Geloof

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Laurens, één voorbeeld, wat ik vroeger misschien al eens gezegd heb...

Bij beginners naar waarheid is één van de eerste opwerpingen...
Is er leven na de dood...
Indien je ja antwoord dan krijg je als reactie dat je ego-reageert, want je ego aanvaardt zijn eigen dood niet...
Dus onze zo geleerde ego-kenners gaan dan zeggen dat er geen leven na de dood is, want het antwoord ja uitgesloten, blijft natuurlijk alleen 'neen' over...

Hewel Laurens, de echte onderzoeker aanvaard die redeneringen niet...

Is er leven na de dood, wetend dat het ego het heel moeilijk zal hebben om zichzelf als ten dode opgeschreven te weten... De echte zoeker zal, ten opzichte van zichzelf, niet zijn ego moeten uitschakelen, want het ego is wat het is, maar zichzelf zo moeten verheffen om buiten het ego om objectief te kunnen nadenken...
Het kan zijn dat hij zichzelf moet bekennen dat hij daar (nog) niet toe in staat is en dat hij dus in alle eerlijkheid niet op die vraag kan antwoorden...
en die vraag laten liggen voor later...
Dat is dan eerlijk, ten opzichte van het onderzoek en ten opzichte van zichzelf waar hij zijn ego neemt voor wat het is en het niet dwaas ter dood veroordeelt omdat het is wat het is...

Dat is onderzoek... en dat is onderzoek naar het zelf...
Dat is onderzoek naar 'wat' ben ik...
Een wezen in wording behept met een ego dat mee moet groeien in die wording... en niet aan de kant moet geschoven worden omdat het hinderlijk zou zijn voor mensen zonder karakter of met teveel karakter...

Lieve Marie, je verkoopt hier onzekere zekerheid. (Kortom geloof uit hoop?) Op basis van wat?

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Alle begrip voor.
Je hebt de vrijheid om niet te lezen wat je niet lezen wil, zoals ik de vrijheid behoudt om te reageren op zelf in leven geroepen uitgangspunten en uitkomsten.

Alles wat we zien als vrijheid om 'in het leven te roepen' kan ook gewoon in vrijheid als onwaar worden gezien.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Alles wat we zien als vrijheid om 'in het leven te roepen' kan ook gewoon in vrijheid als onwaar worden gezien.

Ja, alles wat in het leven geroepen wordt is sowieso onwaar.
Je hebt hem.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ja, alles wat in het leven geroepen wordt is sowieso onwaar.
Je hebt hem.

Je blijft met de verhaaltjes zitten...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Alles wat we zien als vrijheid om 'in het leven te roepen' kan ook gewoon in vrijheid als onwaar worden gezien.

Zijn wij in staat om 'in het leven te roepen'??? Of kunnen wij enkel in het leven roepen, laat ons zeggen door ons op een dag bewust te worden van zijn bestaan, wat al bestond???
Dus per definitie wil niet zeggen dat alles wat wij zeggen, hier vertaald door "in het leven roepen", onwaar is...
Wat Dorje hiervan wel gemaakt heeft...

zo zie je dat conclusies getrokken uit halve waarheden geen waarheden oplevert...

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik herhaal: onderzoek leidt alleen maar naar een uitkomst. Aan de forumbaas (en aan jou) zie ik dat die uitkomst wederom een nieuw geloof oplevert. Ik heb geen behoefte aan andermans geloof.

Andermans geloof is een persoonlijke vrijheid, geen waarheid.. alleen onderzoek wat leidt tot één uitkomst voor all kan waar zijn.

Daarom is zelf-onderzoek waarde-vol.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Andermans geloof is een persoonlijke vrijheid, geen waarheid.. alleen onderzoek wat leidt tot één uitkomst voor all kan waar zijn.

Daarom is zelf-onderzoek waarde-vol.

Sam, in eer en geweten, denk jij echt dat ons menselijk verstand in staat is om het ALL te kennen???

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Sam, in eer en geweten, denk jij echt dat ons menselijk verstand in staat is om het ALL te kennen???

Niet ons verstand. Wel ons 'wezen'.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Niet ons verstand. Wel ons 'wezen'.

En wat blijft er over van "ons wezen" als we eenzijdig schrappen wat ons in "ons wezen" niet aanstaat???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Niet ons verstand. Wel ons 'wezen'.

Wat versta je onder ons "wezen":

Ik kwam te vroeg bij, uit een narcose, in volle operatie...
Ik kwam van heel ver en het eerste wat ik realiseerde was dat ik als een geest rondzweefde over rotsen... Daarna begon ik geleidelijk aan de pijn van de opratie te voelen maar ik zat, onbewegelijk, opgesloten in de materie...
De pijn werd heviger en heviger en ik hoorde de dokters boven mij praten dat er een paar complicaties waren, waardoor de operatie waarschijnlijk een beetje langer duurde dan normaal... De pijn werd heviger en heviger, maar ik zat vast in mijn lichaam... En dan hoorde ik een dokter zeggen : "de patient beweegt haar hand" en mij realiseerde dat ik mijn hand kon bewegen, bewoog ik hem met alle macht... Daarna was ik terug weg, waarschijnlijk werd de narcose verzwaard...

Na de operatie bleek alles wat ik gehoord had, inderdaad ook gezegd te zijn...

Wat is mijn "wezen"???

Hewel voor mij is het 'ik' daar de kern van...
Want jij mag van anderen gehoord hebben wat er gebeurd; en jij, als mens kunt met heel je wezen meeleven, maar het is pas als je zelf dat of iets anders beleefd hebt, dat je weet wat het is...

Een kant van het 'ik', en zeker niet de minste kant, is het overlevingsmechanisme van het wezen, waarbij het 'ik' er alles aan zal doen om te overleven en het 'ik', in tegenstelling met de 'ander' op de voorgrond te plaatsen... Het egoïstische en hebzuchtige 'ik'.
Hewel, die kant zal je mee moeten evolueren...
Maar die kant geef je niet het recht om het 'ik', in al zijn verscheidenheid, in al zijn grootsheid en wijsheid, in al zijn kansen van gewaarworden, leven, imagineren.... opzij te schuiven, want het is jezelf avorteren van je sterkste kracht om te komen tot het AL.

En kom nu weer niet af met dat het maar een verhaaltje, een persoonlijke ervaring... is...
Wie niet tot de kern van het gegeven doordringt, blijft in dat gegeven hangen en saboteert zijn eigen ZIJN...