Aankomen

[marie]

In iedereen zijn leven komen mijlpalen voor; de eerste mijlpaal zou de geboorte kunnen zijn; de tweede mijlpaal de eerste schooldag; de derde mijlpaal, werk gevonden; de vierde mijlpaal trouwen...

Een andere mijlpaal zou de dag kunnen zijn dat je inziet dat er buiten de gekende uitwendige wereld een hele innerlijke wereld bestaat die belangrijker zou kunnen zijn dan die uitwendige wereld...

En dan zou een dag kunnen komen dat je inziet dat je op de juiste weg bent; dat je inziet dat je daar niet meer over moet twijfelen; dat je de eerste resultaten, als het ware, zwart op wit behaald hebt.

Ben je 'aangekomen' dan? Je bent dan aangekomen aan een mijlpaal; geen haar meer of geen haar minder, maar daar aangekomen ben je, punt.

Vanaf daar telt het ego niet meer mee; wat niets van doen heeft met zelf al of niet ego-vrij te zijn want je blijft verbonden met de aarde en met het leven op aarde.

[Theo]

Nope. Er zijn slechts 2 mijlpalen in een mensenleven. De dag dat je geboren bent en de dag dat je weet WAAROM je geboren bent.

De eerste dag is op zeker, de tweede moet je maar afwachten.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Nope. Er zijn slechts 2 mijlpalen in een mensenleven. De dag dat je geboren bent en de dag dat je weet WAAROM je geboren bent.

De eerste dag is op zeker, de tweede moet je maar afwachten.

Dat is zo en om die tweede dag te kennen moeten we in de ravijn springen?
Simplisme ten top...

[marie]

Je hebt de keuze ofwel zoek je naar verdieping door het leven te leven ofwel zoek je naar verdieping door het leven, het ego, het veranderlijke... zoveel mogelijk uit te schakelen...

Ik heb voor de eerste weg gekozen.
Velen noemen dat de langste weg en lopen er hoog mee op dat er kortere binnenwegen zijn waarbij je direct met je gat in de boter valt... zoals zelfs komen beweren dat je domweg het ravijn in moet springen...

Maar ik hou van de uitspraak van Jezus dat velen hun huis op zand, zelfs drijfzand bouwen en bij de minste grondverzakking hun huis als een kaartenhuisje in elkaar stort.
Wanneer je je huis op stevige ondergrond bouwt zal hier of daar een tekortkoming zorgen voor aanpassingen, voor verfijning aan je huis, maar je hele huis zal zeker niet in elkaar vallen.

Maar ook bij die lange weg vertrek je van regels en één van de voornaamste regel is: 'de waarheid is de hoeksteen van de wijsheid'
En die waarheid bouw je stap voor stap uit, te beginnen met het dagelijkse leven om je heen en vooral jouw Eigen gedrag erin, jouw zienswijze erop, jouw ego, zelfs jouw verstand, dat je tracht vanalles wijs te maken...

Het is inderdaad een lange weg, maar stilaan graaf je dieper en dieper en zie je dieper en dieper de waarheid, bij jezelf en bij anderen. Op de duur weet je zelfs dat het onwaarheid is nog voordat je die onwaarheid ontluisterd hebt.

Die waarheidsregel aanvaardt, zonder Eigen gedegen onderzoek geen zogezegde waarheidswetten van anderen. Alles, je hele bestaan en zijn grondvesten passeren bij jezelf de revue en worden stelselmatig op waarheid onderzocht.
Aannamens zijn er, niet om blindelings geloofd te worden, want ze kunnen op elk ogenblik verfijnd worden, zelfs verworpen worden, maar om het geheel eenvoudiger voor te stellen en om te beletten dat men voortdurend in dezelfde kringetjes blijft ronddraaien.

Je kunt iets ontmantelen door er honderd procent in op te gaan totdat je tot zijn kern, de leegte, bent doorgestoten en je het dus geleefd, gevoeld, geleerd, geweten hebt of je kunt proberen iets te ontmantelen door zijn bestaan te ontkennen, het van je af te duwen, het te verstoppen...
maar het zal steeds opnieuw, op onbewaakte ogenblikken, op de meest ongepaste ogenblikken... op elk moment terug de kop kunnen opsteken en in plaats dat je uit ervaring kunt spreken zul je dan steeds weer uit domheid verstek moeten laten gaan.

Inderdaad wij mensen hebben de keuze; ook al beweren hier velen dat we geen keuze hebben en dat we totaal van Gods wil afhangen...
Wij hebben de keuze om
1. uit puur geloof de wetten van derden op te volgen en ons hele leven dwaas te blijven
2. te kiezen voor de binnenweg en altijd afhankelijk te blijven van uitwendige omstandigheden
3. te kiezen voor de langste weg en zijn hele bestaan stap voor stap terug op te bouwen, steeds meer en meer inzien dat inwendig en uitwendig hetzelfde is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar ik hou van de uitspraak van Jezus dat velen hun huis op zand, zelfs drijfzand bouwen en bij de minste grondverzakking hun huis als een kaartenhuisje in elkaar stort.
Wanneer je je huis op stevige ondergrond bouwt zal hier of daar een tekortkoming zorgen voor aanpassingen, voor verfijning aan je huis, maar je hele huis zal zeker niet in elkaar vallen.

Wat je wilt geloven en je zelf wijsmaken dat moet je zelf maar weten maar je misbruikt de metafoor van Jezus. Op zo'n manier staat het bouwwerk meteen al wankel te wezen op je aanname. Dus wat Jezus bedoeld is niet gebruik je aanname als basis maar begin met een stevig fundament waar je op kunt bouwen, waarheid bijvoorbeeld.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat je wilt geloven dat moet je zelf maar weten maar je misbruikt de metafoor van Jezus. Het bouwwerk staat dus meteen al wankel op je aanname. Dus wat Jezus bedoeld is niet gebruik je aanname als basis maar begin met een fundament waar je op kunt bouwen, waarheid.

Renoir, je hebt slecht gelezen; mijn eerste en voornaamste regel is dat de waarheid de hoeksteen van de wijsheid is; zonder waarheid geen bouwwerk...
Maar ik ben niet zo dwaas om te geloven dat de waarheid als het manna uit de hemel valt; die waarheid moet stap voor stap, door gedegen onderzoek en zelfonderzoek, doorzien worden...
Hij is dus als het ware het fundament waarop alles rust, en de cement waarmee het bouwwerk verder opgetrokken wordt...

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je hebt de keuze ofwel zoek je naar verdieping door het leven te leven ofwel zoek je naar verdieping door het leven, het ego, het veranderlijke... zoveel mogelijk uit te schakelen...

Ik heb voor de eerste weg gekozen.
Velen noemen dat de langste weg en lopen er hoog mee op dat er kortere binnenwegen zijn waarbij je direct met je gat in de boter valt... zoals zelfs komen beweren dat je domweg het ravijn in moet springen...

Jouw weg loopt eindeloos door. Aan de horizon meen jij telkens het doel waar te nemen. Maar iedere keer als jij bij 'de horizon' bent, blijkt dat de horizon zich verplaatst heeft. Jij loopt niet eens de langste weg, neen het is een weg waar nooit een einde aan zal komen.

Terwijl je maar een stap opzij hoeft te doen en het ravijn in kan stappen.
Maar jij bent bang, want je noemt het 'springen'. Doch op hetzelfde moment dat jij in de ravijn stapt zal zich het pad onder je voeten ontvouwen. Het vertrouwen hierin ontbreekt je en je verzet je tegen hen die anders beweren. (ik dus)

Waar je aanvankelijk je stinkende best deed om tot consensus met mij te komen omdat je een gelijke in mij zag, doe je nu je best om je af te zetten tegen mij. Je zag zelfs haat (ego ziet ego) Je staat maar op de deur te rammen terwijl er niet eens een muur is. Ik wil best die deur spelen uit dienstbaarheid. Die deur is er namelijk netzomin als de muur...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Jouw weg loopt eindeloos door. Aan de horizon meen jij telkens het doel waar te nemen. Maar iedere keer als jij bij 'de horizon' bent, blijkt dat de horizon zich verplaatst heeft. Jij loopt niet eens de langste weg, neen het is een weg waar nooit een einde aan zal komen.

Dat zijn jouw aannamens; dat is jouw dwaas geloven, Theo...

Ik ontken niet dat jij door in het ravijn te stappen wat ontdekt heb, je zou de eerste niet zijn...
Maar jij komt hier wel in volledige dwaasheid mijn weg afkeuren omdat jijzelf zogezegd beter zou weten en waarop steunt dat weten? Op jouw ervaring? Op jouw geloof?
Kom niet zeggen uit jouw inzicht, want daarvoor heb je hier al te veel dwaasheden verkondigd

Terwijl je maar een stap opzij hoeft te doen en het ravijn in kan stappen.
Maar jij bent bang, want je noemt het 'springen'. Doch op hetzelfde moment dat jij in de ravijn stapt zal zich het pad onder je voeten ontvouwen. Het vertrouwen hierin ontbreekt je en je verzet je tegen hen die anders beweren. (ik dus)

Mijn vertrouwen rust bij God en ik weet dat hij mijn vertrouwen waardig is; maar die God zegt mij niet in het ravijn te stappen; die God zegt mij mijn onderzoek verder te zetten.

Waar je aanvankelijk je stinkende best deed om tot consensus met mij te komen omdat je een gelijke in mij zag, doe je nu je best om je af te zetten tegen mij. Je zag zelfs haat (ego ziet ego) Je staat maar op de deur te rammen terwijl er niet eens een muur is. Ik wil best die deur spelen uit dienstbaarheid. Die deur is er namelijk netzomin als de muur...

Weer dezelfde, in jouw oren, goedklinkende leugen die ik al eerder ontmaskerd heb (consensus zoeken). Hoe zou ik iemand die steeds dezelfde leugen hardnekkig komt herhalen vertrouwen schenken en hoe zou ik ook maar één ogenblik kunnen aannemen dat iemand die zich zo laag opsteld waarheid spreekt?
En je hebt mij gekwets, noem het ego of niet, ik maal er niet om, daar waar je mij voorstelde als een verslaafde. Je enig excuse dat ik voor jezelf kan inroepen is dat je misschien te dwaas bent dat je de draagwijdte van je woorden niet kent...