Hemel en aarde verbinden

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... Hewel, ik heb mijn twee voeten op aarde en ze zullen daar blijven zolang de aarde en de hemel gescheiden blijven.

In het boek der Engelen wordt die scheiding uitgelegd als een gemis, een diepe ravijn tussen de twee werelden. Vreemd de laatste tijd heb ik de indruk dat ik eindelijk begrijp wat dat g?mis, die ravijn is en vreemd genoeg voel ik dat die ravijn, in mijzelf, wel eens overbrugd zou kunnen zijn. Ik kijk als een verwonderd en observerend kind uit naar wat de rest van de evolutie zal zijn.

Duidelijk dat 'ik' enkel toeschouwer ben, maar zo lang alles nog niet klaar is zal dat 'ik' blijven toeschouwen en zal 'ik' de reacties die dat 'ik' voelt blijven weergeven.

Je kan het ook zo zien dat je als mens de hemel en de aarde verbindt, samenbrengt in jouw gehele mens-zijn.
Niet de engelen of de mens zijn de schakel maar de mens met de engelen. De engelen missen de schakel want zij missen de voeten, de hielen om de aarde te raken. Zij hebben wel de vleugels die de hemel raken en dat missen wij dan weer.
De Waarheid van wat ik ben is een zoveelste poging van het ik om die verbinding niet te maken, want wat ik ben is maar een categorie van het ik-zijn. Om gehele mens te zijn en om mij te verbinden met hemel en aarde moet ik niet het ik ontmantelen. Het losmaken van de hielen is al voldoende om tussen hemel en aarde de eenheid te vinden met het goddelijke.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Je kan het ook zo zien dat je als mens de hemel en de aarde verbindt, samenbrengt in jouw gehele mens-zijn.
Niet de engelen of de mens zijn de schakel maar de mens met de engelen. De engelen missen de schakel want zij missen de voeten, de hielen om de aarde te raken. Zij hebben wel de vleugels die de hemel raken en dat missen wij dan weer.
De Waarheid van wat ik ben is een zoveelste poging van het ik om die verbinding niet te maken, want wat ik ben is maar een categorie van het ik-zijn. Om gehele mens te zijn en om mij te verbinden met hemel en aarde moet ik niet het ik ontmantelen. Het losmaken van de hielen is al voldoende om tussen hemel en aarde de eenheid te vinden met het goddelijke.
Looro

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

Dat is net de knoop waarin ik verstrikt raak en de eenmaking altijd maar weer is uitgesteld, omdat in het raken aan de aarde wij ook intreden in de ontwikkeling van het materiële, het menselijke, het zintuigelijke. Die ontwikkeling is zo boeiend dat wij de aandacht verliezen voor het goddelijke, ja zelfs compleet vergeten of er niets meer over weten of willen weten.
Geen mens die zich van de aarde, het lichamelijke, het materiële en zintuigelijke kan losmaken. Dat is ook niet de bedoeling. Mijn opvatting gaat over de knoop.
De knoop is te strak gespannen wanneer alleen het ik en de wereld gezien wordt. De knoop is te los wanneer alleen het goddelijke wordt gezien en het aardse wordt verwaarloosd. De knoop zich precies goed wanneer er een verbinding is tussen het goddelijke en het menselijke en er een herwaardering is voor al het levende of voor het 'ZIJN'.

Zo voel ik in jouw woorden aan dat je het 'Zijn' als bron van leven wilt benaderen. Om dat te kunnen, kan ik proberen om ook met mijn hielen naar het goddelijke te luisteren en daarnaar te handelen.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dat is net de knoop waarin ik verstrikt raak en de eenmaking altijd maar weer is uitgesteld, omdat in het raken aan de aarde wij ook intreden in de ontwikkeling van het materiële, het menselijke, het zintuigelijke. Die ontwikkeling is zo boeiend dat wij de aandacht verliezen voor het goddelijke, ja zelfs compleet vergeten of er niets meer over weten of willen weten.
Geen mens die zich van de aarde, het lichamelijke, het materiële en zintuigelijke kan losmaken. Dat is ook niet de bedoeling. Mijn opvatting gaat over de knoop.
De knoop is te strak gespannen wanneer alleen het ik en de wereld gezien wordt. De knoop is te los wanneer alleen het goddelijke wordt gezien en het aardse wordt verwaarloosd. De knoop zich precies goed wanneer er een verbinding is tussen het goddelijke en het menselijke en er een herwaardering is voor al het levende of voor het 'ZIJN'.

Zo voel ik in jouw woorden aan dat je het 'Zijn' als bron van leven wilt benaderen. Om dat te kunnen, kan ik proberen om ook met mijn hielen naar het goddelijke te luisteren en daarnaar te handelen.
Looro

Ken je het symbool van de Christus, de X?
Onderkant de geschapen wereld, bovenkant de scheppingskrachten en de Christus is, volgens de engelen, het eerste menselijk wezen dat door het samenvallend punt van de X is gestegen.
Dat is de weg die we allen zouden moeten volgen en Christus zegt niet 'ik toon de weg', maar Christus zegt 'ik BEN de weg, de waarheid en het leven'.
Marie

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven? Schuilt misschien jouw ik niet net in het af en toe losmaken? Een te sterke focus op die aarde, kan net maken dat je van je 'ik' weggeduwd wordt.

Waarom denk je dat je de aarde zou 'laten vallen'? De aarde zal er blijven en je verwelkomen als je hielen terug nood hebben aan aarde.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven? Schuilt misschien jouw ik niet net in het af en toe losmaken? Een te sterke focus op die aarde, kan net maken dat je van je 'ik' weggeduwd wordt.

Waarom denk je dat je de aarde zou 'laten vallen'? De aarde zal er blijven en je verwelkomen als je hielen terug nood hebben aan aarde.

Het gaat om het aardse deel van mijzelf; de aarde binnen in mij en inderdaad moet daar alles wat niet zuiver is (zoals waar je mij hierboven terecht op gewezen hebt) getransformeerd worden, maar niet uitgeroeid, noch weggeworpen worden.
De aarde is het gewicht (in mij) dat mijn persoon beneden houdt, laat dat los of schud dat van je af en als een ballon vlieg je onherroepelijk de hemel in; zoals misschien al vele mensen voor mij gedaan hebben. Zij waren waarschijnlijk verlicht en zijn in gods heerlijkheid opgestegen (symbolisch).

Kunnen we al een hele heldendaad noemen, maar niet mijn doel; ik denk dat de aarde op dit ogenblik meer nood heeft aan mensen die hun voeten vastgebonden op de aarden houden en proberen het geheel naar boven te trekken.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven?

Het zijn de voeten die met de hielen de aarde raken en het hoofd dat reeds boven de aarde is.
De focus is op de hielen gelegd om de nadruk te leggen op de menselijke ontwikkeling als 'boeiend' proces dat wij door het verstandelijk benaderen (het hoofd reeds in het goddelijke) doormaken. Het boeiend is hier letterlijk te nemen als de boeien waarmee het verstand en de redelijkheid ervan het menselijke scheidt van het goddelijke.
Door de hielen te lossen ontstaat er een 'ander' verband tussen het menselijke en het goddelijke waardoor ook een andere zingeving er is; namelijk een herwaardering van de eenheid.

Als je, zoals in je quote, de focus verlegd naar de aarde, kom je zoals je vermoedt, in een vacu?m terecht 'van weggeduwd zijn'.
Waarin je dan geduwd wordt is onvruchtbaarheid omdat er niets meer is dat tot vrucht kan komen (jouw mens zijn).
Het is precies goed om de hielen te lossen en met de tenen nog steeds de aarde te raken.
Looro

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het zijn de voeten die met de hielen de aarde raken en het hoofd dat reeds boven de aarde is.
De focus is op de hielen gelegd om de nadruk te leggen op de menselijke ontwikkeling als 'boeiend' proces dat wij door het verstandelijk benaderen (het hoofd reeds in het goddelijke) doormaken. Het boeiend is hier letterlijk te nemen als de boeien waarmee het verstand en de redelijkheid ervan het menselijke scheidt van het goddelijke.
Door de hielen te lossen ontstaat er een 'ander' verband tussen het menselijke en het goddelijke waardoor ook een andere zingeving er is; namelijk een herwaardering van de eenheid.

Als je, zoals in je quote, de focus verlegd naar de aarde, kom je zoals je vermoedt, in een vacu?m terecht 'van weggeduwd zijn'.
Waarin je dan geduwd wordt is onvruchtbaarheid omdat er niets meer is dat tot vrucht kan komen (jouw mens zijn).
Het is precies goed om de hielen te lossen en met de tenen nog steeds de aarde te raken.
Looro

sluit het ene het andere uit? Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

sluit het ene het andere uit? Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.

En waar is dan het ik, en waar is dan God? Zijn het nog twee tegengestelde polen of zijn ze één geworden?

[Looro]

Laat ik je vooreerst een hartelijk welkom heten en je alle goeds toewensen van het deelnemen aan dit forum.

Oorspronkelijk geplaatst door TB

? sluit het ene het andere uit? ?
Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.

Spreken over tweeheid is niet mogelijk zonder ook de eenheid in gedachten te hebben.
De tweeheid is het ene van het Ene en het andere is het andere van het Ene. Daarom komt de twee ook na de een en is niet aan de Een vooraf.
Wat het Ene is kunnen wij niet bevatten omdat wijzelf een tweeheid zijn: een lichaam en een ziel, materie en geest.
In je voorbeeld van de ademhaling is het inademen en uitademen een ontwikkeling van het lichaam. Ademhaling is geen eenheid maar is met het lichaam gedeeld in een tweeheid.

Sluit het ene het andere uit?
Er is iets vreemds aan de hand met het ik. Door het vaststellen van de tweeheid en door deze te kunnen benoemen, lijkt het alsof ik het ene zowel als het andere zelf kan ontwikkelen. Dat ik door onderzoek van de tweeheid de sleutels van het leven in handen krijg en 'zelf' voor ontwikkeling kan zorgen.
Het ik sluit het ene van het andere niet uit, het maakt er een scheiding tussen: het ene is leven en het andere is dood.
Door zich te scheiden van het andere is de eenheid verloren gegaan en zoekt het ik waardering voor zichzelf.
Looro