Het Thomas Evangelie

[diane]

Op zoek naar je innerlijke tweeling

Maar hoe zit het nu met die tweeling? Welnu, Judas, de schrijver van dit evangelie (die we voortaan toch maar Thomas zullen blijven noemen omdat dat nu eenmaal gebruikelijk is) is een mens in de geschiedenis. Als mens in de geschiedenis heeft hij een persoonlijke natuur. Maar hij heeft ook een tijdloze, goddelijke kern, de Christus in hem. Zijn tijdelijke persoonlijke natuur is de tweeling van zijn tijdloze Christusnatuur, en andersom. Hier zeggen dat hij een tweeling is, betekent voor de oren van die tijd dat hij laat weten dat hij ernaar streeft zijn persoonlijke natuur te verbinden met zijn innerlijke Christusnatuur.
Thomas, de schrijver van dit evangelie, zegt hier dus eigenlijk voor wie oren heeft om te horen: 'Ik weet dat ik een tweeling in mij heb, en ik ga jullie lezers vertellen hoe jullie ook die tweeling in jezelf kunnen leren kennen.'

Net als deze Thomas, is dus elk mens een tweeling, met een persoonlijke natuur, je historische identiteit, en een Christusnatuur, je tijdloze goddelijke kern. Maar de meeste mensen kennen alleen hun persoonlijke natuur. De Christusnatuur in zichzelf zijn ze vergeten. De gnostiek als spirituele traditie roept nu de mens op zich je Christusnatuur te herinneren, op zoek te gaan naar je innerlijke tweeling.

In oecumenische zin zijn gnostiek, boeddhisme en hindoeïsme en vele andere spirituele tradities slechts variaties op hetzelfde thema over de vereniging van de twee naturen van de mens. Al deze tradities kunnen elkaar aanvullen en verrijken. Alleen wie meent in het exclusieve bezit te zijn van de enige zaligmakende waarheid plaats zich buiten dat spirituele deelgenootschap.

Bron:http://www.gnostiek.nl/thomas/

Is er een wezenlijk verschil tussen non dualisme (alles is EEN), waarbij vooral de nadruk wordt gelegd op het niet-bestaande persoonlijke zelf, wat m.i. niet synoniem is met het begrip menselijke natuur? Want dit laatste is overduidelijk aanwezig. En het trachten inzicht te verkrijgen in de ware aard van onze natuur? Wat vooral opvalt in het Thomas evangelie is dat gesproken wordt over de vereniging van beide naturen.
Bij een vereniging is het evident dat alle tegenstellingen en/of scheidingen worden opgeheven en er dus EENHEID ontstaat.
Echter bij advaita/non dualisme gaat men er vanuit dat er nimmer enige scheiding is geweest, behalve in het denken/de mind. Zodat er niets verenigd hoeft te worden..
Anderzijds streeft men ook daar naar bewustwording van die goddelijke natuur. Dit streven kan alleen plaats vinden vanuit de menselijke natuur...
Tja, ik weet niet, ik zie toch veel overeenkomsten.

[Maria]

Ook het non-dualisme kent varianten mbt de vraag wat te doen met de mensheid/droom/dualiteit.

Je hebt advaitavada, dvaitadvaitavada en advaitadvaitadvaitavada .
Oftwel, non-dualisme, dualistisch non-dualisme en non-dualistisch dualistisch non-dualisme. Nee, dat is duidelijker

Even gewikied:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Advaita_Vedanta

Dus bij non-dualisme wordt alleen het absolute als werkelijkheid erkend, bij het dualistisch non-dualisme wordt het dualisme als tijdelijke werkelijkheid erkend, en bij het non-dualistisch dualistisch non-dualisme ook, maar dan zit er nog een ziel tussengeplakt die dan weer kosmisch is. Zucht.

Hiertussenin ergens past vast ook wel de gnostiek.

Allemaal grotendeels hetzelfde, ben ik met je eens. Alleen een mens kan zich nog het hoofd breken op die verschillen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Hiertussenin ergens past vast ook wel de gnostiek.

Allemaal grotendeels hetzelfde, ben ik met je eens. Alleen een mens kan zich nog het hoofd breken op die verschillen.

Het was me wel opgevallen bij het lezen van de nodige boeken..en het zien van filmpjes dat de opvattingen nogal eens van elkaar afweken.
Waarheid bestaat, maar niet DE waarheid.
Ik had nog nooit echt iets van gnostiek gelezen en verbaasde me dus over bepaalde overeenkomsten.
Wat me bijzonder aansprak was de NIET volledige verwerping van het menszijn zoals ik dat hier en daar in "realisatiekringen" nogal eens tegenkwam en kom.
Heb daar niets meer mee, wel even last van gehad trouwens, vooral omdat ik dan vaak het verwijt kreeg er "niets van te begrijpen"..
Dit soort transcendentie aanspraken, het gewone leven als mens met al z'n primaire emoties zoals vreugde, verdriet, boosheid, angst e.d. radicaal en volledig af te wijzen. Ach met enige oefening lukt dit wel, maar ik zie het intussen als een afwijzing van beschikbaarheid voor het leven.
Trouwens ook zgn. positieve emoties zoals blijdschap, empathie schijnen not done te zijn.
M.i. blijven veel aspecten dan ongezien onder het mom van "realisatie".
Ik zie dat ik weer aardig op dreef ben...

[Maria]

Ik vind dit een mooi interview met Bram Moerland, de zeg maar "koning" van de gnostiek (in Nederland dan). Het woord nondualisme valt niet, het alles-is-een valt niet, en toch "klopt het".

http://www.youtube.com/watch?v=Np5mD4tziUI

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Heb daar niets meer mee, wel even last van gehad trouwens, vooral omdat ik dan vaak het verwijt kreeg er "niets van te begrijpen"..
Dit soort transcendentie aanspraken, het gewone leven als mens met al z'n primaire emoties zoals vreugde, verdriet, boosheid, angst e.d. radicaal en volledig af te wijzen. Ach met enige oefening lukt dit wel, maar ik zie het intussen als een afwijzing van beschikbaarheid voor het leven.
Trouwens ook zgn. positieve emoties zoals blijdschap, empathie schijnen not done te zijn.

Als ik dit zo lees komen er 2 dingen in me op:

Ten eerste dat het belachelijk is om primaire emoties af te wijzen, helemaal in realisatiekringen. Ik ben eerder geneigd om ten behoeve van die realisatie dat te laten zijn wat er is.

Maar dat betekent ook (ten tweede) dat die afwijzing, het verzet of wat dan ook er mag zijn en het dus helemaal niks uitmaakt wat je nu wel of niet afwijst.

Dat brengt me uiteindelijk weer op het nulpunt.
Hier kan zo'n ikje als ik natuurlijk weer niks mee en weet ik weer precies waar ik sta; nergens.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik vind dit een mooi interview met Bram Moerland, de zeg maar "koning" van de gnostiek (in Nederland dan). Het woord nondualisme valt niet, het alles-is-een valt niet, en toch "klopt het".

http://www.youtube.com/watch?v=Np5mD4tziUI

Heel mooi, erg de moeite waard om te bekijken. (bedankt Maria:-))

Het klopt idd. Dat vond ik ook. Ik herkende in zijn spreken diverse andere sprekers.
Die weliswaar de dingen met andere woorden uitleggen maar ik hoorde dezelfde dingen hier voorbij komen.
Ik vind dat eigenlijk wel heel mooi dat ik dat op die manier dan toch weer zo herken. Ondanks de andere benadering/woorden.

Zo zei hij: ''Wil je barmhartig zijn, (barmhartigheid is antwoord op het lijden) dan zul je je vrij moeten maken van alle ideeen over wie je bent en waar je bij hoort."

Vrij zijn van ideeën, is voor mij ook vrij zijn van denken-verhalen-concepten, vrij van het ego.

Heel mooi was die vertaling van het Armeense 'onze vader':

Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat me ontroert,
Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven
Bundel uw licht in mij - maak het nuttig
Vestig uw rijk van eenheid nu
Uw enige verlangen handelt dan samen met het onze
Geef ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en aan inzicht
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden zoals wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden
Uit u wordt de alwerkzame wil geboren,
de levende kracht om te handelen,
het lied dat alles verfraait,
en dat zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.


Prachtig!
Zag ik nu dat Bram bij het lezen van die eerste zin ontroerd raakte?

[Maria]

Dat zou kunnen. Het is ook (ont)roerend. Gek he, dat "ont" voor "roerend" want eigenlijk betekent ontroerend juist roerend. Maar dit terzijde.

Leuk te lezen dat het je zo aansprak. Wat ik ook mooi vond in het filmpje, is wat hij zei "de moed hebben om met lege handen bij iemand die lijdt te zijn". En "je zingeving van vandaag is je gevangenis van morgen". Ik vind zo mooi dat hij niemand met nondualistische theorie om de oren slaat, maar heel erg vanuit "zichzelf" praat.

Over het Aramese onze vader hebben we het hier dacht ik al eens in een ander topic gehad (met Glans, weet alleen niet meer waar het staat, weet niet eens of het wel hier was). Maar dat is inderdaad stukken mooier dan het Latijnse Onze Vader. De woorden komen bij mij echt binnen, op zo'n manier dat ik er stil van word.

Hij schrijft ook verhalen en één van de mooiste verhalen vind ik dat van "de roodborstjes en het mysterie van het everzwijn" . Het past precies bij wat hij hier zegt, bij lijden past barmhartigheid (http://www.brammoerland.com/verhalen/roodborstjes.html)

Als je het leuk vindt om meer van hem te lezen, een van zijn boeken "schatgraven in thomas" staat ook voor een heel groot deel online
http://www.brammoerland.com/thomasev...elichting.html
Alle logions van het Thomas Evangelie staan erin, met Bram zijn uitleg.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik vind dit een mooi interview met Bram Moerland, de zeg maar "koning" van de gnostiek (in Nederland dan). Het woord nondualisme valt niet, het alles-is-een valt niet, en toch "klopt het".

http://www.youtube.com/watch?v=Np5mD4tziUI

Dank Maria.
Dit had ik...jaren eerder moeten zien.
Maar het gaat zoals het gaat.
Ik heb lang geprobeerd onder de paraplu van "realisatie" emoties te negeren. Dit was niet m?jn idee hoor, maar aangezien ik nog volkomen onbekend was met deze materie geloofde ik de leraar op z'n woord.
Immers "er is NU niets aan de hand", weet je wel.WiNk
Ik snap wel dat het niet wenselijk is de mind meteen te laten vlieden naar doemscenario's, maar een mens heeft nu eenmaal een neurologisch feedbacksysteem. Wat direct reageert op prikkels.
Elke keer als ik even droevig was vanwege een voorval diende ik me direkt te herinneren dat mijn leven niet in gevaar was.
Nu WIST ik dat natuurlijk ook wel, maar het hart heeft z'n eigen taal.
Het gaat me bijv. echt te ver om niet bedroefd te mogen zijn als je kind sterft o.i.d.
Toevallig..las ik iets van Adyashanti die dit soort "realisatie-opvattingen" als vermijding van het leven benoemde.
Misschien open ik er een draadje over.
Want het heeft me wel jaren van vechten lees: onderdrukken van emoties gekost. Alle kindmechanismes uitvoerig aangegaan en nog steeds, jawel emoties kunnen nog steeds opkomen.
En nu merk ik dat er een soort droefheid opkomt vanwege alle inspanningen die volslagen onzinnig waren.
Het mag er zijn NU...
Nogmaals Dank!

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Als ik dit zo lees komen er 2 dingen in me op:

Ten eerste dat het belachelijk is om primaire emoties af te wijzen, helemaal in realisatiekringen. Ik ben eerder geneigd om ten behoeve van die realisatie dat te laten zijn wat er is.

Dan heb ik nieuws voor je Lyme. JUIST in zgn. "realisatiekringen" is het als het bereiken van de "eerste prijs" om volslagen onaangedaan, op geen enkele manier geïdentificeerd, verre verheven boven de stakkers die nog iets kunnen voelen etc. een vrij algemeen voorkomend verschijnsel.

Maar dat betekent ook (ten tweede) dat die afwijzing, het verzet of wat dan ook er mag zijn en het dus helemaal niks uitmaakt wat je nu wel of niet afwijst.

Het gaat er niet om of je iets wel of niet afwijst, maar dat er niets GEVOELD mag worden. Rationeel wel of niet afwijzen is nog altijd een denk-dingetje...

Dat brengt me uiteindelijk weer op het nulpunt.
Hier kan zo'n ikje als ik natuurlijk weer niks mee en weet ik weer precies waar ik sta; nergens.

Dit zou dus verstandelijke shit genoemd worden...
Let wel, niet door mij, maar in dat soort kringen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Leuk te lezen dat het je zo aansprak. Wat ik ook mooi vond in het filmpje, is wat hij zei "de moed hebben om met lege handen bij iemand die lijdt te zijn". En "je zingeving van vandaag is je gevangenis van morgen". Ik vind zo mooi dat hij niemand met nondualistische theorie om de oren slaat, maar heel erg vanuit "zichzelf" praat.

Ik kende z'n naam wel van DV. Maar verkeerde in die periode in een visie waarbij alle andere opvattingen als min of meer "inferieur" werden beschouwd. Ik zie nu dat ik m'n best deed te voldoen aan verwachtingen om een "geslaagde" leerling te zijn.
Ik vind Bram zo'n mooi mens, heb ooit een interview met hem op TV gezien.
Geen gezeur over "weg met het ego" e.d. Een nederig mens in de juiste betekenis van het woord.

Aanwezig te kunnen zijn bij iemand die pijn lijdt. Dat is wat ik altijd vanuit m'n hart voelde, deed en doe ondanks het feit dat er nog steeds leraren zijn, ik denk bijv. ook aan Byron Katie, die dan zullen zeggen: Je vindt dus dat het anders zou moeten zijn..." terwijl iemand ligt te kreperen van de pijn.
Nu is het vanuit het Absolute standpunt idd altijd zo dat de dingen zijn zoals ze zijn.
Dat is rationeel gezien helemaal juist.
Maar wat ik miste was de aanwezigheid van HART.
Ik zie dit soort opvattingen als een identificatie met het Absolute en vooral als een verwisseling van niveaus.
Want het dagelijkse leven met verdriet en pijn is OOK het Absolute..

God ik merk dat ik steeds meer pissig begin te worden over m'n dwaalwegen. En daarmee begeef ik me in het geheugen (een doodzonde..) en ik laat het er lekker even zijn.