Het onpersoonlijke leven

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Ik vind het makkelijker in het nederlands te lezen dus ik heb het op de vertaler gezet:

"We moeten zien wat een beperkt gebied wij leven, altijd een illusie, altijd imagining dingen anders te zijn dan wat ze zijn. Wij denken het is heel gemakkelijk om iets te veranderen, maar het is alleen wanneer we oprecht proberen dat we beseffen hoe moeilijk, hoe bijna onmogelijk is. Het idee van verandering van wordt is het belangrijkste idee van allemaal. Theorieën, systemen, diagrammen zijn alleen een hulp; ze helpen concentratie en juiste denken, maar kan er maar één echte doel, en dat is om te veranderen onze wezen, voor als we iets willen wijzigen in onze eigen inzicht in de wereld, moeten we iets in onszelf veranderen."

Het enige dat wij moeten veranderen is onze manier van zien, inzien... Ingezien veranderen wij automatisch, maar zo lang wij niet inzien waar de kwak zitten mogen wij aan onszelf werken, mogen wij trachten onszelf te verbeteren (wat is verbeteren?), mogen wij alle moeite van de wereld toepassen; veranderen zullen we weinig...

Theorieën, systemen, diagrammen zijn enkel een hulp indien wij ze alleen gebruiken om klaarder te zien in onszelf; maar zeker niet om van hen te weten hoe we juist zouden moeten denken... Juist ons verstand gebruiken zullen we enkel indien we elke uitwendige dwang, richtlijnen, goede raad juist kunnen plaatsen en weten dat het Directe Leven zelf onze enige leiddraad is...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het enige dat wij moeten veranderen is onze manier van zien, inzien... Ingezien veranderen wij automatisch, maar zo lang wij niet inzien waar de kwak zitten mogen wij aan onszelf werken, mogen wij trachten onszelf te verbeteren (wat is verbeteren?), mogen wij alle moeite van de wereld toepassen; veranderen zullen we weinig...

Theorieën, systemen, diagrammen zijn enkel een hulp indien wij ze alleen gebruiken om klaarder te zien in onszelf; maar zeker niet om van hen te weten hoe we juist zouden moeten denken... Juist ons verstand gebruiken zullen we enkel indien we elke uitwendige dwang, richtlijnen, goede raad juist kunnen plaatsen en weten dat het Directe Leven zelf onze enige leiddraad is...

Hoi Marie,
Als ik je lees klink je uitleg zo algemeen, en ik zie dat ik vervolgens de neiging heb om over je heen te lezen daardoor.

Geef een voorbeeld, uit je eigen beleving/ ervaring, wat je precies bedoelt met veranderen van eigen kwak,en houdt de uitleg bij jezelf, misschien onstaat zo een conversatie.
Als je het zo opstelt, alsof je buiten jezelf houdt, nodigt mij bv. niet echt om geïnteresseerde vragen te stellen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Marie,
Als ik je lees klink je uitleg zo algemeen, en ik zie dat ik vervolgens de neiging heb om over je heen te lezen daardoor.

Geef een voorbeeld, uit je eigen beleving/ ervaring, wat je precies bedoelt met veranderen van eigen kwak,en houdt de uitleg bij jezelf, misschien onstaat zo een conversatie.
Als je het zo opstelt, alsof je buiten jezelf houdt, nodigt mij bv. niet echt om geïnteresseerde vragen te stellen.

Als je persoonlijke ervaringen vraagt omdat het dan dikwijls duidelijker kan worden en je je zelf soms erin kunt herkennen; snap ik het positieve ervan... maar ik heb het daar moeilijker en moeilijker mee...

Veel van wat ik nu inzie, weet, ervaar, gaat terug naar een ver verleden en het is dan ook moeilijk om kort en bondig te vertellen...
Ik zou mijzelf verliezen in een eindeloze en totaal onoverzichtelijke uitleg...

En ik wil mijzelf niet verliezen, niet meer verliezen in eindeloos wellens nietens gedachtegangen... Ik wil alleen de kern zien en al het overbodige over boord zetten en dan openbaart het leven zich en leeft het leven zichzelf...

Als wij onze 'vooruitgang' bekijken, dan zien we dat we dat doen door de negatieve houdingen, ervaringen, beperkingen uit ons verleden weg te werken... Wij proberen 'betere' mensen te worden door het slechte te verwijderen; ons ervan los te maken...

Maar de laatste tijd is bij mij het inzicht gekomen dat dikwijls nog meer dan het 'slechte' het het 'goede' is dat ons bindt, vasthoudt, ons indirect doet leven..., ons doet spreken over 'verhaaltjes'...

Wij kunnen niet spontaan meer 'goed' doen voor derden want wij zijn zo geconditioneerd dat we 'goed' moeten doen en dan zijn we fier op onszelf omdat we goed gedaan hebben en meestal verwachten wij een respons, terwijl als je direct, zonder de minste bijgedachte, zonder de minste conditionering goed doet verwacht je zelfs geen respons, je weet dat alles goed is zoals het is... Wat een enorme vrijheid voor jezelf, maar ook voor je medemens uitmaakt.

En het contact met anderen is veel directer en de respons is er... De andere voelt het leven dat door je vloeit, de andere voelt zichzelf ook goed...

En dat is een zalig gevoel; tot de ontdekking komen dat het Leven zichzelf leeft, zichzelf voortdurend opnieuw uitvindt, de creativiteit zelve is... De vrijheid te ontdekken om 'te zijn'; het is als een hoorn des overvloed...

Het spijt me, Mihaela, maar ik ben zoals ik ben en ik ben minder en minder in staat om mij anders voor te doen...
Lig het jou niet; dat is je goed recht en ik ben er echt niet boos om...

Het enige dat ik nog wil is om hier af en toe mijn groenten in de tuin van een ander te kippen (zoals iemand mij hier ooit beschreven heeft). Komt er reactie, des te beter... Komt er geen reactie, ik voel mij zelf goed omdat ik het eens heb kunnen zeggen.

Goede nacht, slaap wel.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als je persoonlijke ervaringen vraagt omdat het dan dikwijls duidelijker kan worden en je je zelf soms erin kunt herkennen; snap ik het positieve ervan... maar ik heb het daar moeilijker en moeilijker mee....

Marie, ik vraag niet dat je persoonlijke dingen met me deelt, maar als je het over "kwak" hebt, en dan steeds over 'men' hebt, komt op mij over dat jij in een circeltje draait, van alles en nog wat schrijft, zonder dat jij een moment bij je eigen "kwak" stil staat.

Jouw eigen keuze, ik heb er geen moeite (meer) mee.
Ik had zo een moment dat ik een kans wilde geven, want mogelijk kom je dit vaak tegen, dat men niet meer naar je luistert.. Dan weet je tenminste hoe het komt.
.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Veel van wat ik nu inzie, weet, ervaar, gaat terug naar een ver verleden en het is dan ook moeilijk om kort en bondig te vertellen...

Heb het simpelweg over wat jij als " kwak" ervaart. Geen verhaal, maar je beleving. Laat alle opgekloptheid weg, en zeg wat je voelt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik zou mijzelf verliezen in een eindeloze en totaal onoverzichtelijke uitleg...

Dat doe je toch al. Probeer maar, deel wat je voelt, misschien komt er iets oprecht uit.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

En ik wil mijzelf niet verliezen, niet meer verliezen in eindeloos wellens nietens gedachtegangen... Ik wil alleen de kern zien en al het overbodige over boord zetten en dan openbaart het leven zich en leeft het leven zichzelf....

Hoe voel je je op dit moment?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Als wij onze
we dat
we dat doen door de negatieve houdingen,
. Wij proberen .

Over wie heb jij het hier? Wie is wij?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar de laatste tijd is bij mij het inzicht gekomen dat dikwijls nog meer dan het 'slechte' het het 'goede' is dat ons bindt, vasthoudt, ons indirect doet leven..., ons doet spreken over 'verhaaltjes'... .

Als bij jou de inzicht is gekomen, wie is 'wij' waar jij net naar verwees(En die blijkbaar geen inzicht heeft)?

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het spijt me, Mihaela, maar ik ben zoals ik ben en ik ben minder en minder in staat om mij anders voor te doen...
Lig het jou niet; dat is je goed recht en ik ben er echt niet boos om...

Het enige dat ik nog wil is om hier af en toe mijn groenten in de tuin van een ander te kippen (zoals iemand mij hier ooit beschreven heeft). Komt er reactie, des te beter... Komt er geen reactie, ik voel mij zelf goed omdat ik het eens heb kunnen zeggen.

Goede nacht, slaap wel.

Zoals ik boven zei, het was zomaar een poging om mijn indruk over jouw schrijven te delen.
Ikzelf heb er niets aan als iemand steeds over 'wij' schrijft.
Jij hebt er wel wat aan, en daar doe je het voor.
Schrijf gerust, ik doe dat ook.

Slaap lekker Marie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Marie, ik vraag niet dat je persoonlijke dingen met me deelt, maar als je het over "kwak" hebt, en dan steeds over 'men' hebt, komt op mij over dat jij in een circeltje draait, van alles en nog wat schrijft, zonder dat jij een moment bij je eigen "kwak" stil staat.

Jouw eigen keuze, ik heb er geen moeite (meer) mee.
Ik had zo een moment dat ik een kans wilde geven, want mogelijk kom je dit vaak tegen, dat men niet meer naar je luistert.. Dan weet je tenminste hoe het komt.
.
Heb het simpelweg over wat jij als " kwak" ervaart. Geen verhaal, maar je beleving. Laat alle opgekloptheid weg, en zeg wat je voelt.

Dat doe je toch al. Probeer maar, deel wat je voelt, misschien komt er iets oprecht uit.

Hoe voel je je op dit moment?

Over wie heb jij het hier? Wie is wij?

Als bij jou de inzicht is gekomen, wie is 'wij' waar jij net naar verwees(En die blijkbaar geen inzicht heeft)?


Zoals ik boven zei, het was zomaar een poging om mijn indruk over jouw schrijven te delen.
Ikzelf heb er niets aan als iemand steeds over 'wij' schrijft.
Jij hebt er wel wat aan, en daar doe je het voor.
Schrijf gerust, ik doe dat ook.

Slaap lekker Marie.

Hallo Mihaela,

Er is de mensheid en er is 'ik' en er is een voortdurende tussenwerking tussen de twee...

Indien je bij problemen, begrippen opgesloten blijft in het 'ik'-cirkeltje geraak je er dikwijls niet uit... Ik probeer het open te trekken...
Maar de abstracte mensheid zonder het 'ik' heeft persoonlijk ook geen enkele waarde; 'ik' ben en blijf het centrum van mijn bestaan, mijn ontvankelijkheid, mijn gevoeligheid, mijn verstand...

Mijn doel is altijd en overal geweest om naar de kern door te dringen.
In het begin doe je dat door veel te lezen, wereldbeelden, ervaringen, lessen, inzichten van anderen op te doen en steeds te vergelijken en te toetsen aan je eigen bestaan, je eigen leven, je eigen gevoelens en inzichten...

Een grote les uit het verleden wil ik wel aanhalen... Het was winter, ik was een jaar of tien en ik had op school geleerd en gehoord dat de vogeltjes het moeillijk hadden in de sneeuw om voedsel te vinden...
Ik in mijn kinderlijke naïviteit en overmoed heb een half uur lang brood zitten te brokkelen in heel kleine kruimeltjes voor de kleine bekjes van de vogeltjes. Daarna heb ik vijf kleine kruimelhoopjes gemaakt in de hof en verstopte ik mij achter een gordijn om de vogeltjes te zien die zouden komen de kruimeltjes opeten...

Geen enkele vogel is gekomen want geen enkele vogel riskeert zijn leven om in een kattenomgeving piepkleine kruimeltjes te komen oppikken...

Mijn frank was gevallen; het volstond totaal niet om goed te willen doen om ook goed te doen, vooral als je het op zo'n dwaze manier deed...

Maar dat is een les voor iedereen waar er heel dikwijls geschermd wordt met de goede bedoelingen om het kwaad dat ze in werkelijkheid aanrichten goed te praten... De harde realiteit gaat boven dwaze gevoeligheden... en het is aan ons om de moed te hebben die harde werkelijkheid te zoeken en te aanvaarden...

Enfin, het was zo maar wat gebabbel...

Ik voel mij op dit moment zeer goed; ik voel dat ik leef ipv van te denken dat ik leef en dat verandert heel veel... Zoals ik al gezegd heb, het leven volgt zijn eigen weg en doorspoelt alles... Dingen die vroeger als grote problemen gezien zouden worden, ik heb kanker, maar hij is niet dodelijk, worden nu ervaart als echte openbaringen die mij alleen maar doen inzien hoe gelukkig ik wel ben. Ik verdraag geen medelijden omdat ik geen enkele reden zie om medelijden te hebben met mij, ik ben gelukkig en ik wil dan ook andere mensen niet denigrerend behandelen door hen medelijden te betonen...
Medeleven oké, medelijden neen...

Groetjes, in alle vrijheid.
Marie