Ego is een functie van het Geheel

[Kweetniet]

Zolang je met je ego vecht, ben je er niet. Het ego accepteren en er niet mee vechten is een belangrijke stap vooruit. Een grote stap. Een van de verbazingwekkende wetten van het universum is dat waar er geen weerstand bestaat, ook geen conflict is. Als je niet gaat vechten met je ego, dan kan het ego niet terugvechten. Het ego raakt gefrustreerd als het geen weerstand kan vinden.

Wanneer je dan aankomt in het potentieel van de Leegte, dan verliest alles zijn betekenis: gebondenheid, verlichting, kennis, allemaal onzin. Dan is er het Zien dat alles vanuit de Leegte, het Niets voortkomt. Máár hoeft er niet begrepen te worden!

Dan is er ook het weten dat Ik Ben alles is wat er geweten kan worden. Niet "Ik Ben Kweetniet? , maar slechts Ik Ben. De vraag is of het een overgave is, een opoffering. Die vraag is discutabel. Op het moment van overgave is er niemand meer die zich kan overgeven of opofferen.

Vanuit Ik Ben (zijn) kan er gezien worden dat 'zijn? en 'niet-zijn? uit elkaar voortkomen. Maar het is uw intellect die niet toestaat om simpelweg te 'zijn?.
Het is uw intellect die zegt: ik ben. Zodra uw intellect Klaas waarneemt zegt uw intellect direct: Ik ben Jan.

We kunnen stellen dat ego relatief is. Jan moet een relatie met Klaas hebben om een ego te kunnen zijn. Zeg dus niet dat ego niet bestaat, ego is relatief (als in: kan alleen bestaan in een relatie) Ego ontkennen is dualistisch. Ego is een f?nctie van het Geheel. Het maakt dat u een ander kunt ervaren. Uw intellect schept telkens 'de ander?.

U en ik zijn objecten geplaatst in ruimte/tijd. Door het denkvermogen is er tijd voor het ene object om het andere waar te nemen. Het denkvermogen dicht het andere object ook andere eigenschappen toe dan het zichzelf toedicht. Ruimte/tijd is ook onze beperking. Een museum is een geheel, maar om ieder schilderij te bekijken is er tijd en ruimte nodig. De werking van ons intellect staat niet toe om alle schilderijen in één keer te zien. Ook niet als ze naast elkaar staan. Dualiteit is de aard van ons denken, beste vrienden van dit forum.

Alles in het Universum is gebaseerd op tegenstellingen. We kunnen een overweldigend eenheidsgevoel krijgen als we omhoog turen naar de sterrenhemel. Maar we ervaren dualiteit als we één enkele ster gaan bestuderen. Dualiteit is dus niet fout en Non-dualiteit is niet goed. Non-dualiteit heeft de dualiteit nodig voor de manifestatie.

De tegendelen zijn onderling verbonden. In werkelijkheid moeten we beide aanvaarden. Maar het menselijk intellect vergelijkt de tegendelen, wil eruit kiezen en dat kan nu juist niet. Tegendelen zijn onderling verbonden tegenpolen. Het ene kan niet zonder het andere. Door het vergelijken ontstaat relatie en het gevoel van moeten kiezen tussen de tegenstellingen.

[katerie]

heb het al drie keer gelezen.
Verhelderend. Bedankt!

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

heb het al drie keer gelezen.
Verhelderend. Bedankt!

Thanks. Ik tracht vanuit het onpersoonlijke te benaderen. Identificatie is voor mij geen issue meer.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

Zolang je met je ego vecht, ben je er niet. Het ego accepteren en er niet mee vechten is een belangrijke stap vooruit. Een grote stap. Een van de verbazingwekkende wetten van het universum is dat waar er geen weerstand bestaat, ook geen conflict is. Als je niet gaat vechten met je ego, dan kan het ego niet terugvechten. Het ego raakt gefrustreerd als het geen weerstand kan vinden.

Wanneer je dan aankomt in het potentieel van de Leegte, dan verliest alles zijn betekenis: gebondenheid, verlichting, kennis, allemaal onzin. Dan is er het Zien dat alles vanuit de Leegte, het Niets voortkomt. Máár hoeft er niet begrepen te worden!

Dan is er ook het weten dat Ik Ben alles is wat er geweten kan worden. Niet "Ik Ben Kweetniet? , maar slechts Ik Ben. De vraag is of het een overgave is, een opoffering. Die vraag is discutabel. Op het moment van overgave is er niemand meer die zich kan overgeven of opofferen.

Vanuit Ik Ben (zijn) kan er gezien worden dat 'zijn? en 'niet-zijn? uit elkaar voortkomen. Maar het is uw intellect die niet toestaat om simpelweg te 'zijn?.
Het is uw intellect die zegt: ik ben. Zodra uw intellect Klaas waarneemt zegt uw intellect direct: Ik ben Jan.

We kunnen stellen dat ego relatief is. Jan moet een relatie met Klaas hebben om een ego te kunnen zijn. Zeg dus niet dat ego niet bestaat, ego is relatief (als in: kan alleen bestaan in een relatie) Ego ontkennen is dualistisch. Ego is een f?nctie van het Geheel. Het maakt dat u een ander kunt ervaren. Uw intellect schept telkens 'de ander?.

U en ik zijn objecten geplaatst in ruimte/tijd. Door het denkvermogen is er tijd voor het ene object om het andere waar te nemen. Het denkvermogen dicht het andere object ook andere eigenschappen toe dan het zichzelf toedicht. Ruimte/tijd is ook onze beperking. Een museum is een geheel, maar om ieder schilderij te bekijken is er tijd en ruimte nodig. De werking van ons intellect staat niet toe om alle schilderijen in één keer te zien. Ook niet als ze naast elkaar staan. Dualiteit is de aard van ons denken, beste vrienden van dit forum.

Alles in het Universum is gebaseerd op tegenstellingen. We kunnen een overweldigend eenheidsgevoel krijgen als we omhoog turen naar de sterrenhemel. Maar we ervaren dualiteit als we één enkele ster gaan bestuderen. Dualiteit is dus niet fout en Non-dualiteit is niet goed. Non-dualiteit heeft de dualiteit nodig voor de manifestatie.

De tegendelen zijn onderling verbonden. In werkelijkheid moeten we beide aanvaarden. Maar het menselijk intellect vergelijkt de tegendelen, wil eruit kiezen en dat kan nu juist niet. Tegendelen zijn onderling verbonden tegenpolen. Het ene kan niet zonder het andere. Door het vergelijken ontstaat relatie en het gevoel van moeten kiezen tussen de tegenstellingen.

Akkoord in het algemeen met wat je zegt. Klaar en duidelijk uiteen gezet.
Máár hoeft er niet begrepen te worden!

Doch het leven en beleven stopt daar niet en gaat verder vertrekkend vanuit dat inzicht...
En het is daar dat ik over wil praten; welke zijn de gevolgen op onze samenleving de dag dat meer en meer mensen tot die ontdekking komen...

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Akkoord in het algemeen met wat je zegt. Klaar en duidelijk uiteen gezet.
Máár hoeft er niet begrepen te worden!

Doch het leven en beleven stopt daar niet en gaat verder vertrekkend vanuit dat inzicht...
En het is daar dat ik over wil praten; welke zijn de gevolgen op onze samenleving de dag dat meer en meer mensen tot die ontdekking komen...

Het is voor mij enkele jaren geleden dat ik de Leegte heb gezien.
Vanuit die positie vind ik de gevolgen op de samenleving niet van belang.
De samenleving is goed zoals die is. Omdat ieder oordeel er over mentaal is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

Het is voor mij enkele jaren geleden dat ik de Leegte heb gezien.
Vanuit die positie vind ik de gevolgen op de samenleving niet van belang.
De samenleving is goed zoals die is. Omdat ieder oordeel er over mentaal is.

Leg mij dan eens uit waarom mensen zoals een Boudha, een Christus zich al die moeite gedaan hebben om de wereld hun bevindingen mee te delen???

Eens tot inzicht gekomen hadden ze toch ook gewoon kunnen zeggen dat alles goed is zoals het is en dat de gevolgen voor de mensen, die de samenleving uitmaken niet van belang zijn???

Waar spreek ik ten andere over een oordeel vellen???
Moeten we eigenlijk niet een stap verder gaan en als geheel, dat we zijn, dat mentale overstijgen waar u dat mentale steeds beperkt tot op louter het persoonlijke vlak???

Weet goed dat ik niet over de oude methodes van inmenging in de aardse geschiedenis spreek; maar ik zie dat wanneer genoeg mensen zich bewust geworden zijn van hun ware aard, dat bewustzijn evenzeer het aardse leven(sbeeld) gaat veranderen...

Het gevaar bestaat natuurlijk dat we telkens opnieuw in het louter mentale zullen hervallen en dat zal waarschijnlijk nog lang het geval zijn; maar niets is op één, twee, drie gemaakt, laat staan veranderd.

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Leg mij dan eens uit waarom mensen zoals een Boudha, een Christus zich al die moeite gedaan hebben om de wereld hun bevindingen mee te delen???

Eens tot inzicht gekomen hadden ze toch ook gewoon kunnen zeggen dat alles goed is zoals het is en dat de gevolgen voor de mensen, die de samenleving uitmaken niet van belang zijn???

Waar spreek ik ten andere over een oordeel vellen???
Moeten we eigenlijk niet een stap verder gaan en als geheel, dat we zijn, dat mentale overstijgen waar u dat mentale steeds beperkt tot op louter het persoonlijke vlak???

Weet goed dat ik niet over de oude methodes van inmenging in de aardse geschiedenis spreek; maar ik zie dat wanneer genoeg mensen zich bewust geworden zijn van hun ware aard, dat bewustzijn evenzeer het aardse leven(sbeeld) gaat veranderen...

Het gevaar bestaat natuurlijk dat we telkens opnieuw in het louter mentale zullen hervallen en dat zal waarschijnlijk nog lang het geval zijn; maar niets is op één, twee, drie gemaakt, laat staan veranderd.

We moeten goed begrijpen dat Verlichting alleen betekenis heeft in de waarneembare wereld. Verlichting is een onpersoonlijke gebeurtenis. Het is het Zelf wat al die miljoenen levens en verschijnselen mogelijk maakt. We kunnen het verlangen/begeren hebben naar een perfecte wereld met allemaal verlichte mensen, maar dat is de weg terug naar het persoonlijk maken van het waarnemen.


Je maakt je druk omdat je denkt dat de daden van iemand zijn. Beschouw ze als de daden van Bewustzijn of van God of van het Geheel of van wat dan ook. Als je dat ziet, zie je ook het onpersoonlijke karakter van het Geheel. En het zien van het onpersoonlijke karakter, duwt het individuele karakter naar achteren. Je k?nt je ego niet bevechten. Dat is het grote misverstand in de spirituele wereld. En dat is ook de reden dat ego zichzelf niet kan vernietigen. Wat ik in #1 al noteerde: bevecht ego niet. Er is nergens een wezenlijk conflict. Wat wij conflict noemen is voortvloeiend uit alles wat mentaal is.


Als je de dingen aanschouwt vanuit een individueel standpunt, zullen problemen nooit ophouden te bestaan. Maar zodra je het onpersoonlijke in het totale functioneren ziet, zijn er geen vragen meer. Wij kunnen geen totale orde aanbrengen in het waarneembare. Omdat het waarneembare mentaal is. En alles wat mentaal is wordt gekenmerkt door tegenstellingen.

Wat Christus en de Boeddha deden was zich richten op de individuele mens. Het proces aanwijzen wat er nodig is om de ruimte tussen mens A en mens B te verkleinen en uiteindelijk te doen verdwijnen. Christus zei al: mijn wereld is niet van deze wereld. En als gij zijt als kinderen zult gij het koninkrijk der hemelen betreden. Dat betekent niet dat er ergens een Utopia mogelijk is. Die wereld waar Christus het over had die is in j?u!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

We moeten goed begrijpen dat Verlichting alleen betekenis heeft in de waarneembare wereld. Verlichting is een onpersoonlijke gebeurtenis. Het is het Zelf wat al die miljoenen levens en verschijnselen mogelijk maakt. We kunnen het verlangen/begeren hebben naar een perfecte wereld met allemaal verlichte mensen, maar dat is de weg terug naar het persoonlijk maken van het waarnemen.


Je maakt je druk omdat je denkt dat de daden van iemand zijn. Beschouw ze als de daden van Bewustzijn of van God of van het Geheel of van wat dan ook. Als je dat ziet, zie je ook het onpersoonlijke karakter van het Geheel. En het zien van het onpersoonlijke karakter, duwt het individuele karakter naar achteren. Je k?nt je ego niet bevechten. Dat is het grote misverstand in de spirituele wereld. En dat is ook de reden dat ego zichzelf niet kan vernietigen. Wat ik in #1 al noteerde: bevecht ego niet. Er is nergens een wezenlijk conflict. Wat wij conflict noemen is voortvloeiend uit alles wat mentaal is.


Als je de dingen aanschouwt vanuit een individueel standpunt, zullen problemen nooit ophouden te bestaan. Maar zodra je het onpersoonlijke in het totale functioneren ziet, zijn er geen vragen meer. Wij kunnen geen totale orde aanbrengen in het waarneembare. Omdat het waarneembare mentaal is. En alles wat mentaal is wordt gekenmerkt door tegenstellingen.

Wat Christus en de Boeddha deden was zich richten op de individuele mens. Het proces aanwijzen wat er nodig is om de ruimte tussen mens A en mens B te verkleinen en uiteindelijk te doen verdwijnen. Christus zei al: mijn wereld is niet van deze wereld. En als gij zijt als kinderen zult gij het koninkrijk der hemelen betreden. Dat betekent niet dat er ergens een Utopia mogelijk is. Die wereld waar Christus het over had die is in j?u!

Als je niet (terug) wordt als deze kinderen zul je het koninkrijk gods niet binnentreden...
Denk daar eens over na om alles als strikt persoonlijk te beschouwen...

Die kinderen, zolang ze kind zijn, leven niet in een denkbeeldige wereld; die leven in de echte wereld en die maken die echte wereld, dag na dag... Maar door het opgroeien verliezen ze hunne spontaniteit en treden ze de mentale wereld binnen; lees hun verstand heeft de overhand genomen en, kunnen we zeggen, zijn ze, zoals Adam en Eva, uit het aards paradijs gezet...

Hou op met de buitenwereld te verkleinen tot jouw innerlijke belevingswereld en hou op met te denken dat wanneer jij veilig aan wal bent gekomen dat de rest niet meer meetelt...

Ik beschouw het geheel juist niet vanuit een individueel standpunt en het enige dat ik zeg is dat de mens op weg is, met vallen en opstaan en daarover vel ik geen oordeel... De mens, jij en ik en de miljoenen anderen als één geheel zo je wil, wij zijn op weg en daarbij zal één vogel in de lente (een mens die zichzelf als 'verlicht' beschouwt) niet de lente maken...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

Het is voor mij enkele jaren geleden dat ik de Leegte heb gezien.
Vanuit die positie vind ik de gevolgen op de samenleving niet van belang.
De samenleving is goed zoals die is. Omdat ieder oordeel er over mentaal is.

Je bedoelt misschien dat je je reeds een paar jaar vereenzelvigd met het concept van wat je 'Leegte' noemt. Het zien van een concept, van begripsvorming duiden op zingeving.
Vindt je het niet eenzijdig om klakkeloos deze begripsvorming als een positie, als een verworvenheid aan te hangen? Stel dat je binnen afzienbare tijd 'Alles' gaat zien en dat je vanuit deze positie een bijdrage kan leveren aan je omgeving. Dan is de vraag toch een zich afvragen van wat speelt hier, wat is de bedoeling hiervan.

Wat ik bedoel is: je gaat niet tot de kern van je begripsvorming en vooral van wie is het die dat ziet. Afdoen dat het een mentale kwestie is, is jezelf tekort doen en bij voorbaat een paardenbril opzetten.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

@kweetniet: Stel dat je binnen afzienbare tijd 'Alles' gaat zien en dat je vanuit deze positie een bijdrage kan leveren aan je omgeving. Dan is de vraag toch een zich afvragen van wat speelt hier, wat is de bedoeling hiervan.

Wat is de bedoeling van zieners, waarom zijn zij er, hoe kunnen zij zien, wat is de bedoeling ervan?
Zou het misschien kunnen zijn dat hun rol is om helderheid te brengen aan zij die er aan toe zijn?

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

@kweetniet:
Wat ik bedoel is: je gaat niet tot de kern van je begripsvorming en vooral van wie is het die dat ziet.

Moet elke ziener zich dan gaan afvragen wie het is die (dat) ziet?
Dat mijn beste Looro, is nou typisch voor mensen die waarheid in hun denken zoeken. forumlid kweetniet noemt dat de mentaal gerealiseerden.
De ziener zelf, die zegt: 'ik weet het niet hoe ik dat doe'.

De bedoelingen en streven van een ziener zijn te trachten mensen bewust te maken rond wat ze zelf in het heden kunnen vertegenwoordigen, eens dit een gerealiseerd zelf is geworden dan word automatisch zowel verleden, heden en toekomst een helder beeld, en een helder zicht?.of (ZIEN).

Een ziener die een lijn naar de 'ethersfeer' kan leggen heeft het echt niet meer nodig zich af te vragen wie het is die die lijn legt en die sfeer ziet.