Het misverstand uit de nondualiteit.

[Freerider]

In het kader van nondualiteit brengen (moderne) goeroes het zo dat ons duale bestaan een illusie is. En dat klopt ook! Maar vervolgens wordt er een verkeerde conclusie aan verbonden: (geestelijk) lijden hoeft niet, want dit bestaan is toch maar een illusie.

Kijk en dat vindt ons ego grappig. Want wat er eigenlijk bedoelt wordt is dat ons ego een illusie is! En ons ego is een slimmerik. Die presenteert een in oorsprong mooie boodschap verkeerd. Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

En "wij" trappen er in. En omdat ons ego zich koest houden denken we ook nog dat we het juiste pad bewandelen. Maar ga jezelf eens na?: wat doet het ego als je hem zn zin niet geeft? Protesteren. Des te meer je je ego negeert des te harder hij begint te piepen en trucjes te bedenken om zijn zin te krijgen.

Wij (de mens) zijn ego-verslaafd. Als je een junk zijn shit niet meer geeft, gaat hij daar blij van worden? Nee, hij gaat de meest smerige trucjes bedenken om zijn shit te bemachtigen. Zo doet ons ego dat ook. Zie bovenstaande.

En als je je uit je verslaving wilt wegrukken is dat geen gemakkelijke weg. Je hele "zijn" gaat schreeuwen om de shit die ego heet. Je hongert ahw je ego uit en hij gaat protesteren. Als je dit ervaart is dat een teken. Maar altijd zal het ego in de buurt zijn om in de vorm van rationaliteit je wat anders te vertellen?.

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Vertrouw daarom meer op je intuitie dan op je rationaliteit.

Als ego een dermate slimmerik is, zoals je zegt,
zou die dan ook niet al lang beslag hebben gelegd op je intuïtie?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Als ego een dermate slimmerik is, zoals je zegt,
zou die dan ook niet al lang beslag hebben gelegd op je intuïtie?

Nee, dat denk ik niet. Al denk ik wel dat het mogelijk is dat de ratio de intuitie verkeerd gaat interpreteren. Vanuit je intuitie "bedenk" je iets en je ratio gaat er mee aan de haal. Daarom is het heel belangrijk om te achterhalen wat er uit je ratio voortkomt en wat uit je intuitie.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Nee, dat denk ik niet. Al denk ik wel dat het mogelijk is dat de ratio de intuitie verkeerd gaat interpreteren. Vanuit je intuitie "bedenk" je iets en je ratio gaat er mee aan de haal. Daarom is het heel belangrijk om te achterhalen wat er uit je ratio voortkomt en wat uit je intuitie.

En met wat zou je kunnen achterhalen wat er uit je ratio voorkomt en wat uit je intuïtie?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En met wat zou je kunnen achterhalen wat er uit je ratio voorkomt en wat uit je intuïtie?

Dat kan je alleen leren door met intuitie te gaan werken. Het is doodeng, want je moet vertrouwen op iets waar je Niets van af weet. Je vertrouwt er op dat daarvoor je een pad is, maar je gedachten zullen je vertellen dat er net zo goed een ravijn kan zijn. Alleen door te doen kan je er vertrouwen in krijgen.
Maar weet wel dat er heel wat voor nodig is voordat iemand bereid is om er mee te werken. Immers: als je leven op rolletjes loopt, waarom zou je dan actie ondernemen?

Maar intuitie is "weten buiten het weten om". En ik begrijp best dat jij en anderen dit allemaal niet gaan aannemen op voorspraak van een ander. Probeer het neutraal te benaderen, dat is het beste denk ik.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Dat kan je alleen leren door met intuitie te gaan werken. Het is doodeng, want je moet vertrouwen op iets waar je Niets van af weet. Je vertrouwt er op dat daarvoor je een pad is, maar je gedachten zullen je vertellen dat er net zo goed een ravijn kan zijn. Alleen door te doen kan je er vertrouwen in krijgen.
Maar weet wel dat er heel wat voor nodig is voordat iemand bereid is om er mee te werken. Immers: als je leven op rolletjes loopt, waarom zou je dan actie ondernemen?

Maar intuitie is "weten buiten het weten om". En ik begrijp best dat jij en anderen dit allemaal niet gaan aannemen op voorspraak van een ander. Probeer het neutraal te benaderen, dat is het beste denk ik.

Het is doodeng zolang je dat gelooft. En dan is het nog slim om (ook) gebruik te maken van je kennis en je ratio. Helemaal vertrouwen op je innnerlijke stem doe je gewoon als je weet dat het goed is. Al dan niet naar even twijfelen. Dan doe je het ook gewoon en maak je die beslissing. intuïtie maakt op een abstracte manier gebruik van alles wat logisch is en aan kennis beschikbaar. Zonder dat je daar qua denken (te lang) bij stil staat en serieuze afwegingen maakt of het wel klopt. Een soort van universele intelligentie welke het rationele te boven stijgt. Zo voelt het in ieder geval voor mij, op die manier heb ik al beslissingen genomen waarvan ik heel soms achteraf dacht, heb ik er wel goed aan gedaan. Maar toch wel.

Je schreef ook ergens dat je het niet mee eens was dat instinct en intuïtie hetzelfde zijn. Misschien geef je daar een andere interpretatie aan.Voor mij betekent beide in deze samenhang ook het innerlijke weten waardoor een levend wezen precies weet wat te doen zonder na te denken.

En ook een dier twijfelt wel eens even wat precies te doen in een bepaalde situatie. Zeker in die situaties waarin ook aangeleerde processen een rol spelen. Zoals sancties die volgen op ongehoorzaamheid, al is dat maar een bestraffend pfoei. Of gevaar in het verkeer. Dan zie je ze kijken....en even aarzelen. Zou dat in de pure natuur ook voorkomen?

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ons ego zegt: nee, je hoeft geen verdriet te hebben, je hoeft niet te lijden, want je bent toch EEN. Dus waarom verdriet hebben?

Ik geloof niet dat dat de stem van ego is die ons dat vertelt. Vanuit een innerlijk weten, een gevoel/ervaring van eenheid/ één zijn, kan geweten worden dat we vrij kunnen zijn van lijden, pijn en verdriet. Dat onze essentie vrij en vreugdevol is. Of welke woorden je er maar aan wilt geven. We kunnen daar vrij van zijn, niet door het te ontkennen, niet door het af te wijzen, maar door het ten diepste te ervaren. Althans, zo werkt het voor mij.

Door intens je verdriet te ervaren/omarmen, kom je als het ware op de bodem van dat verdriet, daar waar de vreugde ook zijn oorsprong vindt, dus bij de bron, zal ik maar zeggen en dan wordt verdriet als een vreugde ervaren omdat het je inzichten over jezelf verschaft en omdat het je reinigt van emotionele shit en daarom (als je diep genoeg gaat, maar dat doen de meesten niet) werkt diep verdriet als je er uiting aan geeft, uiteindelijk altijd bevrijdend, louterend en voel je je daarna vaak ook letterlijk lichter.

En dan zie je pijn, verdriet, lijden niet meer als zaken waarvan je verlost zou moeten zijn. Dan is de zwaarte eraf en heeft het zijn eigen schoonheid. Met name op de plek daar waar vreugde en verdriet in elkaar over gaan, samenvallen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Ik geloof niet dat dat de stem van ego is die ons dat vertelt. Vanuit een innerlijk weten, een gevoel/ervaring van eenheid/ één zijn, kan geweten worden dat we vrij kunnen zijn van lijden, pijn en verdriet. Dat onze essentie vrij en vreugdevol is. Of welke woorden je er maar aan wilt geven. We kunnen daar vrij van zijn, niet door het te ontkennen, niet door het af te wijzen, maar door het ten diepste te ervaren. Althans, zo werkt het voor mij.

Door intens je verdriet te ervaren/omarmen, kom je als het ware op de bodem van dat verdriet, daar waar de vreugde ook zijn oorsprong vindt, dus bij de bron, zal ik maar zeggen en dan wordt verdriet als een vreugde ervaren omdat het je inzichten over jezelf verschaft en omdat het je reinigt van emotionele shit en daarom (als je diep genoeg gaat, maar dat doen de meesten niet) werkt diep verdriet als je er uiting aan geeft, uiteindelijk altijd bevrijdend, louterend en voel je je daarna vaak ook letterlijk lichter.

En dan zie je pijn, verdriet, lijden niet meer als zaken waarvan je verlost zou moeten zijn. Dan is de zwaarte eraf en heeft het zijn eigen schoonheid. Met name op de plek daar waar vreugde en verdriet in elkaar over gaan, samenvallen.

Idd alles/leven wil ervaren worden/ wil zichzelf ervaren.
Niet weggemoffeld/ontkend

Elke bloesem wil tot vrucht,
Elke morgen wil avond worden,
Niets eeuwigs bestaat op aarde
dan de verandering, het verwaaien.

Ook de mooiste zomer wil
Ooit eens herfst en verwelking ervaren.
Houd jij, blad, je geduldig stil,
Wanneer de wind je wil ontvoeren.

Speel je spel en verzet je niet,
Laat het stil gebeuren.
Laat door de wind, die je breekt,
je naar huis toe waaien.

Hermann Hesse

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Idd alles/leven wil ervaren worden/ wil zichzelf ervaren.
Niet weggemoffeld/ontkend

Elke bloesem wil tot vrucht,
Elke morgen wil avond worden,
Niets eeuwigs bestaat op aarde
dan de verandering, het verwaaien.

Ook de mooiste zomer wil
Ooit eens herfst en verwelking ervaren.
Houd jij, blad, je geduldig stil,
Wanneer de wind je wil ontvoeren.

Speel je spel en verzet je niet,
Laat het stil gebeuren.
Laat door de wind, die je breekt,
je naar huis toe waaien.

Hermann Hesse

Mooi!

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Idd alles/leven wil ervaren worden/ wil zichzelf ervaren.
Niet weggemoffeld/ontkend

Elke bloesem wil tot vrucht,
Elke morgen wil avond worden,
Niets eeuwigs bestaat op aarde
dan de verandering, het verwaaien.

Ook de mooiste zomer wil
Ooit eens herfst en verwelking ervaren.
Houd jij, blad, je geduldig stil,
Wanneer de wind je wil ontvoeren.

Speel je spel en verzet je niet,
Laat het stil gebeuren.
Laat door de wind, die je breekt,
je naar huis toe waaien.

Hermann Hesse

Wat mooi !