Mogelijk of onmogelijk?

[Mike]

Kan er hier iemand tot de kern van de zaak komen?

Ik heb nog niet alles gelezen op dit forum en eerlijk gezegd maakt dat me ook niet zo veel uit. Ik heb het liever kort en bondig.

Ik zou het graag willen hebben over.. onszelf.. en wie dat wij werkelijk zijn.

Ik zie heel veel mensen eromheen draaien maar wie weet nu eigenlijk zeker of dat ze werkelijk ook de waarheid verkondigen?

Zelf denk ik dat de waarheid het enige is dat er bestaat. Het zijn alleen maar geschreven woorden natuurlijk. Maar wat blijft er werkelijk over?

Vandaar dit topic.

Ik zou de dingen graag eens in een duidelijk perspectief willen plaatsen. Wie zijn we nu eigenlijk? Een droom? Of ergens echt?

Ik hoop op een mooi gesprek.

Laat jezelf maar zien ^^ Probeer ik dat ook.

Of.. ja.. is dat wel mogelijk?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

Laat jezelf maar zien ^^ Probeer ik dat ook.

Hoi Mike, fijn je weer te zien.

een lieve groet,
**********

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

maar wie weet nu eigenlijk zeker of dat ze werkelijk ook de waarheid verkondigen?

Niemand. Is dat erg?

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

Zelf denk ik dat de waarheid het enige is dat er bestaat. Het zijn alleen maar geschreven woorden natuurlijk. Maar wat blijft er werkelijk over?

Als de waarheid het enige is wat er voor jou bestaat, dan is alles dus de waarheid voor jou. Voil?, als dat niet simpel is...

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

Ik zou de dingen graag eens in een duidelijk perspectief willen plaatsen. Wie zijn we nu eigenlijk? Een droom? Of ergens echt?

Je wéét het dus niet (echt)? Maar blijkbaar denk/vermoed/hoop je dat er mensen zijn die het wél (echt) weten? En ben je dan van plan die personen op hun woord te geloven?

Duidelijkheid is m.i. niet echt (WiNk) te vinden in een vraag- en antwoord spel tussen spelers die de vragen en antwoorden zelf "verzinnen". Maakt eender welk antwoord jou écht iets uit? M.a.w. maakt het een verschil voor het ervaren van jezelf en het leven? Wat ga je, na het "vinden" (en geloven/aanvaarden) van eender welk antwoord, effectief DOEN (of wat zal er veranderen)? Dát zijn de vragen die ik mezelf gesteld heb NADAT ik mezelf jaren geleden jouw vragen gesteld had?
Als je denkt/gelooft/vermoedt/hoopt/weet dat het "vinden" van het juiste (enige ware) antwoord op jouw vragen, er kan/zal voor zorgen dat je het voor jou juiste (enige ware) leven leeft, ga dan "op zoek". Indien niet, laat het vragen dan voor wat het is.

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

Of.. ja.. is dat wel mogelijk?

Het lijkt mij nogal evident dat alles wat (mogelijk) is, mogelijk is...

[Mara]

Wat een vraag zeg!

Als je mij rechtstreeks vraagt: "Nou, ouwe leuteraar, wie denk jij dat je bent?"
Dan antwoord ik eerst en vooral: "Wil Mieke wilt ge eens wat beleefder zijn!"
En dan stel ik uw vraag aan mezelf.
En mijn antwoord is:
Van mezelf ken ik allen wat ervaarbaar is. Van wat niet ervaarbaar is weet ik niets. Maar het moet er wel zijn.
Ik vind Krishnamurti's metafoor mooi.
"Het bekende is als een bootje dat drijft op de oceaan van het onbekende."
Ik ben dus het bekende en het onbekende.
Het onbekende kan ik alleen maar zijn. Er valt niets over te zeggen.
De geest kan dat wat hem voortgebracht heeft niet vatten.
Dit inzien maakt een einde aan zinloos gespeculeer.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Als je mij rechtstreeks vraagt: "Nou, ouwe leuteraar, wie denk jij dat je bent?"
Dan antwoord ik eerst en vooral: "Wil Mieke wilt ge eens wat beleefder zijn!"

't Zal wel zijn! Een beetje respect voor de ouden-van-dagen alsjeblieft h?...

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ik vind Krishnamurti's metafoor mooi.
"Het bekende is als een bootje dat drijft op de oceaan van het onbekende."

Ja, en dan wordt dat bootje lek geschoten en gaat het met man en muis de dieperik in en kunnen man en muis even "rondkijken" in dat tot dan toe onbekende...

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ik ben dus het bekende en het onbekende.

Who isn't?

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Het onbekende kan ik alleen maar zijn. Er valt niets over te zeggen.

Maar wel héél veel over te gissen en te raden natuurlijk. Spannend toch?

Voor velen staat het "onbekende" blijkbaar gelijk aan het niets, de leegte. Vandaar ook de angst voor het kapseizen/lek geschoten worden van het eigen (levens)bootje (= de zekerheden waar het ego zich probeert aan vast te klampen), want geboren zijn houdt van in de beginne nu eenmaal "op weg zijn naar" (de dood) in h?. En dus "ontstaat" -zowel op het aardse terrein (mens zijn) als op het spirituele (ziel/geest/bewust zijn) de nood/behoefte aan macht/kracht om met dat eerder minuscule bootje de grote oceaan (wereld/God) te "trotseren".
Dat trotseren wordt blijkbaar op verschillende manieren "ingevuld", en kent allerlei "stadia" zoals daar zijn : een willen kennen/begrijpen (doorgronden), overwinnen (verslaan), uitdagen, vervloeken, liefhebben, opgeven van de strijd, ...
Pas nadien beseft men hoe idioot (menselijk) het was om zich wanhopig vast te klampen aan het stuur van dat kleine bootje (de zogenaamde zekerheden), en "ontstaat" de bereidheid het stuur van dat bootje uit handen te geven (= het ego "overgeven" aan de ziel). Dat "gebeurt" echter blijkbaar pas wanneer -vaak uit pure wanhoop- het eigen bijltje (de ego-wil/de angst) er bij neergegooid wordt.

Als je de woorden die ik schrijf in "taferelen" omzet (waarmee je Renoir niet blij zal maken want die "doet niet (meer) mee" aan verhaaltjes ), kan dat binnenin medeleven veroorzaken met al die wanhopige "worstelaars" (waar ik zélf deel van uitmaakte), maar het kan evengoed op je lachspieren werken hoor! Soms is medeleven aangewezen, soms begrip, soms "a kick in the ass", soms humor; het hangt er maar van af met wie (welk "deel" van je totale zelf) je te maken krijgt...

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

De geest kan dat wat hem voortgebracht heeft niet vatten.

Hij kan het misschien niet OMvatten. Maar wat mezelf betreft, heb ik de indruk dat "datgene waaruit mijn geest ontsproten" is, mij aanmoedigt om -als een rasechte avonturierster- te blijven "ontdekken" en die ontdekkingstocht niet "stop" te zetten omdat ik denk (= wil geloven) dat ik "er al ben". Ik mag onderweg immers (in vrede) rusten zo veel en zo lang als ik wil...

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Dit inzien maakt een einde aan zinloos gespeculeer.

Ach, alles is gespeculeer en niets is zonder zin... Wat ik vertaal als :
"alles = mogelijk" (het ongekende kan gekend worden) en
"niets = zonder zin" (zonder iets/iemand is er ook geen zin(geving/beleving))

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Ik vind Krishnamurti's metafoor mooi.
"Het bekende is als een bootje dat drijft op de oceaan van het onbekende."
Ik ben dus het bekende en het onbekende.

Een mooi antwoord Mara!
Vooral als het bekende en onbekende als een geheel worden gezien.

[diane]

Waarlijk, Ik ben wat verschijnt als dit
Ik ben ook wat verschijnt als 'ik' en ?jij?
Ik ben ook wat verschijnt als dat
Ik ben ook wat verschijnt als iets anders
Waarlijk, Ik ben wat verschijnt als wat dan ook
Ik ben altijd alles
Ik ben het wonderbaarlijke, oppermachtige Brahman.
Door een dergelijke overtuiging aangaande het ongedeelde Absolute,
wordt men ondergedompeld in rust en helderheid.

Een van de coupletten van de Ribhu Gita uit The song of Ribhu.

Zie topic: Alles is Bewustzijn

Dit kan herkend worden.
Maar daarmee verdwijnt de vraag naar hoe of wat.
Want dat kan niet gekend worden.
Er is maar één Kenner.
En dat is noch "ik" of "jij".
Al verschijnt het wel als "ik" en "jij".
Wat overblijft is gewoon in leven zijn.
En het leven te vieren.

[Mara]

Het leven!
Waar is het leven eigenlijk?
Het leven is niet iets buiten bij. Het leven is wat ik ben.
Met de geboorte van mijn lichaam is ervaring mogelijk geworden en het mysterie van mijn geheugen heeft van die ervaring het bekende gemaakt.
Wat was er voor de geboorte van mijn lichaam?
Dat wat er altijd is, voorbij de ervaring van tijd en ruimte.
Ben ik dat?
Het kan niet anders dan dat ik dat ben. Maar niet als dat wat ik als mij, namelijk het bekende, ervaar.
Als het bekende verdwijnt wat is er dan over? Wat er dan over is kan niet ervaren worden.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Mike

Ik zou het graag willen hebben over.. onszelf.. en wie dat wij werkelijk zijn.

Terug naar de oorspronkelijke vraag aan het begin van dit draadje.

Waarom komt die vraag eigenlijk bij je op?
Heb je een identiteitscrisis?

Ik ben wat ik ben... ook zonder dat ik die vraag stel.
Wie gaat die vraag beantwoorden?
Mijn geest? Die is een fragment van de totaliteit die ik ben.
De geest kan enkel gebeurtenissen uit het verleden beschrijven.
Het levende leven is altijd hier en nu, van moment tot moment.
Dat ben je!
Dat valt niet te beschrijven... dat kun je alleen maar zijn.

[Mike]

Weet je dat 100% zeker Mara?

Ik zelf probeer er naar mijn weten niet omheen te draaien.

Waarom vlechten als ik mijzelf ook kan ontvlechten?

Ik lijk soms zo verdwaald in een doolhof van leugens.

Dus..

Wie kan me zeggen of dat ik nu besta?

Raak me zo goed als je dat zou willen ;)

Is dat mogelijk?