Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem
Het is mij glashelder, dat wat ik altijd beweer; dat er niemand iets doet.
Dat alles gebeurt door de totale gelijktijdige samenwerking van alle galaxies en alle verschijselen/vormen die er bestaan.
IK ben een van die vormen die daardoor is ontstaan met al z'n eigenschappen en heel z'n funktioneren.
Heel de kosmos funktioneert door mij heen en funktioneert datgene waar IK/MIJ tegen gezegd wordt door al die andere funktioneringen.
Daarom ben ik zoals ik ben en doe ik wat ik doe.
De last/druk en het lijden van wat ik had (anders) moeten doen, wat ik zal moeten doen valt van je af.
Dat wil niet zeggen dat alles fijn en heerlijk is maar er is niets meer dat probeert iets tegen te houden (van mijzelf) of in 'n kramp schiet om het anders te maken dan het is.
Er is alleen maar 'Leven.'
(momenteel 'n beetje schommeling tussen 'leven' en 'IK leef mijn leven')
|
Dat schommelige blijkt volgens mij ook door overal echt over jezelf te spreken in de ik/mij vorm (mooi vind ik dat) behalve in de tweede alinea, daar valt ineens de last "van je af". Alsof dat nog een beetje "theorie" is in tegenstelling tot het andere. Ik dacht niet aan een typefout, eerder aan een interessante vormverandering