Geboorte en dood.

[Nadje]

Je ware natuur vergeten is de echte dood, je deze herinneren is de ware geboorte. Het maakt een eind aan de opeenvolging van geboortes. Dan heb je eeuwig leven. Hoe het verlangen naar eeuwig leven ontstaat? Doordat de huidige toestand ondraaglijk is. Waarom? Omdat hij niet je ware natuur is. Mensen beschouwen zichzelf als begrensd en dat is de wortel van alle problemen. De gedachte is onjuist. In de slaap was er geen wereld, geen ego en geen probleem. Uit die gelukkige toestand wordt iets wakker en dat zegt: "ik". Aan dat ego verschijnt de wereld. Het is het ontstaan van het ego dat de oorzaak is van alle problemen. Maar herleid het ego tot zijn oorsprong en je zult bij de onverdeelde gelukkige bron komen, een toestand die slapeloze slaap is. Het Zelf is er altijd.

V: Wat is dood?
M: Het is in het denken dat geboorte en dood, lief en leed, kortom de wereld en het ego bestaan. Als het denken wordt vernietigd, worden ook al deze vernietigd. Let wel, het moet worden uitgeroeid, niet alleen het zwijgen worden opgelegd. Want in de slaap is het denken stil en weet niets. Maar bij het wakker worden ben je weer zoals je daarvoor was. Verdriet kent geen eind, maar als het denken wordt vernietigd zal het verdriet geen achtergrond meer hebben en zal samen met het denken verdwijnen.

Wat bestond is altijd aanwezig en wat nooit heeft bestaan kan er niet zijn. Wat wordt er geboren en wat is het dat sterft? Waken is geboorte en slapen is dood. Was je vrouw bij je toen je je plichten vervulde en toen je sliep? Nee, ze was als een op zichzelf staand iemand ergens anders, toen dacht je dat ze leefde. Nu, na haar dood, denk je dat ze niet bestaat. Daarom ligt het verschil in wat je denkt. Dat is de oorzaak van de pijn.De gedachte aan het niet-bestaan van je vrouw leidt tot zogenoemd verdriet. De boosdoener is het denken. Lief en leed zijn alleen mentale creaties. je moet je persoonlijke ego vernietigen. Wanneer je ego dood is, bestaat er geen verdriet.

V: Als een dierbare sterft, leidt dat tot verdriet.
M: Als je sterft is er verdriet voor de ander die nog leeft.De manier om van verdriet af te komen is niet leven. Dood degene die verdriet heeft. Wie zal er dan overblijven om te lijden? Het ego moet sterven, dat is de enige manier. Wanneer alles het Zelf is, wie is er dan om te worden liefgehad, of of gehaat? Voor hen die niet meer met hun fysieke zintuigen waarnemen en alles als hun Zelf gaan zien, bestaat er geen enkel verdriet. Bovendien is dit verdriet geen enkele indicatie voor waarachtige liefde. Liefde die je jegens uiterlijke objecten en vormen koestert is geen echte Liefde. Echte Liefde houdt altijd verblijf in je Zelf.