Bezig met de dood

[Danique]

De laatste tijd heb ik steeds vaker gedachten over de dood.
Ik ben niet bang om dood te gaan, merk ik.
Maar heb vervelende gedachten bij de manier waarop.

Tuurlijk, snap dat ik helemaal niet weten kan hoe ik dood zal gaan.
En dat het zodoende dus onzinnig is erover te denken.
Ik 'duw' de gedachten dan ook regelmatig weg, maar ze sluipen dan later toch weer binnen.
Mijn brein kan best akelige dingen verzinnen en dat voelt dan weer naar..
en dan bespeur ik al snel angst voor de manier waarop ik dood zal/kan gaan.

Nu weet ik niet exact waarom ik dit post.
Het is tweeerlei, denk ik.
Ik vraag me af of ik de enige ben die dit soort gedachten heeft en daarbij een soort angst voelt.
En ik vraag me af hoe ik er vanaf kom, want hoewel ik weet dat het irreeele gedachten zijn.. ze zijn er.
En of ik er nu wel of geen aandacht aan geeft.. ze sluipen steeds weer binnen.
De krengen

[Maria]

Ha Caroline,

Je bent niet de enige, ik heb dat ook wel eens. Zeker omdat ik rook.

Ik was gisteravond op het plaatselijke "Schützenfest" en ik had me al afgevraagd of ik W daar nog zou zien. Bij W is anderhalf jaar geleden een niet meer te genezen vorm van kanker geconstateerd. W. is een beer van een vent, lang en breed, met een krulsnor en pretoogjes. Vorig jaar zag ik hem, sterk vermagerd, met een kaal en rood verbrand hoofd (van de bestraling) en een zorgelijke blik. Gisteren zag ik hem weer, temidden van het feest, m?t haar op zijn hoofd, weer lekker bolle toet, zijn typische krulsnor en lachend in gesprek.

Ik sprak later zijn vrouw en vertelde dat ik vond dat W er zo goed uitzag, en vroeg hoe het met haar ging. Ze keek me stralend aan en zei "ik ben gewoonweg gelukkig, als hij maar geen pijn heeft, dat is voor mij het belangrijkste, de rest is minder belangrijk". Ze had begin van dit jaar er echt doorheen gezeten, zei ze, van alle spanning, liep al bij de neuroloog, veel huilen, en ze stond op het punt om naar een psycholoog te gaan. Tot ze bij de kapper zat en zich ineens realiseerde "ik moet gewoon weer gaan lachen". Ze kwam thuis en op dat moment was alles anders. En doordat zij zich beter voelde, ging hij dat ook doen, hij werd ook niet gelukkig van een ongelukkige vrouw. Hij is zwaardere pijnstillers gaan nemen. Volgende week horen ze de uitslag van nieuwe onderzoeken, en in september gaan ze 2 weken op vakantie, de vlucht is geboekt, en ze zijn vastbesloten ervan te genieten ongeacht de uitslag. Ze weten dat het ongeneeslijk is, en dat wat dat betreft er eea al vaststaat, maar ondanks dat zijn ze gaan genieten van het leven dat ze nog hebben.

Ik was daar erg van onder de indruk, de kracht van deze twee mensen. Ze gaf me een knuffel en zei "het leven is zo mooi".

Dus ook al gebeurt er zoiets als wat jij vreest, ook dan is het kennelijk mogelijk om je toch goed te voelen. Ik vond dat ergens een troost. Ook al zijn mijn eigen gedachten over mijn eigen dood daarom misschien niet minder.

[Danique]

Nou, daar krijg ik ook kippenvel van.
Heel mooi en krachtig.
Dankje voor het vertellen Maria.. KiSs

En dank ook voor je laatste zinnen.
Zo is dat natuurlijk ook.

En fijn dat ik niet gek ben WiNk

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik was daar erg van onder de indruk, de kracht van deze twee mensen. Ze gaf me een knuffel en zei "het leven is zo mooi".

Mooi.
Wanneer de verhalenverteller, het denken, niet serieus wordt genomen is er datgene wat er IS, de grote afwezigheid van een bedrukkende verhalenverteller.

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

De laatste tijd heb ik steeds vaker gedachten over de dood.
Ik ben niet bang om dood te gaan, merk ik.
Maar heb vervelende gedachten bij de manier waarop.

Eigenlijk heb je, als je nagaat, veel meer herineringen waarin je een slechte afloop voorzag terwijl het die wending nooit heeft genomen.

Hoeveel mensen hebben géén ellendig ziekenbed en zitten ineens moeiteloos dood op de bank of waarvan het lichaam langzaam maar zeker uitgeput in de slaap het laat afweten. Er zijn naast een afmattende levensbeeindiging even zovele vredige rustige overgangen.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Eigenlijk heb je, als je nagaat, veel meer herineringen waarin je een slechte afloop voorzag terwijl het die wending nooit heeft genomen.

Hoeveel mensen hebben géén ellendig ziekenbed en zitten ineens moeiteloos dood op de bank of waarvan het lichaam langzaam maar zeker uitgeput in de slaap het laat afweten. Er zijn naast een afmattende levensbeeindiging even zovele vredige rustige overgangen.

Met relativerende gedachten stuur ik de nare gedachten over de manier waarop ik dood zou kunnen gaan inderdaad wel eens de laan uit..
Het best werkt het nog er helemaal geen aandacht aan te geven, dan zijn ze net zo snel weg als dat ze er waren.
Ze komen alleen steeds terug.
Misschien ook niet handig van me om er nu buiten mijn hoofd aandacht aan te schenken.. al denk ik niet dat het erger zal worden.
Eerder minder omdat het nu benoemd is.

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

...als hij maar geen pijn heeft, dat is voor mij het belangrijkste, de rest is minder belangrijk".

Dat is het 'm eigenlijk.
Mijn gedachten gaan altijd over pijn lijden.. ik wil gewoon geen pijnlijke dood, maar heb daarin niets te willen.
Snap dat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Met relativerende gedachten stuur ik de nare gedachten over de manier waarop ik dood zou kunnen gaan inderdaad wel eens de laan uit..
Het best werkt het nog er helemaal geen aandacht aan te geven, dan zijn ze net zo snel weg als dat ze er waren.
Ze komen alleen steeds terug.
Misschien ook niet handig van me om er nu buiten mijn hoofd aandacht aan te schenken.. al denk ik niet dat het erger zal worden.
Eerder minder omdat het nu benoemd is.

Dat is het 'm eigenlijk.
Mijn gedachten gaan altijd over pijn lijden.. ik wil gewoon geen pijnlijke dood, maar heb daarin niets te willen.
Snap dat.

Volgens mij valt er weinig meer aan te doen dan een besluit in het nu te leven of wegredeneren met steekhoudende argumenten.

Over pijnbehandeling en euthanasie kun je je laten voorlichten en afspraken maken hoe het gewenst is dat de behandelend geneesheer daarmee omgaat.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Volgens mij valt er weinig meer aan te doen dan een besluit in het nu te leven of wegredeneren met steekhoudende argumenten.

Ja, klopt.
Besluit ik bij deze opnieuw in het Nu te leven :)

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Over pijnbehandeling en euthanasie kun je je laten voorlichten en afspraken maken hoe het gewenst is dat de behandelend geneesheer daarmee omgaat.

Is mij bekend en potverdorie.. pijnen zijn mij helemaal niet onbekend.
En met de voor mij bekende pijnen is heel goed gelukkig te zijn.

De gedachten betreffen dan ook een dood vinden tijdens een brand of (auto)ongeluk.
(Kortstondig) veel pijn en dan gaan..
Ik ben helemaal niet bang ziek te worden..

[anjer]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

De laatste tijd heb ik steeds vaker gedachten over de dood.
Ik ben niet bang om dood te gaan, merk ik.
Maar heb vervelende gedachten bij de manier waarop.

Tuurlijk, snap dat ik helemaal niet weten kan hoe ik dood zal gaan.
En dat het zodoende dus onzinnig is erover te denken.
Ik 'duw' de gedachten dan ook regelmatig weg, maar ze sluipen dan later toch weer binnen.
Mijn brein kan best akelige dingen verzinnen en dat voelt dan weer naar..
en dan bespeur ik al snel angst voor de manier waarop ik dood zal/kan gaan.

Nu weet ik niet exact waarom ik dit post.
Het is tweeerlei, denk ik.
Ik vraag me af of ik de enige ben die dit soort gedachten heeft en daarbij een soort angst voelt.
En ik vraag me af hoe ik er vanaf kom, want hoewel ik weet dat het irreeele gedachten zijn.. ze zijn er.
En of ik er nu wel of geen aandacht aan geeft.. ze sluipen steeds weer binnen.
De krengen

Caroline, ik voel dat ik moet/wil reageren. De andere reacties sturen jou de verkeerde kant uit: negeren e.d.

Ik las ooit een anekdote van Jung in de tijd dat ik nog zoekende was naar wie ik eigenlijk was. Dit is de strekking van het verhaal:

Jung beschreef dat hij iedere dag langs een kerk reed, naar boven keek en dan heel hard doorfietste. Iedere dag weer. Totdat hij op een gegeven moment besloot om te kijken naar datgene waar hij blijkbaar zo angstig door werd.
Hij keek.... en zag God met blote billen een grote dikke drol poneren bovenop de kerk.

Het maakte hem veel duidelijk. En mij ook nadat ik dit las. Ik onderzocht vanaf dat moment mijn angstige gedachten i.p.v. daarvoor weg te lopen.

Daarom zou ik je willen zeggen, Caroline: kijk naar al je angstige gedachten en maak het zo erg als je wilt. Het zal je veel duidelijk maken.
Ervoor weglopen helpt niet; op onverwachtse momenten komen de gedachten weer terug. Doorleef het.

Anja **********.

[Rob]

Eerst dacht ik: ?niet aan denken?,
Dat heb ik toen gedaan,
Maar twee seconden later,
Dacht ik er toch weer aan.

Nee, zo eenvoudig is dat niet,
Want weet je, wat je doet,
Je denkt er ook aan als je denkt
Dat j?er niet aan denken moet.

Toon Hermans

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door anjer

Caroline, ik voel dat ik moet/wil reageren. De andere reacties sturen jou de verkeerde kant uit: negeren e.d.

Wat heet verkeerd te zijn en wat is goed ?

Irrationele gedachten kunnen met hetzelfde instrument, de ratio, bestreden worden. Als er een rationele gedachte aan ten grondslag ligt kun je de oorzaak of de aard proberen te doorgronden of het er laten zijn.