Charlatan 1

[Rozenhart]

Ben jij een charlatan, omdat je beweert verlicht te zijn, Gerealiseerd?
Je hebt oprechte zoekers, die nog altijd worstelen met hun ego(-gevoelens). Op zoek naar verlichting. En dan komen ze bij iemand die beweert Gerealiseerd te zijn, verlicht. Maar deze persoon kent ook nog steeds angst en woede, ook al wordt er meteen beweert deze niet te zijn.
Ben jij zo halve verlichte ziel, die anderen de weg wijst?

Waarom geven we gewoon niet ruitelijk toe: helemaal niet verlicht te zijn, helemaal niet Gerealiseerd.
Dat we enig inzicht hebben en daardoor enige bevrijding ervaren maar beslist niet meer dan dat.
Waarom zijn wezelf gestopt met twijfelen en (onder)zoeken?
Waarom zijn we hooghartig over bijvoorbeeld een Boeddha, Christus of Maharshi? Zijn we dan werkelijk aan hen gelijk geworden?
Als we dan zo verlicht zijn als we denken te zijn, waar zijn dan al die volgelingen, al dat succes, dat toch behoort samen te gaan met de Realisatie of niet soms?

Waarom noemen tegenwoordig zoveel mensen zichzelf in hemelsnaam verlicht? Terwijl ze nog met zoveel duisternis in zichzelf (bijna zichtbaar) aan het worstelen zijn.
We zijn liever arrogant ... We twijfelen niet. We hebben het opgegeven, het (onder)zoeken. Je bent er immers al maar dat is de Eiffeltoren ook, niet waar?

Ik pas hier voor.
Is wat ik begrepen heb werkelijk verlichting?
We kunnen onszelf voor de malhouden, net zoals iemand die beweert een goed huwelijk te hebben maar de ander is allang niet gelukkig meer binnen dat huwelijk.

Verlichting moet wel een mythe zijn of wij zijn gewoon een stelletje charlatans met elkaar en hebben eigenlijk nog een 'lange' weg te gaan.
Ik geef eigenlijk liever toe, er nog steeds niets van te hebben begrepen. Maar dat wisten jullie natuurlijk al.

[Rennie]

Je kunt niet beweren verlicht te zijn, omdat de 'je' die dat zegt te zijn dan uit je verdwenen is. Echter wanneer verlichting je deel is kun je in de toestand van hernieuwde identificatie zo'n uitspraak wel doen over de situatie die daaraan voorafging. Een gerealiseerde is behalve een manifestatie van Zijn tevens ten behoeve van de interactie een iemand. Echter is daarmee allesbehalve verwikkeld in een worsteling, dat wat prikkelt is ego, dat weet hij.

Als een verlichte meent jou de weg te kunnen wijzen is hij een ANWB bord of matigt hij zich kennis aan over de menselijke psyche waaromtrent hij geen autoriteit bezit. Een verlichte heeft alleen maar helder wat al het waargenome NIET is.

Het verlicht zijn is voor niemand van enig belang. Het gaat niet over autoriteit op wiens gezag iets kan worden aangenomen. Waarheid moet door eenieder individueel ont-dekt worden, waarbij het allesbehalve over kennis gaat. ZELF kennis gaat over weten wat je niet bent, en inderdaad zijn we als we dat weten aan Christus, Boeddha en Maharshi gelijk geworden in de betekenis van ZELF maar niet qua karakterkenmerken.

Je denkt kennelijk (nog steeds) in termen van bereiken, van succes door erkenning en volgelingen. Realisatie is niets van dat alles. We zijn helemaal niet zover wanneer we ons bewegen op het terrein van de menselijke geest, met zijn mechanismen, angsten en woedes.

Dit heeft helemaal niets uitstaande met Realisatie of er zou realisatie, c.q. vervolmaking, van je menszijn mee bedoeld moeten zijn. Wanneer het over verlichting gaat lijkt het vaak alsof daarmee bedoeld is dat de kleinmenselijkheden zijn overstegen, terwijl de wannabeguru uitdraagt dat anderen deze nog moeten leren behappen.

[Marijke]

Ik heb het idee dat iemand die zich laat voorstaan op 'verlicht' te zijn mogelijk wel eens geen kaas heeft gegeten van verlicht zijn. Waarom zou je dat willen vermelden anders dan je ego te spekken of iets in die geest?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Marijke

Ik heb het idee dat iemand die zich laat voorstaan op 'verlicht' te zijn mogelijk wel eens geen kaas heeft gegeten van verlicht zijn. Waarom zou je dat willen vermelden anders dan je ego te spekken of iets in die geest?

Zoals (al) gezegd is iemand die dat beweerd niet verlicht en is degene die zich er op laat voorstaan verlicht te zijn dat evenmin. Dus dat simpele feit alleen al geeft ernstige twijfel omtrent de door hem aan zichzelf toegekende staat.

Voorts is het een buiten de persoon in kwestie staand iemand niet mogelijk dat te beoordelen. Ene L beweerde dat op het R-forum van iemand die bij de AH op de grond zat ten stelligste vanwege een paar diepe heldere open ogen en een ander forumlid een zekere A zou dat vlgs deze L eveneens zijn.

Een gerealiseerde is al niet tot zulke bevindingen ten aanzien van een andere gerealiseerde in staat laat staan deze romantica. Dus zo'n bewering is gevoeglijk grote flauwekul.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Marijke

Ik heb het idee dat iemand die zich laat voorstaan op 'verlicht' te zijn mogelijk wel eens geen kaas heeft gegeten van verlicht zijn. Waarom zou je dat willen vermelden anders dan je ego te spekken of iets in die geest?

Waarom maakt een mens melding van zijn ervaringen? Ongeacht welke. Wat is er mis met die van verlicht zijn?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

en inderdaad zijn we als we dat weten aan Christus, Boeddha en Maharshi gelijk geworden in de betekenis van ZELF maar niet qua karakterkenmerken.

Je kunt zeggen dat je in de put gekeken hebt maar heb je ook de bodem ervan gezien?

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je denkt kennelijk (nog steeds) in termen van bereiken, van succes door erkenning en volgelingen.

Gewoon een balletje wat ik opgooide.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Realisatie is niets van dat alles.

Ja, we kunnen krenterig blijven of blijken te zijn ondanks onze 'Realisatie'.
Realisatie maakt ons dan zo niet kwetsbaar maar hard(er). Een schild tegen iedere gedachte over wat mogelijk toch niet echt klopt aan ons als mens en ons functioneren.

Laten we liever geen overhaastige conclusie trekken na zogenaamde Zelfkennis.
Ben je werkelijk vrij, als je nog steeds aanvallen hebt van angst, woede, afgunst, en dergelijke? Ook al beweer je het in werkelijkheid niet te zijn ...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Je kunt zeggen dat je in de put gekeken hebt maar heb je ook de bodem ervan gezien?
Gewoon een balletje wat ik opgooide.

Ja, we kunnen krenterig blijven of blijken te zijn ondanks onze 'Realisatie'.
Realisatie maakt ons dan zo niet kwetsbaar maar hard(er). Een schild tegen iedere gedachte over wat mogelijk toch niet echt klopt aan ons als mens en ons functioneren.

Laten we liever geen overhaastige conclusie trekken na zogenaamde Zelfkennis.
Ben je werkelijk vrij, als je nog steeds aanvallen hebt van angst, woede, afgunst, en dergelijke? Ook al beweer je het in werkelijkheid niet te zijn ...

Je zou er beter aan doen te stellen dat gerealiseerden de bodem hebben gezien, de meesten die dat beweren hebben alleen maar in de put gekeken.

Ik zie het niet als gewoon een balletje opgooien. Je praat er werkelijk over als iets bijzonders door de ogen van derden (erkenning, volgelingen ed) bezien. Of iemand verlicht is, is voor een derde helemaal niet van belang, maw er is niemand die daar enig profijt van zou kunnen hebben. Alleen mensen in een mentale turbulentie ervaren mogelijk meer zichzelf maar een wandeling in de natuur heeft eenzelfde effect. Als er met dat zichzelf ervaren niet iets kritisch gebeurd, in termen van 'wie is het die dat overkomt' ben je gewoon weer een ervaring rijker ipv een illusie armer.

Krenterig is maar een woord. Mogelijk krenterig in het uitgeven als decadentie maar royaal in het geven. En dan weer niet ten behoeve van het vullen maar ten behoeve van het ledigen. Realisatie maakt niet harder, maar door kennis omtrent het lijden compassioneel. Omdat vervolgens gedachten doen lijden is hardheid ten aanzien van gedachten gepast. Alleen wanneer je geloofd je gedachten te zijn doet hardheid ten aanzien van gedachten pijn inderdaad.

Door zulke gevoeligheden moet je heen in plaats van het vormen van een schild daartegen of een R die je tegen harde woorden in bescherming meent te moeten nemen. Je moet gekwetst zijn om te kunnen beseffen dat het hetgeen wat opspeelt een verdedigingsmechanisme van het ego is.

Op de manier zoals het meestal gaat is het een leerschool in het ombuigen van oude in nieuwe en verfijndere ideeën die wat moeilijker dan een eerdere zijn te weerleggen. We geilen op deze vorm van aangeleerd weten terwijl je natuurlijke weten opgedane kennis verafschuwd.

Het is een wereld van verschil of je overgeleverd bent aan angst en woede of deze ziet als opkomend en afgaand zonder deze te grijpen. Het is een verademing alles in termen van energie door je heen te voelen gaan, zonder oordeel, zonder betekenis.

Dus nee je bent niet vrij van een oorspronkelijke betekenis wanneer deze jou in zijn ban van een gekende afwikkeling heeft.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is een wereld van verschil of je overgeleverd bent aan angst en woede of deze ziet als opkomend en afgaand zonder deze te grijpen. Het is een verademing alles in termen van energie door je heen te voelen gaan, zonder oordeel, zonder betekenis.

Spelen dat je enkel de 'waarnemer' bent of het werkelijk zijn.
Als je enkel de waarnemer bent, kan volgens mij angst niet terug gevonden worden in je stem en ogen. Anders heeft angst gewoon vat op je, wat je ook beweert te zijn.

Ben je altijd vrij van angst omdat je enkel de waarnemer ervan bent of sluipt ie toch af en toe je system binnen? Dat is de grote vraag.
Dit kun je dus ook betrekken op woede en afgunst en dergelijke.
Als angst vat op je menselijke natuur heeft, ruiken ook andere mensen dat en dieren natuurlijk. Als angst alleen maar eventjes opkomt en weer verdwijnt als sneeuw voor de zon, omdat jij de waarnemer ervan bent. Is er weinig aan de hand natuurlijk maar is dat ook de praktijk? Langdurig je angst bewust zijn of je woede maakt van jou/ons geen uitzonderlijk wezen. Zeker niet verlicht.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Als angst alleen maar eventjes opkomt en weer verdwijnt als sneeuw voor de zon, omdat jij de waarnemer ervan bent. Is er weinig aan de hand natuurlijk maar is dat ook de praktijk? Langdurig je angst bewust zijn of je woede maakt van jou/ons geen uitzonderlijk wezen. Zeker niet verlicht.

Alles komt op en verdwijnt weer. Het punt is dat tijd een relatief begrip is. Als je bezig bent met dingen die je leuk vindt, vliegt de tijd. Narigheid lijkt altijd langer te duren.
Maar de vraag is: is dat zo?

Voorbeeld: Van de week schrijf ik nog hoe goed het leven is en vandaag ben ik verdrietig. Ik kan daar ook tig oorzaken voor bedenken, maar daar gaat het nu even niet om. Waar het mi.i. om gaat is is dat ik mezelf op enig moment heb wijs gemaakt dat je goed voelen beter is dan je verdrietig voelen. (of lees hiervoor: boos, jaloers etc.) Maar als ik goed kijk, dan zie ik de schoonheid van verdrietig zijn. Die doet niet onder voor die van goedheid. Dat lijkt maar zo. En beiden komen op en verdwijnen weer.

[Ananta]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Spelen dat je enkel de 'waarnemer' bent of het werkelijk zijn.
Als je enkel de waarnemer bent, kan volgens mij angst niet terug gevonden worden in je stem en ogen. Anders heeft angst gewoon vat op je, wat je ook beweert te zijn.

Ben je altijd vrij van angst omdat je enkel de waarnemer ervan bent of sluipt ie toch af en toe je system binnen? Dat is de grote vraag.
Dit kun je dus ook betrekken op woede en afgunst en dergelijke.
Als angst vat op je menselijke natuur heeft, ruiken ook andere mensen dat en dieren natuurlijk. Als angst alleen maar eventjes opkomt en weer verdwijnt als sneeuw voor de zon, omdat jij de waarnemer ervan bent. Is er weinig aan de hand natuurlijk maar is dat ook de praktijk? Langdurig je angst bewust zijn of je woede maakt van jou/ons geen uitzonderlijk wezen. Zeker niet verlicht.

En wie ziet het spel van de 'waarnemer', en wie ziet dat angst wel of geen vat heeft?
Het grappige is dat 'angst' inderdaad ook de (menselijke) natuur is en dat het herkennen van emotionele geuren deel uitmaakt van ons oer-instinct. Hoe fascinerend en bijzonder en uitzonderlijk is dit dat wij ons hiervan bewust zijn en er informatie over kunnen uitwisselen. Er is geen 'je angst' of 'je woede'....en al helemaal geen verlichting voor wie daar ideeën over heeft.
Ananta