De ene en de andere kant

Rozenhart · 18 June 2010, 20:45

Aan de ene kant hoor je vaak:
Als je verlicht bent, dan is er geen sprake meer van angst en woede in je leven.

Aan de andere kant, de andere partij:
Als je verlicht bent, dan kunnen angst en woede zich nog wel voordoen in je leven maar je weet dat je het niet bent.

Gautama de Boeddha wordt gezien als zo'n volmaakt verlichte mens.
Diverse advaita leraren worden gezien als mensen die hun ware natuur hebben gerealiseerd maar nog gewoon mens zijn.

Hoe zit het nu met die twee stellingen?
Heb je niveau's, het tot bloei komen? ...
Of is zo'n volmaakte verlichting slechts een mythe?

Nadje · 18 June 2010, 20:56

Het is de eeuwige paradox. Maar het is en/en i.p.v. of/of.

Rozenhart · 18 June 2010, 21:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Het is de eeuwige paradox. Maar het is en/en i.p.v. of/of.

Een 'eeuwige paradox'?
Aan de ene kant sukkels die zich verlicht noemen en aan de andere kant giganten als Gautama de Boeddha en Sri Ramana Maharshi?

Rozenhart · 18 June 2010, 21:55

Aan de ene kant wordt gezegd:
Als je verlicht bent, is er geen sprake meer van een ego. Je ego-trekken (jaloezie, angst, haat, woede, ...) zijn als sneeuw voor de zon voorgoed verdwenen.

Aan de andere kant wordt er beweerd:
Als je verlicht bent, heb je nog steeds een ego, alleen deze is geheel doorzien als een illusie. Het manifesteert zich slechts in jou en verdwijnt weer in jou.

Rob · 18 June 2010, 22:33

Ik zou zeggen: practice what you preach and preach what you practive.

Ik kan geen zinnig woord zeggen over het verdwijnen van ego, want ik heb er (nog) een.

En degenen waarvan beweert wordt dat ze er geen meer hebben, die ken ik niet.
Boeddha en Ramana heb ik nooit ontmoet.
En degenen die ik wel ontmoet heb, daarvan is er geen zonder ego.

Rozenhart · 18 June 2010, 22:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik zou zeggen: practice what you preach and preach what you practive.

Ik kan geen zinnig woord zeggen over het verdwijnen van ego, want ik heb er (nog) een.

En degenen waarvan beweert wordt dat ze er geen meer hebben, die ken ik niet.
Boeddha en Ramana heb ik nooit ontmoet.
En degenen die ik wel ontmoet heb, daarvan is er geen zonder ego.

Hoe weet je voor honderd procent zeker dat je ze niet ontmoet hebt? Misschien zegt je ego dat.
Is het ook niet zo dat een hond een mens slechts voor een andere hond aanziet?

Maria · 18 June 2010, 23:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Aan de ene kant wordt gezegd:
Als je verlicht bent, is er geen sprake meer van een ego. Je ego-trekken (jaloezie, angst, haat, woede, ...) zijn als sneeuw voor de zon voorgoed verdwenen.

Aan de andere kant wordt er beweerd:
Als je verlicht bent, heb je nog steeds een ego, alleen deze is geheel doorzien als een illusie. Het manifesteert zich slechts in jou en verdwijnt weer in jou.

Is die "ene kant - andere kant" niet gewoon iets dat gecreëerd wordt door het woord "verlichting"? Als we nu iemand die geen egotrekken meer vertoont een koekie noemen en iemand die wel ego-trekken heeft maar die als illusie ziet, een kiekie? Waar is "verlichting" dan gebleven?

Of als we het woord "verlichting" (plus zelfrealisatie en de hele santekraam) helemaal schrappen? Is er dan nog een ene-kant-andere-kant, of is het dan geen tegenstelling meer?

Rozenhart · 19 June 2010, 06:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Is die "ene kant - andere kant" niet gewoon iets dat gecreëerd wordt door het woord "verlichting"? Als we nu iemand die geen egotrekken meer vertoont een koekie noemen en iemand die wel ego-trekken heeft maar die als illusie ziet, een kiekie? Waar is "verlichting" dan gebleven?

Of als we het woord "verlichting" (plus zelfrealisatie en de hele santekraam) helemaal schrappen? Is er dan nog een ene-kant-andere-kant, of is het dan geen tegenstelling meer?

Ja, de kracht (illusie) van het woord ...

Kijk je naar de geschiedenis van de mens, dan ontdek je binnen volkeren bijzondere opvallende mensen.
Als ik me niet vergis noemen de indianen 'God' 'Grote Geest'. Zo zal je dus ook mensen hebben die deze geest beter begrijpen dan andere mensen, niet waar?

Terug weer naar jou ...
'Verlichting' roept veel op.
Het begrip 'boeddha' betekent 'verlichte' of 'ontwaakte'. Dan roept het woord 'ontwaakte' minder tegenstellingen op. Maar de boeddhist zal dan toch weer beginnen over, mijn meester werd nooit kwaad, et cetera.

Misschien is VERLICHTING slechts een mythe, bedacht door de volgelingen, om zich volledig veilig te kunnen wanen bij de 'ontwaakte'. Want in deze tijd (b)lijkt wel iedere guru, lama, meester, leraar, swami, avatar, ... ontmaskerd te worden. Komt vast door al die communicatiemiddelen! Vroeger kon iemand nog ontwaakt en heilig, volmaakt zijn.

Mijn koekie is groter dan jouw koekie en daarom de enige ware koekie ...

Rennie · 19 June 2010, 11:44

Zoals altijd ligt de subjectief beleefde waarheid ergens in het midden.
Verlichting is in een dichtbevolkt, tot het uiterst verarmd, land zoals indertijd China en India een manier van overleven. Van daaruit is het gecultiveerd als een slimmige soort van eigenzinnige levenswijsheid met een verhoogde kans op overleven. Op beoefenaars werd vaak een beroep gedaan en deze genoten respect in de hoogste mate, zelfs aanzien en verering. Eigenzinnige wijze kinderen waren al voorbestemd tot het zijn van spiritueel leider en het hebben van een grote schare aan volgelingen. Ze werden in de traditie opgevoed.

Zo'n ba(l)k e(n)llende weet toch ook niet beter dan dat ie het land van de ondergang heeft gered. Zo had ook india zijn over het paard getilde arrogante lulletjes. En uit ontzag hem bijna te hebben kunnen aanraken toen ie voorbij liep ontstaat al snel een mythe omtrent zo'n persoontje, vooral als ie zo gewoon is gebleven.

Een grote korrel zout is wenselijk, en draag liever ook maar niet bij aan persoonsverheerlijking, want daar komt narigheid van.

Als je je wezen gerealiseerd hebt kan het niet anders dan dat wat buiten jouw omgaat, waaruit jij verdwenen bent, een wordt met alles waarmee het is omgeven. Als je los bent van de wereld komen de vogeltjes op je schouder zitten. Maar wanneer jij je niet los kunt maken van de wereld en, let wel, dat is bijna godsonmogelijk wanneer zelfs de belasting je weet te vinden bezit de wereld jou.

Nisargadatta was in de traditie een wijs man, een bekwame leraar, maar het bezit van de wereld. Krishnamurti hetzelfde verhaal. Dus is realisatie zonder totale afzondering altijd een relatieve realisatie. Wanneer je niet meer onder de levenden bent is realisatie compleet.

In het westen zie je vele Guru's die de truc doorhebben en de kenmerken van wat ze denken dat een niemand is hebben overgenomen in een zeer dubbel optreden van een niemand die zich roert op een onopvallend maar niettemin belerende en zeer egocentrische aandoende wijze, of gepropagandeerde levenswijze.

Als je wilt weten wat je bent moet je schrapen aan datgene waarvan je denkt dat je dat bent. Steeds weer opnieuw schrapen.
Laat je niet verleiden jezelf weer in dat keurslijf te hijsen en verdedigingslinies op te werpen. Probeer steeds weer die overweldigende kracht van ego te zien die zich in stand wil houden. Een bewonderenswaardig mechanisme dat je niet bent.

Rozenhart · 19 June 2010, 17:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als je wilt weten wat je bent moet je schrapen aan datgene waarvan je denkt dat je dat bent. Steeds weer opnieuw schrapen.
Laat je niet verleiden jezelf weer in dat keurslijf te hijsen en verdedigingslinies op te werpen. Probeer steeds weer die overweldigende kracht van ego te zien die zich in stand wil houden. Een bewonderenswaardig mechanisme dat je niet bent.

Nog Een keer, en dan in andere woorden SVP, Renoir.

18 June 2010, 20:45	#1
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	De ene en de andere kant Aan de ene kant hoor je vaak: Als je verlicht bent, dan is er geen sprake meer van angst en woede in je leven. Aan de andere kant, de andere partij: Als je verlicht bent, dan kunnen angst en woede zich nog wel voordoen in je leven maar je weet dat je het niet bent. Gautama de Boeddha wordt gezien als zo'n volmaakt verlichte mens. Diverse advaita leraren worden gezien als mensen die hun ware natuur hebben gerealiseerd maar nog gewoon mens zijn. Hoe zit het nu met die twee stellingen? Heb je niveau's, het tot bloei komen? ... Of is zo'n volmaakte verlichting slechts een mythe?

18 June 2010, 20:56	#2
Nadje In memoriam Geregistreerd: 27 April 2010 Berichten: 489	Het is de eeuwige paradox. Maar het is en/en i.p.v. of/of.

18 June 2010, 21:55	#4
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Aan de ene kant wordt gezegd: Als je verlicht bent, is er geen sprake meer van een ego. Je ego-trekken (jaloezie, angst, haat, woede, ...) zijn als sneeuw voor de zon voorgoed verdwenen. Aan de andere kant wordt er beweerd: Als je verlicht bent, heb je nog steeds een ego, alleen deze is geheel doorzien als een illusie. Het manifesteert zich slechts in jou en verdwijnt weer in jou.

18 June 2010, 22:33	#5
Rob Actuaris Geregistreerd: 27 April 2010 Berichten: 513	Ik zou zeggen: practice what you preach and preach what you practive. Ik kan geen zinnig woord zeggen over het verdwijnen van ego, want ik heb er (nog) een. En degenen waarvan beweert wordt dat ze er geen meer hebben, die ken ik niet. Boeddha en Ramana heb ik nooit ontmoet. En degenen die ik wel ontmoet heb, daarvan is er geen zonder ego.

19 June 2010, 11:44	#9
Rennie Missionaris Geregistreerd: 18 April 2010 Berichten: 275	Zoals altijd ligt de subjectief beleefde waarheid ergens in het midden. Verlichting is in een dichtbevolkt, tot het uiterst verarmd, land zoals indertijd China en India een manier van overleven. Van daaruit is het gecultiveerd als een slimmige soort van eigenzinnige levenswijsheid met een verhoogde kans op overleven. Op beoefenaars werd vaak een beroep gedaan en deze genoten respect in de hoogste mate, zelfs aanzien en verering. Eigenzinnige wijze kinderen waren al voorbestemd tot het zijn van spiritueel leider en het hebben van een grote schare aan volgelingen. Ze werden in de traditie opgevoed. Zo'n ba(l)k e(n)llende weet toch ook niet beter dan dat ie het land van de ondergang heeft gered. Zo had ook india zijn over het paard getilde arrogante lulletjes. En uit ontzag hem bijna te hebben kunnen aanraken toen ie voorbij liep ontstaat al snel een mythe omtrent zo'n persoontje, vooral als ie zo gewoon is gebleven. Een grote korrel zout is wenselijk, en draag liever ook maar niet bij aan persoonsverheerlijking, want daar komt narigheid van. Als je je wezen gerealiseerd hebt kan het niet anders dan dat wat buiten jouw omgaat, waaruit jij verdwenen bent, een wordt met alles waarmee het is omgeven. Als je los bent van de wereld komen de vogeltjes op je schouder zitten. Maar wanneer jij je niet los kunt maken van de wereld en, let wel, dat is bijna godsonmogelijk wanneer zelfs de belasting je weet te vinden bezit de wereld jou. Nisargadatta was in de traditie een wijs man, een bekwame leraar, maar het bezit van de wereld. Krishnamurti hetzelfde verhaal. Dus is realisatie zonder totale afzondering altijd een relatieve realisatie. Wanneer je niet meer onder de levenden bent is realisatie compleet. In het westen zie je vele Guru's die de truc doorhebben en de kenmerken van wat ze denken dat een niemand is hebben overgenomen in een zeer dubbel optreden van een niemand die zich roert op een onopvallend maar niettemin belerende en zeer egocentrische aandoende wijze, of gepropagandeerde levenswijze. Als je wilt weten wat je bent moet je schrapen aan datgene waarvan je denkt dat je dat bent. Steeds weer opnieuw schrapen. Laat je niet verleiden jezelf weer in dat keurslijf te hijsen en verdedigingslinies op te werpen. Probeer steeds weer die overweldigende kracht van ego te zien die zich in stand wil houden. Een bewonderenswaardig mechanisme dat je niet bent.