruimte, want tijd en ruimte zijn fragmenten, terwijl God één is!

En daarom, als de ziel God wil kennen, moet zij hem boven de tijd en buiten de ruimte kennen; want God is niet dit noch dat, aangezien die gemanifesteerde dingen zijn. God is één!

25 September 2012, 00:24	#86
Rennie Missionaris Geregistreerd: 18 April 2010 Berichten: 275	Eckhart God is naamloos, want niets van Hem kan worden gezegd of begrepen. Het denken, dat het uiterste wil vatten, moet zelf nog door het begrip God heendringen. Want God is een wezen dat boven alles zweeft, een niets, dat boven alles is. Om God te bevroeden, moeten wij vreemd genoeg leeg worden van God. Als je God liefheb, zoals hij God is, en Geest, en Persoon, en Beeld, - dan moet dat alles weg. Heb Hem lief zoals Hij is: een Nietgod, een Nietgeest, een Nietbeeld; méér nog: als een totaal, zuiver en puur Een, afgescheiden van alle Tweeheid. In dit Eén verzinken we eeuwig, van Niets tot Niets. Dit is de uiterste grens van de afscheiding. Het hoogste en het eerste, waar de mens zich van kan losmaken, is God om wille van God.

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Eckhart Tolle: All thought is ...	Aart	Eckhart Tolle	11	3 November 2011 15:16
Meister Eckhart	Rennie	Overige religie	13	2 February 2011 16:48

25 September 2012, 00:26	#87
Rennie Missionaris Geregistreerd: 18 April 2010 Berichten: 275	Te midden van de diepste stilte spreekt God tot ons zijn Woord. En wel in het reinste en edelste dat de ziel te bieden heeft, in haar wezen. Daar heerst de diepste stilte: schepsel noch beeld vindt er ooit toegang. Al haar werkzaamheden verricht de ziel door middel van haar krachten; wat zij kent, kent zij door het verstand; wat zij bemint, bemint zij door de wil. En de gevolgen van haar werkzaamheden treden naar buiten door de zintuigen, zoals bijvoorbeeld het zien door de ogen. In het wezen van de ziel vindt echter geen handeling plaats. Weliswaar ontspringen de werkzaamheden uit de grond van de ziel, maar de grond zelf is het diepste zwijgen. Hier is slechts ruimte en rust voor Gods woord. Niemand of niets vermag aan de grond van de ziel te raken dan God alleen. Komen de zielekrachten met de schepselen in contact, dan vormen zij zich daarvan een beeld en gelijkenis, en nemen dit in zich op. Daardoor kennen zij de schepselen. Dieper kan het schepsel niet tot de ziel doordringen. En anderzijds is de ziel slechts op deze wijze in staat zich met de dingen te verenigen. De ziel zelf kan zich van haar wezen geen beeld vormen. Daarom is de ziel niets zo onbekend als zichzelf. Inwendig is zij vrij van elke bemiddeling en alle beelden, en dat is ook de reden waarom God zich zonder meer met de ziel verenigen kan. Dat is de geboorte van Gods Zoon. Op volkomen dezelfde en geen andere wijze baart Hij Zijn Zoon in het wezen van de ziel, spreekt Hij, zonder beeld of gelijkenis, tot ons zijn Woord. Wat wordt vereist van de mens om dit Woord van God in zich op te nemen? Heeft hij zich enige voorstelling van God te maken of aan Hem te denken? Of kan hij beter stil zijn, in rust en zwijgen wachten op Gods spreken en doen? Ik zeg: dit spreken en doen van God worden slechts zij deelachtig die zich zo volkomen het wezen van de deugd hebben eigengemaakt, dat deze zonder hun toedoen uit hen opbloeit. En met name moeten zij een afspiegeling zijn van Christus, die in hen leeft. Zij zullen ervaren dat het beste en heerlijkste waartoe een mens tijdens zijn aards bestaan kan komen, is te zwijgen en God in zich te laten spreken en doen.

25 September 2012, 00:28	#88
Rennie Missionaris Geregistreerd: 18 April 2010 Berichten: 275	Alle dingen zijn louter niets. Ik zeg niet dat zij nietig zijn of dat zij iets zijn, maar dat zij slechts niets zijn. Niets staat de kennis van God zozeer in de weg als tijd en ruimte, want tijd en ruimte zijn fragmenten, terwijl God één is! En daarom, als de ziel God wil kennen, moet zij hem boven de tijd en buiten de ruimte kennen; want God is niet dit noch dat, aangezien die gemanifesteerde dingen zijn. God is één!