De enige revolutie...

[Rozenhart]

...is de psychologische revolutie, moet K eens hebben gezegd.
Ik ga hier nu niet als een vertegenwoordiger van J. Krishnamurti spreken maar enkel vanuit, betreffende die zin.

De enige revolutie is de psychologische revolutie.
Volgens mij betreft het het doorzien van de illusie dat de denker en het denken twee zijn.
Ik en mijn denken, is een vergissing.
Het denken kan alleen maar vrij worden, als de beheerser (de denker) verdwijnt. En dat kan door te zien dat het denken en de denker niet verschillend zijn. Er is alleen maar sprake van denken.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

...is de psychologische revolutie, moet K eens hebben gezegd.
Ik ga hier nu niet als een vertegenwoordiger van J. Krishnamurti spreken maar enkel vanuit, betreffende die zin.

De enige revolutie is de psychologische revolutie.
Volgens mij betreft het het doorzien van de illusie dat de denker en het denken twee zijn.
Ik en mijn denken, is een vergissing.
Het denken kan alleen maar vrij worden, als de beheerser (de denker) verdwijnt. En dat kan door te zien dat het denken en de denker niet verschillend zijn. Er is alleen maar sprake van denken.

Het denken kan middels oefening mogelijk wel tijdelijk afwezig zijn, na de oefening is ze ongetwijfeld gewoon weer terug. Het niet denken is niet blijvend.
Het afsplitsen van de gedachte van de denker is uiterst functioneel, het maakt reflectie mogelijk, je kunt jezelf waarnemen en daarmee bewust worden van je zijn.
De vrijheid die K op het oog heeft kan alleen maar schuilen in een besef van niet zijn, of niet dat zijn wat je denkt.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het denken kan middels oefening mogelijk wel tijdelijk afwezig zijn, na de oefening is ze ongetwijfeld gewoon weer terug. Het niet denken is niet blijvend.
Het afsplitsen van de gedachte van de denker is uiterst functioneel, het maakt reflectie mogelijk, je kunt jezelf waarnemen en daarmee bewust worden van je zijn.
De vrijheid die K op het oog heeft kan alleen maar schuilen in een besef van niet zijn, of niet dat zijn wat je denkt.

We kunnen natuurlijk over van alles speculeren. Maar denken is denken. De denker is gewoon het denken en met de denker verdwijnt natuurlijk niet het denken, want er is immers nog die denker, toch?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Er is alleen maar sprake van denken.

En de manifestatie/materialisatie daarvan in de vorm van (oa) de denker(s).

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

En de manifestatie/materialisatie daarvan in de vorm van (oa) de denker(s).

Als je maar niet denkt dat de kosmos het product is van ons denken, al heeft ons denken wel invloed op de kosmos, zo ook de kosmos invloed heeft op ons denken.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Als je maar niet denkt dat de kosmos het product is van ons denken, al heeft ons denken wel invloed op de kosmos, zo ook de kosmos invloed heeft op ons denken.

Ik weet niet wat ik ervan moet denken......

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Ik weet niet wat ik ervan moet denken......

De kosmos is er altijd geweest, bracht zichzelf voor, De natuur is de natuur. Zonder werkelijk begin of einde. Al verdwijnt de aarde ook... Vormen komen en gaan. Implosie, explosie, chaos, beweging, vruchtbaarheid, vernietiging,... Het leven in al haar vormen heeft altjd bestaan, niet waar?
De geest heeft niet de kosmos geschapen, zoals men wel eens beweert. Wel is de geest in staat de kosmos te beinvloeden, deel te hebben aan de schepping, zogezegd.
Als ik mijn lichaam had geschapen, was het lichaam gelijk geweest aan de geest. Zoals het denken gelijk is aan de denker.
Dan zou ik het lichaam met mijn denken kunnen veranderen voor eeuwig.

Aan de andere kant (Ik weet niet wat ik ervan moet denken......):
Je kunt maar beter niet denken, het denken voorbij gaan, loslaten. In (en als) de grote Stilte verkeren.
Juist wanneer we in staat zijn niets te doen, op te geven, zien (denken) we beter.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Dan zou ik het lichaam met mijn denken kunnen veranderen voor eeuwig.

Ik sluit niet uit dat dat mogelijk is.

[Marijke]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

De kosmos is er altijd geweest, bracht zichzelf voor, De natuur is de natuur. Zonder werkelijk begin of einde. Al verdwijnt de aarde ook... Vormen komen en gaan. Implosie, explosie, chaos, beweging, vruchtbaarheid, vernietiging,... Het leven in al haar vormen heeft altjd bestaan, niet waar?
De geest heeft niet de kosmos geschapen, zoals men wel eens beweert. Wel is de geest in staat de kosmos te beinvloeden, deel te hebben aan de schepping, zogezegd.
Als ik mijn lichaam had geschapen, was het lichaam gelijk geweest aan de geest. Zoals het denken gelijk is aan de denker.
Dan zou ik het lichaam met mijn denken kunnen veranderen voor eeuwig.

Aan de andere kant (Ik weet niet wat ik ervan moet denken......):
Je kunt maar beter niet denken, het denken voorbij gaan, loslaten. In (en als) de grote Stilte verkeren.
Juist wanneer we in staat zijn niets te doen, op te geven, zien (denken) we beter.

Mooi gezegd Nathan ( ja ik ben en blijf natuurlijk eigenwijs vandaar dat Nathan ), vooral die laatste zin. Wanneer ons bekrompen ikje er tussenuit is gaat er een geweldige wereld vol van mogelijkheden voor ons open, zelfs het onvoorstelbare.