Encyclopedie Advaita Vedanta

[Bassie]

https://www.advaitacentrum.nl/public...dvaita-vedanta

Op eenvoudige wijze kan elke geïnteresseerde hier de betekenis vinden van de begrippen die in de traditie van de Advaita Vedânta worden gebruikt.

[Bassie]

Advaita Vedanta.

Alles draait hierbij rond de centrale notie van Advaita, de non-dualiteit van Atman en Brahman, die ook de hetzij relatieve, hetzij illusoire aard van alle andere verschillen (dualiteiten) impliceert. Een levend inzicht in deze non-dualiteit betekent de bevrijding van de steeds weerkerende beperkingen.

Non-dualiteit betekent dus tevens ook notie hebben van illusie én van relativiteit. Dat is ogenschijnlijk in tegenspraak. Iets wat relatief is, is niet non-duaal.

Heel specifiek beduidt de term 'advaita' deze non-dualiteit van de zijns- en bewustzijnskant van de werkelijkheid: beide zijn geheel zonder verschillen, en verschillen dus ook niet van elkaar.

Opmerkelijk. Men spreekt hier van een bewustzijnskant!
Laat dat tot je doordringen voordat je "Alles is bewustzijn" roept.

Wat hier ook staat is dat zijn en bewustzijn geheel zonder verschil is.
En dat klopt.

[Bassie]

Isvara

Men dient zich dan echter te realiseren dat Isvara's scheppen in die zin amoreel (noch moreel, noch immoreel) is, dat het een open handelen is: Isvara schept zonder het geschapene te beoordelen, zonder specifieke resultaten te verlangen, en zonder voorafgaande ontwerpen en eisen, waaraan het geschapene dient te voldoen, en aan de hand waarvan de kwaliteit ervan wordt afgemeten. Isvara's scheppen wordt wel vergeleken met een spel: het beoogt niets dan zichzelf, het is een scheppen dat zijn distribueert zonder dat de specifieke vruchten van de distributie er toe doen. Het probleem van de theodicee, de rechtvaardiging van God, zoals dit in het Westen speelt, is niet van toepassing op Isvara: een theodicee stelt zich God voor als een moreel wezen, waarvan het bestaan door het loutere vóórkomen van ellende in de wereld twijfelachtig wordt, en volgens velen zelfs wordt weerlegd - maar Isvara als het scheppingsprincipe van de zijnsgrond (Brahman), dat de wereld ontvouwt zonder voorafgaand plan, is amoreel in die zin, dat hij zijn schepping niet beoordeelt op wat mensen goed of kwaad zouden noemen, maar simpelweg voortbrengt, in alle onschuld. Het scheppen als onschuldige, op zichzelf staande, ja, zelfs doelloze, open activiteit resulteert in een wereld, die op eendere wijze onschuldig, amoreel, doelloos en open is, in die zin dat zij niets nastreeft maar zich zonder plan of einddoel ontwikkelt.

Dit komen we ook tegen in zelfkennis. Er zullen zich situaties in ons leven voordoen welke we als 'onrechtvaardig' zullen voelen. We wijzen als 'zelf' het geschapene een bepaalde moraal toe. Dit is goed en dat is slecht.

Juist 'onrechtvaardigheid' verdragen (het is!) brengt ons dichter bij de werkelijkheid. In die werkelijkheid is er geen goed of slecht. Bedachte moraal is geen moraal, dat kan onderzocht worden.

[Bassie]

Jnana.

'kennis' in het bijzonder: kennis van de waarheid.

Jnanin.

'kenner van de waarheid'.

A.V. gaat om kennis. Kennis van Waarheid.

Dat er ook een 'kenner' is van die Waarheid geeft aan dat A. wél kennis van Waarheid heeft en B. géén kennis van Waarheid.

[Bassie]

Er is geen tweeheid
als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.

Onderaan zie ik deze tekst staan. Wat een beetje jammer is, want het is onwaar. Wie zich ontspant en in zichzelf keert zal een gevoel krijgen van vrede en 'zijn'. Schijnbare zelfloosheid en schijnbaar 'zijn'.

Laat je niet misleiden door dat vredige gevoel van 'zijn'.
Het heeft niks van doen met het werkelijke 'zijn'.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Onderaan zie ik deze tekst staan. Wat een beetje jammer is, want het is onwaar. Wie zich ontspant en in zichzelf keert zal een gevoel krijgen van vrede en 'zijn'. Schijnbare zelfloosheid en schijnbaar 'zijn'.

Laat je niet misleiden door dat vredige gevoel van 'zijn'.
Het heeft niks van doen met het werkelijke 'zijn'.

Zou het niet het begin kunnen zijn van ont-dekken wat 'zijn' is? Als het babbelen (de stemmetjes die steeds strijd maken in iemands hoofd) niet meer worden gevolgd kan er toch ruimte ontstaan voor het onderzoeken?

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Isvara




Dit komen we ook tegen in zelfkennis. Er zullen zich situaties in ons leven voordoen welke we als 'onrechtvaardig' zullen voelen. We wijzen als 'zelf' het geschapene een bepaalde moraal toe. Dit is goed en dat is slecht.

Juist 'onrechtvaardigheid' verdragen (het is!) brengt ons dichter bij de werkelijkheid. In die werkelijkheid is er geen goed of slecht. Bedachte moraal is geen moraal, dat kan onderzocht worden.

Dit is zo helder als glas.
Het moraliseren is afkomstig van ego. Aanvaarden van wat IS, is het opgeven van de wil. Niet mijn wil geschied.