Wat is zelfonderzoek?

[Aart]

Er wordt mij op dit forum zelfonderzoek aangeraden maar kan iemand mij vertellen wat dat is en hoe ik dat doe en waar ik mee beginnen moet.

Hoe doe jij als zelfonderzoeker dat.

HELP, wijs mij de weg naar zelfonderzoek alsjeblieft.

[Mihaela]

Laatst vroeg je heel nadrukkelijk aan Renoir of hij vond dat jij een ego hebt. Op mij kwam dat ietwat afhankelijk over. Alsof jij (toch) belangrijk vindt wat iemand anders over jou denkt.
Volgens mij is zelfonderzoek de bereidheid om het onder ogen te zien in hoeverre je ego (nog steeds)je leven beïnvloed en stuurt.
Je zou je je af kunnen vragen of bij jou juist het ontbreken van een ego niet een teken van alsnog een ego hebben is (een zwakke ego kan nog steeds een teken zijn van niet altijd in het NU zijn).
En dan weer vraag ik me af: Zijn al de linken naar de mensen die satsang geven voor jezelf? Ben je daar verslaafd aan, kan je ook zonder de steun van al de 'wetende' op internet?
Ieder geraaktheid, of trigger, of kindmeschanisme is een gelegenheid voor zelfonderzoek, ook het ontbreken van geraaktheid kan soms een teken zijn van onderdrukken van gevoelens en gekwetstheid zijn.
Iemand die vrij is hoef niets meer te onderzoeken, gewoon in het hier en nu zijn behoef geen onderzoek meer. Als men vrij is van de overheersing van zijn ego, en als men gebruik maakt van een gezonde ego valt niets meer te onderzoeken.
Wat mij bij jou opvalt is een 'toon' van IK behoef geen onderzoek meer, ik ben er. Of dat zo is kan jij alleen antwoorden, maar soms denk ik bij mijn eigen als ik je lees: Ja ja.. makkelijk zo een verlichte imago op een forum neer zetten, maar is Aart echt iemand die voor zijn eigen leven kan zorgen, of heeft hij een uitkering en dus een ''zieke ego'' die nog steeds gesteund moet worden?
Ik zeg maar wat in mij opkomt, als ik naast zit neem me niet kwalijk.
Nou, als men iets beweert kan je dat op waarheid onderzoeken, als het je niets doet, en als jij altijd in het NU bent Aart, geniet ze van!.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ieder geraaktheid, of trigger, of kindmeschanisme is een gelegenheid voor zelfonderzoek, ook het ontbreken van geraaktheid kan soms een teken zijn van onderdrukken van gevoelens en gekwetstheid zijn.
Iemand die vrij is hoef niets meer te onderzoeken, gewoon in het hier en nu zijn behoef geen onderzoek meer.

Ik zie dat onderzoeken als iets wat van de geest/denken is. Dat is inherent aan zijn aard. Dat is iets dat het graag doet en behoefte aan heeft. (Referentie)kaders waarbinnen je dingen kunt plaatsen om tot inzicht en overzicht te komen. Die beweging van zelfonderzoek is m.i. een permanente beweging. Die houdt dus nooit op. En als dat gezien is, zie je ook triggers en kindmechanismen voor dat wat ze zijn. Als dat wat onderdeel is van die beweging. Maar het is niet de beweging zelf. En vanuit het weten dat je meer bent dan de beweging of een onderdeel daarvan, is het zelfonderzoek daarmee, in zekere zin tot een einde gekomen, zou je kunnen zeggen, hetgeen niet wegneemt dat de triggers en mechanismen zich, nach wie vor, zullen blijven voordoen omdat ze nu eenmaal deel uitmaken van die onderzoekende geest. Nou ja, zoiets. Voor mij snijdt het hout en daar gaat het maar om, toch?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

En vanuit het weten dat je meer bent dan de beweging of een onderdeel daarvan, is het zelfonderzoek daarmee, in zekere zin tot een einde gekomen, zou je kunnen zeggen, hetgeen niet wegneemt dat de triggers en mechanismen zich, nach wie vor, zullen blijven voordoen omdat ze nu eenmaal deel uitmaken van die onderzoekende geest. Nou ja, zoiets. Voor mij snijdt het hout en daar gaat het maar om, toch?

Ik weet dat er ook een staat is waarin men volledig vrij is van elke vorm van autoriteit, van afgunst, angst, of eenzaamheid. Dat houdt voor mij in ook vrij zijn van triggers (kindmechanisme). Ik ben hier niet vrij van, en ik weet het niet of ik me hier ooit vrij van zou gaan voelen. Het lijkt voor mij ook een ander dimensie te zijn dan de dimensie waarin de gemiddelde mens zich bevindt.

Dat wat jij noemt dat ''in zekere zin het zelfonderzoek tot een einde gekomen is'', voelt voor mij als een afgeronde fase dat juist een nieuw begin vraagt.
Alsof er een fase afgerond is, maar zonder verdere verdieping nog steeds vlak is, het komt op mij over als 'comfort zone'. Zo beleef ik dat als ik je lees, alsof het nog steeds het verdiepen/verlossen van triggers wacht, hoe licht en voldaan het leven door jou ook wordt ervaren.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Voor mij snijdt het hout en daar gaat het maar om, toch?

Hoe rumoerig ons contact nu en dan ook geweest is, is er nu een punt voor mij gekomen dat ik het verschil in dat wat ons beweegt duidelijk zie.
Tot een tijd geleden ervoer ik een soort druk vanuit jouw visie op mij, vervolgens oefende ik een soort druk op jou. Ik zeg niet dat het werkelijk ook zo was, maar zo ervoer ik het.
Nu bevind ik me op een punt dat ik besef dat wij het echt anders zien, en daar leg ik me er bij neer.
Ik ervaar op dit moment geen gevoel van conflict naar jou toe, en ik hoop dat mij tekst ook zodanig op je overkomt.

Ik meen een nuance verschil op te merken in dat wat ons beweegt, en hoe wij het zien, en dat is nu Ok voor mij.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik weet dat er ook een staat is waarin men volledig vrij is van elke vorm van autoriteit, van afgunst, angst, of eenzaamheid. Dat houdt voor mij in ook vrij zijn van triggers (kindmechanisme). Ik ben hier niet vrij van, en ik weet het niet of ik me hier ooit vrij van zou gaan voelen. Het lijkt voor mij ook een ander dimensie te zijn dan de dimensie waarin de gemiddelde mens zich bevindt.

Dat wat jij noemt dat ''in zekere zin het zelfonderzoek tot een einde gekomen is'', voelt voor mij als een afgeronde fase dat juist een nieuw begin vraagt.
Alsof er een fase afgerond is, maar zonder verdere verdieping nog steeds vlak is, het komt op mij over als 'comfort zone'. Zo beleef ik dat als ik je lees, alsof het nog steeds het verdiepen/verlossen van triggers wacht, hoe licht en voldaan het leven door jou ook wordt ervaren.


Hoe rumoerig ons contact nu en dan ook geweest is, is er nu een punt voor mij gekomen dat ik het verschil in dat wat ons beweegt duidelijk zie.
Tot een tijd geleden ervoer ik een soort druk vanuit jouw visie op mij, vervolgens oefende ik een soort druk op jou. Ik zeg niet dat het werkelijk ook zo was, maar zo ervoer ik het.
Nu bevind ik me op een punt dat ik besef dat wij het echt anders zien, en daar leg ik me er bij neer.
Ik ervaar op dit moment geen gevoel van conflict naar jou toe, en ik hoop dat mij tekst ook zodanig op je overkomt.

Ik meen een nuance verschil op te merken in dat wat ons beweegt, en hoe wij het zien, en dat is nu Ok voor mij.

Hoi Nadje,
Wat mij heel interessant lijkt is dat ik zou gaan proberen om uit te leggen wat ik bij jou als ''comfort zone'' zie. Het is nu van mijn kant niet meer bedoeld als jou op iets te willen attenderen uit boosheid en teleurstelling.
Jouw toenadering in de laatst teksten zie ik als een bewuste daad, en het nodig mij ook uit om te proberen uit te leggen hoe ik het zie, en dat jij vervolgens door mij ogen kijkt. Als het uiteindelijk blijkt dat alleen mijn 'stellige onbuigzame kijk op jou is' dan is het zo uiteraard, maar als het blijkt dat ik iets zie waar jij iets mee kan is alleen maar mee genomen toch? Of zelfs zou kunnen blijken dat wij simpelweg op een andere golflengte bevinden, is het ook Ok, want wie zou het kunnen zeggen welke ingang het beste is?
Hoe dan ook, hoop ik dat wij dit gesprek aangaan op welke manier dan ook. Misschien is het een tweegesprek een goed idee? Elkaars reacties hier op het draadje volgen, in de roemer om ons heen, is ook goed voor mij, ik laat het aan jou over.
Wat mij ook interessant en zeer mooi lijkt, is als ik ook door je ogen ga zien, en daarin waarin ik mogelijk me in zou kunnen vergissen, of het complete beeld niet kunnen krijgen door allen reacties om ons heen van allen betrokkenen hier, anders jouw zienswijze kan (en zou willen) zien.

[Mihaela]

Ik overweeg om op bezoek te gaan naar de zus van mijn vriend, ze is jarig, dus mogelijk ben ik pas zondag terug. Ik lees je als ik terug ben Nadje.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Nadje,
Wat mij heel interessant lijkt is dat ik zou gaan proberen om uit te leggen wat ik bij jou als ''comfort zone'' zie.

Voel je vrij om mij uit te leggen wat je ermee bedoelt, maar ik denk dat ik dat wel zo ongeveer weet. Het klopt ook wel. Ik zit in mijn comfort zone, als je dat zo wilt noemen. Ik ben van ver gekomen, om het maar even zo te zeggen, anders gezegd, ik heb een roerig leven gehad, en nu ben ik dan eindelijk in rustig vaarwater terecht gekomen. En daar geniet ik van. En soms lijkt het dan alsof dat niet mag. Alsof je niet blij en tevreden mag zijn met jezelf en je leven, op het punt waarop je je nu bevindt. Juist omdat ik weet dat het morgen zomaar allemaal weer anders kan zijn, probeer ik er juist zoveel mogelijk van te genieten. Triggers, emoties, kindmechanismen, geef er maar een naam aan, doen zich nog wel voor, maar beklijven niet zo als voorheen. Ze verdampen net zo snel als dat ze opkomen. Ze belemmeren mij niet meer. Ik streef ook niet naar vrij zijn daarvan. En daardoor zie ik ze in frequentie en in heftigheid afnemen. Nou ja, zoiets. Maar vul maar aan wat jij ziet, of meent te zien.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoe rumoerig ons contact nu en dan ook geweest is, is er nu een punt voor mij gekomen dat ik het verschil in dat wat ons beweegt duidelijk zie.
Tot een tijd geleden ervoer ik een soort druk vanuit jouw visie op mij, vervolgens oefende ik een soort druk op jou. Ik zeg niet dat het werkelijk ook zo was, maar zo ervoer ik het.
Nu bevind ik me op een punt dat ik besef dat wij het echt anders zien, en daar leg ik me er bij neer.
Ik ervaar op dit moment geen gevoel van conflict naar jou toe, en ik hoop dat mij tekst ook zodanig op je overkomt.

Ik meen een nuance verschil op te merken in dat wat ons beweegt, en hoe wij het zien, en dat is nu Ok voor mij.

Dat doet me oprecht deugd Mihaela. Ik moet nog even goed alles bijlezen. Ik zal er straks inhoudelijk op verder gaan.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik zie dat onderzoeken als iets wat van de geest/denken is. Dat is inherent aan zijn aard. Dat is iets dat het graag doet en behoefte aan heeft. (Referentie)kaders waarbinnen je dingen kunt plaatsen om tot inzicht en overzicht te komen. Die beweging van zelfonderzoek is m.i. een permanente beweging. Die houdt dus nooit op. En als dat gezien is, zie je ook triggers en kindmechanismen voor dat wat ze zijn. Als dat wat onderdeel is van die beweging. Maar het is niet de beweging zelf. En vanuit het weten dat je meer bent dan de beweging of een onderdeel daarvan, is het zelfonderzoek daarmee, in zekere zin tot een einde gekomen, zou je kunnen zeggen, hetgeen niet wegneemt dat de triggers en mechanismen zich, nach wie vor, zullen blijven voordoen omdat ze nu eenmaal deel uitmaken van die onderzoekende geest. Nou ja, zoiets. Voor mij snijdt het hout en daar gaat het maar om, toch?

Nou je kan zo naast Renoir gaan staan die is zo ongeveer op het zelfde punt blijven stil staan. Wat een flauwekul ben je hier toch weer aan het uitkramen foei toch.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Nou je kan zo naast Renoir gaan staan die is zo ongeveer op het zelfde punt blijven stil staan. Wat een flauwekul ben je hier toch weer aan het uitkramen foei toch.

Ik kan inderdaad haast niet wachten om zover te komen als waar jij je bevindt. Die vreugdeloze toestand, het zwelgen in drama's uit het verleden, het voortdurende afzeiken van Jan en Alleman, het venijn en chagrijn in optima forma......ik zie er echt reikhalzend naar uit om daar te komen.....