Het wat en de wie.

[Aart]

"Wat" ik in essentie ben, staat voor mij al een hele tijd vast, namelijk energetisch (levend, bewegend) bewustzijn. Die energie heeft allerhande vormen aangenomen, heeft zich op verschillende manieren uitgedrukt in de loop van mijn leven; er zijn dus een hoop wie?s de revue gepasseerd. Omdat de wie veranderlijk bleek (en ik ondertussen weet dat ik inderdaad ALLES kan (geweest) zijn wat mogelijk is), is vereenzelviging daarmee niet meer aan de orde. Toch geldt voor mij -en dat kan misschien paradoxaal lijken na het voorgaande- dat juist omwille van de verschillende uitingsmogelijkheden, de "wie" belangrijk is. Wat betreft het "wat" valt er niet te kiezen; we "zijn" het sowieso allemaal (of we ons daar nu bewust van zijn of niet) maar het is de "wie" in ieder van ons die het levensspel mogelijk maakt? Energetisch bewustzijn (= "wat" we zijn) WIL immers tot uitdrukking gebracht worden en het ik (= de "wie") biedt die mogelijkheid! Voor mij zijn deze twee in ieder menselijk leven onlosmakelijk met elkaar verbonden. En daarbij is het de wie die zich al dan niet bewust kan worden van het wat ?n de wie?

In bovenstaande quote van mijn vriendin Tineke kan ik mij niet vinden.

Uiteindelijk zal het 'wat' de 'wie' geheel doen verdwijnen.

Het 'wie' is een grens, het 'wat' is grenzeloos en kan zich via de mens tot uitdrukking brengen daar is geen 'wie' voor nodig.

De 'wie' is ego/controle/eigenbelang/zelfbehoud, het 'wat' is niet te bevatten en doet gewoon 'zijn ding'.

Uiteindelijk of in basis is er enkel het 'wat'.

Het 'wat' wat zich bewust is van zichzelf als zijnde het 'wat' en niet als uitingsvorm.

Maar alle tussenfases zijn ook nodig om te doorlopen dus vanuit dat 'standpunt' begrijp ik de tekst van Tineke.

Ik zie dit enkel geschreven worden omdat ik veel mensen in de 'wie-fase' zie blijven hangen en het mentaal flink zie dichttimmeren.

Ach wie ben ik eigenlijk, wat is mijn belang, mogelijk heb ik wat verkeerd vertaald.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

In bovenstaande quote van mijn vriendin Tineke kan ik mij niet vinden.

Uiteindelijk zal het 'wat' de 'wie' geheel doen verdwijnen.

Het 'wie' is een grens, het 'wat' is grenzeloos en kan zich via de mens tot uitdrukking brengen daar is geen 'wie' voor nodig.

De 'wie' is ego/controle/eigenbelang/zelfbehoud, het 'wat' is niet te bevatten en doet gewoon 'zijn ding'.

Uiteindelijk of in basis is er enkel het 'wat'.

Het 'wat' wat zich bewust is van zichzelf als zijnde het 'wat' en niet als uitingsvorm.

Maar alle tussenfases zijn ook nodig om te doorlopen dus vanuit dat 'standpunt' begrijp ik de tekst van Tineke.

Ik zie dit enkel geschreven worden omdat ik veel mensen in de 'wie-fase' zie blijven hangen en het mentaal flink zie dichttimmeren.

Ach wie ben ik eigenlijk, wat is mijn belang, mogelijk heb ik wat verkeerd vertaald.

Lieve Aart, nu ben ik volledig in verwarring gebracht. Ik kan me namelijk vinden in de quote van Tineke, maar ook in die van jou. Wat nu? Zo kan ik me in quotes van Keen vinden en tevens in die van Renoir. Ra, ra hoe kan dat? Ik hou het er maar op dat ik een apart geval ben. Of mijn vertaling deugt ook niet.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Lieve Aart, nu ben ik volledig in verwarring gebracht. Ik kan me namelijk vinden in de quote van Tineke, maar ook in die van jou. Wat nu? Zo kan ik me in quotes van Keen vinden en tevens in die van Renoir. Ra, ra hoe kan dat? Ik hou het er maar op dat ik een apart geval ben. Of mijn vertaling deugt ook niet.

Liefje dat kan omdat er in jou nog een wie aanwezig is.

Merk je niet dat de wie steeds meer naar de achtergrond verdwijnt of anders gezegd; niet steeds meer het vertrekpunt is/de filter is waardoor gekeken/beleefd wordt.

Je zou mogelijk een apart geval willen zijn maar je zit net als ik en Tineke achter het glas in een knakworstpotje.

1 pot nat.

[Aart]

Eckhart, Could you elaborate on ego versus healthy self-esteem?

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Liefje dat kan omdat er in jou nog een wie aanwezig is.

Merk je niet dat de wie steeds meer naar de achtergrond verdwijnt of anders gezegd; niet steeds meer het vertrekpunt is/de filter is waardoor gekeken/beleefd wordt.

Je zou mogelijk een apart geval willen zijn maar je zit net als ik en Tineke achter het glas in een knakworstpotje.

1 pot nat.

Wanneer je die 'wie' niet ziet weet je ook niet dat die er is.
Wanneer je die wie vereert als een God in jou, meen je dat die er moet zijn en je niet zonder je God almachtig kunt leven.
En vereer je God als een gouden kalf.

[Nadje]

Beste Toon, ik ben zo vrij geweest om onderstaande quote, in je topic van Keen, naar hier te verplaatsen. Ik vond 'm mooi voor de discussie hier. Met uw welnemen......

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het 'wat' je bent is zonder naam waarin ?wie? je bent is verdwenen. Maar dat is een truc want die ?wie? is niet weg.

Weer zo'n schitterende uitspraak, waarin ik mij helemaal kan vinden....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Liefje dat kan omdat er in jou nog een wie aanwezig is.

Merk je niet dat de wie steeds meer naar de achtergrond verdwijnt of anders gezegd; niet steeds meer het vertrekpunt is/de filter is waardoor gekeken/beleefd wordt.

Je zou mogelijk een apart geval willen zijn maar je zit net als ik en Tineke achter het glas in een knakworstpotje.

1 pot nat.

Aart, ff serieus nou..... WiNk, ja ik moet er zelf om lachen......maar echt ff serieus nou.....dat klopt dat er in mij een wie aanwezig is. Zoals ik het ervaar/beleef, zou ik zeggen dat de wie in mij steeds meer het werktuig is/wordt, in handen van de wat. Dat is het natuurlijk altijd al geweest, alleen was de wie zich daar (nog) niet van bewust. Wie was alleen bezig met wie en niet met wat. Nu wie weet dat wat de touwtjes in handen heeft, hoeft wie zich niet meer om wie te bekommeren. Kunt u mij volgen zover? Voor de wie in mij betekent dat, dat de wie, aangestuurd door de wat, zich steeds meer richt (als vanzelf) op (h)erkenning van zichzelf in de wie , in casu de woorden van de wie, van de ander(en). Voila.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Aart, ff serieus nou..... WiNk, ja ik moet er zelf om lachen......maar echt ff serieus nou.....dat klopt dat er in mij een wie aanwezig is. Zoals ik het ervaar/beleef, zou ik zeggen dat de wie in mij steeds meer het werktuig is/wordt, in handen van de wat. Dat is het natuurlijk altijd al geweest, alleen was de wie zich daar (nog) niet van bewust. Wie was alleen bezig met wie en niet met wat. Nu wie weet dat wat de touwtjes in handen heeft, hoeft wie zich niet meer om wie te bekommeren. Kunt u mij volgen zover? Voor de wie in mij betekent dat, dat de wie, aangestuurd door de wat, zich steeds meer richt (als vanzelf) op (h)erkenning van zichzelf in de wie , in casu de woorden van de wie, van de ander(en). Voila.

Nadje, ik weet niet of ik je juist vertaal dus ik tover het letterplankje weer tevoorschijn.

De wat heeft niet uitstaande met de wie.

Uiteindelijk zal de wat de wie doen verdwijnen.

De wat is niet te herkennen in de wie.

Er is enkel herkenning van de wat door de wat mogelijk.

Alleen de pest is dat als er geen verschuiving van de wie naar de wat heeft plaatsgevonden dat de wie zich aardig kan voordoen als de wat en denkt zelfs een wat te zijn en denkt de wat in zichzelf (wat al niet klopt, want bij een wat is er geen zichzelf) bij een ander te herkennen.

Ach wat weet ik er nou van.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

De wat heeft niet uitstaande met de wie.

Uiteindelijk zal de wat de wie doen verdwijnen.

En wat betekent dat dan Aart?

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

In bovenstaande quote van mijn vriendin Tineke kan ik mij niet vinden.

Uiteindelijk zal het 'wat' de 'wie' geheel doen verdwijnen.

Spijtig genoeg (voor jou dan h?) heb je de ellenlange vragenlijst die ik je bezorgde naar aanleiding van je vriendschapsverzoek nog niet teruggestuurd Aart, waardoor ik niet weet of je wel aan alle voorwaarden voldoet en om die reden kan je mij eigenlijk nog niet als "vriendin" betitelen.
Natuurlijk kan jij JE niet in mijn quote vinden, je hebt de wie in jou immers naar de eeuwige jachtvelden gestuurd, waardoor een (andere versie van) wie niet meer (h)erkend wordt. Maar misschien kun je er WAT in vinden, wat (WiNk) denk je?

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Het 'wie' is een grens, het 'wat' is grenzeloos en kan zich via de mens tot uitdrukking brengen daar is geen 'wie' voor nodig.

Euhm... En dat "wat" ziet er dus bij iedereen waar de wie uit verdwenen is hetzelfde uit, namelijk als grenzeloosheid? En hoe uit die "eigenschap" zich dan want mijn voorstellingsvermogen -waarvan ik nochtans dacht dat het ruim genoeg was- schiet hier duidelijk te kort.
Ik zie in elke mens weliswaar talrijke "ken"-merken tot uiting komen en beschouw deze als het "wat" dat (als en in en door een "wie") gekend kan worden, maar desalniettemin zijn deze kenmerken toch in aantal beperkt. Een mens is in die zin begrensd -en dat geldt dus evengoed voor mensen die zichzelf (= de wie in hen) het etiket "grenzeloos" opgeplakt hebben- dat hij/zij niet al wat mogelijk is tegelijk kan zijn/ervaren. Het grenzeloze heeft m.i. dus begrenzing "nodig" omwille van het kunnen be-leven.

Man en vrouw zijn bijvoorbeeld 2 verschillende vormen die het "wat" kan aannemen; de beleving van het man-zijn of het vrouw-zijn is de "wie". Het wat velt echter geen oordeel over de wie waarin het zichzelf tot uiting brengt. Fysisch is het immers -althans tot nu toe- onmogelijk om beide tegelijk te zijn en al zeker niet om dit als dusdanig te ervaren. Alleen al op het seksuele terrein zijn de uitingsmogelijkheden van een mens (= op aarde levend bewustzijn) dus blijkbaar al beperkt/begrensd, omdat hij/zij OFWEL een mannelijk lichaam "bewoont", OFWEL een vrouwelijk lichaam. En al zou je dagenlang honderduit vertellen over jouw man-ZIJN, als vrouw kan ik dit "zijn" niet beleven, en dat geldt evengoed omgekeerd.

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

De 'wie' is ego/controle/eigenbelang/zelfbehoud, het 'wat' is niet te bevatten en doet gewoon 'zijn ding'.

Het geslachtsloze "wat" doet volgens mij niet zomaar zijn/haar ding maar weet juist heel goed WAT het doet. En het is inderdaad aan de wie om daarop te vertrouwen en het verzet (omwille van twijfel/angst) te staken; dan stromen wat en wie moeiteloos in dezelfde richting.

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Uiteindelijk of in basis is er enkel het 'wat'.

Het 'wat' wat zich bewust is van zichzelf als zijnde het 'wat' en niet als uitingsvorm.

Van zodra je energie/bewustzijn/al dat is als "wat" benoemt, geef je het al vorm en is het niet langer vormloos/grenzeloos...
Energie neemt sowieso een bepaalde vorm aan; het kan niet anders zijn omdat het (er) anders niet(s) kan ZIJN...

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Maar alle tussenfases zijn ook nodig om te doorlopen dus vanuit dat 'standpunt' begrijp ik de tekst van Tineke.

Alle fases zijn zogenaamde tussenfases omdat niemand kan weten waar en wanneer HET eindigt... En er is wat betreft die fases volgens mij evenmin een noodzakelijke of te prefereren of juiste "volgorde van volgen", noch kan men zich uitspreken over het al dan niet "nodig zijn" van het doorlopen ervan (zo heeft mijn jongste dochter bijvoorbeeld de "fase" van het kruipen overgeslagen maar ze kan evengoed op 2 benen lopen als mijn andere kinderen).

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ik zie dit enkel geschreven worden omdat ik veel mensen in de 'wie-fase' zie blijven hangen en het mentaal flink zie dichttimmeren.

Je zou hen eventueel ook kunnen laten "hangen" waar ze blijven hangen en laten "dichttimmeren" wat dichtgetimmerd wordt... Wie kan zeggen waartoe het dient?

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ach wie ben ik eigenlijk, wat is mijn belang, mogelijk heb ik wat verkeerd vertaald.

Alles is mogelijk (getuige het feit dat jij jezelf de vraag stelt "wie ben ik eigenlijk?" WiNk)
Je doet gewoon wat je doet, dat heb ik ook net gedaan en zal ik blijven doen (ik kan de werking van het "wat" in mijn "wie" toch niet tegenhouden )