Over kwetsen....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waarom moet ik de ego-spelletjes van anderen om mij te kwetsen voor lief nemen?

Marie, ik ben zo vrij om van jouw quote een apart topic aan te maken om de discussie elders niet te storen. Laat ik voor mezelf spreken. Allereerst ga ik ervan uit dat een ander er niet op uit is om mij te kwetsen. In de tweede plaats heeft een ander(en) die macht helemaal niet om mij te kwetsen. En in de derde plaats, als ik al iets als gekwetstheid zou ervaren, dan weet ik dat dat bij mezelf ligt. En gekwetsheid neem ik dan vrij ruim, dat kan zich voordoen in termen van irritatie of frustratie o.i.d. Ik kan daar een ander toch niet voor verantwoordelijk houden? Voor mij betekent het simpelweg dat ik me dan afgescheiden voel van het geheel of geidentificeerd heb met een fragment, hoe je 't maar noemen wilt. Soms ben je ook gewoon moe en kun je minder hebben, maar hoe dan ook is er voor mij wat te onderzoeken. Ik kan het niet op een ander(en) afschuiven.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Marie, ik ben zo vrij om van jouw quote een apart topic aan te maken om de discussie elders niet te storen. Laat ik voor mezelf spreken. Allereerst ga ik ervan uit dat een ander er niet op uit is om mij te kwetsen. In de tweede plaats heeft een ander(en) die macht helemaal niet om mij te kwetsen. En in de derde plaats, als ik al iets als gekwetstheid zou ervaren, dan weet ik dat dat bij mezelf ligt. En gekwetsheid neem ik dan vrij ruim, dat kan zich voordoen in termen van irritatie of frustratie o.i.d. Ik kan daar een ander toch niet voor verantwoordelijk houden? Voor mij betekent het simpelweg dat ik me dan afgescheiden voel van het geheel of geidentificeerd heb met een fragment, hoe je 't maar noemen wilt. Soms ben je ook gewoon moe en kun je minder hebben, maar hoe dan ook is er voor mij wat te onderzoeken. Ik kan het niet op een ander(en) afschuiven.

Je kunt inderdaad zeggen dat:

1. het probleem bij jou ligt want je voelt je gekwetst en dat wil zeggen dat je nog innerlijke gevoelens, problemen moet oplossen; dat je nog niet ego-vrij bent.

2. Maar juist omdat je een ander niet verantwoordelijk wil houden voor jouw persoonlijke gevoelens wijs je die andere beter terecht dat hij moet stoppen om jou zo te behandelen.
Laten we het in uitvergrootte, overdreven vorm zien:
- Kindermishandeling; het kind is onmondig en kan en weet niet te reageren en het zal dan ook de dader heel zijn leven verantwoordelijk houden voor alles wat er met hem gebeurt, ook dat wat niets meer met die kindermishandeling te maken heeft.
- Oorlogsmisdaden; die kunnen pas vergeven en vergeten worden op de dag dat men ze heeft kunnen aanklagen, dat men er een naam op heeft kunnen plakken en dat het duidelijk wordt en is voor de slachtoffers en voor de beulen wie wat heeft gedaan en wie aan wat schuldig is.

3. Ik vergeet nooit de woorden van iemand die mij zei dat indien jij toestaat dat een ander je blameert, je medeschuldig bent aan de verloedering van de samenleving; want die andere zal natuurlijk niet stoppen met alleen maar jou te blameren, die andere zal vele andere al of niet onschuldige en al of niet meer of minder mondige mensen dan jij ook zo aanspreken. Dus indien jij dat aanvaardt, dan aanvaardt jij in zulk een maatschappij te leven.

Er is natuurlijk een verschil tussen iemand die jou opzettelijk wil kwetsen en/of iemand die dat onwetend en ongewild doet.

Het reageren van mensen tegen zulk een houding is dus misschien niet altijd een bewijs van persoonlijke betrokkenheid, maar kan ook een bewijs zijn van streven naar een betere wederzijdse verstandhouding en/of samenleving.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

3. Ik vergeet nooit de woorden van iemand die mij zei dat indien jij toestaat dat een ander je blameert, je medeschuldig bent aan de verloedering van de samenleving; want die andere zal natuurlijk niet stoppen met alleen maar jou te blameren, die andere zal vele andere al of niet onschuldige en al of niet meer of minder mondige mensen dan jij ook zo aanspreken. Dus indien jij dat aanvaardt, dan aanvaardt jij in zulk een maatschappij te leven.

Naadje zegt rake dingen en jij reikt hier ook iets aan wat toch weer in het midden uitkomt. Het is nooit dit of dat, zwart of wit. De waarheid ligt altijd ergens in het midden, welke alle tegenstellingen laat samenkomen tot een geheel.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Naadje zegt rake dingen en jij reikt hier ook iets aan wat toch weer in het midden uitkomt. Het is nooit dit of dat, zwart of wit. De waarheid ligt altijd ergens in het midden, welke alle tegenstellingen laat samenkomen tot een geheel.

Indien we goede bedoelingen hebben en onszelf een beetje opzij kunnen zetten om echt te luisteren naar de anderen dan kan er alleen maar iets positiefs uit voortkomen en dan ontmoeten alle tegenstellingen zich samen in één geheel.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je kunt inderdaad zeggen dat:

1. het probleem bij jou ligt want je voelt je gekwetst en dat wil zeggen dat je nog innerlijke gevoelens, problemen moet oplossen; dat je nog niet ego-vrij bent.

2. Maar juist omdat je een ander niet verantwoordelijk wil houden voor jouw persoonlijke gevoelens wijs je die andere beter terecht dat hij moet stoppen om jou zo te behandelen.
Laten we het in uitvergrootte, overdreven vorm zien:
- Kindermishandeling; het kind is onmondig en kan en weet niet te reageren en het zal dan ook de dader heel zijn leven verantwoordelijk houden voor alles wat er met hem gebeurt, ook dat wat niets meer met die kindermishandeling te maken heeft.
- Oorlogsmisdaden; die kunnen pas vergeven en vergeten worden op de dag dat men ze heeft kunnen aanklagen, dat men er een naam op heeft kunnen plakken en dat het duidelijk wordt en is voor de slachtoffers en voor de beulen wie wat heeft gedaan en wie aan wat schuldig is.

3. Ik vergeet nooit de woorden van iemand die mij zei dat indien jij toestaat dat een ander je blameert, je medeschuldig bent aan de verloedering van de samenleving; want die andere zal natuurlijk niet stoppen met alleen maar jou te blameren, die andere zal vele andere al of niet onschuldige en al of niet meer of minder mondige mensen dan jij ook zo aanspreken. Dus indien jij dat aanvaardt, dan aanvaardt jij in zulk een maatschappij te leven.

Er is natuurlijk een verschil tussen iemand die jou opzettelijk wil kwetsen en/of iemand die dat onwetend en ongewild doet.

Het reageren van mensen tegen zulk een houding is dus misschien niet altijd een bewijs van persoonlijke betrokkenheid, maar kan ook een bewijs zijn van streven naar een betere wederzijdse verstandhouding en/of samenleving.

Met jouw welnemen wil ik de kindermishandeling en de oorlogsmisdaden even buiten beschouwing laten, dan wordt het allemaal wel erg uitgebreid en ver van huis. Laten we ons voor nu even tot de dagdagelijkse zaken beperken(niet dat kindermishandeling en oorlog niet aan de orde van de dag zijn, maar je begrijpt me hopelijk wel).

Je hebt het over een ander terecht wijzen. Ik stel me op het standpunt dat het niet aan mij is om een ander terecht te wijzen. Ik kan een ander ergens op wijzen, maar dat is van een andere orde dan iemand terecht wijzen. Onder terecht wijzen versta ik iemand op zijn plaats zetten en dat is niet aan mij. Als ik een ander wil laten stoppen met mij te behandelen op een manier die mij niet welgevallig is, dan kan ik dat uitleggen in een gesprek of zelf uit het contact stappen. Dan nog is terechtwijzing nog steeds niet aan de orde.

Mbt je punt 3 waarin je stelt dat je een ander niet moet toestaan om jou te blameren. Zoals gezegd, als ik alles bij mezelf hou dan KAN een ander mij nimmer blameren of kwetsen. Ik geef een ander die macht helemaal niet. Heeft ie ook niet. Dat is juist mijn punt. Daarmee stopt als vanzelf het blameren door die ander, want er is geen eer aan (mij) te behalen, als ik er immuun voor ben.

Mbt de maatschappij. Die is zoals die is. Daar kan ik me tegen verzetten of ik kan het accepteren. Ik kan me druk maken over wat er allemaal niet deugt en ten strijde trekken tegen de schuldigen, maar daarbij ga je dan gemakshalve voorbij aan het feit dat je jezelf aan hetzelfde schuldig maakt. En dat kan toch nooit de bedoeling zijn? Liever richt ik mij op de mooie en goed e dingen in deze maatschappij en de mensheid en lever van daaruit mijn bijdrage. Wie goed doet, goed ontmoet tenslotte.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Met jouw welnemen wil ik de kindermishandeling en de oorlogsmisdaden even buiten beschouwing laten, dan wordt het allemaal wel erg uitgebreid en ver van huis. Laten we ons voor nu even tot de dagdagelijkse zaken beperken(niet dat kindermishandeling en oorlog niet aan de orde van de dag zijn, maar je begrijpt me hopelijk wel).

Je hebt het over een ander terecht wijzen. Ik stel me op het standpunt dat het niet aan mij is om een ander terecht te wijzen. Ik kan een ander ergens op wijzen, maar dat is van een andere orde dan iemand terecht wijzen. Onder terecht wijzen versta ik iemand op zijn plaats zetten en dat is niet aan mij. Als ik een ander wil laten stoppen met mij te behandelen op een manier die mij niet welgevallig is, dan kan ik dat uitleggen in een gesprek of zelf uit het contact stappen. Dan nog is terechtwijzing nog steeds niet aan de orde.

Mbt je punt 3 waarin je stelt dat je een ander niet moet toestaan om jou te blameren. Zoals gezegd, als ik alles bij mezelf hou dan KAN een ander mij nimmer blameren of kwetsen. Ik geef een ander die macht helemaal niet. Heeft ie ook niet. Dat is juist mijn punt. Daarmee stopt als vanzelf het blameren door die ander, want er is geen eer aan (mij) te behalen, als ik er immuun voor ben.

Mbt de maatschappij. Die is zoals die is. Daar kan ik me tegen verzetten of ik kan het accepteren. Ik kan me druk maken over wat er allemaal niet deugt en ten strijde trekken tegen de schuldigen, maar daarbij ga je dan gemakshalve voorbij aan het feit dat je jezelf aan hetzelfde schuldig maakt. En dat kan toch nooit de bedoeling zijn? Liever richt ik mij op de mooie en goed e dingen in deze maatschappij en de mensheid en lever van daaruit mijn bijdrage. Wie goed doet, goed ontmoet tenslotte.

Het is je Eigen houding die bepaalt of er contact komt of niet, of je contact wil of niet.
De meeste komen hier op het forum om gedachten uit te wisselen; oké er zijn er anderen die enkel zichzelf willen horen spreken en er zijn er zelfs die er van genieten om de anderen te sjoferen.
Indien ik vind dat iemand mij onterecht (ik heb het niet zelf uitgelokt) van uit de hoogte aanspreekt en/of afbreekt dan Eigen ik mijzelf het recht toe om daar op een negatieve wijze op te reageren.
Zijn het ego-spelletjes? Het zij zo.

Wordt die houding later afgelegd; alles is vergeten en de wereld om bewust van te worden ligt aan onze voeten.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Indien ik vind dat iemand mij onterecht (ik heb het niet zelf uitgelokt) van uit de hoogte aanspreekt en/of afbreekt dan Eigen ik mijzelf het recht toe om daar op een negatieve wijze op te reageren.
Zijn het ego-spelletjes? Het zij zo.

Maak je je daarmee dan niet schuldig aan de verloedering van de maatschappij? Door op een negatieve wijze te reageren? Je kunt natuurlijk zeggen ego-spelletjes het zij zo, maar daarmee kun je je toch niet aan je verantwoordelijkheid onttrekken? Je hebt immers de keus om er op een andere manier op te reageren. Het feit dat een ander jou(in jouw ogen) onheus bejegent, geeft jou toch geen vrijbrief om andersom hetzelfde te doen?

Komen we toch weer bij de upperdog en de underdog uit. Ik kan alleen het gevoel hebben dat iemand mij uit de hoogte toespreekt, als ik mezelf (al dan niet bewust) lager voel/plaats. Die ander mag het gevoel/idee/illusie hebben dat hij/zij hoger staat, maar dat heeft niks met mij te maken. Hij weet (letterlijk en figuurlijk) niet beter. Ik kan daar slechts compassie mee hebben en dat lijkt me een meer ge?igende reactie die ook ongetwijfeld minder zal bijdragen aan de verloedering van de maatschappij dan wannneer ik daar op negatieve wijze op reageer. Maar dat is hoe ik het zie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maak je je daarmee dan niet schuldig aan de verloedering van de maatschappij? Door op een negatieve wijze te reageren? Je kunt natuurlijk zeggen ego-spelletjes het zij zo, maar daarmee kun je je toch niet aan je verantwoordelijkheid onttrekken? Je hebt immers de keus om er op een andere manier op te reageren. Het feit dat een ander jou(in jouw ogen) onheus bejegent, geeft jou toch geen vrijbrief om andersom hetzelfde te doen?

Komen we toch weer bij de upperdog en de underdog uit. Ik kan alleen het gevoel hebben dat iemand mij uit de hoogte toespreekt, als ik mezelf (al dan niet bewust) lager voel/plaats. Die ander mag het gevoel/idee/illusie hebben dat hij/zij hoger staat, maar dat heeft niks met mij te maken. Hij weet (letterlijk en figuurlijk) niet beter. Ik kan daar slechts compassie mee hebben en dat lijkt me een meer ge?igende reactie die ook ongetwijfeld minder zal bijdragen aan de verloedering van de maatschappij dan wannneer ik daar op negatieve wijze op reageer. Maar dat is hoe ik het zie.

Op de een of andere manier is het tot je doorgedrongen en heb je je houding veranderd; of het blijvend is, weet ik niet, dat hangt van jou af. Wat heb je ontdekt? Dat wij misschien ergens gelijk hadden of zie je het enkel alsof wij jou verkeerd begrepen en geinterpretteerd hebben?
In ieder geval door jouw houding te veranderen kunnen wij openlijker spreken en ik denk dat dat iedereen ten goede komt.
Dat je kritiek op mij hebt is niet slecht en het kan zijn dat ik die kritiek verdien, maar ik zal dat beter en meer aanvaarden indien ik mij niet van uit de hoogte in een hoek gedrukt voel. Wil dat zeggen dat ik mijzelf in een underdog positie verschans? Ik geloof het niet en het zou even dwaas zijn als indien ik mij in een upperdog positie drong.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik vergeet nooit de woorden van iemand die mij zei dat indien jij toestaat dat een ander je blameert, je medeschuldig bent aan de verloedering van de samenleving....

Je mag niet toestaan dat een ander jou blameert of schoffeert, vanuit de hoogte bejegent whatever, want daarmee maak je je schuldig aan verloedering van de maatschappij, en de reactie daarop is dan dat je zelf die ander (ook) maar blameert, schoffeert dan wel anderszins op negatieve wijze bejegent. En daarmee zou je dan de verloedering tegen gaan. Dat moet je mij toch eens uitleggen. Alzheimer of niet.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je mag niet toestaan dat een ander jou blameert of schoffeert, vanuit de hoogte bejegent whatever, want daarmee maak je je schuldig aan verloedering van de maatschappij, en de reactie daarop is dan dat je zelf die ander (ook) maar blameert, schoffeert dan wel anderszins op negatieve wijze bejegent. En daarmee zou je dan de verloedering tegen gaan. Dat moet je mij toch eens uitleggen. Alzheimer of niet.

Eerst en vooral mijn verontschuldiging; ik vraag altijd naar de nieuwe berichten en jouw berichten waren er niet meer bij; dus antwoordde ik dan ook niet eerder.
Daar dat niet de eerste keer is dat mij dat overkomt, kijk ik af en toe het hele forum na en dus heb ik ze nu pas gevonden.

1.

Indien ik vind dat iemand mij onterecht (ik heb het niet zelf uitgelokt) van uit de hoogte aanspreekt en/of afbreekt dan Eigen ik mijzelf het recht toe om daar op een negatieve wijze op te reageren.

Geleerd uit mijn ervaringen: mensen die uit de hoogte doen zien jou niet staan en de beste wijze om met zulke mensen om te gaan is hen op dezelfde hooghartige wijze te benaderen; elke andere houding is te min voor hen en ze blazen je gewoonweg omver, ze zien je gewoonweg niet staan.
Dit heeft niets te maken met oog om oog, tand om tand; als je wil dat die mensen jou aankijken dan doe je alsof je op hun nep-hoogstaand niveau staat.
Jij hebt (volgens mij en ik was toch niet alleen die dat opmerkte) vanuit de hoogte mij minachtend aangesproken, vandaar mijn reactie; maar voor mij is het nu zand erover, het is uitgesproken.

Misschien een bedenking; ik heb een broer die in Groningen woont met kinderen en we spreken dan wel eens over de Vlaamse houding tegenover de Nederlandse houding; jullie hebben veel meer zelfvertrouwen en zijn veel extroverter, de Vlamingen zijn veel bescheidener en geslotener; dat op zich zou wel eens een verschil in aanvoelen kunnen meebrengen.

2.

Je mag niet toestaan dat een ander jou blameert of schoffeert, vanuit de hoogte bejegent whatever, want daarmee maak je je schuldig aan verloedering van de maatschappij, en de reactie daarop is dan dat je zelf die ander (ook) maar blameert, schoffeert dan wel anderszins op negatieve wijze bejegent. En daarmee zou je dan de verloedering tegen gaan. Dat moet je mij toch eens uitleggen. Alzheimer of niet.

Oke de reactie erop zal niet positief zijn maar moet ook niet noodzakelijk negatief zijn; je moet die mens gewoon wijzen op het feit dat jij dat niet aanvaardt en dat dat niet gepast is, punt.

Wat hier het forum betreft blijkt voor velen het doel te zijn dat zij aantonen hoe goed zijzelf het wel begrepen hebben en dat ze tegelijker tijd trachten de andere de ogen te openen op zijn Eigen tekortkomingen. In die zin wou ik, misschien op niet al te vriendelijke wijze jou op mijn beurt op jouw tekortkomingen wijzen.