Kwetsbaarheid, openheid.

[Aart]

Kwetsbaarheid en openheid heeft alleen van doen op het nivo van ego/vernauwing.

Dat wat je bent kent niet het gevoel van kwetsbaarheid, laat staan openheid.

Dat wat je bent is onkwetsbaar, is openheid.

[Hans]

Dus,....

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Kwetsbaarheid en openheid heeft alleen van doen op het nivo van ego/vernauwing.

Dat wat je bent kent niet het gevoel van kwetsbaarheid, laat staan openheid.

Dat wat je bent is onkwetsbaar, is openheid.

Bedoel je met "dat wat je bent" op zielsniveau?

Ik lees in je stelling btw een tegenstrijdigheid, maar dan kan ook te maken hebben met mijn onbegrip. Ik ben nog aan het 'worstelen' met kent het ego nu wel of niet openheid volgens jouw stelling.

Als je bedoelt dat wat je bent de ziel is en dus onkwetsbaar en open is, daar kan ik me helemaal in vinden.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Bedoel je met "dat wat je bent" op zielsniveau?

Ik lees in je stelling btw een tegenstrijdigheid, maar dan kan ook te maken hebben met mijn onbegrip. Ik ben nog aan het 'worstelen' met kent het ego nu wel of niet openheid volgens jouw stelling.

Als je bedoelt dat wat je bent de ziel is en dus onkwetsbaar en open is, daar kan ik me helemaal in vinden.

Virgo, eigenlijk bedoel ik niets.

Als er voor mij al sprake is van een nivo dan bestaat er voor mij hooguit het zielsnivo.

Ik heb geen beeld van mezelf ook niet als ziel of wat dan ook en het gevolg daarvan is dat er ook niet zoiets bestaat als kwetsbaarheid of openheid.

Tuurlijk kan het lichaam gekwetst worden en daar zit ik me ook niet op te verheugen maar als dat wel gebeurd dan zal het me Hema zijn.

M.a.w. als er geen beeld is, geen vernauwing is, kan er dan sprake zijn van openheid? Er is dan enkel 'openheid' om het een naam te geven maar vanuit die grenzeloosheid/openheid voelt het niet als openheid (of er zou in het geheugen gedoken moeten worden en herinnerd moet en worden wat vernauwing ook al weer was, etc, etc). Maar gewoon in dit moment zonder een gedachte, een iets doen, is er toch enkel openheid?

Het ego/de vernauwing kan zich open stellen dat zogenaamde kwetsbaar opstellen, zo zal het ook wel echt voelen vanuit de grens/comfortzone/vernauwing.

Maar het is maar kul, het is maar vanuit het bedachte, het hoofd.

Er wordt eerst een ego/beschermingsgrens bedacht en dan bedenken we weer; oh ik stel me open, ik ga me kwetsbaar opstellen, etc, etc.

Niets mis mee maar het is allemaal op het nivo van ego, ook niets mis mee maar er kan direct gezien worden dat het ego maar kul is, een gedachtevorm en wat valt er dan nog te openen of kwetsbaar op te stellen en te voelen.

Geen ego, geen gestoei met openheid en kwetsbaarheid meer dan is er enkel weer de realiteit van dit moment.

Nou wat heb ik me weer kwetsbaar opgesteld, ik was misschien wel een beetje te open.

Het voelt althans wel zo, oei, bladiebladiebla, voelievoeldevoel.

[Freerider]

Aart, is er dan geen "wij" die gekwetst kan zijn? Als jij geen zelf-beeld hebt, dan moet er toch iets als een ons-beeld zijn? Zomaar wat vragen hoor, misschien heb je er wel geen mening over.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Aart, is er dan geen "wij" die gekwetst kan zijn? Als jij geen zelf-beeld hebt, dan moet er toch iets als een ons-beeld zijn? Zomaar wat vragen hoor, misschien heb je er wel geen mening over.

Niets, ik heb er geen mening over.

Wat voor beeld heb jij van jezelf, bijna Niets?

Ga je mij wat zitten vragen, nou lekkere diepte weer.

Waar zit je mee Niets?

Verveling?

Typvaardigheid oefenen?

[Freerider]

Nou lekker dan weer. Ik vind je een beste kerel hoor Aart, (en ik hou veel van je) maar met iemand die geen mening heeft kan is eigenlijk ook niet discusieeren. Idd, geen diepgang.

Nou, tot de volgende keer maar weer he?