God is alles

[Nathan]

Niets is toevallig.
God is en valt je toe, hier en nu.
Hij klopt op je deur.
Op je eigen geest vertrouwen, is denken goed te kunnen doen en denken kwaad te kunnen doen.
Je overgeven aan Zijn geest is tevens de illusie inzien van jezelf, en van een wil, jouw wil.
Zijn wil, is jouw wil. Maar jouw wil is niet iets tegenover Zijn wil.
Je vertrouwt niet langer op jezelf maar op Hem, op Liefde zelf, hier en nu.
Je kunt jezelf niet leiden zonder in een valkuil te lopen van een eigen wil, van een eigen geest.
God is alles.
Hij is jou en jij bent hem, wanneer je jezelf ziet als een vergissing.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Niets is toevallig.
God is en valt je toe, hier en nu.
Hij klopt op je deur.
Op je eigen geest vertrouwen, is denken goed te kunnen doen en denken kwaad te kunnen doen.
Je overgeven aan Zijn geest is tevens de illusie inzien van jezelf, en van een wil, jouw wil.
Zijn wil, is jouw wil. Maar jouw wil is niet iets tegenover Zijn wil.
Je vertrouwt niet langer op jezelf maar op Hem, op Liefde zelf, hier en nu.
Je kunt jezelf niet leiden zonder in een valkuil te lopen van een eigen wil, van een eigen geest.
God is alles.
Hij is jou en jij bent hem, wanneer je jezelf ziet als een vergissing.

Wat je hier schrijft is wel op alle fronten in tegenstelling met waar we, of althans ik in mijn schrijvens het recentelijk over heb gehad.
Vertrouwen heeft geen vaste inhoud, dus op je geest vertrouwen is overgeleverd zijn aan de willekeur er van.

God ben je zelf, althans ben je er een exponent van, daarom schrijft god je niets voor maar weet je intrinsiek wat god verlangd. Je hoeft hem helemaal niet zoals je nu doet buiten jezelf plaatsen.

Hij klopt op de deur ? Je overgeven aan zijn geest ?

Je hebt van god ogenschijnlijk een afgod gemaakt, een gouden kalf dat je kunt aanbidden, waarbij je weg kunt zwemelen in plaats van in de werkelijkheid staan.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

dus op je geest vertrouwen is overgeleverd zijn aan de willekeur er van.

Ik schrijf, ik doel niet op 'je' geest, beste.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

God ben je zelf, althans ben je er een exponent van, daarom schrijft god je niets voor maar weet je intrinsiek wat god verlangd. Je hoeft hem helemaal niet zoals je nu doet buiten jezelf plaatsen.

Ruimte is evengoed buiten de stenen kruik als binnen de stenen kruik, hetzelfde.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Hij klopt op de deur ? Je overgeven aan zijn geest ?

De stenen kruik, de illusie van afgescheidenheid brokkelt af.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je hebt van god ogenschijnlijk een afgod gemaakt, een gouden kalf dat je kunt aanbidden, waarbij je weg kunt zwemelen in plaats van in de werkelijkheid staan.

'God' is de ultieme werkelijkheid, Renoir.
Er is wel een plaats voor de stenen kruik in God maar het idee van twee is een illusie.
Je kunt niet beweren dat je God bent. De ruimte in de kruik is niet bezittelijk, tot bezit te maken. Dat komt enkel door de illusie.
Het 'ik' hier wordt door de kruik voorgesteld.

[Rennie]

Nathan om je te antwoorden ga ik maar wat dieper in op je eerste post.

Voor mij zit je met je 'op je geest vertrouwen, denken goed en kwaad te kunnen doen' teveel in je hoofd.

Kunnen ervaren schrijft deze dualiteit van onder andere goed en kwaad voor en de ontwerper van deze dualiteit kan niet anders dan deze hebben ingebracht. Alleen benoemt hij/zij/onzijdig het niet als goed en kwaad. Het is simpelweg datgene wat IS. Dat het in zijn bedoeling zou liggen dat de mens naast goed geen kwaad doet is dus een grove misvatting.

Zijn allesomvattendheid staat hem ook niet toe aan gebeden gehoor te geven en in te grijpen. Hij is overal in vertegenwoordigd, in zowel lief als stout, zuster Theresa en Hitler, hij kan zichzelf niet vermanen.

Er kan geen specifieke eenduidige uitdrukking hier op aarde van hem zijn. Er is dus geen wil van hem of iemand die hem/haar/onzijdig vertegenwoordigd en meent als spreekbuis te moeten of kunnen dienen voor zijn wil.

Vertrouwen hebben is niet zijn maar je eigen uitvinding. Als je er mee wilt werken is dat best, maar houdt er rekening mee dat ie wordt beschaamd.

De grootste belediging die je ten opzichte van hem kunt maken is jezelf een vergissing noemen.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nathan om je te antwoorden ga ik maar wat dieper in op je eerste post.

Voor mij zit je met je 'op je geest vertrouwen, denken goed en kwaad te kunnen doen' teveel in je hoofd.

Dat bedoel ik er ook mee. Jammer dat je het anders opvatte.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Vertrouwen hebben is niet zijn maar je eigen uitvinding.

Voorbeeld. Ze zeggen wel eens je moet vertrouwen hebben in de geneeskracht van je lichaam maar je kunt natuurlijk ook steeds weer gaan peuteren met pillen en poeders. Zoiets.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De grootste belediging die je ten opzichte van hem kunt maken is jezelf een vergissing noemen.

Denken dat er een andere wil bestaat naast die van God is een illusie. Er is geen sprake van keuze.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nathan

Ik schrijf, ik doel niet op 'je' geest, beste.

Ruimte is evengoed buiten de stenen kruik als binnen de stenen kruik, hetzelfde.
De stenen kruik, de illusie van afgescheidenheid brokkelt af.
'God' is de ultieme werkelijkheid, Renoir.
Er is wel een plaats voor de stenen kruik in God maar het idee van twee is een illusie.
Je kunt niet beweren dat je God bent. De ruimte in de kruik is niet bezittelijk, tot bezit te maken. Dat komt enkel door de illusie.
Het 'ik' hier wordt door de kruik voorgesteld.

Je tweede post geeft me aanleiding het volgende op te merken.

Je ontkomt niet aan het leven van je illusie. Je kunt de schade ervan beperken door niet continu achter je gedachten aan te hollen.

Je bent niet afgescheiden omdat je een exponent bent van dat Ene en wanneer je datgene wat je denkt dat je bent afgelegd hebt ben je dichter dan ooit bij dat Ene, bij het ervaren van onafgescheidenheid.

Je hebt vreemde metaforen voor simpele dingen. Het voorbeeld van de kruik maakt het er niet een eenvoudiger op als het ego bedoeld is.

Bij afbrokkelen van de illusie kan ik me voorstellen dat er een afbrokkeling kan zijn omtrent de illusie omtrent jouzelf, maar dat de illusie van afgescheidenheid afbrokkelt is in dat voorstellingsvermogen net even weer een brug te ver.

Je bent niet 'aangekomen' wanneer je alleen maar stelt dat 'God' de ultieme werkelijkheid is. Je ervaringen zijn dermate verankerd dat zo'n bewering ervaren wil worden. Nu maak je het tot een opvatting die door de herhaling je werkelijkheid MOET worden, maar geen andere optie heeft dan een LEER te zijn. Ziedaar de godsdienstbeleving.

In God heeft alles plaats ook de illusie. Omdat God alles is ben jij als entiteit daarin eveneens opgenomen, maar tevens omdat god alles is heeft hij geen uitgesproken hoedanigheid en kun jij eveneens god zijn.
Het heeft absoluut niets van doen met bezit, je bezit helemaal niks.

[Nathan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je bent niet 'aangekomen' wanneer je alleen maar stelt dat 'God' de ultieme werkelijkheid is. Je ervaringen zijn dermate verankerd dat zo'n bewering ervaren wil worden. Nu maak je het tot een opvatting die door de herhaling je werkelijkheid MOET worden, maar geen andere optie heeft dan een LEER te zijn. Ziedaar de godsdienstbeleving.

Ik denk vaak helemaal niets.
Gedachten komen later.
Dus, wat ik schrijf ook.

[Nathan]

God is alles.
Er is geen sprake van keuze.
Binnen je denken denk je van wel.
Als er sprake is van een keuze, dan is er ook sprake van afgescheidenheid: Ik en God.

God klopt op je deur.
Je denkt hem te kunnen openen of niet.
Je zult de deur vroeger of later openen, daarin bestaat geen keuze.
Je eigen wil zal alleen maar minder worden, hoe groot ie nu ook is of zelfs nog groeiende.


* iPhone foto