Psychedelica

[Laurens]

Psychedelica in therapie, wat weten we?

Weinig bekend over risico’s en bijwerkingen.

Ondanks de veelbelovende resultaten uit de (veelal) kleinschalige studies, is er nog weinig bekend over de lange-termijnrisico’s en bijwerkingen van deze middelen. Ook weten we nog niet hoe lang de therapeutische effecten aanhouden en voor welke groep patiënten deze behandelingen geschikt zijn. Het gebruik van psychedelica brengt namelijk risico’s met zich mee, juist bij mensen met psychische problematiek. Verder is het risico dat door positieve verhalen in het nieuws mensen met psychische problemen zonder de juiste voorlichting en medische begeleiding psychedelica gaan gebruiken. Hierdoor kunnen hun psychische problemen verergeren.

“Meer kennis hierover is belangrijk. Het gaat om kwetsbare mensen met psychische problematiek voor wie de risico’s groter kunnen zijn”

Artikel

Er is hier vaker een discussie geweest of psychedelica kunnen bijdragen aan realisatie. Dat omdat, in mijn optiek, alle beschikbare middelen die tot dat doel kunnen leiden van belang zijn om zulke ontwikkelingen met belangstelling te volgen is dat, onder protest van velen, toch toegestaan.

Het bovenstaande artikel geeft min of meer een eindconclusie aan van dat onderzoek. Het artikel zegt dat het behulpzaam kan zijn bij psychische aandoeningen omdat de mind in een bepaalde setting beter toegankelijk is voor therapeutische behandeling. Ook wordt hier uitgesproken dat er van het middel zelf geen blijvende resultaten verwacht mogen worden.

Waar realisatie een blijvende hoedanigheid is is de conclusie dat het daartoe onmogelijk kan worden aangewend. Daarbij zou ik in het kader van gerealiseerd pretenderen te zijn mijn 'stokpaardje' weer kunnen gaan berijden en memoreren dat realisatie onmogelijk kan samengaan met een sterk ontwikkeld 'ego' of 'ik', maar dat ga ik nu niet doen.



Eerder hadden wij hier een deelnemer die hoog opgaf van psychedelica en een van de reageerders die daarvoor openstond reageerde recentelijk als volgt.

Ik begin te denken dat die confrontatie met u en uw psychedelica avonturen, misschien wel een laatste "verleiding" is.

Mijn eigen kleine ervaring kan niet zoveel invloed hebben vermoed ik.
Maar mijn opzoekwerk heeft mij wel zeer sceptisch gemaakt.

Als ik merk dat iemand als Hamilton Morris waarschuwt: "Ga niet de mystieke toer op!"; als ik "anciens" als Dennis Mckenna en Richard Alpert (wijlen Ram Dass) hoor zeggen dat de piekervaringen teleurstellend vluchtig zijn, dat Terence er de laatste jaren van zijn leven niets meer moest van hebben, dat Timothy Leary ook altijd geweigerd heeft de mystieke toer op te gaan, dan concludeer ik dat dat geëxperimenteer een doodlopende straat is. Of tenslotte alleen maar fantastisch entertainment is voor mensen, die op zoek zijn naar uitzonderlijke, fascinerende kicks (zie Joe Rogan).

En wetenschappers als Carhart-Harris, Steven Laureys en andere onderzoekers zien het nut vooral in het "resetten" van het brein met goede gevolgen voor depressief lijden, en andere stoornissen.

En wat ge ook meemaakt: het zijn ervaringen van een levend, door chemische reacties beïnvloed brein.

Het is mijn volle overtuiging dat niemand de échte fysieke dood - het feitelijk afsterven van het brein - kan meemaken!

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Karlkraus

Klik op de afbeelding om de link te volgen
In de verschillende yoga-scholen, alsook in de Advaita geschriften speelt "Zelf-realisatie" een hoofdrol, om niet te zeggen de hoofdrol.

Wat is dat "Zelf" dat moet "gerealiseerd" worden?
"Dat wat je in wezen bent" is meestal het antwoord.

Ik antwoord daarop: 'De totaliteit van wat je bent' is altijd aanwezig! Dus kan "realisatie" alleen maar betekenen: dat je je realiseert dat 'de totaliteit van wat je bent' altijd aanwezig is!

Het uitgangspunt bij de meeste Indische metafysische en filosofische scholen is: dat de realisatie van wat je écht bent, je zal bevrijden van alle angst en pijn en dat je daarna de aardkloot bewandelt als "verlichte, bevrijde" ziel.
Maar dat gaat niet in één, twee, drie! Daar moet ernstig voor geoefend worden, met toepassing van een of andere yoga-techniek, liefst onder leiding van een "zelf-gerealiseerde" leraar. (Als die al te vinden is!)

De laatste tijd wordt al dat gezwoeg in vraag gesteld.
Er is de hype van de heropleving van het gebruik van 'psychedelica'.
Het gebruik hiervan zou het bereiken van de staat van "verlichting", waarbij je je 'één voelt met het universum' zeer bevorderen (wat dat inhoudt weet alleen diegene die die ervaring heeft). Ik bvb geef eerlijk toe dat ik mij daar geen voorstelling van kan maken.

Vooral het gebruik van een 'kritieke' dosis van de verbinding 5-MeO-DMT (5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine), meestal gerookt, door het gestolde paddengif van de Bufo Alvarius te ontbranden in een daarvoor geschikte pijp, schijnt vaak te leiden tot een 'definitieve spirituele doorbraak'. (Er zijn legio voorbeelden op het web van die ervaringen).

Mensen raken bewusteloos en hebben blijkbaar de ervaring van volledig te desintegreren, maar op de een of andere manier wordt de ervaring toch geregistreerd!
De een komt er 'jubelend' uit met een eureka-gevoel: ik heb het eindelijk voorgoed beet!
Anderen - de meesten - vinden het maar een griezelige ervaring en zijn blij hun gedesintegreerde lichaam ongeschonden terug te vinden. En die zeggen: Nooit meer!

De overgrote populariteit is tegenwoordig weggelegd voor de "Ayahuasca ceremonie", waarbij een DMT aftreksel gedronken wordt. Normaal wordt oraal ingenomen DMT onmiddellijk afgebroken, en heeft geen effect.
Maar de Amazone-bewoners hebben al eeuwen geleden ontdekt dat, als ze een aftreksel van een ander plant toevoegen, het mengsel wel actief wordt.
De moderne scheikunde heeft ontdekt dat die tweede plant 'harmine' bevat, een krachtige natuurlijke MAOI, een monoamine oxidatie inhibitor. (DMT is een monoamine).
Het drinken van de "ayahuasca-thee" veroorzaakt een ware caleidoscoop van zeer intrigerende tot zeer enerverende, zelfs angstaanjagende, ervaringen.
Voor de een, boeiend en entertainend, voor de ander hogelijk 'mystiek'.
Af en toe hoor je de kreet: God bestaat! Ik heb hem ontmoet!

Ik kan er alleen maar als buitenstaander over meepraten!

Voor mezelf beschouw ik ervaringen als een voorbijgaande toestand: ze hebben een begin en een einde. En de herinnering eraan is afhankelijk van de gezondheid van het geheugen, dat op zijn beurt afhankelijk is van de gezondheid van het brein.

Om terug te keren naar mijn uitganspunt:
De totaliteit van wat je in wezen bent is geen ervaring. Het is een 'zijnstoestand'. Je hoeft niets te ondernemen om die te "bereiken"!

Voor mij betekent "bevrijding": bevrijd zijn van het verlangen om te zoeken naar "bevrijding".

Ervaringen zijn van voorbijgaande aard inderdaad.
Gezocht moet worden naar het blijvende.

De vraag 'Wat is dat "Zelf" dat moet "gerealiseerd" worden?' is niet beantwoord met "Dat wat je in wezen bent is meestal het antwoord".
Wat je in wezen bent is wederom een invulling, een idee en feitelijk niet het juiste antwoord.
Beter is het te zeggen het Zelf is alles wat je niet bent.

'De totaliteit van wat je bent' is altijd aanwezig! Dus kan "realisatie" alleen maar betekenen: dat je je realiseert dat 'de totaliteit van wat je bent' altijd aanwezig is!

Dit is als gevolg daarvan de verkeerde conclusie.
Maar het heeft een kern van waarheid, datgene wat altijd aanwezig is, is namelijk 'bewustzijn' ook wel 'aanwezigheid' genoemd (noteer dat de 'ik' hieruit is verdwenen vandaar datgene, het onbenoembare). Dus niet datgene wat 'je' je in persoon voorstelt.

Het uitgangspunt bij de meeste Indische metafysische en filosofische scholen is: dat de realisatie van wat je écht bent, je zal bevrijden van alle angst en pijn en dat je daarna de aardkloot bewandelt als "verlichte, bevrijde" ziel.
Maar dat gaat niet in één, twee, drie! Daar moet ernstig voor geoefend worden, met toepassing van een of andere yoga-techniek, liefst onder leiding van een "zelf-gerealiseerde" leraar. (Als die al te vinden is!).

Het zal je bevrijden van je 'ik' en daarmee van je 'ego' (je weet wel dat dingetje dat altijd voor het 'ik' in de bres springt wanneer het belaagd wordt) en dat maakt het leven al aanzienlijk aangenamer. Bevrijding van angst en pijn zal er niet door plaatsvinden als datgene wat je denkt te zijn (het ik) is verdwenen. Je weet dan dat het niet je 'ik' is die de dingen overkomt maar het is er nog wel degelijk. Pijn en lijden horen bij het bestaan, bij de wreedheid van de natuur. Je ziet door de eeuwen heen dat degenen die geacht worden verlicht te zijn ook smart (Jezus aan het kruis en Nisargadatta na het overlijden van zijn zoon) hebben te verdragen. Laat je niks wijsmaken.

Vooral het gebruik van een 'kritieke' dosis van de verbinding 5-MeO-DMT (5-methoxy-N,N-dimethyltryptamine), meestal gerookt, door het gestolde paddengif van de Bufo Alvarius te ontbranden in een daarvoor geschikte pijp, schijnt vaak te leiden tot een 'definitieve spirituele doorbraak'. (Er zijn legio voorbeelden op het web van die ervaringen).

Het lijkt me niet onmogelijk dat je middels psychedelica tot ingrijpende inzichten komt maar het heeft niets uitstaande met realisatie. Mensen met een bijna doodervaringen hebben zulke inzichten vaak ook en verloren de angst voor de dood.