Jiddu Krishnamurti over zelfkennis

[Nathan]

Vraag: Hoe zit het dan met zelfkennis?
Krishnamurti: Kijk eerst eens hoe de geest kennis vergaart en waarom hij dit doet; kijk waar kennis noodzakelijk is en waar het de vrijheid in de weg staat.
Het is duidelijk dat je, om iets te kunnen doen, over kennis moet beschikken - autorijden, een taal spreken, een technisch beroep uitoefenen - hiervoor moet je een overvloed aan kennis hebben, hoe efficiënter, hoe objectiever, hoe onpersoonlijker, hoe beter - maar we hebben het over die vorm van kennis die psychologisch gezien conditionerend werkt.
De 'waarnemer' is het reservoir van kennis.
Daarom is de 'waarnemer' het verleden, hij is de censor, de entiteit die op grond van vergaarde kennis oordeelt.
Hij doet dit ook met betrekking tot zichzelf.
Hoewel hij via de psycholoog kennis over zichzelf heeft verworven, denkt hij dat hij deze kennis zelf heeft opgedaan en aan de hand van deze kennis kijkt hij naar zichzelf.
Hij kijkt niet met frisse ogen.
Hij zegt, 'Ik weet het, ik heb het zelf gezien, ik heb mezelf waargenomen, sommige kanten van mezelf zijn buitengewoon aardig, maar andere kanten zijn nogal slecht.'
Hij heeft al een oordeel klaar en hij ontdekt nooit iets nieuws omtrent zichzelf omdat hij, 'de waarnemer' los staat van hetgeen hij waarneemt, dat hij zichzelf noemt.
Dat is wat we voortdurend, bij elke relatie doen.
(...)
(Bron: http://levendegedachten.nl/records/rec08035.htm.)

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

..en hij ontdekt nooit iets nieuws omtrent zichzelf omdat hij, 'de waarnemer' los staat van hetgeen hij waarneemt, dat hij zichzelf noemt.

Oh goh... moet wel even nadenken wanneer ik voor het laatst iets nieuws over/van mezelf ontdekte ja.
Leuk om te doen, lijkt me, daar eens extra naar te kijken.

Ja.. ik zou het denk ik heel boeiend vinden om vanaf een afstandje naar mezelf als baby, dreumes, peuter, kleuter etc.. te kunnen kijken en te zien hoe dingen zich ontwikkelen.. bewust wetend... zoiets.

Het is wel zo dat ik achteraf kan zien wat zich ontwikkeld heeft omtrent mezelf. Maar in de basis zaten die dingen toch al in me. Denkelijk heb ik het nu over karaktertrekken (?)...

Zo kan ik nu veel gemakkelijker uit mijn hoofd stappen (letterlijk heb ik daar wel nog moeite mee ), lekker niksen. Dingen die ik echt jaren en jaren niet gekund heb. Maar ik denk niet dat ik hiermee iets nieuws ontdekt heb, maar eerder iets herontdekt.

Ja ik snap best of denk te snappen Nathan, dat jij of beter gezegd dhr. Krishnamurti, op iets anders doelt. Ben benieuwd naar eigen verhalen hieromtrent.

Heb jij nog iets nieuws over jezelf ontdekt Nathan?
En wat en naar aanleiding van wat?

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Oh goh... moet wel even nadenken wanneer ik voor het laatst iets nieuws over/van mezelf ontdekte ja.
Leuk om te doen, lijkt me, daar eens extra naar te kijken.

Ja.. ik zou het denk ik heel boeiend vinden om vanaf een afstandje naar mezelf als baby, dreumes, peuter, kleuter etc.. te kunnen kijken en te zien hoe dingen zich ontwikkelen.. bewust wetend... zoiets.

Het is wel zo dat ik achteraf kan zien wat zich ontwikkeld heeft omtrent mezelf. Maar in de basis zaten die dingen toch al in me. Denkelijk heb ik het nu over karaktertrekken (?)...

Zo kan ik nu veel gemakkelijker uit mijn hoofd stappen (letterlijk heb ik daar wel nog moeite mee ), lekker niksen. Dingen die ik echt jaren en jaren niet gekund heb. Maar ik denk niet dat ik hiermee iets nieuws ontdekt heb, maar eerder iets herontdekt.

Ja ik snap best of denk te snappen Nathan, dat jij of beter gezegd dhr. Krishnamurti, op iets anders doelt. Ben benieuwd naar eigen verhalen hieromtrent.

Heb jij nog iets nieuws over jezelf ontdekt Nathan?
En wat en naar aanleiding van wat?

Door mijn werk heb ik regelmatig te maken met agressie en lege gebouwen, waar je dan rondloopt.
Het lichaam geeft door middel van angst aan, dat er mogelijk iets kan gaan gaan gebeuren. Kijk maar eens in een afgrond en je deinst spontaan terug. Raak je bij zo'n moment in paniek, dan is je geest er niet best aan toe. Blijft je geest helder, dan raak je niet in paniek bij angst. Ook al komt er een voertuig op je af, die je niet meer kunt ontwijken. Dat geldt ook voor personen, die mogelijk tot direct geweld willen over gaan.

Als je jezelf niet bewust bent, zie je geen verschil tussen psychologische angst en angst door, van het lichaam.
Ik leer veel van, door mijn werk hierover, het is altijd weer t.z.t. spannend.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Ook al komt er een voertuig op je af, die je niet meer kunt ontwijken.

Oh jee
Geen idee wat dat met mijn geest zou doen hoor.
Waarschijnlijk gaat het zo snel, dat ik geen tijd zou hebben überhaubt te bekijken wat het met mijn geest doet.
Denkelijk reageer je dan puur instinctief toch?
En vraag me af of dat dan met helder of niet helder te maken heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Als je jezelf niet bewust bent, zie je geen verschil tussen psychologische angst en angst door, van het lichaam.

Hmmm.. maar je kunt denk ik ook jezelf dan niet en dan wel bewust zijn.
Nou ja... zo ervaar ik het hier dan in ieder geval. Denk ik.
Dan wel, dan niet, dan wel, dan niet... misschien op een bepaald moment steeds vaker wel... vaker en vaker en vaker... ......... (?)


Dankje voor het vertellen.

[Danique]

Het is net alsof soms een soort van sluier weg is.
Met geen woorden te beschrijven als die sluier er niet is.
Maar het is net of dit ervaren niet herinnert wil blijven.
De sluier komt steeds terug en als die er weer is... is het net of 'het' er niet is geweest.. het is niet meer voor te stellen... slechts een heel vaag niet te verwoorden herinneringetje aan gut weet wat blijft.
Zoiets.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Het is net alsof soms een soort van sluier weg is.
Met geen woorden te beschrijven als die sluier er niet is.
Maar het is net of dit ervaren niet herinnert wil blijven.
De sluier komt steeds terug en als die er weer is... is het net of 'het' er niet is geweest.. het is niet meer voor te stellen... slechts een heel vaag niet te verwoorden herinneringetje aan gut weet wat blijft.
Zoiets.

Ja, ik ken dit soort momenten. Mooi omschreven.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Hij heeft al een oordeel klaar en hij ontdekt nooit iets nieuws omtrent zichzelf omdat hij, 'de waarnemer' los staat van hetgeen hij waarneemt, dat hij zichzelf noemt.
Dat is wat we voortdurend, bij elke relatie doen.

Er zit geen venijn in het losstaan van het waargenomene noch in het zichzelf noemende en het oordelende.

Het zichzelf noemende versus het oordelende onderhoud de interactie vanwege gevoeligheden ten gevolge van de aanname dat te zijn.

[Mihaela]

Het innerlijke leven van Krishnamurti van Aryel Sanat ben ik nu aan het lezen.
Ik ervaar Krishnamurti als een zeer inspirerende leraar.
Via internet heb ik wat lezingen van hem gezien. Wat een inspirerende mens.
Op zo een leeftijd en hij straalde zo krachtig, jong en levendigheid.
Zo bezield.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het innerlijke leven van Krishnamurti van Aryel Sanat ben ik nu aan het lezen.
Ik ervaar Krishnamurti als een zeer inspirerende leraar.
Via internet heb ik wat lezingen van hem gezien. Wat een inspirerende mens.
Op zo een leeftijd en hij straalde zo krachtig, jong en levendigheid.
Zo bezield.

We zoeken naar oplossingen aangaande dat waarmee we kennelijk worstelen en denken de oplossing te vinden in het herkennen wat andere voor jou hebben ondervonden of zeggen te hebben uitgevonden. Het is zoiets als een ezel gaan voeren om de ervaring te verkrijgen hoe het is om op een paard te zitten. Je krijgt er alleen maar ideeën van.

Het is natuurlijk wel hartstikke fijn te ontdekken dat we te maken hebben met een inspirerend mens, in potentie iemand de we kunnen vertrouwen, in wiens hand wij ons lot durven leggen. Tot we er achter komen dat de man in kwestie een dubbele agenda voerde.

Kortom laat het nou toch na inspiratie elders te zoeken. Volgens dezelfde Krishnamurti is het belangrijkste wat je kunt doen zo onbevooroordeeld als mogelijk jezelf observeren. Je ontdekt dan alle in en outs van je gedragingen en komt tot de ontdekking 'wie' je nou werkelijk bent. Daarover kun je vervolgens dan eindeloos met elkaar van gedachten wisselen. Leuk als dat je hobby is.

Ook Metzinger komt door observatie en logisch gedachten vervolgen tot de ontdekking dat het 'ik' niet bestaat. Volgens Metzinger zit het probleem hem in het begrip van bewustzijn: hij stelt dat ‘een ik’ niet bestaat maar dat het slechts een bewuste ervaring is van een continue proces in ons brein. Maar als dat niet door eigen ervaren wordt gedragen lezen we er gemakshalve overheen. Opvallend veel onderzoek komt uiteindelijk tot zulke bevindingen dat het 'ik' niet bestaat.

Met Schopenhauer deel ik alleen zijn pessimistische wereldbeschouwing.

Dus als je nou eens echt wilt weten 'wat' je bent onderzoek dan je gedachten op waarheid.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door De kern van de leringen

De kern van Krishnamurti's leringen is te vinden in de verklaring die hij in 1929 aflegde, toen hij zei: "De waarheid is een land zonder wegen erheen". De volgende verklaring werd opgesteld door Krishnamurti zelf op 21 october 1980. Ze werd opgenomen in het tweede volume van de biografie van Krishnamurti door Mary Lutyens "De jaren van vervulling".

Bron

"De waarheid is niet te bereiken via een organisatie, een geloof, een dogma, een priester of een ritueel, door filosofische kennis of psychologische methoden. We moeten haar vinden in de spiegel van onze betrekkingen tot alles om ons heen, door de inhoud van ons bewustzijn te begrijpen, door waar te nemen, en niet door verstandelijke analyse of diepgaand zelfonderzoek. We hebben als mensen innerlijk een muur van zekerheden om ons heen gebouwd met behulp van godsdienstige, politieke en persoonlijke voorstellingen, die worden uitgedrukt in symbolen, ideeën en overtuigingen.

De last daarvan beheerst ons denken, onze onderlinge verhoudingen en ons dagelijks leven. Ze zijn de oorzaak van onze problemen, omdat ze verdeeldheid zaaien tussen mensen onderling. Onze kijk op het leven wordt bepaald door de ideeën die in ons innerlijk verankerd liggen. Ons hele bestaan wordt beheerst door wat ons bewustzijn inhoudt en dat is in wezen bij iedereen hetzelfde. Het enige echt persoonlijke is onze naam, ons uiterlijk en de oppervlakkige beschaving, die ons is bijgebracht door traditie en milieu. Het unieke van ons mens-zijn zit niet in dergelijke uiterlijkheden, maar in het volledig vrij zijn van de inhoud van ons bewustzijn, die in wezen bij de hele mensheid dezelfde is en dus niet iets persoonlijks.

Vrijheid is geen reactie ergens op, vrijheid is ook geen keuze, al verbeelden we ons dat we vrij zijn omdat we kunnen kiezen. Vrijheid is louter waarnemen, zonder bedoelingen, zonder angst voor straf en zonder een beloning te verwachten. Vrijheid kent geen drijfveer: vrijheid komt niet aan het einde van onze menselijke ontwikkeling, maar is de eerste stap in ons bestaan. Door waar te nemen beginnen we ons gebrek aan vrijheid te ontdekken. Vrijheid is zonder voorkeur besef hebben van ons dagelijks leven en ons doen en laten.

Denken is tijd, denken is het gevolg van ervaring en van kennis, en die zijn allebei onverbrekelijk verbonden met tijd en met het verleden. Tijd is de vijand van de menselijke geest. Ons handelen berust op kennis en daarmee op tijd, zodat we voortdurend slaaf van het verleden zijn. Denken is altijd beperkt, daarom is ons leven een opeenvolging van conflict en strijd. Er bestaat ook geen geestelijke evolutie.

Als we de stroom van onze gedachten beginnen te zien, zullen we ontdekken dat we innerlijk de denker afsplitsen van de gedachte, de waarnemer van dat wat wordt waargenomen, degene die ervaart van dat wat ervaren wordt. We zullen ontdekken dat die afsplitsingen louter denkbeeldig zijn. Dan is er sprake van zuiver waarnemen, van inzicht, vrij van alle schaduwen van het verleden en de tijd. Dat tijdloze inzicht veroorzaakt een radicale verandering in onze geest.

Alles loslaten is in wezen het enige positieve. Pas als we alles loslaten wat het denken innerlijk bij ons heeft aangericht, is er liefde, een samengaan van intens medegevoel en intelligentie."

Met de laatste zin had dit hele verhaal kunnen worden volstaan.
Met de aantekening dat loslaten niet een dwangmatige mentale exercitie is, maar een actief onderzoek op het waarheidgehalte.
Dus niet een zelfonderzoek in de zin van 'wie' ben ik, maar 'wat' ben ik, oftewel het vaak gememoreerde onderscheid tussen zelf- en Zelfonderzoek.