Karlkraus

[Laurens]

Ik krijg niet zelden het advies een cursus begrijpend lezen te volgen. Begrijpelijk dat er het idee ontstaat dat me is ontgaan waar het over gaat want mijn gedachten focussen zich niet op datgene waar schrijver mee zit of naar toe wil maar wat er gezegd wil zijn als reactie daarop. Ik hou nou eenmaal niet van discussiëren, ga in ieder geval voorbij aan prietpraat en beperk me tot de essentie. Reacties zijn altijd een verwijzing naar het advies 'doe gedegen zelfonderzoek en ontdek zelf'.

Waar Metzinger en Schopenhauer ter sprake wordt gebracht (opmerken is nou eenmaal een sterk werkwoord) mork ik het volgende op:
Ook Metzinger komt door observatie en logisch gedachten vervolgen tot de ontdekking dat het 'ik' niet bestaat. Volgens Metzinger zit het probleem hem in het begrip van bewustzijn: hij stelt dat ‘een ik’ niet bestaat maar dat het slechts een bewuste ervaring is van een continue proces in ons brein.

Maar indien iets niet door eigen ervaren wordt gedragen zwijgen we liever over zulke visies van schrijvers. Het is geen onderwerp voor discussie.
Opvallend veel onderzoek komt tegenwoordig uit op bevindingen dat het 'ik' niet bestaat.

Hierin ligt de uitnodiging tot zelf ont'dekken, hetgeen valt onder 'weten' en niet onder het opdoen van 'kennis' (dus.. let op, niet volstaan kan worden met het kennis nemen van).

Met Schopenhauer deel ik alleen zijn pessimistische wereldbeschouwing.

Een van Gustav Mahlers liederen uit Des Knaben Wunderhorn, Des Antonius von Padua Fischpredigt, is een komische verhandeling over Antonius, die tot de vissen preekt als de kerk leeg is. De dieren luisteren aandachtig, maar na afloop doen ze nog steeds wat ze altijd deden.