Advaita Vedanta

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Ja ja, allemaal cool die uiteindelijke bestemming door stap zus en stap zo in etappe zus en etappe zo te volgen binnen de boeddhistische doctrine.
De Boeddha heeft zich moeizaam een weg door de jungle gehakt naar een plek die Nibbana heet en heeft een volle grote kist met aanwijzingen achtergelaten voor hen die het magische nibbana ook willen vinden.

Voor boeddhisten is Nibbana de ultieme gelukzaligheid, terwijl Walhalla voor Vikingen een plek is waar ze voor altijd kunnen vechten en genieten.
Zowel Nibbana als Walhalla bieden een ontsnapping aan het lijden van het aardse bestaan. Boeddhisten ontsnappen aan de cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte, terwijl Vikingen ontsnappen aan de vergankelijkheid van het leven.

Dat is het hé, de grote aantrekkingskracht het streven tot verkrijging van gelukzaligheid of de lediging van het lijden. De heilige graal waar de hele wereld naar op zoek is, niet alleen de Boeddhisten hoor, ook Balsekar, Tolle en al die andere mediamieke personen. Want het leven is lijden voor het individu, het 'ik' het 'ego', oftewel datgene waarvan je bent gaan geloven dat je dat bent.

DE WIJZE LEEFT IN DE DUALITEIT;
DE DOORSNEE MENS LEEFT IN DUALISME;
DUALISME WIL ZEGGEN KIEZEN.
DE DUALITEIT ACCEPTEREN IS VERLICHTING.

Ramesh Balsekar

Dit is dus pure onzin.
Je leeft in dualiteit, zonder hetwelk het leven onmogelijk zou zijn. Bedoeld is waarschijnlijk te kiezen voor één pool van het spectrum met uitsluiting van de ander, dus kiezen voor geluk en het bannen van ongeluk. Dus oogkleppen op en negeren dat het bestaat. Dat verlicht wel wat inderdaad.

Balsekar's uitspraak benadrukt het belang van een niet-oordelende houding ten opzichte van de wereld. Door de dualiteit te accepteren in plaats van ertegen te vechten, kunnen we een dieper niveau van innerlijke vrede bereiken.

Een aan te leren handigheidje inderdaad om het leven draaglijker te maken. Of ook een goeie, het herhaaldelijk herinnerd worden middels spreukjes aan de wand, met hetzelfde effect als affirmeren. Zo is er zelfs nog weer een betere, namelijk gedachteonderzoek. Dat heeft namelijk de kracht van het geheel zelf ont'dekken zonder ook maar de geringste beïnvloeding van buitenaf.

Een niet onderzocht denken is een wereld van lijden.

Oorspronkelijk geplaatst door Byron Katie

Ik houd van wat is, niet omdat ik een spiritueel mens ben, maar omdat het pijn doet als ik strijd met de realiteit.

The Work laat zien dat wat volgens jou niet zou mogen gebeuren, moest gebeuren. Het moest gebeuren omdat het gebeurde en geen enkel denken ter wereld kan dat veranderen. We kunnen weten dat de realiteit goed is zoals die is omdat als we er tegen strijden, we spanning en frustratie ervaren.

Toch is dat alles gepriegel in de marge, wat zou er gebeuren als je de ware aard van dat 'ik' zou ontdekken? Dat kan met gedachteonderzoek zoals waarmee Byron Katie furore heeft gemaakt.