Over verlichting

[Rennie]

Verlichting is het gerijpte besef dat er niemand is om tot verlichting te komen, dat er niemand is om naar verlichting te kunnen streven, omdat elk ik-beeld juist verschijnt in dat wat je werkelijk bent. (Let wel, élke beschrijving ervan schiet ergens tekort).

Hoe al het streven te bezien dat ondanks dat plaatsvindt? (Mediteren om tot wat dan ook te komen, hard werken om tot wat dan ook te komen, wat dan ook doen om tot wat dan ook te komen.
Moet je af van het idee iemand te zijn Wie is dan de 'je' die daar vanaf zou moeten?

Het is wat het is (=er is geen onveranderlijke betekenis aan te geven), de ik die meent iets te moeten doen is niets anders dan de regen die valt, of de wind die waait. Het is gewoon iets wat gebeurt in de totale samenhang van alles wat zich voordoet en zegt niets over wat je bent. (Omdat dat wat je bent geen enkele begrenzing heeft)
Alles wat we leren zien als oorzaak of gevolg is niet echt van belang, omdat het zien van een oorzaak of een gevolg zelf ook altijd een oorzaak had en een gevolg heeft.

Een samenvatting zou kunnen zijn: Het maakt niet uit wat er gebeurt, het is altijd 'god' die zich laat zien en niets dán 'god'.
Het besef dat je de dromer bent van de droom, niet de ik-figuur in de droom, laat alles in een ander licht vallen. Dan wordt alles wat je meemaakt nooit geacht in staat te zijn om ook maar iets aan te tasten.
Nog steeds is er wat er is, ook angst, ook verdriet, naast al het andere, maar niet meer als iets dat vermeden moet worden en dus niet meer als 'lijden'.

Over Verlichting 2002

Bron

Oorspronkelijk geplaatst door Marchien Toutenhoofd

Hey Renoir!

Jou ken ik toch nog van het onkruid forum?

Ja hoor, je mag het gebruiken. Ik zou het fijn vinden als je de bron vermeldt.

Groetjes,
Marchien

[Freerider]

Ik doe niet aan verlichting, maar juist aan minder-verlichting?.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik doe niet aan verlichting, maar juist aan minder-verlichting?.

Wat is dat 'ik' die niet doet...

Verlichting is het gerijpte besef dat er niemand is om tot verlichting te komen.

Dat is het eind van de rit 'een gerijpt besef' niet zomaar een of ander conclusie.

[Freerider]

Die "ik" zet de bouwlamp van zn ego wat lager zodat het echte licht er door kan schijnen. Valt niet mee om die bouwlamp te dimmen, ik heb er nog een hele klus aan.

[Freerider]

Verlichting is het gerijpte besef dat er niemand is om tot verlichting te komen.

Uiteindelijk is er Niets.. Niemand.. Al.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Uiteindelijk is er Niets.. Niemand.. Al.

Is dat het resultaat van diepgaand onderzoek of heb je de klok horen luiden ?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Die "ik" zet de bouwlamp van zn ego wat lager zodat het echte licht er door kan schijnen. Valt niet mee om die bouwlamp te dimmen, ik heb er nog een hele klus aan.

Dat 'ik' is een doener die geloof hecht in de maakbaarheid van de dingen, het gaat om de aard van dat 'ik' dat onderwerp van diepgaand onderzoek kan zijn.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat 'ik' is een doener die geloof hecht in de maakbaarheid van de dingen, het gaat om de aard van dat 'ik' dat onderwerp van diepgaand onderzoek kan zijn.

Dat begrijp ik niet. Waarom zou de aard van dat 'ik' interessant zijn? Als er überhaupt al een antwoord mogelijk is over de aard van dat 'ik'.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Verlichting is het gerijpte besef dat er niemand is om tot verlichting te komen, dat er niemand is om naar verlichting te kunnen streven, omdat elk ik-beeld juist verschijnt in dat wat je werkelijk bent. (Let wel, ?lke beschrijving ervan schiet ergens tekort?)

Hoe al het streven te bezien dat ondanks dat plaatsvindt? (Mediteren om tot wat dan ook te komen, hard werken om tot wat dan ook te komen, wat dan ook doen om tot wat dan ook te komen? )
Moet je af van het idee iemand te zijn? Wie is dan de ?je? die daar vanaf zou moeten?

: Het is wat het is (=er is geen onveranderlijke betekenis aan te geven), de ik die meent iets te moeten doen is niets anders dan de regen die valt, of de wind die waait. Het is gewoon iets wat gebeurt in de totale samenhang van alles wat zich voordoet en zegt niets over wat je bent. (Omdat dat wat je bent geen enkele begrenzing heeft)
Alles wat we leren zien als oorzaak of gevolg is niet echt van belang, omdat het zien van een oorzaak of een gevolg zelf ook altijd een oorzaak had en een gevolg heeft.

Een samenvatting zou kunnen zijn: Het maakt niet uit wat er gebeurt, het is altijd 'god' die zich laat zien en niets dán 'god'.
Het besef dat je de dromer bent van de droom, niet de ik-figuur in de droom, laat alles in een ander licht vallen. Dan wordt alles wat je meemaakt nooit geacht in staat te zijn om ook maar iets aan te tasten.
Nog steeds is er wat er is, ook angst, ook verdriet, naast al het andere, maar niet meer als iets dat vermeden moet worden en dus niet meer als ?lijden? .

Over Verlichting 2002

Bron

Nou ja,...zolang ik nog denk dat ik een ik heb, vind die ik het allemaal nog steeds aardig elitair klinken.
Alsof het alleen weg gelegd is voor de geletterden onder ons, en de stratenmaker of poetsvrouw kan fluiten naar die waarheid, omdat het veel te ingewikkeld is om te snappen of de neus nu zich zelf ruikt of niet.
Of is dit gewoon een manier die via een goed lezend/begrijpend vermogen te doorgronden is, en dat er voor de simpelen iets eenvoudigers is?(verlichting voor dummies?)

Ik zelf moet ontzettend mijn best doen om je teksten te lezen, en kan door de moeilijkheidsgraad moeilijk vatten wat je nu eigenlijk zegt.
Zelf zal ik nooit advocaat kunnen worden, simpelweg omdat ik niet goed kan leren, maar zou de waarheid via nietsontziend zelfonderzoek ook alleen voor de "intelligentia" zijn?

Moet je iets wat je voor jezelf erg ingewikkeld hebt gemaakt, ook op een ingewikkelde manier ontleden tot iets wat uiteindelijk de simpelheid zelve uitstraalt?

[Freerider]

Hans

Waar zou jij een goudschat verstoppen? Daar waar iedereen hem ziet?