Je bént Bewustzijn, het Zelf of God

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat heb jij ook niet nodig S, je bent gelukkig niet bevattelijk voor jezelf als God te wanen.

Zo'n uitdrukking wil dus zeggen dat je je ondermaats opstelt, je bent maar de nietige dienaar van God oftewel een 'ik' in al zijn kleinmenselijkheid. Je hebt God boven jezelf geplaatst niet realiserende dat je God bent, vast zit in je 'ik'. Ik snap dat wel daar te lezen. Op zo'n Boeddha forum moet je je wel bescheiden opstellen. Je zelf verheffen tot 'wat je bent' is daar not done. Kruipen zul je.

Zo houden we elkaar in bedwang klein te blijven, valselijk bescheiden te doen. En dan hebben ze het in al hun blindheid in hetzelfde draadje over het 'directe zien', het zien zelf zonder ziener of 'ik'.

Bron

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het is niet zo moeilijk.

De ervaring God, eenheid, de totaliteit te zijn is een ervaring die zich voor kan doen, maar het is nog steeds een subjectieve ervaring: “ik ben God/eenheid/totaliteit”. Ervaringen zijn vluchtige verschijnselen, ze komen en gaan, maar het ego, beïnvloed door zijn neigingen, zal deze ervaring willen stabiliseren, opeisen en zich God wanen.

Siebe is hier niet vatbaar voor, maar voor zij die hier wel vatbaar voor zijn is het cruciaal dat ook dit ultieme subject ook nog eens wegvalt. Dit voorkomt dat het ego zich identificeert met dit subject en zijn neigingen beschermt onder het mom van goddelijkheid.

Dat komt hier en geeft geen gehoor aan de oproep gedegen zelfonderzoek te doen maar meent evenwel toch gewoon te weten waar Abraham de mosterd vandaan haalt.

God is het substituut voor 'ik' wanneer ont'dekt is dat het 'ik' nergens is te vinden, oftewel datgene wat overblijft. Bij gebreke daarvan is er dus geen sprake meer van een subjectief beleefde ervaring (vandaar ook dat er hier dan ook een duidelijk onderscheid gemaakt wordt in kennis en weten). Geen ervaring dus maar een 'intrinsiek' en diep gevoeld weten God te zijn.

Er is je hier altijd voorgehouden dat wat je bent onveranderlijk is, ervaringen vluchtig zijn en je dientengevolge je ervaring niet kunt zijn. Die kennis kun je natuurlijk gebruiken en verkondigen maar voor 'weters' is het duidelijk dat je de klok hebt horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt. Oftewel met het doen van gedegen zelfonderzoek ben je voorbij het ervaren gekomen. Daar waar men onbekend met dat fenomeen zo huiverig voor is (zie de quote hieronder) is niet gebeurt, het 'ik' is niet langer meer te versterken want het heeft opgehouden te bestaan. Dientengevolge zijn er ook geen neigingen meer die bescherming behoeven.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Daarom benadrukt het Boeddhisme niet het ontdekken van het ware Zelf, het “wat je bent” waar de zelfkenners naar zoeken, maar de realisatie van niet-zelf. Dit verwijdert zowel het kleine zelf als het ultieme zelf als iets om aan vast te houden, juist om te voorkomen dat het ego zich identificeert met het Zelf en zijn neigingen daardoor juist nog beter in stand gaat houden en “vrij” kan laten uitleven. Hoewel dit een gevoel van vrijheid kan geven, is dit volgens boeddhisme helemaal geen bevrijding, maar een nog grotere geketendheid in illusie, ten alle tijden te vermijden op het pad.

Er mag worden verondersteld dat Boeddha verlichting heeft bereikt en evenals iedere verlichte voor de schier onmogelijke taak heeft gestaan aan zijn lekenbroeders uit te leggen in welke toestand hij verkeert. Zich wellicht suf heeft gepiekerd hoe zijn 'volgelingen' een pad te bieden.
In dat kader mag je er van uitgaan dat zo iemand Waarheid spreekt. Waarheid spreken is niets anders dan gewoon spreken maar dan vanuit de afwezigheid van een geheel 'eigen' entiteit. De subjectiviteit is uit je entiteit verdwenen maar in de dualiteit duid je de oorsprong daarvan nog steeds aan met 'ik' ook al is die 'ik' nu het substituut geworden van het zijn van goddelijk of 'in Waarheid'.

Voor 'iemand in Waarheid' is het duidelijk dat Boeddha niks anders zegt dan Waarheid, zei het met andere woorden. Een leek legt, onbekend met Waarheid, het 'ware Zelf uit vanuit zijn subjectieve beleving van dat woord 'zelf'. Maar het hier bedoelde 'ware zelf' is simpelweg datgene wat we hier aanduiden met Zelf, God, Bewustzijn, Waarheid, oftewel datgene 'wat je bent' hetgeen overblijft na het afleggen van dat 'zelf' middels het doen van dat zo verguisde 'gedegen zelfonderzoek'. Degene die daar mee bezig zijn heten hier ont'dekkers en niet zoekers. Een groot verschil want zoekers missen iets (ik of ego ingegeven) en ont'dekkers ontdoen (belangeloos) van betekenis.

De 'realisatie van niet zelf' is met andere woorden het ontdoen van betekenis van dat zelf om bij Zelf uit te komen, oftewel datgene wat we hier 'waarheidvinding' noemen. Je zou de weg van waarheid naar Waarheid kunnen noemen. Kortom alle Gerealiseerden, sprekers vanuit Waarheid en kunnen niet anders dan eenduidig zijn. Ze zeggen het dan wel met andere woorden maar het wijst allemaal naar hetzelfde. Of dat gezien wordt ligt aan de ontvanger al dan niet behept met 'ik' of ego.

Maar zo lang deze er lustig op los interpreteert gaat het er niet van komen.

[Laurens]

Het is niet zo moeilijk.

Dorje is op dat forum altijd Boeddhistisch prudent en beleefd maar zelfs voor een Boeddhaforum is deze ontboezeming tamelijk agressief. Het zegt dat het in tegenstelling tot voor jou, voor hem makkelijk is. Dat is van een hoog superioriteit gehalte. Maar eenmaal in gelikt kun je dat in bescheiden mate op dat Boeddhaforum wel straffeloos doen.

De ervaring God, eenheid, de totaliteit te zijn is een ervaring die zich voor kan doen, maar het is nog steeds een subjectieve ervaring: “ik ben God/eenheid/totaliteit”. Ervaringen zijn vluchtige verschijnselen, ze komen en gaan, maar het ego, beïnvloed door zijn neigingen, zal deze ervaring willen stabiliseren, opeisen en zich God wanen.

Deze stelligheid gaat al uit van een misinterpretatie dat hier sprake is van een ervaring, het mist sommige nodige fundamenten, is er zelfs bijna sprake van misleiding maar bovenal is deze tekst zwanger van het wantrouwen. Niet zozeer met de intentie behulpzaam te zijn om de egowerking bloot te leggen al is dat wel onder deze dekmantel. Wat je hierin egotechnisch kunt uitlezen is dat er onmiskenbaar wordt genoten van het uitoefening van macht door taalkundig zo bekwaamd te zijn geworden dat je de werkelijkheid naar je hand kunt zetten.*)

Siebe is hier niet vatbaar voor, maar voor zij die hier wel vatbaar voor zijn is het cruciaal dat ook dit ultieme subject ook nog eens wegvalt. Dit voorkomt dat het ego zich identificeert met dit subject en zijn neigingen beschermt onder het mom van goddelijkheid.

Ego's en machtswellustelingen zijn altijd uit op het winnen van zieltjes. Dus ze zorgen er voor wat veren paraat te hebben om in diverse konten te kunnen steken. Hier is verder duidelijk van elitaire groepsvorming sprake met de onderscheiding van wel of niet daarvoor vatbare sujetten.

*)Het grappige is dat dat van mij precies hetzelfde gezegd kan worden. Toch is er het wezenlijk verschil dat ik gedegen zelfonderzoek gedaan heb en weet 'wat' ik ben. Daarbij moet ik altijd haasten te vermelden dat ik me daarmee niet beoog te onderscheiden (al geloofd men dat toch niet).

[Laurens]

Voor hen voor wie 'dichtbij' maar waardeloos is, een wijze wordt immers in eigen land niet gehoord (vrije vertaling van 'geen profeet is in eigen land geëerd):

"And he Papaji said: if you wish to know the truth, YOU must VANISH!"

Als je de waarheid wil weten moet jij verdwijnen!

Sterker nog als jij verdwenen bent is er alleen nog maar Waarheid.

Maar... wat je van verre oorden haalt klinkt exotischer en bekt daarom lekkerder.

Hoe kan zo'n Hollandse heikneuter als Laurens, zonder volgers, aanhang of youtube filmpjes ook maar enige zeggingskracht hebben. Z'n zielige forum wordt immers maar nauwelijks bezocht.

Niemand kent hem, oftwel alleen een niet iemand kent hem (hem in overdrachtelijke zin).

[Laurens]

Verder ben ik overtuigd van onze menselijke behoefte aan status, erkenning, eer, aandacht, lof. Ik geloof dat dit zelfs nog meer speelt in spirituele kringen dan in wereldlijke kringen. In wereldlijke kringen troeven mensen elkaar af met rijkdom, huizen, auto's,etc. En in spirituele kringen heel duidelijk met spirituele ervaringen en zogenaamde kennis en visie.
Dit is heel duidelijk inzet allemaal van status. Iedereen kan dat zien gebeuren. Zelfkenners bijvoorbeeld hier zijn decennia verwikkeld geweest en misschien nog wel in dit gebeuren. Elkaar aftroeven, zelf eer en status zoekend..

Ondertussen claimend: Ik heb kennis van het Absolute, Ik ben Niets, Ik ben de Oergrond, Ik ben God, ...eindeloos. Ik geloof dat het meerendeels, zo niet altijd, aandachttrekkerij is.
Ja, ik heb er heel weinig vertrouwen in. Ik kan het ook niet goed meer verdragen ook. Ik ervaar afkeer er bij.

Dat is zo mooi hier, je hoeft helemaal niks te geloven, je wordt alleen geadviseerd gedegen zelfonderzoek te doen en zelf (uiteindelijk Zelf) te ontdekken. Al die woorden die er verspilt worden is alleen maar om al die niet onderzochte gedachten die je voor waar bent gaan houden in diskrediet te brengen. Maar ja als je vervolgens dan weer je ego toestaat op te spelen (getriggerd te worden).

[Laurens]

Die ik die de waarheid wil kennen is wat verdwijnen moet, de waan “ik ken de waarheid” is dan niet meer en de verantwoording ervan en verheerlijking ervan als iets goddelijk stopt dan vanzelf. Het ik is dan louter iets dat zich voordoet, niet wat je bent, maar een functie. Een functie hoeft de waarheid niet te kennen en maakt zichzelf ook niet wijs dat te kennen, het is iets relatiefs en hoeft zichzelf niet te verabsoluteren. Het verdwijnen van het ik om dan te claimen “ik ken de waarheid” is als een boemerang smijten die terug tegen je hoofd klapt en dan te claimen dat die klap je alwetend heeft gemaakt.

Dit lezende verplaats zich dit hier weer terug in de tijd met een vanouds bekende discussie met Dorje die geen einde nam. De 'ik' is voor Dorje niet kapot te krijgen, als een volleerd goochelaar tovert hij het konijn altijd weer opnieuw uit zijn hoge hoed. Een zelf-loze toestand is voor Dorje iets theoretisch, iets wat niet echt kan bestaan, Voor hem is er telkens weer iets nieuws dat nog in de weg staat, iets waarvan de drager nog 'bevrijd' moet worden. Het is als dat Rusische poppetje Matroesjka waar telkens opnieuw weer een nieuw poppetje uit tevoorschijn komt, maar nu ad infinitum..

Nog maar een keer dan 'Dat wat niet is kan niet claimen Dorje'.

Overigens is de claim niet 'de waarheid kennen' maar 'in Waarheid zijn' met de aantekening dat er niemand (niet iemand) is die dat, zoals voorgesteld, als zijn bezit kan gaan toe-eigenen.

M.a.w. het ik zelf hoeft niet zozeer weg te vallen, maar gezien worden voor wat het is: een functioneel iets, geen identiteit. En het moet ook niet vervangen worden door iets anders, een waarheid kenner. De ik die waarheid zou kennen moet ook wegvallen als identificatie. Dat heeft een heel ander effect dan het “ik ben God” dat zijn plaats gaat innemen. Dat laatste is gewoon nog meer waan, geen bevrijding er van.

Dat het 'ik' niet weg hoeft zijn we hier maar gaan zeggen vanwege de weerstand die dat oproept. Dat heb je dus goed onthouden Dorje. Feitelijk is het zo dat het uit zichzelf verdwijnt naarmate gedegen zelfonderzoek vordert. Het is dus ook niet zo, zoals je stelt dat het zich blijft manifesteren. De 'ik' als waarheid kenner is een product van je fantasie, die bestaat helemaal niet.