Advaita Vedanta

Advaita komt uit het Sanskriet. Dvaita betekent dualiteit en de letter 'a' geeft in het Sanskriet een ontkenning aan. Daarom is advaita dus letterlijk 'niet dualiteit', in normaal Nederlands non-dualiteit.

Vedanta betekent de essentiële kennis, zoals in de Vedas (oorspronkelijke heilige geschriften) beschreven. Advaita Vedanta betekent "non-dualistische kennis" en staat als filosofische school tegenover de Dvaita Vedanta of "dualistische kennis".

Wat betekent non duaal?
Non-duaal betekent letterlijk niet twee.

En daar kan je op verschillende manieren naar kijken. Ons verstand heeft dualisme nodig om zaken te snappen, te kunnen oordelen, te kunnen analyseren. Denk aan rijk versus arm. Je hebt beide nodig om iets zinnigs over iemand economische situatie te kunnen zeggen.

Het woord Vedanta komt uit het Sanskriet. Het bestaat uit twee delen, namelijk 'veda', de benaming van de oudste hindoegeschriften met als betekenis: weten, inzicht of kennis, zowel wereldlijk als geestelijk, en 'anta', dat letterlijk einde betekent.

Einde van de kennis.

Waar ik van in het begin, toen ik met yoga in contact kwam, door aangetrokken werd is: de 'Advaita Vedanta'.
Op de fora, waarop ik geschreven heb, heb ik, zelden of niet, iemand aangetroffen, die begreep waar het bij Advaita om gaat.

Advaita, 'a + dvaita' betekent letterlijk 'niet twee'.
Wat zijn die 'twee' dan wel
Heel eenvoudig: de waarnemer en het waargenome; het bewustzijn en zijn inhoud; de denker en zijn gedachten.
Zijn dat twee verschillende dingen of zijn ze één.
Het antwoord van Advaita Vedanta is: ze zijn één!

Wat heeft dat als inzichtelijke consequenties:

Het "zelf" (de waarnemer) kan nooit als een waarneming gerealiseerd worden.
De zoektocht naar een "ultieme ervaring" die je de "zelfrealisatie" schenkt, is volstrekt overbodig, want onmogelijk. Daarom de bekende uitspraak: "Je bent al 'zelf-geraliseerd', je hoeft daar niets voor te doen".
De grote bevrijding van dit inzicht zou moeten zijn:
dat je de zoektocht naar "zelf-realisatie", "verlichting", or whatever, opgeeft, omdat dat een zinloze bezigheid is.
Je wordt dan verlost van de hunkering - en de stress die dat met zich meebrengt en die je ongelukkig maakt - naar die 'ultieme waardevolle ervaring' die je voor altijd zal "bevrijden".

Maar dat inzicht moet dan wel totaal zijn, zonder enige twijfel erover.

Dat is de reden waarom iemand als Nisargadatta (een zogenaamde "jnana yogi") tegen mensen, die naar hem kwamen luisteren zei: "Waarom zit je hier weer?! Dat kan alleen maar betekenen dat je niet begrepen hebt waarover ik het heb! Anders kwam je niet terug!"

Ik zou beter maar met de laatste zinsnede beginnen.

Dat is de reden waarom iemand als Nisargadatta (een zogenaamde "jnana yogi") tegen mensen, die naar hem kwamen luisteren zei: "Waarom zit je hier weer?! Dat kan alleen maar betekenen dat je niet begrepen hebt waarover ik het heb! Anders kwam je niet terug!"

Alles is hier eerder al uitgelegd en nog steeds wordt er niets van begrepen.

Het 'niet twee' betekend ook neti neti oftewel 'niet dit noch dat'. Laten we beter dus maar niet gaan haarkloven over de theoretische kwestie en ons beter maar bezig houden met de praktische vraag wat er gedaan kan worden om tot realisatie te kunnen komen.

Wanneer een zoektocht om te komen tot zelfrealisatie is te doen om een 'ultieme ervaring' hanteer je al het verkeerde uitgangspunt . De 'ultieme ervaring' is, tata daar heb je hem weer, een ego dingetje. Zoals al tot in den treure uitgelegd wil ego hebben (ego = hebben). En laat zelfrealisatie zich nou juist kenmerken door verlies aan 'ik' of 'ego'. Dus aan het slot van de inspannende rit is er helemaal niemand meer die het cadeautje in ontvangst kan nemen. Als dat je intentie is begin er niet aan.

De kreet je hoeft niks te doen, je bent het al is ook al *tig keer uitgelegd. Het is afkomstig uit de neo advaita dat gaat over anticiperen op het resultaat van onderzoek. Als een langdurig onderzoek uitwijst dat al je inspanningen tevergeefs zijn geweest omdat je het al die tijd al was ligt het in de rede om te zeggen dat je niks hoeft te doen. Vergeten wordt gemakshalve derhalve maar dat juist al deze inspanningen aanleiding hebben gegeven tot het vinden. Als je niks hoeft te doen wordt er niet gezocht en dientengevolge ook niet gevonden. Wat overblijft is dat je op gezag van anderen aanneemt dat je niks hoeft te doen, hetgeen toch uitermate vreemd moet aanvoelen want je deed al niks zonder dat dat ook maar de geringste verandering teweeg heeft gebracht.

Nochtans is en blijft het correct dat je er al bent. Dat is het euvel dan ook niet. Het euvel is dat je iets daar bovenop hebt geplaatst. Te weten de totale inhoud van 'wie' je bent dat er niet hoort, zodat de ervaring van 'wat' je bent niet kan worden gedaan.
Dus ga aan de slag, onderzoek wat er waar is van je aannames van de gedachte 'wie' je bent.

Neti Neti is een Sanskrietuitdrukking die betekent "niet dit, niet dat", of "noch dit, noch dat". Het wordt gevonden in de Upanishads en de Avadhuta Gita en vormt een analytische meditatie die een persoon helpt de aard van Brahman te begrijpen door alles te ontkennen dat geen Brahman is.

Nou is 'ontkennen' een voorkomen in de dualiteit dat weer zijn tegenpool zoekt en als zodanig dan ook als werkmateriaal onbruikbaar. Beter is te onderzoeken en waarheid zijn werk laten doen. Ook begrijpen is niet het doel want begrijpen ligt in de sfeer van kennis. De aard van begrip hebben is om het voorstellingsvermogen te vergroten. Beter spreken we van tot inzicht komen en daarmee waarheid de kans geven te groeien. De opmerkelijke lezer kan in een dusdanige beschrijven al een vervagen van het 'ik' of de doener herkennen, hetgeen uiteindelijk de intentie is.

Brahman (ब्रह्मन्) is in het hindoeïsme de ultieme, onveranderlijke werkelijkheid, die het zuiver zijn en bewustzijn is. Het is dat wat op zichzelf is, aldus de filosoof Shankara (ca. 800 n.C.).

[Laurens]

Wil je grasduinen op het internet wat er zoal te lezen staat, kijk dan of er op de teksten copyright rust en sla deze dan over. Waarheid is van iedereen en is niet slechts in handen van een enkeling. Ook het aanbod van hulp met een tegenprestatie, doorgaans uitgedrukt in geld, is te wantrouwen.

Ik was aan het rondkijken wat er zoal gezegd werd over advaita vedanta en ben geschokt wat er onder die noemer allemaal aan de man gebracht wordt.

Er is maar zelden sprake van de originele advaita traditie en er worden maar al te vaak bijvoeglijke naamwoorden gebruikt, zoals bijvoorbeeld levende advaita, om het aantrekkelijk te maken. Echter je hebt helemaal geen kennis omtrent advaita nodig om het pad te kunnen bewandelen, dus waarom er boeken over kopen? De moeilijkheidsgraad zit hem niet in onwetendheid maar in het hebben van te véél kennis er over. Kennis is het wapen van ego om overal rationeel mee weg te kunnen komen.

P.s. hieronder staat ook copyright maar dat betreft de forumsoftware van vBulletin.

[Laurens]

Dat is zowat als de eeuwige discussies over de 'echte' Advaita versus de neo-advaita.

Zie Artificiële-intelligentie uitleg...

Citaat

Waarom de Discussie?

De discussie tussen Advaita en Neo-Advaita draait om fundamentele vragen over de aard van de werkelijkheid, de rol van de leraar, en de weg naar verlichting. Kritiek op Neo-Advaita is vaak gericht op het gebrek aan nadruk op discipline, de potentiële gevaar van intellectualisering en het risico op misinterpretatie. Voorstanders van Neo-Advaita benadrukken de directheid en toegankelijkheid van hun boodschap.

Wat is 'Echte' Advaita?

Het is belangrijk te erkennen dat er geen enkele 'echte' of 'juiste' versie van Advaita bestaat. Zowel Advaita als Neo-Advaita zijn interpretaties van oude teksten en tradities. De beste benadering is om beide perspectieven te onderzoeken, je eigen ervaringen te vertrouwen en te zoeken naar wat voor jou persoonlijk resoneert.

Hier zit AI er compleet naast.
Op dit forum is her en der al gememoreerd, c.q. geschreven wat het grootste verschil is tussen advaita en neo advaita. Dat verschil is heel makkelijk te verwoorden. Neo advaita hanteert het uitgangspunt dat is gevonden door advaita. Om kort te gaan, als je als advaitist middels een investering in gedegen zelfonderzoek gaat ontdekken dat je altijd al was 'wat' je bent en dat verkondigd, zoals overal al is te lezen, dan zegt de neo advaitist, zonder dit onderzocht te hebben, dat je niet hoeft te zoeken omdat je het al bent. Het zal duidelijk zijn dat zonder daar iets voor te doen niets is dat er werkt. Een kraan geeft niet vanzelf zomaar water als je hem in de muur plugt.

Waar er overal, op fora en in boeken, alleen maar verhaalsgewijs wordt omgegaan met advaita, overal heftige discussies ontstaan over het wel of niet hebben van gelijk inzake elkaars standpunten zal duidelijk zijn dat je dat alles nul komma niks brengt. Om iets tot stand te brengen zal er gewerkt moeten worden. Gedachten onderzoeken en deze niet doorlopend laten rondzingen.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door AI

Eckhart Tolle, Ramesh Balsekar en Alan Watts: Een verkenning van de overlap

Eckhart Tolle, Ramesh Balsekar en Alan Watts zijn drie invloedrijke spirituele leraren die, hoewel ze elk hun unieke perspectief hebben, opmerkelijke overeenkomsten vertonen in hun visie op de menselijke ervaring en de aard van de werkelijkheid.

Gemeenschappelijke thema's:


De illusie van het ego: Alle drie benadrukken ze de beperkende aard van het ego en de identificatie met gedachten en emoties. Ze stellen dat het ego een illusoire constructie is die ons scheidt van een diepere, meer verbonden realiteit.

Het belang van het huidige moment: Zowel Tolle, Balsekar als Watts leggen de nadruk op het belang van het leven in het huidige moment. Ze zien het verleden als voorbij en de toekomst als een illusie. Door ons bewust te worden van het huidige moment, kunnen we ons bevrijden van lijden en angst.

De eenheid van alle dingen: De drie leraren wijzen op de onderliggende eenheid van alle dingen. Ze zien de wereld niet als een verzameling van afzonderlijke objecten, maar als een inter verbonden geheel.

De rol van het bewustzijn: Ze benadrukken allemaal de centrale rol van bewustzijn in onze ervaring van de werkelijkheid. Bewustzijn is de bron van alle ervaring, en door ons bewustzijn te verkennen, kunnen we de aard van de werkelijkheid dieper doorgronden.

Subtiele verschillen:

Hoewel er veel overlap is tussen de leringen van deze drie leraren, zijn er ook subtiele verschillen.


Nadruk op non-dualiteit: Balsekar, als Advaita-leraar, legt een sterke nadruk op non-dualiteit, de eenheid van subject en object. Tolle en Watts benadrukken ook non-dualiteit, maar vanuit een meer toegankelijke en westerse perspectief.

Praktijk: Tolle legt de nadruk op praktische technieken zoals mindfulness om het bewustzijn te cultiveren. Balsekar benadrukt meer het inzicht in de aard van de werkelijkheid, terwijl Watts een meer filosofische benadering hanteert.

Hoe sluiten ze aan?

Alle drie de leraren bieden waardevolle inzichten in de menselijke ervaring en kunnen ons helpen om een dieper begrip van onszelf en de wereld te ontwikkelen. Door hun werk te bestuderen en te integreren, kunnen we een rijker en meer betekenisvol leven leiden.

Al weer wat kennis opgedaan om lekker een man van de wereld te spelen, pseudo wetenschappelijk georiënteerde stukjes te schrijven op een blog of te te discussiëren op een forum.
Als je een rijker en meer betekenisvol leven wilt leiden moet je deze heren lezen.

Echter wil je weten 'wat' je bent ga dan gedegen zelfonderzoek doen. Let wel, het een heeft niets met het andere uitstaande. Bij een betekenisvol leven is alleen het 'ik' gebaat.

Niemand?

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ja ja, allemaal cool die uiteindelijke bestemming door stap zus en stap zo in etappe zus en etappe zo te volgen binnen de boeddhistische doctrine.
De Boeddha heeft zich moeizaam een weg door de jungle gehakt naar een plek die Nibbana heet en heeft een volle grote kist met aanwijzingen achtergelaten voor hen die het magische nibbana ook willen vinden.

Voor boeddhisten is Nibbana de ultieme gelukzaligheid, terwijl Walhalla voor Vikingen een plek is waar ze voor altijd kunnen vechten en genieten.
Zowel Nibbana als Walhalla bieden een ontsnapping aan het lijden van het aardse bestaan. Boeddhisten ontsnappen aan de cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte, terwijl Vikingen ontsnappen aan de vergankelijkheid van het leven.

Dat is het hé, de grote aantrekkingskracht het streven tot verkrijging van gelukzaligheid of de lediging van het lijden. De heilige graal waar de hele wereld naar op zoek is, niet alleen de Boeddhisten hoor, ook Balsekar, Tolle en al die andere mediamieke personen. Want het leven is lijden voor het individu, het 'ik' het 'ego', oftewel datgene waarvan je bent gaan geloven dat je dat bent.

DE WIJZE LEEFT IN DE DUALITEIT;
DE DOORSNEE MENS LEEFT IN DUALISME;
DUALISME WIL ZEGGEN KIEZEN.
DE DUALITEIT ACCEPTEREN IS VERLICHTING.

Ramesh Balsekar

Dit is dus pure onzin.
Je leeft in dualiteit, zonder hetwelk het leven onmogelijk zou zijn. Bedoeld is waarschijnlijk te kiezen voor één pool van het spectrum met uitsluiting van de ander, dus kiezen voor geluk en het bannen van ongeluk. Dus oogkleppen op en negeren dat het bestaat. Dat verlicht wel wat inderdaad.

Balsekar's uitspraak benadrukt het belang van een niet-oordelende houding ten opzichte van de wereld. Door de dualiteit te accepteren in plaats van ertegen te vechten, kunnen we een dieper niveau van innerlijke vrede bereiken.

Een aan te leren handigheidje inderdaad om het leven draaglijker te maken. Of ook een goeie, het herhaaldelijk herinnerd worden middels spreukjes aan de wand, met hetzelfde effect als affirmeren. Zo is er zelfs nog weer een betere, namelijk gedachteonderzoek. Dat heeft namelijk de kracht van het geheel zelf ont'dekken zonder ook maar de geringste beïnvloeding van buitenaf.

Een niet onderzocht denken is een wereld van lijden.

Oorspronkelijk geplaatst door Byron Katie

Ik houd van wat is, niet omdat ik een spiritueel mens ben, maar omdat het pijn doet als ik strijd met de realiteit.

The Work laat zien dat wat volgens jou niet zou mogen gebeuren, moest gebeuren. Het moest gebeuren omdat het gebeurde en geen enkel denken ter wereld kan dat veranderen. We kunnen weten dat de realiteit goed is zoals die is omdat als we er tegen strijden, we spanning en frustratie ervaren.

Toch is dat alles gepriegel in de marge, wat zou er gebeuren als je de ware aard van dat 'ik' zou ontdekken? Dat kan met gedachteonderzoek zoals waarmee Byron Katie furore heeft gemaakt.